Αριεν Ρόμπεν: Ο φόβος στην... κίνηση που δεν σταμάτησε ποτέ, κανείς!

Αριεν Ρόμπεν: Ο φόβος στην... κίνηση που δεν σταμάτησε ποτέ, κανείς!

bet365

Στο αντίο του θρυλικού Ολλανδού, ο Γιώργος Καραμάνος γράφει για την άτρωτη ευφυΐα που επιβλήθηκε στο γυάλινο κορμί και για την ίδια κίνηση που δεν μπόρεσε κανείς να ερμηνεύσει και όλοι γουστάραμε τρελά.

Το έχεις σκεφτεί; Οτι θα μπορούσε να αποτελεί την αντιστροφή του μύθου του Αχιλλέα. Λες και η μάνα του άφησε απ' έξω όλο το κορμί του και βούτηξε στο αθάνατο νερό μόνο το αριστερό πόδι του. Θα μπορούσε να είναι μία απόκοσμη εξήγηση για το “γυάλινο”, επιρρεπές στους τραυματισμούς σώμα του και ταυτόχρονα το μαγικό αριστερό του, που θα μείνει για πάντα στην ιστορία της μπάλας.

Εύστοχες πάσες, ασίστ, γκολ, επιτυχημένες σέντρες, αγωνιστικά λεπτά, δημιουργία φάσεων. Καθώς οι φίλαθλοι του μέλλοντος έχουν ήδη μάθει να διαβάζουν το παιχνίδι μέσω των αριθμών, εκείνος είχε τον δικό του τρόπο να απογειώνει μία ιδιαίτερη αίσθηση, ίσως την πιο ξεχωριστή. Υπάρχει όμως μονάδα μέτρησης για τον φόβο; Επειδή εάν ήσουν αντίπαλος -παίκτης ή οπαδός- και έβλεπες τον Αριεν Ρόμπεν να καλπάζει, πριν καν συγκλίνει, τα είχες... κάνει πάνω σου.

Ο Ολλανδός υπήρξε μία ασυνήθιστη περίπτωση. Τα είχε όλα τέλεια ζυγισμένα-στοιχισμένα πάνω του. Παν-γρήγορος με την μπάλα, φαντεζί, τεχνικά αψεγάδιαστος, τσαμπουκάς, άριστος τακτικά και ψυχρός, σκληρός. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί για να εξηγήσει τον τρόμο που έσπερνε. Αυτό προσπάθησε κάποτε να το ερμηνεύσει ο άνθρωπος που τον... ισορροπούσε στη Μπάγερν. «Οσα έχει ο Ρόμπεν, τα έχω κι εγώ», έλεγε ο Φρανκ Ριμπερί, αλλά πρόσθετε και κάτι ακόμα: «Για κάποιον λόγο όμως εκείνον τον φοβόντουσαν όσο κανέναν άλλον».

Αυτό που έκανε τον Ρόμπεν τρομακτικό, δεν ήταν τόσο το στιλ, αλλά ο ευρύτερος συνδυασμός κίνησης και σκέψης. Ετρεχε και βάδιζε με έναν παράξενο, επικλινές, ανισόρροπο τρόπο. Το ευλογημένο αριστερό του, ακόμα και το κάπως πιο τσαλακωμένο δεξιό χτύπημα, που ήταν προάγγελος ασίστ, του προσέδιδαν μία ανεξιχνίαστη συμμετρία. Περισσότερο ήταν θαρρείς ένα ενστικτώδες, σχεδόν υπερφυσικό συναίσθημα για τη γεωμετρία των φοβισμένων αμυντικών. Ηξερε πάντα, τα είχε όλα υπολογισμένα: «Αν τρέξω εδώ, τότε... Αν πάω από εδώ, έπειτα εδώ, θα έρθει να πέσει πάνω μου, θα τον περάσω». Εμοιαζε να είναι ο ειδικός στον εντοπισμό και στη συνέχεια στην τιμωρία για τις ρωγμές, τις αδυναμίες, ακόμα και στην πιο ελάχιστα αποδιοργανωμένη αμυντική συνοχή.

