Μίλαν: Ο Χριστός κι η Παναγία

Μίλαν: Ο Χριστός κι η Παναγία

bet365

Ο Παναγιώτης Παλλαντζάς γράφει για όσα μαγικά γίνονται στους Ροσονέρι, πριν... πάει μια βόλτα κι από τον ιταλικό νότο.

Ο Καραμάνος είπε να ασχοληθεί με το δράμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πριν λίγες μέρες, εστιάζοντας σε ένα μεγάλο πρόβλημα: Εθίζεται στην αποτυχία και στις δικαιολογίες. Το διαβάζεις, συμπονείς αν δεν είσαι οπαδός της αλλά ως εκεί, δεν κοντράρεις γιατί δεν έχεις κάποιο επιχείρημα για το αντίθετο αλλά και να είχες δε θα το στήριζες φανατικά και συνειδητοποιείς ότι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και της Μίλαν. Εθίζεται ή έχει εθιστεί στην αποτυχία. Απλά, ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Οι Αγγλοι έριξαν τόσα λεφτά για να μην κάνουν τίποτα αλλά δεν ξέρουν πόσα έχουν και ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα τα δώσουν στους σωστούς ανθρώπους, οι Ιταλοί έριξαν καλά λεφτά για να μην κάνουν τίποτα και επειδή δεν έχουν για να συνεχίσουν να ξοδεύουν, ελπίζουν ότι θα κάνουν μόνο σωστές επιλογές και θα τους πάνε όλα κατ' ευχήν για να μην αργήσει πολύ η επιστροφή τους...

Για τη Γιουνάιτεντ δεν πρόκειται να γράψουμε τίποτα άλλο στη συνέχεια του κειμένου, για τη Μίλαν θα γράψουμε ότι από τη στιγμή που βρίσκεται στη διοίκηση της ο Πάολο Μαλντίνι, έχει την... πλάκα του το γεγονός ότι το κλαμπ δεν μπορεί να ξοδέψει. «Για να επιστρέψει η Μίλαν, χρειάζεται ανθρώπους που ξέρουν από ποδόσφαιρο, κάτι που το κλαμπ δεν έχει πλέον. Ο Γκαλιάνι είναι ένας σπουδαίος direttore αλλά μάλλον δεν έχει ποδοσφαιρικές γνώσεις. Τα έχει βρει δύσκολα στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, στο να αποφασίσει και να αξιολογήσει ποδοσφαιριστές. Χρειάζεται κάποιον να τον βοηθήσει», έλεγε ο ιστορικός αρχηγός τον Δεκέμβριο του 2015, μια περίοδο στην οποία είχε αρχίσει συζήτηση για το αν ο Γκαλιάνι μπορεί ή όχι χωρίς τα πολλά λεφτά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Να που τα έφερε έτσι η ζωή, ώστε ο Μαλντίνι να αποδείξει από εδώ και πέρα αν είχε δίκιο ή αν είναι κι αυτός -γιατί άλλο ποδοσφαιριστής και άλλο παράγοντας- στην κατηγορία που έβαλε τον Γκαλιάνι. Ο γιος του οποίου, παρεμπιπτόντως, τα έχωσε χθες (10/10) σε Πάολο, Ιβάν Γκαζίδη και Ζβόνιμιρ Μπόμπαν: «Διευθυντές με μισθούς που αποτελούν μοναδική περίπτωση στην ιστορία του ποδοσφαίρου και οι οποίοι ρίχνουν πάντα τις ευθύνες στους προπονητές και στους ποδοσφαιριστές, χωρίς οι ίδιοι να αναλαμβάνουν καμία». Ο Dottore Αντριάνο, πάντως, φρόντισε μέσω ANSA να ξεκαθαρίσει ότι δεν τον εκφράζουν αυτά τα λόγια. Το οικονομικό κομμάτι δεν μπορείς να το ξέρεις εφόσον δεν ξέρεις τους μισθούς, αλλά για όλα τα υπόλοιπα, ακόμη κι αν έλεγε ότι τον εκφράζουν, μάλλον δε θα τον κατηγορούσε κανείς.

