Τι διαφορά μπορούν να κάνουν τρία χρόνια. Κατευθείαν από το αεροπλάνο μετά το Asian Cup και έχοντας να αντιμετωπίσει το jet-lang, ο Σον ξαναμπήκε στη σεζόν της Τότεναμ την κατάλληλη στιγμή. Εδωσε αυτή την ενέργεια στη νίκη με ανατροπή επί της Γουότφορντ μόλις λίγες μέρες μετά την επιστροφή του και 72 ώρες μετά ήταν η διαφορά εναντίον της Νιούκασλ με το γκολ που πέτυχε.

Τίποτα από αυτά δεν είναι κάτι που δεν είχαμε δει στο παρελθόν. Ο Σον πάντα ήταν ο παίκτης που μπορούσε να αποφύγει τον αντίπαλο και να σουτάρει δυνατά. Η διαφορά, φαίνεται, είναι στη συνήθεια του πλέον σε τέτοιες καταστάσεις και στην όλο και πιο πειστική συμπεριφορά του όταν η πίεση γύρω του αυξάνεται. Δεν είναι κάτι που πολλοί θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι θα συμβεί, ειδικά αν σκεφτούμε πώς άρχισε η καριέρα του στην Αγγλία.

Τον Μάιο του 2016, ήταν ένας από τους χειρότερους μιας τραγικής ομάδας που έχασε με 5-1 από την ήδη υποβιβασμένη Νιούκασλ στην τελευταία αγωνιστική, επιτρέποντας στην Αρσεναλ να την προσπεράσει στην τελική βαθμολογία και καταδικάζοντας τους οπαδούς της σε ένα καλοκαίρι καζούρας.

Ο Σον ήταν τραγικός. Αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο και αυτό θα μπορούσε να είναι ο επιτάφιος στην καριέρα του στην Τότεναμ. Το καλοκαίρι του 2016, με πεσμένο ηθικό από τη δυσκολία του στο να προσαρμοστεί, ήθελε να φύγει. Μια γερμανική ομάδα πρόσφερε μια γρήγορη επιστροφή στη Bundesliga και μόλις 10 μήνες μετά την άφιξη του από την Μπάγερ Λεβερκούζεν, ήθελε να επστρέψει στην comfort zone.

Αυτό, ουσιαστικά, δεν ήταν έκπληξη. Ο Σον είχε υπογράψει στην Τότεναμ τις τελευταίες μέρες της καλοκαιρινής μεταγραφικής περίόδου του 2015, χωρις να έχει το προνόμιο της προετοιμασίας με την ομάδα. Οπως έδειξαν τα γεγονότα στη συνέχεια, ο Μαουρίσιο Ποκετίνο κάνει τους παίκτες του να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του. Μια ακριβή μεταγραφή ή ένα μεγάλο όνομα δεν έχουν γρήγορη είσοδο στην 11άδα. Ο Μούσα Σισοκό το έμαθε αυτό το μάθημα, ο Λούκας Μόουρα ακόμη το μαθαίνει.

Το πρώτο διάστημα του Σον στην Τότεναμ δίνει την εξήγηση για όλο αυτό. Εκείνες τις μέρες, παρά το ταλέντο και την ικανότητα του, ήταν ένα όργανο εκτός ρυθμού στην ορχήστρα. Ενώ τα σόλο του μερικές φορές πρόσφεραν θέαμα, αυτά δεν ήταν πάντα για το μεγαλύτερο καλό και -στη χειρότερη- αποδυνάμωνε τη δομή στήριξης στον πυρήνα του παιχνιδιού του Ποκετίνο. Ηταν φανταστικός παίκτης με την μπάλα στα πόδια, σίγουρα, αλλά ακόμη επιρρεπής στο να εξαφανίζεται για μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού, ενώ κόντρα στις καλύτερες ομάδες φαίνονταν και τα προβλήματα που είχε σε ό,τι αφορά το να βοηθήσει αμυντικά.

Υπήρχε και πιο... αφηρημένη κριτική, επίσης. Ισως προερχόταν από κάτι απατηλό, αλλά ο Σον φαινόταν αρχικά σαν ένας ανούσιος παίκτης. Θα ήταν το κερασάκι στην τούρτα, η... ωραία διακόσμηση σε μια καλή εμφάνιση, αλλά πολύ σπάνια ο λόγος αυτής της καλής εμφάνισης. Γεγονός που οδηγούσε σε διαχρονικές συζητήσεις για την προσαρμογή των ξένων παικτών στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Το βρετανικό ποδόσφαιρο είναι υποδουλωμένο στη δική του υπεροχή, πάντα θα είναι αλήθεια αυτό, αλλά παραμένει πολύ δύσπιστο για οποιονδήποτε έρχεται εκτός Ευρώπης.