Συστήθηκε στο ελληνικό κοινό σε εκείνο το 0-1 της “Λεωφόρος Αλεξάνδρας” κόντρα στην ΑΕΚ στους ομίλους του Champions League του 2003-'04. Είχε μαλλιά (σ.σ.: αν και πάντα αυτό το ζαρωμένο, πιο γέρικο από την ηλικία του πρόσωπο), έπαιζε αριστερός εξτρέμ και έμοιαζε ασταμάτητος. Το επόμενο καλοκαίρι θα τον διεκδικούσαν όλοι και περισσότερο ο Αλεξ Φέργκιουσον. Ο Ζοσέ Μουρίνιο όμως θα κέρδιζε τη μάχη και θα ξεκινούσε το υπέροχο ταξίδι του. Τσέλσι, Ρεάλ Μαδρίτης, όπου τον “καθάρισε” ο Φλορεντίνο Πέρεθ, για να αποκτήσει τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τελικός προορισμός η Μπάγερν.

Η δεκαετία του στο Μόναχο τον καθιέρωσε στη συνείδηση όλων. Τον αποκάλεσαν loser. Εμοιαζε τέτοιος, καθώς το 2012 μετρούσε δύο χαμένους τελικούς Champions League, έναν Μουντιάλ (σ.σ.: με την απίθανη επέμβαση του Κασίγιας στο 0-0) και δύο ακόμα Κυπέλλου. Ο ίδιος όμως άλλαξε την ιστορία. Σχεδόν μπήκε με την μπάλα στα δίχτυα στον τελικό με τη Ντόρτμουντ (2013) και έδιωξε τις κατάρες. Ακόμα και με το “χαλασμένο” κορμί του μπόρεσε να τα βάλει και εν μέρει να επιβληθεί. Επειδή εκτός από loser, υπήρξε και “γυάλινος”.

Ενα εύθραυστο μπιμπελό, στο οποίο δεν μπορούσες να βασιστείς ότι θα είναι πάντα εκεί να βοηθήσει. Και έχασε πολλά, νίκησε όμως το ίδιο το DNA του και αγωνίστηκε περισσότερο απ' ό,τι τον προόριζε ο Θεός της μπάλας, που τον προίκισε με την απόλυτη ποδοσφαιρική ευφυΐα και ταυτόχρονα τον καταράστηκε με τον να μην μπορεί ποτέ να την φτάσει στο όριο, στο τέρμα της. Εάν είχε την κράση του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Μέσι, ίσως να μιλούσαμε για κάτι εφάμιλλό τους. Δύσκολα για κάτι κατώτερο.

Ουίσκι, κρασί, τυρί και ο Ρόμπεν: τα πράγματα που γίνονται καλύτερα καθώς τα χρόνια περνούν από πάνω τους. «Είμαι ερωτευμένος μαζί του», φώναζε εκστασιασμένος σε μία συνέντευξη τύπου πίσω στο 2015 ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι άπαντες το σκεφτήκαμε αυτό κάποια από τις φορές που τον είδαμε να το κάνει ξανά και ξανά. Να γεννάει αυτή την απορία που δεν θα απαντηθεί ποτέ. “Πώς διάολο γινόταν και ενώ το ήξεραν όλοι, να μην μπορούν να σταματήσουν αυτή την αριστερή σύγκλιση και το επικό curler στο απέναντι παράθυρο;” Και εάν ο ιστορικός του μέλλοντος επιχειρήσει κάποτε να περιγράψει ένα τέτοιο γκολ, είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι όλοι θα καταλάβουν τι ακριβώς και ποιον θα εννοεί...

Follow me: @jorgekaraman

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιώργος Καραμάνος
Γιώργος Καραμάνος