Ενα από αυτά που θα πει κάποιος που δεν υποστηρίζει τη Γιουβέντους και θα νιώσει ότι γεμίζει το στόμα του, είναι το "Juventino bastardo". Δε χρειάζεται μετάφραση. Το λένε, συνήθως, όταν έχουν φτάσει στο αμήν με κάτι που βλέπουν ή ακούν, ενώ πάντα ξέρουν σε ποιον πρέπει να το πουν. Στον Τακινάρντι, για παράδειγμα, δε θα το έλεγαν ποτέ, αλλά στον Μοντέρο ναι. Στον Μαρκίζιο όχι, αλλά στον Μπονούτσι (ή στον Λιχτστάινερ) σίγουρα το έχουν πει. Στον Ντελ Πιέρο δε θα το φώναζαν ποτέ, αλλά στον Νέντβεντ θα το έκαναν με τρέλα. Ο Αντόνιο Κόντε, ως ποδοσφαιριστής ή ως προπονητής των Μπιανκονέρι (ειδικά την πρώτη του σεζόν), είναι ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά παραδείγματα αυτής της φράσης, αυτής της κατηγορίας. Και επειδή είναι τέτοιος, δύο πράγματα είναι δεδομένα: Α) Η σχέση του με τη Γιουβέντους θα γίνει η χειρότερη τα προσεχή χρόνια. Β) Από το βράδυ της Κυριακής αποκλείεται να έχει κοιμηθεί κανονικά και να έχει φάει κανονικά. Ενα, για λίγο, θα το έκανε. Και τα δύο και όπως έπρεπε, ούτε μία στο εκατομμύριο...

Αρκούσε να δει κάποιος την εικόνα του μετά τη λήξη, όταν έπρεπε να κάνει δηλώσεις, για να το καταλάβει αυτό. Και όχι επειδή από τη Γιούβε χάνει πάντα ως προπονητής (Αρέτσο, Αταλάντα, Ιντερ), όπως είπε ο ίδιος, αλλά επειδή την Κυριακή είδε και την άλλη όψη του νομίσματος. Από το καλοκαίρι, από όταν ανακοινώθηκε η πρόσληψη του, άπαντες παραδέχθηκαν ότι ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαν να κάνουν οι Νερατζούρι και ότι είναι μια κίνηση που πείθει για τη σοβαρότητα του πλάνου των Μιλανέζων και για τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας που θα μπει πλέον για τους Μπιανκονέρι. Η εικόνα του πρώτου ραντεβού τους για φέτος, στο Meazza, έδειξε ότι ισχύει και το αντίστροφο: Θα είναι πολύ δύσκολο, περισσότερο ίσως από ό,τι μπορούσε να υπολογίσει κάποιος το καλοκαίρι, και για τον Κόντε το να νικήσει τους Τορινέζους. Αυτούς που τον υποχρέωσαν στην πρώτη του ήττα στη Serie A, ενώ είχε προηγηθεί λίγες μέρες νωρίτερα η πρώτη στο Champions League από την Μπαρτσελόνα.

Σε αυτά τα δύο ματς, ο Κόντε λογικά είδε αυτά που ήθελε να δει. Στη Βαρκελώνη η ομάδα του μπήκε από νωρίς σε θέση οδηγού, ήλεγξε άψογα την κατάσταση, μπορούσε και έπρεπε να βάλει δεύτερο γκολ στο πρώτο ημίχρονο και γενικά μπορεί να ηττήθηκε αλλά έκανε την καλύτερη της εμφάνιση φέτος. Κόντρα στη Γιούβε, η ομάδα του βρέθηκε από νωρίς πίσω στο σκορ, αντέδρασε σωστά, προσπάθησε να αμυνθεί και να περιορίσει ή μάλλον να αποφύγει τη ζημιά όταν οι Μπιανκονέρι είχαν τον έλεγχο και γενικά ηττήθηκε από μια Γιουβέντους που έκανε, με τη σειρά της, τη δική της καλύτερη φετινή εμφάνιση. Για μια ομάδα που άρχισε να χτίζεται πριν τέσσερις μήνες, τα δύο τεστ δεν ήταν τόσο αρνητικά όσο δείχνουν τα δύο αποτελέσματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει και να παραβλέψει εντελώς κάποιος το γεγονός ότι στα δύο πιο δύσκολα παιχνίδια της η Ιντερ έχασε, ενώ και κόντρα στην καλή Λάτσιο ο καλύτερος ήταν ο Χαντάνοβιτς.

