Η ευτυχία να είναι ο Αγιαξ και πάλι εδώ

Το έκανα εγώ, ο διπλανός μου, ο άγνωστος φίλος στο Facebook και η μισή υφήλιος. Η φωτογραφία του Γιόχαν Κρόιφ να απολαμβάνει το τσιγάρο του σε... after sex ενσταντανέ και οι διάφορες ατάκες του για το πώς πρέπει να παίζεται το παιχνίδι, γέμισαν τον εικονικό κόσμο των social media. Λίγα λεπτά νωρίτερα τα πνευματικά παιδιά του Ιπτάμενου Ολλανδού γέμιζαν ασφυκτικά τον πραγματικό με εικόνες που ήθελες να ρουφήξεις μονομιάς, λες και ήσουν στερημένος για λίγη λαγνεία στο χορτάρι. Θα μπορούσες να βάλεις στοίχημα ότι εκείνη τη στιγμή ακόμα και ο ίδιος ο θρυλικός Σαντιάγο Μπερναμπέου θα το χαιρόταν και ίσως και να εκλιπαρούσε από παραδοχή τα πιτσιρίκια του Αγιαξ: «Παίξτε την μπάλα σας στο γήπεδό μου, για να ζηλέψουν τα τρόπαιά μου»!

Ολοκληρωτικό, εν μέρει, διαστημικό ή περιστασιακό ποδόσφαιρο. Ονόμασέ το όπως θέλεις. Πες το τυχερό, μία στιγμή δόξας, τα περίφημα λεπτά διασημότητας του Αντι Γουόρχολ που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν κάμποσα παραπάνω. Η παράσταση που έστησε ο Αγιαξ στο μαδριλένικο πάλκο χρειάστηκε δύο πρωταγωνιστές για να πετύχει. Το ότι οι Ολλανδοί υπηρέτησαν στον υπερθετικό βαθμό το πλάνο και αγωνίστηκαν στο 120% της ευφυίας τους, δεν θα μπορούσε να έχει το ίδιο αποτέλεσμα, με το εάν οι διάσημοι αντίπαλοί τους δεν υποτάσσονταν τόσο αδέξια στον μοναδικό ρόλο που δεν ξέρουν να παίζουν, εκείνον του κομπάρσου.

Δεν συγκεντρώνεται όμως όλη η γοητεία όμως τη βραδιάς στη ρουλέτα και τα μοιράσματα του Τάντιτς, στη μαεστρία του Ντε Γιονγκ, στις ποδιές του Νέρες και τις αλήτικες προσποιήσεις του Ζίγιεκ. Η αλήθεια είναι ότι εάν το παρακολουθήσεις ξανά, με μία λίγο πιο σκωπτική ματιά, το παιχνίδι του Αγιαξ δεν ήταν Total. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που το παρουσίασε ο Ρίνους Μίχελς και η παρέα του Κρόιφ στο ξεκίνημα των 70s ή έστω στον πιο βιομηχανικό επαναπροσδιορισμό του από τα μωρά του Λουίς Φαν Χάαλ στα μέσα των 90s. Αυτή η ομάδα είναι πιο κυνική, λιγότερο εμβληματική, μα καταφέρνει να μπλέξει τόσο αρμονικά την ολλανδική σχολή με το «false 9», τουλάχιστον με τον τρόπο που το μετεξέλιξε ο Πεπ Γκουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα.

