Καλντάρα, ο ποιητής με το δυνατό τάκλιν

«Ο Λεονάρντο Μπονούτσι επέστρεψε στην Γιουβέντους ως ανταλλαγή με τον Ματία Καλντάρα και ο Γκονσάλο Ιγουαΐν θα παίξει στην Μίλαν». Οπως και να το πιάσεις, είτε επειδή κάποιος μπορεί να μην τον γνωρίζει, είτε επειδή τα δύο άλλα ονόματα κάνουν πολύ μεγαλύτερο γκελ, ο νέος κεντρικός αμυντικός των Rossoneri, περνά μάλλον στα ψιλά μέχρι να τον δούμε με τη νέα του φανέλα. Εκτός κι αν είσαι αρρωστάκι με το calcio, δύσκολα θα έχεις δει τον ύψους 1.90μ. σέντερ μπακ, με τον οποίο οι 7 φορές πρωταθλητές Ευρώπης αντάλλαξαν κοτζάμ Μπονούτσι. Ομως ο [τεχνικός διευθυντής] Λεονάρντο και η Μίλαν, δεν απέκτησαν απλά έναν κεντρικό αμυντικό αφήνοντας να της πάρουν τον στόπερ που ήταν ο δικός της star-player. Εκτός από την άποψη που διαβάζεις σε αυτές εδώ τις γραμμές, μπορείς να το διαπιστώσεις και από τη λύπη με την οποία αντιμετώπισαν οι Γιουβεντίνοι την αποχώρηση Καλντάρα με κανονική μεταγραφή. Οπαδοί, παράγοντες, προπονητής, συμπαίκτες.

«Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και περήφανοι που αποκτήσαμε τον Ματία Καλντάρα». Αυτά ήταν τα λόγια του εκτελεστικού διευθυντή της Γιουβέντους, Μπέπε Μαρότα, τον Ιανουάριο του 2017, όταν ύστερα από ένα τρελό πρώτο 6μηνο με την La Dea, ο 22χρονος τότε, έβγαζε μάτια. Τα 15 εκατ. ευρώ συν κάποια bonus που έδωσαν οι Τορινέζοι σύντομα έμοιαζαν με ψίχουλα έτσι όπως διαμορφώθηκε η αγορά και έτσι όπως εξελισσόταν η καριέρα του Ιταλού. «Νόμιζα ότι είναι ένα αστείο, δεν περίμενα ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο ύστερα από μία ντουζίνα αγώνες στην Serie A».

Γεννημένος στο Μπέργκαμο το 1994, γράφτηκε στην ξακουστή ακαδημία της Αταλάντα και αφού έκανε αγροτικό σε Τράπανι [2014-15] και Τσεζένα [2015-16], επέστρεψε, έτοιμος πια να δει τι μπορεί να κάνει στην πρώτη ομάδα. Για καλή τύχη όταν επέστρεψε στο Atleti Azzurri d' Italia, προπονητής ήταν ο Τζανπιέρο Γκασπερίνι [είναι ακόμα], ένας τεχνικός που έχει γίνει πλέον διάσημος για το ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να εμπιστευτεί έναν πιτσιρικά. Στις 2 Οκτωβρίου του 2016 ήταν βασικός κόντρα στην Νάπολι και μέλος της άμυνας που κράτησε το «μηδέν» και πήρε νίκη 1-0. Από τότε μέχρι σήμερα, δεν βγήκε ποτέ από την 11άδα.

Εκτός από το τεράστιο ταλέντο του, το οποίο πρώτος είχε ανακαλύψει, ο allenatore, Γκασπερίνι, ήξερε στην πορεία της εξέλιξης του Καλντάρα ότι «εδώ και 1.5 χρόνο προετοιμάζεται για να παίξει στην Γιουβέντους». Ομως πέρα από κάποια φιλικά προετοιμασίας με τους Bianconeri, η πρώτη μεγάλη φανέλα που θα φορέσει σε επίσημα ματς θα είναι εκείνη της Μίλαν. Ισως ήταν γραφτό να συμβεί αυτό αφού από πολύ μικρός είχε είδωλο τον Αλεσάντρο Νέστα και στις Τράπανι, Τσεζένα και στην Αταλάντα είχε ζητήσει και είχε πάρει τη φανέλα με τον αριθμό 13.

«Δυστυχώς» δεν μπορεί να το κάνει και στην Μίλαν αφού ο άνθρωπος με τον οποίο θα χτίσουν το κέντρο της άμυνας του αύριο, Αλέσιο Ρομανιόλι, είναι και αυτός τρελός fan του Νέστα και από το καλοκαίρι του 2015 έχει δική του τη φανέλα. Πρόβλημα; Κανένα, αφού ο Καλντάρα επέλεξε το 33 που φορούσε ένας άλλος legendary στόπερ των Rossoneri, ο Τιάγκο Σίλβα. «Διάλεξα την Μίλαν για τη φανταστική ιστορία της. Παίκτες όπως Μαλντίνι, Νέστα, Τιάγκο Σίλβα έχουν φορέσει αυτά τα χρώματα. Θέλω να ευχαριστήσω το club που πίστεψε σε μένα».

