1962: Τσεχοσλοβακία (Γιόσεφ Μάσοπουστ)
Ο πρώτος ποδοσφαιριστής, που έσπασε την κυριαρχία των κλασικών υπερδυνάμεων. Εκείνη τη χρονιά, ο Μάσοπουστ είχε φτάσει με την Τσεχοσλοβακία μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπου έχασε από την Βραζιλία (σημείωσε το μοναδικό γκολ της ομάδας του), ενώ ο ίδιος είχε αναδειχθεί δεύτερος καλύτερος ποδοσφαιριστής της διοργάνωσης, πίσω από τον Γκαρίντσα. Σε συλλογικό επίπεδο, ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της Ντάκλα Πράγας, που εκείνη την εποχή μονοπωλούσε τους τίτλους στην ενωμένη Τσεχοσλοβακία.

1964: Σκωτία (Ντένις Λόου)
Τη σεζόν 1963-64 είχε σημειώσει 46 τέρματα σε 42 αγώνες, σε όλες τις διοργανώσεις, με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μπορεί να μην κατέκτησε κάποιον τίτλο με τους «μπέμπηδες», όμως οι ατομικές επιδόσεις του Σκωτσέζου επιθετικού στάθηκαν αρκετές, ώστε να ξεπεράσει τους Λουίς Σουάρες και Αμάνθιο, στην κούρσα για τη Χρυσή Μπάλα.

1967: Ουγγαρία (Φλοριάν Άλμπερτ)
Ο «αυτοκράτορας» του ουγγρικού ποδοσφαίρου, που ξεχώριζε για την τεχνική του κατάρτιση και σε όλη την καριέρα του φόρεσε μόνο τη φανέλα της Φερεντσβάρος. Το 1967 ήταν μία ιδιαίτερη χρονιά για τον Άλμπερτ. Αρχικά, κατέκτησε το πρωτάθλημα Ουγγαρίας και αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής στη χώρα του, ενώ στη συνέχεια γεννήθηκε ο γιος του και τέλος, έκανε δική του τη Χρυσή Μπάλα.

1968: Βόρειος Ιρλανδία (Τζορτζ Μπεστ)
Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, που κατέστρεψε μόνος του τον εαυτό του, εξαιτίας των καταχρήσεων. Το 1968 ήταν μια χρονιά-ορόσημο, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μόλις στα 22 του, ο Βορειοϊρλανδός οδήγησε τους «μπέμπηδες» του Ματ Μπάσμπι στην κατάκτηση του κυπέλλου πρωταθλητριών, δέκα χρόνια μετά την αεροπορική τραγωδία του Μονάχου, ενώ στο αγγλικό πρωτάθλημα είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ με 28 γκολ. Η Γιουνάιτεντ είχε σαρώσει στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα, αφού δεύτερος πίσω από τον Μπεστ ήταν ο Μπόμπι Τσάρλτον.

1977: Δανία (Άλαν Σίμονσεν)
Μέλος της σπουδαίας Γκλάντμπαχ, που τη δεκαετία του ’70 ήταν η απόλυτη υπερδύναμη του γερμανικού ποδοσφαίρου και σε ευρωπαϊκό επίπεδο είχε φτάσει στην κατάκτηση δύο κυπέλλων ΟΥΕΦΑ. Το 1977, ο Δανός επιθετικός έφτασε με την ομάδα του μία ανάσα από την κορυφή της Ευρώπης, όμως ηττήθηκε στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών από την Λίβερπουλ με 3-1 (ο ίδιος πέτυχε το γκολ της ομάδας του). Στην Γερμανία κατέκτησε την Μπουντεσλίγκα και κάπως έτσι έγινε ο μοναδικός Δανός, που έκανε δική του τη Χρυσή Μπάλα, αφήνοντας πίσω του τον Κέβιν Κίγκαν και τον Μισέλ Πλατινί.

1994: Βουλγαρία (Κρίστο Στόιτσκοφ)
Η χρονιά που ο ίδιος οδήγησε την εθνική ομάδα της χώρας του στη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας της. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών, η Βουλγαρία τερμάτισε στην τέταρτη θέση, με τον Στόιτσκοφ να είναι ο πρώτος σκόρερ (6 γκολ) και τρίτος καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Το 1994 είχε κατακτήσει το ισπανικό πρωτάθλημα με την Μπαρτσελόνα, όμως είχε ηττηθεί στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ από την Μίλαν. Μια χρονιά γεμάτη ατομικές και ομαδικές διακρίσεις για τον Στόιτσκοφ, ο οποίος άφησε πίσω του στη διαδικασία της Χρυσής Μπάλας τους Μπάτζιο και Μαλντίνι.

1995: Λιβερία (Ζορζ Γουεά)
Την προηγούμενη χρονιά είχε αναδειχθεί κορυφαίος Αφρικανός ποδοσφαιριστής, ενώ τη σεζόν 1994-95 ήταν πρώτος σκόρερ του Τσάμπιονς Λιγκ με τη φανέλα της Παρί Σεν Ζερμέν. Το καλοκαίρι του 1995 πήρε μεταγραφή για την Μίλαν, με τις εμφανίσεις του και με τις δύο ομάδες να του δίνουν το βραβείο της Χρυσής Μπάλας. Ο Γουεά ξεπέρασε στην ψηφοφορία τους Κλίνσμαν και Λιτμάνεν, ενώ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (τρίτη συνολικά) ο Λιβεριανός επιθετικός αναδείχθηκε κορυφαίος Αφρικανός ποδοσφαιριστής.

2003: Τσεχία (Πάβελ Νέντβεντ)
Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στη σύγχρονη ιστορία της Γιουβέντους και τελευταίος εκπρόσωπος της «Μεγάλης Κυρίας» που κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα, αν και εκείνη τη χρονιά η ομάδα έχασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ από την Μίλαν. Το 2003, ο Τσέχος μέσος κατέκτησε το Καμπιονάτο με τους «μπιανκονέρι» και ο ίδιος αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής του ιταλικού πρωταθλήματος. Δεύτερος στη λίστα ήταν ο Τιερί Ανρί και τρίτος ο Πάολο Μαλντίνι.

2004: Ουκρανία (Αντρέι Σεφτσένκο)
Τη χρονιά που στην τελική λίστα της Χρυσής Μπάλας βρισκόταν η... μισή εθνική Ελλάδος (λόγω κατάκτησης Euro) και συγκεκριμένα ο Θοδωρής Ζαγοράκης αναδείχθηκε 5ος στην ψηφοφορία, ο Αντρέι Σεφτσένκο πήρε αυτό που πιθανότατα δικαιούτο από το 2003, όταν η Μίλαν είχε σηκώσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2004, ο Ουκρανός επιθετικός είχε κατακτήσει το Καμπιονάτο με τους «ροσονέρι», ενώ ήταν και πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος, με 24 τέρματα. Στην ψηφοφορία, πίσω από τον Σεφτσένκο, είχαν βρεθεί ο Ντέκο και ο Ροναλντίνιο.