«Κόντρα σε Γιουβέντους και Μπαρτσελόνα είδαμε κάτι που δεν πρέπει να είναι τυχαίο. Αυτές οι δύο ομάδες έπαιζαν την μπάλα έξω από την περιοχή μας και μας άνοιξαν. Θα πρέπει να είμαστε πιο επιθετικοί όταν φτάνουν εκεί, να πέφτουμε πάνω τους», είπε ο Σκρίνιαρ μετά το derby d'Italia, θέλοντας να κάνει την παρατήρηση του. Ο Κόντε, βέβαια, θα του εξηγήσει ότι το να πέσει πάνω στον Μέσι, για παράδειγμα, δεν ήταν ελκυστική ιδέα ούτε για τον Νέστα κάποτε, πόσω μάλλον για τον Σλοβάκο, αλλά το θέμα ούτως ή άλλως δεν είναι αυτό. Βασικά, δεν ξέρει κανείς αν υπάρχει κάποιο θέμα, γιατί κόντρα σε Μπάρτσα ή Γιούβε είναι και δύσκολο να κρατήσεις το μηδέν. Σαν... αστερίσκοι, πάντως, σημειώνονται στα ιταλικά Μέσα κάποιοι (μικροί) προβληματισμοί, όπως δηλαδή η δυσκολία που δείχνει προς το παρόν ο Γοδίν στο να παίξει σε άμυνα τριών, το γεγονός ότι ο Λουκάκου δεν είναι σωματικά στο 100% αφού έχει διάφορες (μικρο)ενοχλήσεις, όπως και το γεγονός ότι οι αναπληρωματικοί χαφ δεν είναι πειστικοί μέχρι τώρα.

«Κλείστε τα μάτια και διαλέξτε κάποιον από το ρόστερ τους. Οποιον κι αν επιλέξεις, έχεις πάρει παικταρά», έλεγε ο Κόντε για το υλικό της Γιουβέντους στη συνέντευξη Τύπου μετά το ντέρμπι, υπενθυμίζοντας ότι η διαφορά είναι μεγάλη σε αυτό τον τομέα. Και είναι αλήθεια. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει σταδιακά να εξαλειφθεί μέσω των κινήσεων της διοίκησης, αρχής γενομένης από τον Ιανουάριο, προκειμένου ο προπονητής να μην αναγκάζεται πάντα να κάνει διάφορα τρικ ή να κάνει... τούρμπο πνευματικά τους παίκτες του, προκειμένου αυτοί να αποδίδουν καλύτερα από ό,τι πραγματικά μπορούν. Το είχαμε δει στη Γιούβε με διάφορους και χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Τζακερίνι, το είχαμε δει στην Ιταλία με τον Εντερ ή τον Ντε Σίλιο, το είχαμε δει στην Τσέλσι με τον Μάρκος Αλόνσο, σίγουρα το βλέπουμε ή θα το δούμε και στην Ιντερ με κάποιον ή κάποιους, αλλά ο χρόνος θα μας "πει" τα ονόματα. Αυτό, η ικανότητα δηλαδή να παίρνει από τους παίκτες του ακόμη και περισσότερα από όσα αυτοί μπορούν να δώσουν, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του Κόντε. Και δεν αλλάζει.

