• Αήττητη στην εποχή του κορονοϊού, το κορυφαίο σερί της σύγχρονης ιστορίας της
• Ανανεωμένη κι έτοιμη ξανά για τα «αστέρια»

Το απόγευμα της 8ης Μαρτίου, η κατήφεια έμοιαζε ριζωμένη στα αποδυτήρια των γηπεδούχων στο άδειο «Σαν Σίρο». Λίγες μέρες πριν από το (ποδοσφαιρικό) lockdown, οι Ροσονέρι γνώριζαν ακόμη μια ήττα, εντός έδρας από τη Τζένοα που φλέρταρε με υποβιβασμό (1-2), στέλνοντας τον νεοφερμένο τότε Στέφανο Πιόλι ένα βήμα πιο κοντά στην πρόωρη απόλυση. Η περίοδος παύσης της Serie A και το κλίμα πένθους που επικράτησε στην Ιταλία στη σκιά της «φονικής» έξαρσης του Covid-19 σε όλη τη χώρα, αποπροσανατόλισαν από την κρίση μετριότητας που είχε βαλθεί να αλλοιώσει το DNA της, αλλά αυτό δεν δίστασε το διοικητικό συμβούλιο να κάνει σχέδια για μία ακόμη επόμενη μέρα, με τον Ραλφ Ράνγκνικ στο τιμόνι (και τον Πάολο Μαλντίνι στην έξοδο).

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ποιός φίλαθλος της Μίλαν μπορούσε να δει πέρα από την βαθιά ελπίδα και να περιμένει μία πλήρη ανατροπή σκηνικού μέσα σε ένα εξάμηνο; Διότι από την επανέναρξη της περασμένης σεζόν, στα μέσα Ιουνίου ως και σήμερα, η Μίλαν έχει καταφέρει να μεταμορφωθεί σε ομάδα που σταμάτησε να παίζει μπάλα μόνο με το παρελθόν της. Δίχως να «ξυλώσει» τα θεμέλιά της και με την ελάχιστη μετάβαση, η Μίλαν βιώνει την πιο σταθερή της περίοδο εδώ και πολλά χρόνια και το γεγονός αυτό, μεταφρασμένο στο χορτάρι, της επιτρέπει πλέον να βρίσκεται στην ίδια πρόταση με τους μυθικούς «Invicibili» του Φάμπιο Καπέλο.

Αήττητη στην εποχή του κορονοϊού, το κορυφαίο σερί της σύγχρονης ιστορίας της

Από εκείνο το ανοιξιάτικο απόγευμα στο Μιλάνο, οι Ροσονέρι δεν έφυγαν ποτέ ξανά με σκυμμένο κεφάλι από τον αγωνιστικό χώρο. Ακολούθησαν 17 επίσημα παιχνίδια: 14 ματς Serie A, 1 παιχνίδι Κυπέλλου και εσχάτως δύο ευρωπαϊκές νίκες, σε μια αλυσίδα αποτελεσμάτων που πιστοποίησαν το ευρύτερο αήττητο σερί της τα τελευταία 24 χρόνια!

Τελευταία φορά που αγνόησε για μεγαλύτερο διάστημα την ήττα ήταν τη σεζόν 1995-96, «αρχιτέκτονας» ήταν ο Φάμπιο Καπέλο και το σύνολό του κατείχε ήδη το τιμητικό παρατσούκλι των «Ανίκητων» («Invicibili»), από το αδιανότητο σερί των 58 ματς χωρίς ήττα ανάμεσα στις περιόδους 1990-91 και 1992-93. Μια ομάδα που αποτελείτο από Μπάτζιο, Γουεά και τους κλασικούς Ροσονέρι ήρωες Μαλντίνι, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Ντεσαϊγί, Μπόμπαν, Σιμόνε, Πανούτσι, πανηγύρισε το 15ο πρωτάθλημα της ιστορίας της στην τελευταία χρονιά παρουσίας του Ιταλού coach, έχοντας μείνει αήττητη για σχεδόν πέντε μήνες και σύνολο 19 αγώνων.

Μοιάζει με ιεροσυλία, αλλά έκτοτε ποτέ καμία «χρυσή» ομάδα των Μιλανέζων του 21ου αιώνα δεν μπόρεσε να μείνει για τόσο καιρό μακριά από τις ήττες όσο η νέα Μίλαν, με ηγέτη τον 39χρονο Ζλάταν, τους Ντοναρούμα, Τσαλχάνογλου, Ρέμπιτς και το υπόλοιπο supporting cast.

Ανανεωμένη κι έτοιμη ξανά για τα «αστέρια»

Δύσκολα μια μεγάλη σεκάνς επιτυχημένων εμφανίσεων και αποτελεσμάτων μπορεί να οδηγήσει απευθείας στην κορυφή, ειδικά όταν είναι καταμερισμένη σε δύο σεζόν όπως σε αυτή την περίπτωση.

Παρά τα 17 παιχνίδια στα οποία παίρνει διαρκώς βαθμούς ή προκρίσεις, η Μίλαν το μόνο που κατάφερε ήταν να προλάβει το τρένο της Ευρώπης για το Europa League, πολύ μακριά από αυτό που ορίζει το status του συλλόγου. Κι αυτό βέβαια ήταν κάτι, δεδομένου του χάντικαπ που χρειάστηκε να υπερκαλύψει επανεκκινώντας στη χρονιά.

Ωστόσο, νίκη με νίκη (ή έστω ισοπαλία) οι Ροσονέρι κάνουν δειλά-δειλά βήματα προς τη φυσική τους θέση, το Champions League. Ταυτόχρονα στρώνουν ξανά το ατσάλι στον χαρακτήρα τους, συνθήκη ιδανική για το μέλλον του νεανικού κορμού της. Μπορεί η υπόστασή της να απέχει ένα «χάος» από εκείνη της σαρωτικής Μίλαν των «Ανίκητων», όμως, η Μίλαν της νέας δεκαετίας έχει το μεγαλύτερο παράσημο άρνησης στην ήττα από κάθε πρωταθληματική αρμάδα της σύγχρονης ιστορίας της. Και σε αυτό οφείλει να «χτίσει».

Επί τη ευκαιρία, απολαύστε τα highlights από την περίοδο των «Invincibili»: