Πίστη, γνώση, κυριαρχία, Λίβερπουλ

Πίστη: Ουσιαστικό: Η αποδοχή πως κάτι υπάρχει, είναι αλήθεια ή μπορεί να συμβεί. Ειδικά όταν δεν υπάρχουν αποδείξεις γι' αυτό.

Πίστη, αυτογνωσία, αυτοκυριαρχία: Τα τρία που μπορούν να οδηγήσουν στην παντοδυναμία.

Αυτά που ο Γιούργκεν Κλοπ έχει πλέον εμφυσήσει στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο των παικτών του, των οπαδών, όλου του οικοδομήματος της Λίβερπουλ. Οταν τον Οκτώβριο του 2015 ξεστόμιζε την πιο χαρακτηριστική φράση της ολοκληρωτικής αλλαγής που έμελλε να συντελεστεί, γνώριζε πως μπορούσε να το κάνει: να μετατρέψει τους πάντες γύρω του «from doubters to believers»!

Να τους μάθει σιγά σιγά πως οι μοναδικές χαμένες μάχες είναι αυτές που νομίζεις ότι έχασες. Πως η ήττες και οι αποτυχίες τους μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν μία συνήθεια. Και πως η νέα συνήθειά τους θα έπρεπε να γίνει η νίκη.

Πέρσι τα έκαναν όλα σωστά. Ολα παραπάνω από τέλεια. Ρεκόρ βαθμών, νικών, τρελά σερί σε κάθε στατιστική κατηγορία. Το έχασαν. Οχι γιατί δεν έκαναν όσα έπρεπε. Υπήρξε απλά κάποιος που ξεπέρασε τα όρια και τους το πήρε. Ωστόσο, όλη αυτή η διαδικασία της χαμένη Premier League σε συνδυασμό με την κατάκτηση του Champions League εξύψωσε δυσθεώρητα την πίστη.

Μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται και παύει να είναι τυχαίο γεγονός. Που πλέον υπάρχουν αποδείξεις και μπορεί να εξηγηθεί. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο όσα βγάζουν αγωνιστικά στο χορτάρι οι Reds. Το σύστημα, οι τακτικές, η αγωνιστική προσέγγιση, τα ατομικά και ομαδικά χαρακτηριστικά που τους έχουν απογειώσει. Το θέμα είναι η νοοτροπία. Αυτό το refuse to lose σε κάθε περίπτωση που κάτι πάει να στραβώσει.

Ανατροπές, νίκες, σερί και ξανά νέα ρεκόρ που διευρύνονται. Από τις 3 του περασμένου Γενάρη και τη χασούρα από τη Σίτι μέχρι και σήμερα, η ήττα βγήκε από το λεξιλόγιο, την καθημερινότητα, το μυαλό όλων. Απαντες ξέρουν ότι τα πάντα γυρίζουν. Αρνητικές καταστάσεις, τραυματισμοί, αναποδιές, τίποτα δεν μπορεί να τους κρατήσει από τη φούρια που ξεδιπλώνουν.

Ολ' αυτά, ένα απίθανο οικοδόμημα αυτού του απίθανου τύπου. Προπονητές που μπορούν να σχεδιάσουν ένα παιχνίδι στον πίνακα, υπάρχουν με το κιλό. Αυτοί που νικούν, που μπορούν και μπαίνουν μες στην ψυχή του παίκτη και τον ξεσηκώνουν με τόσο όμορφο τρόπο, είναι λίγοι. Ο Κλοπ, οι παίκτες του, το οσμίζονται: ότι τους φοβούνται. Το βλέπουν στα μάτια των αντιπάλων τους, ότι θα τους νικήσουν.

Τη γουστάρεις ή όχι τη Λίβερπουλ, αυτό που παίζει είναι υπέροχο. Η αυτοπεποίθηση που βγάζει είναι αξιοθαύμαστη. Κάθε τέτοια ανατροπή προσθέτει ουσίες στο μαγικό φίλτρο που θα ξορκίσει το κακό των 30 ετών. Είναι ξεκάθαρο ότι το πιστεύουν πως μπορούν κι αυτό είναι σαν να έχεις ήδη κάνει ήδη τον μισό δρόμο. Και το μοναδικό ερώτημα που πλέον τίθεται: δεν είναι το ποιος θα τους το επιτρέψει, αλλά ποιος θα τους σταματήσει...

Follow me: @jorgekaraman