Τότεναμ - Λίβερπουλ: Περιπλανώμενος στη Μαδρίτη του τελικού του Champions League (pics & vids)

Αυτό υποτίθεται θα ήταν ένα προγραμματισμένο blog, πρωινό για το Σάββατο. Ως υπεύθυνος του τμήματος Διεθνών στο site, όφειλα να αναλύσω την κατάσταση λίγες ώρες πριν τον τελικό. Εχετε μεγαλώσει ωστόσο, μέσα από τα δικά σας χρόνια περιηγήσεων στο ίντερνετ του ποδοσφαιρικού κόσμου. Εχετε τέτοια τεράστια αλληλεπίδραση, που είμαι πλέον πεπεισμένος ότι κάποια ζητήματα τακτικά και ειδησεογραφικά τα ξέρετε καλύτερα και από εμένα και τον κάθε δημοσιογράφο. Οπότε, βράδυ Παρασκευής, γυρίζοντας αργά από την Puerta del Sol και αφού έζησα τη φιέστα παρέα με τους αναψοκοκκινισμένους από cervezas και cañas, αλλά και το 34άρι που τους βάρεσε κατακούτελα, Αγγλους, καλύτερα να σας μεταφέρω την υπέροχη αυτή γιορτή που συμβαίνει σε όλη τη Μαδρίτη και μόνο αυτή, δίχως ίχνος αγωνιστικής προαναγγελίας…

Είχα την υπέρτατη τύχη φέτος να ταξιδέψω στο όνειρο και μάλιστα από Τρίτη πρωί. Πέντε γεμάτες μέρες. Και εννοείται ότι στη Μαδρίτη δεν είναι ποτέ αρκετές. Η Βαρκελώνη μπορεί να είναι ο Νο1 ισπανικός προορισμός για τους περισσότερους από εμάς, αλλά στην τρίτη επίσκεψή μου εδώ, μπορώ πλέον να πω με σιγουριά ότι η πρωτεύουσα έχει άλλη αρχοντιά και είναι κορυφαίος τόπος για να ζεις. Εδώ μάλλον θα κουραστείς βέβαια λίγο περισσότερο, καθώς τα πράγματα είναι κάπως πιο διασκορπισμένα. Θα βρεις όμως μοναδικά asados σε ταβέρνες σε όλη την πόλη, που είναι τεράστια και αξίζει να δοκιμάσεις οτιδήποτε σε βασκική ταβέρνα με κορυφαία κρεατικά και φυσικά το jamon. Jamon crudo, iberico, τα πάντα, παντού.

Για το τελευταίο κάνε μία ειδική στάση στην boqueria του San Miguel στο κέντρο. Μία μεγάλη στεγασμένη αγορά, όπου από διάφορα μικρά και άκρως ποιοτικά μαγαζάκια επιλέγεις τρελά αλλαντικά, τυριά και tapas, πίνεις τις μπύρες σου και πληρώνει λίγα. Στο ενδιάμεσο από τη Sol και το San Miguel θα βρεις πιο ακριβά γούστα σε κυριλέ tavernas, αλλά και ωραία καταστήματα για τα ψώνια σου. Ψάξε οπωσδήποτε για το Cooligans με τις ρετρό εμφανίσεις ομάδων. Δεν έχεις ξαναδεί αντίστοιχο και θα ξετρελαθείς. Με το μετρό (τεράστιο, αλλά όχι χαοτικό) κατέβα στη στάση Callao. Από εκεί πας με ίσες αποστάσεις σε Sol και τις barrios Chuenca και Malasaña. Υπέροχα ζωντανές μουσικές γειτονιές τέχνης με ζωηράδα και ωραία φιέστα με ιδιαίτερα ταπάδικα.

Μπορώ να σου λέω με τις ώρες για τα πώς και τα που. Για τα εκπληκτικά πάρκα και τα κάθε λογής μουσεία με φθηνό ή καθόλου εισιτήριο, αλλά είναι που κάποια στιγμή άρχισαν να πλακώνουν οι Αγγλοι και άλλαξε το vibe, βγάζοντας με από το trip οδηγού διακοπών. Από το ταξιδιάρικο με επανέφεραν μονομιάς στο γηπεδικό. Οι οπαδοί της Λίβερπουλ ήταν ξεκάθαρα νικητές στη μάχη του κοινού, καθώς για κάποιο λόγο εκείνοι της Τότεναμ δεν συγκεντρώθηκαν ποτέ για να φωνάξουν ένα σύνθημα. Αντιθέτως, οι Reds, όπου κι αν κάθονταν, ακόμα και εκτός κέντρου, όταν περνούσαν οι συνοπαδοί, όλοι μαζί φώναζαν τα δικά τους με αυτή την ακαταλαβίστικη προφορά, που όποιος έχει ακούσει τον Τζέιμι Καραγκερ να κάνει δηλώσεις, καταλαβαίνει ότι αυτό το πράγμα δεν είναι αγγλικά.