Σε αυτές τις πρώτες επτά αγωνιστικές έχουν γραφτεί κάμποσα ρεπορτάζ στην Ιταλία για την κατάσταση της ομάδας και έχουν αναλυθεί τα πάντα. Ο,τι αγωνιστική αιτία μπορεί να σκεφτεί κάποιος ως πιθανή, έχει γραφτεί. Είναι σίγουρα πιο απλό και ενδεχομένως πιο σωστό, να εστιάσουμε σε κάτι που είχε γράψει, αν δεν κάνουμε λάθος, ένας απλός οπαδός των Ροσονέρι στα σχόλια κάτω από ένα κείμενο στην ιστοσελίδα της Gazzetta dello Sport: «Μια άπειρη ομάδα δόθηκε σε έναν άπειρο προπονητή, τον οποίο επέλεξε μια άπειρη διοίκηση». Χωρίς να είναι κανείς τεχνικός διευθυντής, αν και δε χρειάζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπορεί να υποθέσει πως το ξεκίνημα της σεζόν δε θα είναι εύκολο για αυτή την ομάδα. Ακόμη κι αν είναι, στην πλειοψηφία τους, θεωρητική εύκολοι ή προς το εύκολοι οι αντίπαλοι. Γιατί ο άπειρος σε μεγάλη ομάδα προπονητής, δε θα χρειαστεί περισσότερες από... μία ήττα σε πρεμιέρα για να αρχίσει να έχει διάφορες αμφιβολίες στο μυαλό του, οι οποίες θα οδηγήσουν σε λάθη. Οι άπειροι παίκτες (όσοι αποκτήθηκαν φέτος με εξαίρεση τον πιο ψημένο Ρέμπιτς) θα είναι δύσκολο να βρουν με τη μία ρόλο και πατήματα σε μια ομάδα που δε νιώθει καμία σιγουριά από το ξεκίνημα κιόλας. Και η άπειρη διοίκηση, θα αποφασίσει ότι αρκούν επτά αγωνιστικές για να στείλει τον προπονητή, φροντίζοντας παράλληλα να διαρρεύσει ότι ο πρώτος στόχος δεσμεύεται ακόμη με συμβόλαιο, στο πλαίσιο της αποζημίωσης που παίρνει, με άλλη ομάδα (Σπαλέτι με Ιντερ).

«Το γεγονός ότι αλλάζουμε προπονητή τόσο γρήγορα είναι μια ήττα για όλους μας και κυρίως για μένα», είπε ο Μπόμπαν, ο οποίος όμως είχε λογο και για το ποιος πρέπει να είναι ο επόμενος. Βασικά, είμαστε σίγουροι ότι είχε λόγο, αλλά όχι για το αν ήταν ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος. «Τι χρειάζεται το κλαμπ για να αναγεννηθεί; Ανθρώπους που ξέρουν ποδόσφαιρο, έχουν φρέσκες ιδέες, υπάρχει μια ιδιοκτησία με διάθεση για επενδύσεις και οι ρόλοι όλων είναι διακριτοί», έλεγε τον Δεκέμβριο του '15, σε εκείνη τη συνέντευξη του, ο Μαλντίνι. Ο χρόνος θα δείξει βέβαια, αλλά παίζει και το να αποδειχθεί ότι η Μίλαν έχει... 0/4 αυτή τη στιγμή. Ή 1/4, γιατί είναι ανοιχτό το θέμα του νέου γηπέδου, στο οποίο οι Αμερικάνοι του Elliott θα πρέπει να βάλουν χρήμα. Στο αγωνιστικό κομμάτι δεν μπορούν να βάλουν γιατί υπάρχει το θέμα του Financial Fair Play, οπότε οι Μιλανέζοι που ζήτησαν και πέτυχαν να μείνουν εκτός Ευρώπης αφού δε θα έπαιζαν στο Champions League, αναζητούν με άλλο τρόπο την αύξηση των εσόδων. «Μεταγραφές νεαρών και ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι θα ανεβάζουν την αξία τους σε εμάς», ήταν η στρατηγική που χάραζε το καλοκαίρι ο Γκαζίδης, προκαλώντας τότε κάποιες αντιδράσεις, όπως ότι η Μίλαν δεν είναι Αρσεναλ και δεν μπορεί να μπει σε διαδικασία «σούπερ μάρκετ».

Τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή, γιατί με όσα λάθη έχουν γίνει ως τώρα και έχουν ως συνέπεια αυτή την εικόνα από την ομάδα, δυσκολεύεσαι να δεις ποιος ή ποιοι έχουν ανεβάσει την αξία τους, εννοώντας τους παλιούς και όχι όσους ήρθαν φέτος. Με εξαίρεση τον Ντοναρούμα, ο οποίος μπορεί να κάνει ακόμη κάποια λάθη (όπως στην ισοφάριση της Τορίνο) αλλά είναι σταθερός, οι υπόλοιποι σε κάθε ματς... βυθίζονται. Το καλοκαίρι, λένε τώρα οι Ιταλοί, ο Τζαμπάολο είχε ζητήσει να γίνει προσπάθεια για τον Πάουλο Ντιμπάλα, στη λογική του «καλύτερα πολλά λεφτά για έναν, παρά τα ίδια για 3-4 που δεν τους ξέρουμε». Η επιθυμία του δεν έγινε πραγματικότητα -πιθανότατα ο Αργεντίνος θα απαντούσε αρνητικά με τρόπο, ζητώντας 14-15 εκατ. ευρώ όπως από τη Γιουνάιτεντ (την αναφέραμε ξανά τελικά)- και στη συνέχεια προσπάθησε να βρει τη λύση από παίκτες που ήδη υπήρχαν στην ομάδα και οι οποίοι έχουν αποδείξει ότι δεν μπορούν για κανένα λόγο να είναι σταθερά καλοί, αλλά μπορούν πιο εύκολα να είναι σταθερά κακοί.

Αυτούς τους παίκτες, θα πρέπει να τους ανεβάσει, να τους βελτιώσει ατομικά και στη συνέχεια να τους κάνει ομάδα, ο Στέφανο Πιόλι. Ενας προπονητής που πάει στη Μίλαν γνωρίζοντας ότι ήταν η 2η επιλογή, πίσω από τον Σπαλέτι. Αν το ήξερε μόνο ο Πιόλι, κανένα πρόβλημα. Το ξέρουν όμως όλοι και αυτό αποτελεί ακόμη ένα πρόβλημα, είτε σε επικοινωνιακό είτε σε αγωνιστικό επίπεδο, όπως ανέφερε και η curva Sud στην ανακοίνωση της: «Για ακόμη μία φορά, αυτό το αδύναμο κλαμπ αποτυγχάνει να πάρει τον πρώτο του στόχο». Αυτά συμβαίνουν όταν έχεις μια άπειρη διοίκηση, η οποία ελπίζει, γιατί σίγουροι δεν μπορούν να είναι ούτε οι ίδιοι, ότι αυτή τη φορά έκαναν σωστή επιλογή. Για τη Μίλαν που κλείνει τον ισολογισμό για το 2018-19 με τουλάχιστον -90 εκατ. ευρώ, η έξοδος στο Champions League είναι ζωτικής σημασίας (δεν υπάρχει πλέον και η κάρτα της εθελούσιας εξόδου από το Europa League για παράταση ενός-δύο χρόνων στο όριο που έθεσε η UEFA).

Για να επιτευχθεί, επομένως, ο στόχος, θα πρέπει ο Πιόλι να πείσει την ομάδα και στη συνέχεια να παρουσιαστεί αυτή πειστική στον αγωνιστικό χώρο. Και αν μπορούσε να κάνει και ένα καλό σερί, ειδικά στην αρχή, όπως είχε κάνει για παράδειγμα με την Ιντερ, θα βοηθούσε πολύ. Οχι ότι κάτι τέτοιο είπε την αλήθεια πέρυσι για τον Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά αυτά τα έγραψε κι ο Καραμάνος...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα