Champions League: Τα... ξαναλέμε τον Φεβρουάριο

Σούπερ λοιπόν, ξεκινάει το Champions League. Βασικά η φάση των ομίλων, η οποία είναι μία κατηγορία από μόνη της και θα μπορούσε να παρομοιαστεί με την... ελπίδα. Πρόκειται μόνο για αυτήν και για τίποτ' άλλο, καθώς στο ξεκίνημα της κάθε σεζόν στη διοργάνωση, όσα είναι προγραμματισμένα να συμβούν, θα συμβούν. Η... ελπίδα έρχεται με την είσοδο των μικρότερων ομάδων στα γκρουπ, διαρκεί λίγο, για κάποιες αγωνιστικές ή στην καλύτερη των περιπτώσεων έως την τελευταία και πεθαίνει πριν τους «16», για να ξαναγεννηθεί την επόμενη χρονιά μέσω της ίδιας διαδικασίας.

Από ελάχιστοι έως κανείς όμως δεν μπορεί ουσιαστικά πλέον να έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται για κάτι μεγαλύτερο. Τα πάντα έχουν κριθεί από πριν όσον αφορά τα εισιτήρια για την επόμενη φάση. Εχει να κάνει απλά και ξεκάθαρα με την οικονομική δυνατότητα, το status του κάθε συλλόγου στο χρηματιστήριο. Χαρακτηριστικό είναι ότι την τελευταία τριετία έχουν περάσει συνολικά μόνο πέντε ομάδες με μικρότερο budget στον όμιλό τους.

Το 2016-'17 ήταν η Λεβερκούζεν που άφησε εκτός την Τότεναμ. Το 2017-'18 ήταν οι Σαχτάρ (Νάπολι), Ρόμα (Ατλέτικο Μαδρίτης), Βασιλεία (ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μπενφίκα). Πέρσι μόνο η Σάλκε τη Γαλατάσαραϊ, που δεν ήταν και το top όνομα. Οπότε, όσο υπέροχο κι αν είναι που αρχίζει και πάλι η μπάλα στ' αστέρια, υπάρχει αυτό το αρνητικό, που δεν επιτρέπει στους μικρότερους να μπορούν να πιστέψουν στην έκπληξη.

Αυτό είναι σημείο των σύγχρονων καιρών και δεν αρέσει σε αρκετούς. Από την άλλη όμως, έτσι όπως έχει εξελιχτεί η διαδικασία, κανείς από τους οπαδούς των μεγάλων clubs δεν θέλει να δει το δικό του να αποκλείεται για χάρη της κάθε Σλάβια Πράγας και του old school football. Οπότε, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων όπως κι εκείνη των ειδών όπως την όρισε ο Κάρολος Δαρβίνος. Είτε αυτά προσαρμόζονται, είτε πεθαίνουν.

Οσες μικρότερες ομάδες προσαρμόστηκαν, έχουν έναν και μόνο στόχο: να εισπράξουν όσο χρήμα περισσεύει από τους μεγάλους και να επιστρέψουν στα εγχώρια πρωταθλήματά τους ως φαβορί και περαιτέρω δυνατότητα ενίσχυσης και μεταγραφών, ώστε να επαναλάβουν την κερδοφόρα διαδικασία. Οσοι δεν εξελίχτηκαν, εξαφανίστηκαν από τον χάρτη του Champions League, με ελάχιστες πλέον εξαιρέσεις επανεμφανιζόμενων τύπου ΑΕΚ ή πρωτάρηδων τύπου Ερυθρού Αστέρα.

Οι όμιλοι είναι ωραία φάση. Περισσότερο όμως είναι ένα απλό intro. Τα σπουδαία είναι τα νοκ άουτ. Εκεί όπου μαζεύονται οι κορυφαίοι και παλεύουν μεταξύ τους. Και είναι όλο το ζουμί εκεί, επειδή πρόκειται ακριβώς για δύο αγώνες και όχι για μίνι πρωτάθλημα. Εκεί όπου το λάθος, έστω και σπάνια, κοστίζει και υπάρχει η δυνατότητα της έκπληξης. Αυτού που πέτυχε ο Αγιαξ, το ότι είδαμε την Τότεναμ στον τελικό.

Μέχρι όμως να φτάσουμε στο χειμερινό διάλειμμα και στην επανέναρξη με τους «16» τον Φεβρουάριο, εκείνο που μετράει, είναι τα γκολ που θα δούμε και η κουβέντα για το παρών και το άμεσο μέλλον. Ποιος θα βγει πρώτος σκόρερ; Θα αφήσει κάποιος πίσω τους Μέσι, Ρονάλντο. Μπορεί η Γιουβέντους να πάρει έναν τελικό; Ηταν στιγμιαία η κυριαρχία των Αγγλων; Ποιος θα αφήσει εκτός την κάτοχο Λίβερπουλ; Θα μπορέσει επιτέλους να το σηκώσει χωρίς την Μπάρτσα ο Πεπ; Ο Ζιντάν θα το κατακτήσει ξανά συνεχίζοντας το τρελό απόλυτό του; Από ποιον και με ποιον τρόπο θα καταφέρει να αποκλειστεί φέτος η Παρί;

Εδώ θα είμαστε να τα συζητάμε μαζί. Μέχρι τότε, ας αφεθούμε στη μαγεία της μελωδία του Γκέοργκ Φρίντριχ Χάιντελ...

Follow me: @jorgekaraman