Ξεκίνησαν τα αγόρια... Πουθενά ακόμα οπαδοί της Τότεναμ... @LFC pic.twitter.com/D05w8sDO6t

— Giorgos Karamanos (@jorgekaraman) May 31, 2019

Μπύρες, τρελή ζέστη και συνθήματα. Αυτή ήταν η τριλογία της Παρασκευής. Η παραμονή του τελικού ήταν μία εκπληκτική διαδικασία και βοηθήθηκε πολύ από την ίδια την πόλη. Η Μαδρίτη ταίριαξε απόλυτα. Είναι τέλεια, εκπληκτική και βγάζει ταυτόχρονα τη μεσαιωνική επιβλητική γοητεία, την οποία συνοδεύει με τον αέρα της ποδοσφαιρικής μητρόπολης που έχει γαλουχηθεί από Ρεάλ, Ατλέτικο και τους μισούς σούπερ σταρ του κόσμου της μπάλας που πέρασαν το κατώφλι της. Η πόλη μύριζε παντού ποδόσφαιρο και με την εισβολή των Αγγλων… βρώμισε για τα καλά από το τέλειο αυτό πάντρεμα. Κάθε σοκάκι γεμάτο από τραγούδια και το κίτρινο υγρό από το βαρέλι, δίχως την παραμικρή φασαρία ή αντιπαλότητα μεταξύ των οπαδών των δύο αντιπάλων, που κυκλοφορούσαν όλοι μαζί.

Η Μαδρίτη παρτάρει σούπερ και ασταμάτητα... pic.twitter.com/TdD9gWqmcb

— Giorgos Karamanos (@jorgekaraman) May 31, 2019

Οι Ισπανοί φάνηκαν να το λατρεύουν όλο αυτό. Ενας ταξιτζής μου έλεγε ότι φοβόταν να πάρει κούρσα με τους μεθυσμένους, αλλά στο πάρτι στη Sol, οι μισοί ήταν νεαροί της πόλης που καραγούσταραν με όλο αυτό. Και κάπου εκεί σήμανε η ώρα της επιστροφής στο μακρινό – ένα πακέτο τσιγάρα δρόμος- ξενοδοχείο. Η κυρίαρχη σκέψη σε όλον τον γυρισμό ήταν μία διπλής απορίας. Γιατί ρε φίλε δεν γίνεται να ζήσουμε οι Ελληνες οπαδοί κάτι τόσο μοναδικό, όπως οι ξένοι με τα ταξίδια τους σε τελικούς; Γιατί δεν γίνεται να ζήσουμε σε μία τόσο οργανωμένα όμορφη και όσο πρέπει αναρχική και πεντακάθαρη πόλη με ανθρώπους που αγαπούν να τρέχουν και να αράζουν στα πάρκα και που λατρεύουν τα κατοικίδιά τους; Τι διάολο, πώς τα κάνουμε λάθος; Αλλά αυτά ήταν αποτέλεσμα των cañas. Γρήγορα η σκέψη επέστρεψε στον τελικό, καθώς στο ξενοδοχείο παρέλαβα το πιο μαγικό απ’ όλα τα χαρτάκια (ίσως μετά από το απολυτήριο στρατού).

Μπροστά μας τώρα περιμένει η ματσάρα σε ένα απίστευτο γήπεδο, σε ένα ταξίδι που ήρθε για να υπενθυμίσει ότι όλα δεν είναι ρόδα που γυρίζει, αλλά μία τρελόμπαλα που εξουσιάζει τα πάθη και τις ιστορίες που γουστάρουμε να ζούμε και να αφηγούμαστε…

Follow me: @jorgekaraman

* Ευχαριστώ για το ταξίδι το Διεθνές Κοινωνικό Πρόγραμμα για Παιδιά της gazprom, Football for Friendship, που διεξήχθη για 7η χρονιά!