Τι χρειάζεται η Αρσεναλ στον αντικαταστάτη του Βενγκέρ
Τις επόμενες μέρες και εβδομάδες το πλάνο της Αρσεναλ για τη διαδοχή του Βενγκέρ θα αρχίζει να φαίνεται. Το πώς θα είναι η ζωή μετά τον Αλσατό τεχνικό έμοιαζε κάτι που δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς για τόσο πολύ καιρό, αλλά τώρα θα αρχίσει να έχει πρόσωπο. Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ, ίσως, ο οποίος κέρδισε τον θαυμασμό όλων με το πώς πήρε το πρωτάθλημα από την Παρί Σεν Ζερμέν το 2017 ή ίσως ο Λουίς Ενρίκε με τη φιλοσοφία της Μπαρτσελόνα.
Πριν το ποιος, όμως, αξίζει να σκεφτούμε το "τι". Το να αντικαταστήσεις έναν προπονητή... δυνάστη είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο πάντα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η πρόσληψη δε θα πρέπει να γίνει μόνο με βάση τις αθλητικές ανάγκες. Στο κάτω-κάτω, πρόκειται για μια ομάδα που θα πρέπει να αλλάξει. Κανείς από τους παίκτες που αφήνει πίσω του ο Βενγκέρ δεν μπορεί να θεωρηθεί αναντικατάστατος, πράγμα που σημαίνει ότι όποιος τον διαδεχθεί έχει έναν κενό καμβά για να ζωγραφίσει. Αρα, ενώ η ποδοσφαιρική λογική είναι σχετική και συγκεκριμένες ιδεολογίες είναι πιο επιθυμητές από άλλες, αυτή η απόφαση θα πρέπει να είναι πιο... πλήρης και να παρθεί με βάση όχι μόνο το τι είναι η Αρσεναλ ως ομάδα, αλλά ποιον και τι χρειάζονται ως κλαμπ.
Προφανώς, η ενότητα είναι πάνω-πάνω σε αυτή τη λίστα. Καμία πρόσληψη δε θα ικανοποιήσει ποτέ τους πάντες, άρα είναι σημαντικό αυτός που θα έρθει να είναι μια προσωπικότητα που πείθει για την αφοσίωση, την πίστη. Θα πρέπει να εμπνέει τη λογική "εμείς εναντίον όλου του κόσμου", κάτι που μπορείς να αισθανθείς σε ένα γήπεδο. Ως ένα βαθμό, η Τότεναμ κατάφερε να βρει αυτή την προσωπικότητα με τον Μαουρίτσιο Ποκετίνο και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό η Λίβερπουλ το έκανε με την πρόσληψη του Γιούργκεν Κλοπ.
Αμφότεροι, Ποκετίνο και Κλοπ, έχουν αυτό το χάρισμα του να εμπνέουν βαθύτερη πίστη και οι οπαδοί της Αρσεναλ, οι οποίοι έχουν χωριστεί σε... αντιμαχόμενες πλευρές εδώ και πολλά χρόνια, το χρειάζονται αυτό οπωσδήποτε.
Το τοπίο μετά τον Βενγκέρ θα είναι περίεργο. Για τους πρώτους έξι μήνες, όμως, θα είναι προβλέψιμο: Οι μάχες θα συνεχιστούν. Θα υπάρχουν αυτοί που θα μείνουν πιστοί στα πιστεύω τους. Οι πιστοί του Βενγκέρ, για παράδειγμα, θα περιμένουν κάθε κακή εμφάνιση ή κακό αποτέλεσμα για να στηρίξουν τις απόψεις τους. Και όταν αυτό θα γίνει, θα πρέπει να υπάρχει μια ιδεολογία στην ομάδα, κάποιος που θα πείθει ότι φέρνει την πρόοδο, κάποιος που κάθε δημόσια τοποθέτηση του θα υποδεικνύει ένα masterplan.
Το ποδόσφαιρο είναι ακόμη θέμα νίκης ή ήττας, βαθμών, γκολ και τροπαίων, αλλά σήμερα, πιθανότατα περισσότερο από ποτέ, είναι θέμα επένδυσης. Σε όλα. Ο άνθρωπος που θα είναι στον πάγκο τη νέα σεζόν θα πρέπει να είναι ένας στον οποίο θα μπορούν να επενδύσουν οι οπαδοί. Οι προπονητές θα συνδέονται πάντα με περίεργα συστήματα τακτικής και μεταγραφικές επιλογές, αλλά η μόδα πλέον είναι να είσαι κάτι παραπάνω από αυτό. Οι οπαδοί δε θέλουν οι ομάδες τους απλά να καθοδηγούνται στην τακτική, θέλουν να καθοδηγούνται με τη φιλοσοφική έννοια.
Ο Βενγκέρ ήταν ακριβώς αυτό. Δεν υπάρχει καμία ιδεολογική διαφορά ανάμεσα σε αυτόν και την Αρσεναλ. Είναι ένα. Και καθώς η ιδέα του για το ποδόσφαιρο άρχισε να ηττάται από το πετρέλαιο και τον χρυσό, άρχισε και η πτώση του κλαμπ. Ανεξάρτητα από αυτό, όμως, ήταν αυτός που βοήθησε το κλαμπ να ανέβει, να εξελιχθεί μαζί του. Πριν έρθει, η Αρσεναλ ήταν... ποτό και μετριότητα. Την ημέρα της αναχώρησης του, πολλά χρόνια μετά το κρεσέντο των Invincibles, οι αξίες τους και οι επαφές του έχουν αλλάξει εντελώς.