Αν δεν έκανε δυνατά τάκλιν και δεν γούσταρε να πηγαίνει σχεδόν πάντα πρώτος στην μπάλα, δύσκολα θα μπορούσες να φανταστείς με τι άλλο θα μπορούσε να ασχολείται. Στην Αταλάντα οι συμπαίκτες του δεν γινόταν να τον πείσουν να αφήσει το δωμάτιό του για να παίξει Play Station αφού το θεωρούσε πεταμένο χρόνο. Αντίθετα, αν δεν έπαιζε μπάλα, θα είχε στραφεί στη Λογοτεχνία, αφού φαίνεται πως έχει κόλλημα τους Ρώσους συγγραφείς. Εχοντας διαβάσει το «Εγκλημα και τιμωρία» του Φιόντορ Ντοστογιέβσκι και τα «Πόλεμος και ειρήνη» και «Αννα Καρένινα» του Λέον Τολστόι, ο Καλντάρα είχε πάρει από τους πρώην συμπαίκτες του το παρατσούκλι «ποιητής».

Περισσότερο αμυντικός από τον Μπονούτσι, ο 24χρονος έδειξε γρήγορα ποιότητα εντός και εκτός των γραμμών και στην Γιουβέντους θεωρούσαν ότι είναι ο κατάλληλος για να γίνει ένας από τους αντικαταστάτες του BBC των Bianconeri. «Γιατί δεχτήκατε να ανταλλάξετε τον Μπονούτσι με τον Καλντάρα;» ήταν η λογική πρώτη ερώτηση των ρεπόρτερ στον Λεονάρντο. «Είναι ένας μοντέρνος παίκτης, πετυχαίνει γκολ, είναι δυνατός και καλός στο να διαβάζει το παιχνίδι. Ο Μπονούτσι είναι ένας από τους καλύτερους στον κόσμο, όμως είχε έρθει η ώρα να αξιολογήσουμε τα πράγματα. Ο Ματία έχει μεγάλο περιθώριο εξέλιξης. Ο Μπονούτσι είναι για τώρα, ο Ματία είναι για τώρα και για το μέλλον».

Ο Λεονάρντο θα μπορούσε να έχει διαλέξει Ρουγκάνι ή Μπενάτια για τον Μπονούτσι, όμως το deal θα προχωρούσε μόνο για τον μία φορά διεθνή. Και σίγουρα είναι λογικό ο τεχνικός διευθυντής να πει τα καλύτερα για τον παίκτη που έκλεισε, όμως και από τα λόγια που ακούγονται και από την απέναντι πλευρά φαίνεται ότι οι Rossoneri απέκτησαν έναν παίκτη που οι Bianconeri υπολόγιζαν ότι θα είναι το μέλλον τους στην άμυνα. Ή πιο απλά το τίμημα που πλήρωσε η Μεγάλη Κυρία έχοντας πλέον εμμονή ύστερα από 22 χρόνια χωρίς Champions League. «Δεν μου άρεσε που έφυγε ο Καλντάρα, όμως οι δουλείες μας στη μεταγραφική μας υποχρέωσαν να τον χάσουμε» είπε ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι.

«Ηταν έναν παίκτης που μπορούσε να τα πάει εξαιρετικά εδώ». Τα λόγια του Κιελίνι - σε παρελθοντικό χρόνο για τον Καλντάρα - δείχνουν απόλυτα τι ήταν αυτό το παιδί για την Γιούβε. «Είχε τα πάντα, όμως η Γιουβέντους με βαριά καρδιά έπρεπε να τον πουλήσει. Ηταν ένα αγόρι το οποίο προσέχαμε, τον περιμέναμε. Ηταν όλα κανονισμένα για να έρθει. Ομως η μεταγραφή του Ρονάλντο σήμαινε ότι έπρεπε να γίνουν θυσίες και ο Ματία μπλέχτηκε σε αυτό. Λυπάμαι πολύ, ήταν καλό παιδί και μπορούσε να παίξει εδώ για πολλά χρόνια. Ηταν κάτι περισσότερο εντός και εκτός γραμμών».

Σύμφωνα με πολλούς, η Μίλαν με Ρομανιόλι - Καλντάρα έχει την επόμενη άμυνα της Εθνικής Ιταλίας και για να δημιουργηθεί αυτό έπαιξε ρόλο το κάρμα. «Ο Μπονούτσι ήταν ο πρώτος μεγάλος παίκτης με τον οποίο άλλαξε φανέλα». Και χάρη σε αυτόν, οι τιφόζι στο San Siro πλέον θα χαίρονται να τον βλέπουν. Ενας από αυτούς πρέπει κάποια στιγμή να είναι και ο πατέρας του, Στέφανο, ο οποίος από τότε που έχασε ένα ματς του Ματία όταν έπαιζε στην Τράπανι, έχει από τότε σαν γούρι να μην βλέπει τους αγώνες του γιου του...