Πολλή από την ποδοσφαιρική εκπαίδευση του Σον, πάντως, ήταν παραδοσιακή ευρωπαϊκή. Πήγε στο Αμβούργο ως ένας 16χρονος και έγινε επαγγελματίας μέσω του συστήματος της Bundesliga. Οι Ασιάτες ποοσφαιριστές, όμως, πάντα είχαν μια δύσκολη σχέση με την Premier League. Ο Παρκ Γι-Σουνγκ ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Οκαζάκι κατέκτησε πρωτάθλημα με την Λέστερ, αλλά στα 27 χρόνια της Premier League ελάχιστοι ήταν οι αυθεντικοί σταρ. Για κάθε Παρκ ή Οκαζάκι, υπάρχει ο Γιουνίτι Ιναμότο, ο Λι Τι και ο Καζαγιούκι Τόντα. Το παιχνίδι μπορεί να είναι πιο ομοιογενές παγκοσμίως πλέον, πράγμα που σημαίνει ότι τοπικιστικά στερεότυπα είναι συχνά ξεπερασμένα και λάθος, αλλά για πάρα πολύ καιρό οι αρχές του αθλήματος στη Βρετανία και την Ασία ήταν σημαντικά και προβληματικά διαφορετικές.

Ακόμη και με αυτά τα προηγούμενα, όμως, η περίπτωση του Σον παραμένει μοναδική. Είναι σίγουρα ο πιο δυναμικός παίκτης που έχει βγάλει η χώρα του και -με την πάροδο του χρόνου- απέδειξε ότι είναι και ο πιο καταστρεπτικός. Η Τότεναμ δεν τον αγόρασε για διαφημιστικούς λόγους αρχικά και δεν τον έψαξε για την εργατικότητα του. Κανένα από αυτά τα κλισέ δεν ισχύουν για αυτόν. Αντιθέτως, κόντρα σε ό,τι ίσχυε για οποιονδήποτε συμπατριώτη του που ήρθε στην Αγγλία στο παρελθόν, η Τότεναμ τον αγόρασε για να γίνει ένας πρωταγωνιστής της.

Αυτό απαιτεί μια διάκριση, ανάμεσα σε έναν παίκτη που προσαρμόζεται σε ένα νέο πρωτάθλημα με τέτοιο τρόπο ώστε να πιάσει, και σε έναν τρόπο που θα του επιτρέψει να κυριαρχήσει. Είναι ξεκάθαρα διαφορετικές διαδικασίες και έρχονται με διαφορετικά χρονοδιαγράμματα και δυσκολίες. Ο Σον αποκτήθηκε για να διαλύει άμυνες, όχι για να κάνει απλά 15 συμμετοχές τη σεζόν. Το να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις θα ήταν μια δοκιμασία και έτσι, αναδρομικά, είναι εύκολο να τραβήξουμε γραμμές ανάμεσα στην αρχική "περιφερειακή" συμμετοχή του, τις σποραδικές καλές εμφανίσεις του και την αντανακλαστική επιθυμία του να επιστρέψει στη Γερμανία.

Αλλά ως ένας forst-class Ασιάτης ποδοσφαιριστής, είναι και μια καινοτομία. Αν και έχουν υπάρξει κάποιοι πολύ καλοί παίκτες που ήρθαν από αυτή την ήπειρο, ελάχιστοι υπήρξαν τόσο celebrities. Ο Σούνγκμο Λι, ο οποίος γράφει για τον Σον στο goal.com, εηγεί τις πραγματικές διαστάσεις της φήμης του: «Ο Σον είναι ένας εθνικός θησαυρός. Είναι ο μεγαλύτερος sports star στη Ν. Κορέα, αν και θα πω ότι η δημοφιλία του ξεπερνάει τα όρια ενός sports star και είναι τώρα ο μεγαλύτερος celebrity της χώρας του».

Οπως προσθέτει ο Σούνγκο, αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον επειδή το ποδόσφαιρο δεν είναι το πιο δημοφιλές σπορ στη χώρα. Είναι το μπέιζμπολ. Υπάρχουν φυσικά ενδείξεις για την αλλαγή στις προτιμήσεις και το πώς αυτές επηρεάζονται από τη Δύση σε ό,τι αφφορά τα σπορ, αλλά το ποδόσφαιρο σίγουρα δεν απολαμβάνει στην Κορέα την ίδια "κοινωνική" θέση με αυτή που έχει στην Αγγλία.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, η πρώτη χρονιά του Σον στην Τότεναμ θα ήταν ιδιαίτερα ενοχλητική. Ολα τα ρεπορτάζ τον περιγράφουν ως έναν ταπεινό και οικογενειάρχη άνθρωπο, αλλά η ισορροπία ανάμεσα σε αυτό που είναι και στην τόσο συγκεντρωμένη δημοσιότητα/διασημότητα στη χώρα του, ήταν προφανώς μια πνευματική πρόκληση. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς το γιατί, αλλά είναι πιθανό να συνδέεται με τον τρόπο με τον οποίο ζουν το ποδόσφαιρο στη Ν. Κορέα.

