Στις 3 Οκτωβρίου ο Ζλάταν έκλεισε τα 38 του χρόνια, δύο περισσότερα από τον Ριμπερί και τον περσινό πρώτο σκόρερ Κουαλιαρέλα, τέσσερα λιγότερα από τον Μπουφόν, εκπληκτικός το βράδυ του Σαββάτου όταν χρειάστηκε, ο οποίος θα κλείσει τα 42 τον Ιανουάριο. Παρά την ηλικία (αν και ο Ζλάταν είναι 18 ετών και έχει άλλα 20 εμπειρίας) σήμερα τον Ιμπραΐμοβιτς θα τον ήθελαν τουλάχιστον 16 ομάδες της Serie A, ακόμη κι εκείνες που στην αρχή της σεζόν δεν είχαν την άνεση να αγοράσουν ούτε ένα παλτό από τα Zara.

Αυτές που αδιαφορούν είναι η Γιουβέντους που έχει την πολυτέλεια να αφήνει εκτός ομάδας τον Μάντζουκιτς, η Ιντερ που μόλις πριν κάτι ώρες γιόρτασε τις πρώτες doppiette των Λουκάκου και Λαουτάρο ενώ περιμένει την επιστροφή του Σάντσες, η Μίλαν που δεν αντέχει ακόμη ένα μεγάλο συμβόλαιο και η Αταλάντα η οποία, έχοντας χάσει με τραυματισμό τον Ζαπάτα, βρίσκει τα γκολ του Μουριέλ και αναμένει τον Μπάροου. Ο Αντσελότι, βέβαια, είπε ότι θα τηλεφωνήσει στον Σουηδό, αλλά ήταν μια ατάκα για τα ΜΜΕ από έναν προπονητή που αρέσκεται σε κάτι τέτοιο. Ο Κάρλο, άλλωστε, αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να επιλέξει στη Νάπολι μια 11άδα με τον Μερέτ, τον Κουλιμπαλί και εννιά επιθετικούς ή παίκτες που παίζουν σαν τέτοιοι: Ινσίνιε, Μίλικ, Μέρτενς, Καγιεχόν, Γιουνές, Γιορέντε, Λοσάνο, Ζιελίνσκι και Φαμπιάν.

Λιγότερο... προκλητικός και περισσότερο αποφασιστικός είναι ο Μιχαΐλοβιτς, ο οποίος μιλάει συχνά με τον Ιμπρα και θα χρειαζόταν πολύ έναν επιθετικό όπως αυτός ("έλα σε εμάς να κάνεις το φαινόμενο, απλά να στέκεσαι εκεί μπροστά και να σκοράρεις, θα τρέχουν οι άλλοι για σένα, μην ανησυχείς", είναι η σκέψη του Σίνισα).

Εξι μήνες με τον Ζλάταν είναι κάτι που ευχόμαστε στη Μπολόνια, αλλά και στη Ρόμα, στη Λάτσιο, στους τιφόζι τους και στο πρωτάθλημα, από το οποίο συχνά λείπουν αυτά τα μοναδικά συναισθήματα που προκαλούν μόνο ποδοσφαιρικές προσωπικότητες του παγκοσμίου επιπέδου: Οποιος τους έχει, το απολαμβάνει στο μάξιμουμ, όπως η Γιούβε με τους Ρονάλντο, Ιγουαΐν και Ντιμπάλα, η Ιντερ με τον Λουκάκου και η δυναμική Φιορεντίνα του Ρόκο Κομίσο, η οποία ζει στο ρυθμό ενός Γάλλου που είναι over 35 και πολλοί θεωρούσαν "τελειωμένο": Μέσα σε λίγες εβδομάδες ο Ριμπερί κατάφερε να επαναφέρει στη Φλωρεντία μια ιδέα για το top ποδόσφαιρο και παράλληλα τη θέληση για παρουσία στο γήπεδο, αφού το Artemio Franchi γεμίζει ξανά και ο Γάλλος παίρνει το χειροκρότημα και των οπαδών του αντιπάλου.

Ο Ζλάταν, επομένως, είναι κάτι σαν... πραγματοποιήσιμη ουτοπία με την ευλογία των επιχειρηματιών του Calcio οι οποίοι, επενδύοντας 973 εκατ. ευρώ ετησίως, έχουν μια ανάγκη σχεδόν φυσική για ατραξιόν που μπορούν να προσφέρουν εντός ή εκτός γηπέδου. Δεν μπορούμε ούτε να σκεφτουμε την επιρροή που θα είχε ο Ιμπραΐμοβιτς σε όλα τα επίπεδα στη Ρόμα, στη Λάτσιο, στη Μπολόνια, σε ομάδες που έπειτα από μόλις οκτώ αγωνιστικές έχουν περισσότερα ερωτηματικά από ό,τι βαθμούς. Οι δύο της Ρώμης δεν στοχεύουν πλέον στο scudetto αλλα στην έξοδο στο Champions League με κάθε κόστος, η Μπολόνια θα πρέπει να στοχεύει στην όσο το δυνατόν πιο γρήγορη εξασφάλιση της παραμονής, αλλά δεν είναι ανεκτό το γεγονός ότι μόλις τον Οκτώβριο, σε τόσο σημαντικές piazze (ομάδες με πολύ κόσμο), η παραίτηση δυστυχώς θα επικρατήσει τις ελπίδας...

ΠΗΓΗ: Corriere dello Sport