Το κακό, (ίσως) το μοναδικό (αλλά σημαντικό) κακό, είναι το γεγονός ότι δεν αλλάζει ο Αντόνιο. Η Ιντερ είναι ήδη μια ομάδα οργανωμένη, με στοιχεία που παραπέμπουν στον allenatore, μια ομάδα δυσκολοκατάβλητη, μια ομάδα που ξέρει τι θέλει να κάνει όταν μπαίνει στο γήπεδο και ακολουθεί τον προπονητή της. Αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνει σοβαρή, δε θα επηρεαστεί από αυτές τις δύο ήττες όσο φοβάται ο Κόντε ή όσο πιστεύει ότι θέλουν οι άλλοι («μας αποθεώνουν όλοι τώρα, αλλά το κάνουν για να μας κράξουν άσχημα όταν έρθει η στραβή», έλεγε μετά το ματς με την Σαμπντόρια) και λογικά δε θα χάσει πολλούς βαθμούς. Σίγουρα όχι τόσο εύκολα ή τόσο συχνά όσο στο παρελθόν. Αρα, είναι πραγματικά πρόωρο να δημιουργηθεί ένα κλίμα κατάκτησης και του φετινού scudetto ήδη από τη Γιουβέντους. Οι Νερατζούρι είναι εκεί και -όπως λέει ο Μπουφόν- θα είναι εκεί για πολλούς μήνες ακόμη, για όσους περισσότερους μπορούν, μέχρι το τέλος ενδεχομένως.

Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει να μάθει ότι πάντα θα έχει να... μάθει πράγματα. Ο αγώνας με τη Γιούβε έκλεισε έναν κύκλο επτά παιχνιδιών μέσα σε 22 μέρες για τους Νερατζούρι, με απολογισμό τέσσερις νίκες, μία ισοπαλία (Σλάβια) και δύο ήττες (Μπάρτσα, Γιούβε). Μετά τη διακοπή, ακολουθεί ένας νέος, με επτά αγώνες σε 22 μέρες. Ανάμεσα σε αυτούς, οι δύο καθοριστικοί με τη Ντόρτμουντ στο Champions League. Η Gazzetta dello Sport, στην οποία διαβάσαμε το σχετικό κομμάτι, γράφει ότι για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις η ομάδα, δηλαδή για να κάνει βήμα πρόκρισης στην Ευρώπη και να μη χάσει έδαφος στην Ιταλία, ο Κόντε περιμένει να δει κάποια συγκεκριμένα πράγματα: Καλύτερη απόδοση από τους Βεσίνο-Γκαλιαρντίνι-Μπιράγκι, σοβαρότητα από τον Λαζάρο που λογικά θα πάρει κάποιες ευκαιρίες, ανεβασμένο και πιο μέσα σε όλα τον Αλέξις Σάντσες. Ολα αυτά τα θεωρεί και είναι απαραίτητα για να μπορέσει να... απλώσει το rotation και να κρατήσει φρέσκο το (πιο φτωχό από τους Τορινέζους) ρόστερ του.

Απαραίτητο όμως, αν και μπορεί να μη μοιάζει με προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, είναι το να... απλώσει και το μυαλό του ο προπονητής, δείχνοντας ανοιχτός και σε άλλες ιδέες. Στη Γιουβέντους ο Κόντε έζησε (Ιταλία) και "πέθανε" (Ευρώπη) με το 3-5-2. Στη Σκουάντρα Ατζούρα έπεσε ηρωϊκά απέναντι στη Γερμανία στους "8" του Euro με 3-5-2. Στην Τσέλσι επέμεινε στην άμυνα τριών μετά τις πρώτες έξι αγωνιστικές και άλλαξε μόνο όταν το πράγμα στράβωσε στη 2η χρονιά αλλά ήταν αργά. Στην Ιντερ καλό θα είναι, τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα, να δείξει πιο διαλλακτικός στην πορεία γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα το βρει μπροστά του, επομένως και η ομάδα, νωρίτερα από ό,τι πιστεύει. Ειδικά αν μετά το τέλος της πρώτης χρονιάς δεν έχει την αποδοχή Θεού, όπως συνέβη σε Τορίνο και Λονδίνο επειδή είχε πάρει δύο ασπροσδόκητα πρωταθλήματα...