Αυτό χρειάζονται επομένως. Ή τουλάχιστον μια νέα έκδοση αυτού.
Τα τεχνικά κριτήρια θα πρέπει να ικανοποιούνται, επίσης. Από εκεί και πέρα, τα λεφτά που ξοδεύονται στο top level του ποδοσφαίρου πλέον είναι πάρα πολλά για να τα εμπιστευτείς μόνο σε ένα άτομο. Φτιάχνοντας τη νέα του ομάδα, ο αντικαταστάτης του Βενγκέρ θα πρέπει να δουλέψει μαζί με τον Σβεν Μίσλιταντ αλλά και κάτω από το βλέμμα της εκτελεστικής δομής του κλαμπ.
Αυτό σημαίνει ότι το κρίσιμο συστατικό, το απολύτως απαραίτητο, είναι η αρμονία. Να υπάρχει κοινή σκέψη για το δρόμο προς την επιτυχία. Για παράδειγμα, αρκεί κάποιος να δει την άνοδο και την πτώση της Τσέλσι του Αντόνιο Κόντε. Ο Κόντε είναι ένας σπουδαίος προπονητής, αλλά η δυσλειτουργία στο εσωτερικό της Τσέλσι μεταμόρφωσε τόσο πολύ, προς το χειρότερο, την πρωταθλήτρια ομάδα του μέσα σε ένα χρόνο.
Αντιθέτως, η επιθετική άνοδος της Μάντσεστερ Σίτι στην κορυφή του αγγλικού ποδοσφαίρου επιβεβαιώνει το πολύπλευρο αποτέλεσμα της θεσμικής ισορροπίας. Δείχνει τη σημασία του φανταστικού πλούτου και της παρηκμασμένης ομάδας, επίσης, αλλά η επιτυχία του Πεπ Γκουαρντιόλα έχει πολλές ρίζες. Δεν κατέκτησε απλά την Premier League φέτος, κυριάρχησε απολύτως και τα πλεονεκτήματα του ως προπονητής στο γήπεδο εμπλουτίστηκαν με την εμπιστοσύνη και την κοινή πεποίθηση αυτών που είναι στη διοίκηση.
Είναι επίσης αυτο που ξεχωρίζει τη Μάντσεστερ Σίτι από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το ένα είναι ένα κλαμπ με ξεκάθαρους αθλητικούς στόχους και με προπονητή κατάλληλο για να τα πετύχει. Το άλλο, σε συνάρτηση με την ανάγκη να αλλάζει και να παρακολουθεί την ανάπτυξη του marketing, καθοδηγείται από τη φήμη και τη διασημότητα. Αμφότερα απολαμβάνουν οικονομικά πλεονεκτήματα, αλλά το ένα χρησιμοποιεί αυτό το προβάδισμα καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο.
Οπως κάνουν στην Τότεναμ. Οπως αρχίζουν να κάνουν στη Λίβερπουλ. Η φυσική διαφορά στο ποδόσφαιρο υπάρχει ανάμεσα σε κλαμπ που έχουν πολλά λεφτά και αυτά που έχουν λιγότερες πηγές εσόδων. Τώρα, υπάρχει μια νέα απόκλιση: Υπάρχουν αυτοί που χρησιμοποιούν καλά τα έσοδα τους και αυτοί που απλά τα χρησιμοποιούν.
Η Αρσεναλ θα πρέπει να βρίσκεται στη σωστή πλευρά αυτού του χάσματος. Η οικονομική τους θέση δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή των δύο ομάδων από το Μάντσεστερ, ούτε με της Τσέλσι, αλλά με αυτή τη νέα πρόσληψη που θα γίνει έρχεται και η ευκαιρία να τοποθετήσουν τα οργανωτικά κομμάτια τους με έναν πραγματικά συμπληρωματικό τρόπο. Προς ενθάρρυνση, αυτή η διαδικασία έχει αρχίσει εδώ και κάποιο καιρό, με το κλαμπ να κάνει αρκετές προσλήψεις στελεχών, έξω από τον αγωνιστικό χώρο, τον τελευταίο χρόνο. Είναι σαφές ότι εκσυχρονίζονται, συμπληρώνοντας από πολύ νωρίς τα κενά που αναπόφευκτα θα δημιουργούσε/δημιουργήσει η αποχώρηση του Βενγκέρ.
Το κρίσιμο βήμα, όμως, είναι το επόμενο. Οσο αντικρουόμενο κι αν ακούγεται, ο νέος προπονητής πρέπει να αγγίζει συναισθηματικά τους οπαδούς, αλλά θα πρέπει και να ταυτίζεται με τη λογική της διοίκησης. Θα πρέπει να έχει τη δύναμη να δώσει την απαραίτητη ταυτότητα για να αναπτυχθεί το image του κλαμπ, αλλά ταυτόχρονα να ταιριάζει με το χώρο που θα έχει δημιουργηθεί για αυτόν. Αυτά είναι τα... φώτα που δείχνουν τον σωστό δρόμο προς τα εμπρός για την Αρσεναλ.