Η κάλυψη των αγώνων της Τότεναμ περιλαμβάνουν ένα live στατιστικό για την απόδοση του, σε ένα γραφικό μεγαλύτερο και από αυτό όπου αναγράφεται το σκορ. Γύρω από την Premier League, επίσης, υπάρχει ένα δίκτυο δημοσιογράφων από Κορέα και Ιαπωνία, οι οποίοι ακολουθούν τους συμπατριώτες τους, γράφοντας και μεταδίδοντας συνεχώς για την εξέλιξη τους. Ο Γιοσίντα στη Σαουθάμπτον, ο Οκαζάκι στη έστερ και ο Μούτο στη Νιούκασλ ακολουθούνται από δημοσιογράφους που έχουν αναλάβει αποκλειστικά αυτούς.

Είναι σαφές, επομένως, ότι να είσαι Ασιάτης ποδοσφαιριστής στην Premier League σημαίνει ότι είσαι υπό συνεχή έλεγχο. Το να είσαι, όμως, Ασιάτης ποδοσφαιριστής-ίνδαλμα και να μην είσαι βασικό κομμάτι της ομάδας, θα πρέπει να ήταν κάτι δύσκολο να το διαχειριστείς - και όχι λόγω του "εγώ", τις υπερηφάνειας ή κάποιας παραδοσιακής αδυναμίας. Διάσημοι Αγγλοι ποδοσφαιριστές που πήγαν στο εξωτερικό έχουν προκαλέσει ενδιαφέρον στο παρελθόν, αλλά με σχετική ηρεμία. Αυτό είναι το προνόμιο του να έρχεσαι από ένα ποδόσφαιρο με μακρά και βαθιά ποδοσφαιρική παράδοση. Ο Σον μπορεί να μην το ήξερε απαραίτητα, αλλά δεν είχε αυτού του είδους την προστασία, αφού του είχε δοθεί ο τίτλος του απόλυτου avatar για το ποδόσφαιρο της Ν. Κορέας. Και με αυτό έρχεται φρενίτιδα, πίεση και -για έναν νεαρό ενήλικα- μεγαλύτερη έμφαση στην ανάγκη για ωριμότητα.

Ολα αυτά δείχνουν να έχουν σχέση με τις παρατηρήσεις του Σούνγκμο για τον Σον. Ενώ όλοι στέκονται στα καθαρά αγωνιστικά θέματα, αυτός εξηγεί τις βελτιωμένες εμφανίσεις του Σον εστιάζοντας στην προσαρμογή του σε μια νέα πραγματικότητα. «Στη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων, ο Σον έγινε αρχηγός της εθνικής ομάδας της Ν. Κορέας και παράλληλα άρχισε να εξελίσσεται σε ηγέτης και για την Τότεναμ. Και για τις δύο ομάδες δείχνει μεγαλύτερη υπεθυνότητα σε σχέση με ό,τι έκανε μετά τα 20 του χρόνια. Θα έλεγα ότι είναι πολύ πιο ώριμος ως παίκτης και ως άνθρωπος. Και είναι και πιο ήρεμος πλέον, νομίζω», λέει ο Σούνγκμο.

Ο Σον έχει γίνει ένας παίκτης τοπ επιπέδου στην Αγγλία, είναι υποψήφιος για τον τίτλο του Παίκτη της Χρονιάς στην Premier League άλλωστε, ενώ μετά τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του για τη Ν. Κορέα στους Ασιατικούς Αγώνες αναμένεται να εξαιρεθεί από την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία -διάρκειας δύο ετών- στην πατρίδα του. Σήμερα, ο Σον είναι ο παίκτης που είναι, λόγω πολλών τακτικών θεμάτων και μιας αξίας που μπορεί να "διαγνωστεί" με πιο παραδοσιακή ποδοσφαιρική αξιολόγηση.

Η ταχύτητα του είναι ένα τρομερό όπλο για τις αντεπιθέσεις της Τότεναμ και έχει σπουδαία επιρροή σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Η σχέση του με τους Χάρι Κέιν και Ντέλε Αλι είναι η βάση της επιθετικής χημείας τους. Η εμπιστοσύνη του Ποκετίνο επίσης είναι πολύ μεγαλύερη πλέον και είναι λίγοι οι παίκτες για τους οποίους ο Αργεντίνος έχει μιλήσει με τόση αγάπη όση για τον Σον, ο οποίος δείχνει να εξελίσσεται με τον ίδιο ρυθμό και ως άνθρωπος, προσωπικότητα.

Αν το δούμε από την πλευρά της Τότεναμ, με τους Κέιν και Αλι να έχουν τα προβλήματα τους, είναι απλά το ίδιο καλός. Το εκτός ρυθμού όργανο έχει γίνει ο ρυθμός της ορχήστρας, με τον Σον να δίνει τον τόνο αυτής της απρόσμενης πρόκλησης σε Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Σίτι.

ΠΗΓΗ: FourFourTwo