Το φοβερό γενικότερα όμως αυτούς τους τύπους στην πιο βόρεια από τις Κάτω χώρες, είναι ότι καταφέρνουν με έναν μοναδικό τρόπο να επενεφεύρουν τους εαυτούς τους μέσα στο γήπεδο. Εάν το παρακολουθήσεις ιστορικά, μοιάζουν να έχουν μία τακτικότητα, μία συνέπεια. Υπάρχει σχεδόν πάντα μία μεγάλη γενιά παικτών, που ακολουθείται από μία λιγότερο καλή και ξανά η ιστορία επαναλαμβάνεται, για να γίνει η ίδια η ποδοσφαιρική ζωή τους. Το βλέπεις και στη σύγχρονη έκδοση της Εθνικής τους. Το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται στη χημεία, στην εφαρμογή του κοινού δόγματος, της πίστης σε ένα πλάνο που έμαθαν όλοι από παιδιά, απ' όποιο σύλλογο κι αν ξεκίνησαν. Και κάπως έτσι οι Ολλανδοί το πιστεύουν. Κι ελπίζουν. Μετά τη γενιά των Κρόιφ, Κάιζερ, Ρέζενμπρικ, στα 70s, των Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ στα 80s, τον Μπέργκαμπ και την παρέα του Αγιαξ στα 90s και την τελευταία των Ρόμπεν, Σνάιντερ, Φαν ντερ Φάαρτ στην αλλαγή του αιώνα, ονειρεύονται ότι ίσως τώρα παρακολουθούν στο γήπεδο το πέμπτο... κούρδισμα του Πορτοκαλιού.

Ο Αγιαξ το βράδυ της Τρίτης παρουσίασε το δικό του κομμάτι-εκδοχή αυτού του... κουρδίσματος. Πρόκειται για την εξέλιξη μίας φουρνιάς με ιδιαίτερα έξυπνους και τακτικά δυνατούς ποδοσφαιριστές. Αλλά υπάρχει μία τεράστια διαφορά σε σχέση με όλους τους άλλους ποδοσφαιρικούς λαούς. Εκεί, προσπαθούν να τους μπολιάσουν με το στοιχείο του νικητή. Μόνο που το κάνουν με τον δικό τους παραδοσιακό ολλανδικό τρόπο. Αφού μελετούν το μυστικό της επιτυχίας των άλλων χωρών και βλέπουν ότι οι άλλοι θέλουν μόνο να νικήσουν, για εκείνους το διακύβευμα εξακολουθεί να είναι το εντελώς αντίθετο. Φυσικά και αναζητούν την επιτυχία, αλλά παίζοντας με την μπάλα. Να την έχουν εκείνοι. Και ξέρουν πως ακόμα και εάν χάνουν, ενώ παίζουν καλύτερα, θα έρθουν και οι επιτυχίες. Οπως συνέβη τώρα.

Στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο της Εθνικής και αφού μόλις είχε σηκώσει το EURO του 1988, ο Ρίνους Μίχελς θέλοντας να εξηγήσει το μυστικό της επιτυχίας των τακτικών του και το πώς τα κατάφερε σε διαφορετικές εποχές, έδωσε το στίγμα που θα ακολουθούσε το ολλανδικό ποδόσφαιρο στα χρόνια που θα ακολουθούσαν και φυσικά το ακολουθεί και ο Αγιαξ. «Εξέταζε το παρελθόν, αφουγκράσου το παρόν, προετοιμάσου για το μέλλον». Αυτή η φράση είναι η πρώτη που μαθαίνουν όσοι σπεύδουν να υπηρετήσουν στην «KNVB». Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δεν παύει ποτέ να αφουγκράζεται τα λόγια του κορυφαίου προπονητή που ανέδειξε ποτέ η χώρα και ειδικά το τρίτο και σημαντικότερο σκέλος της: εκείνο δηλαδή που φροντίζει για την μακροημέρευσή της και που τώρα δείχνει ότι κάνει τις Τουλίπες να βγάζουν και πάλι ανθό.

Και ακόμα και εάν η ομορφιά κρατάει μόνο για μία γενιά και την απολαμβάνουν για λίγο, εκείνοι ξέρουν ότι πάντα θα αξίζει να μάχονται γι' αυτήν και να χαρίζουν στον ποδοσφαιρικό κόσμο και στους εαυτούς τους, αναμνήσεις όπως αυτή στο «Μπερναμπέου». Πραγματικά είναι μεγάλη η χαρά όλων των ουδέτερων που αγάπησαν το παιχνίδι, να βλέπουν ότι ο Αγιαξ είναι και πάλι εδώ...

Follow me: @jorgekaraman