Παναθηναϊκός (1995-96)
Η πρώτη έκπληξη στην ιστορία του θεσμού είναι ελληνική. Όταν ακόμη η διοργάνωση λεγόταν κύπελλο πρωταθλητριών, ο Παναθηναϊκός είχε αγωνιστεί στον τελικό (1971) και στον ημιτελικό (1985). Το 1996 έφτασε μία ανάσα από μια ακόμη παρουσία σε τελικό, όταν στον όμιλο πέρασε τα εμπόδια της Πόρτο, της Ναντ και της Άαλμποργκ (αντικατέστησε την Ντιναμό Κιέβου), ενώ στα προημιτελικά προκρίθηκε απέναντι στην Λέγκια Βαρσοβίας. Αντίπαλος στα ημιτελικά ήταν ο «πυραυλοκίνητος» Άγιαξ εκείνης της εποχής, με τον Βαζέχα να... παγώνει το Άμστερνταμ στο πρώτο παιχνίδι. Στον επαναληπτικό του ΟΑΚΑ, όμως, τα τρομερά «μωρά» του Λουίς Φαν Χααλ απέδειξαν την ανωτερότητά τους και με 3-0 πέρασαν στον τελικό, αντί του Παναθηναϊκού.

Ντιναμό Κιέβου (1998-99)
Ο Βαλερί Λομπανόφσκι την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση δύο κυπέλλων κυπελλούχων τη δεκαετία του ’70 και του ’80, όμως στα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχε δημιουργήσει μία ακόμη εκπληκτική ομάδα, με αστέρια τους Σεφτσένκο και Ρεμπρόφ. Το 1998 είχε φτάσει μέχρι τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και την αμέσως επόμενη χρονιά έκανε ένα βήμα παραπάνω. Μετά τον όμιλο με Άρσεναλ, Λανς και Παναθηναϊκό, η ουκρανική ομάδα απέκλεισε την Ρεάλ Μαδρίτης στους «οκτώ», όμως το εμπόδιο της Μπάγερν φάνηκε ανυπέρβλητο στα ημιτελικά. Μετά το 3-3 στο Κίεβο, η Ντιναμό έχασε με 1-0 στο Μόναχο και αποκλείστηκε.

Λιντς (2000-01)
Με μία παρουσία σε τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών το 1975, τα «παγώνια» έφτασαν μετά από 26 χρόνια μία ανάσα από την επανάληψη αυτής της επιτυχίας. Με πρωταγωνιστές τους Άλαν Σμίθ, Λι Μπόγιερ, Μαρκ Βίντουκα και Ίαν Χαρτ, η εκπληκτική ομάδα του Ντέιβιντ Ο’Λίρι πέρασε το «σκόπελο» δύο ομίλων, προκειμένου να φτάσει μέχρι τα προημιτελικά. Εκεί, αντιμετώπισε την Λα Κορούνια, την οποία απέκλεισε χάρις στο 3-0 του Έλαντ Ρόουντ, όμως απέναντι σε μία ακόμη ισπανική ομάδα, δεν τα κατάφερε στα ημιτελικά. Η εκπληκτική Βαλένθια εκείνης της εποχής απέκλεισε την Λιντς και προκρίθηκε στον τελικό.

Λα Κορούνια (2003-04)
Σε μία σεζόν που οι τρεις από τις τέσσερις ομάδες των ημιτελικών δεν θεωρούνταν «μεγαθήρια», η μοναδική πρωτάρα ήταν η Ντεπορτίβο. Παρά το ταπεινωτικό 8-3 από την Μονακό, κατάφερε να περάσει από τον όμιλο και να συνεχίσει την πορεία της στα νοκ-άουτ. Η «σούπερ Ντέπορ» εκείνης της εποχής αποδείχθηκε... Ιταλοφάγος σε «16» και «8», αποκλείοντας κατά σειρά την Γιουβέντους (με δύο νίκες) και την Μίλαν (με τεράστια ανατροπή στον επαναληπτικό). Ωστόσο, στα ημιτελικά έπεσε πάνω στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Πόρτο, του Ζοσέ Μουρίνιο και με ήττα μέσα στο Ριαθόρ αποκλείστηκε.

Αϊντχόφεν (2004-05)
Η ομάδα που είχε κατακτήσει το κύπελλο πρωταθλητριών το 1988 δεν είχε φτάσει σε κάποια σπουδαία διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι το 2005. Τότε, ξεκινώντας από όμιλο με Άρσεναλ, Παναθηναϊκό και Ρόζενμποργκ πήρε το εισιτήριο για τα νοκ-άουτ, συνεχίζοντας την πορεία της μέχρι τα ημιτελικά. Στους «16» απέκλεισε την Μονακό, στους «8» την Λυών, ενώ στα ημιτελικά κόντραρε μέχρι τέλους την Μίλαν. Ωστόσο, ένα γκολ του Αμπροζίνι στις καθυστερήσεις του επαναληπτικού έδωσε την πρόκριση στους «ροσονέρι».

Βιγιαρεάλ (2005-06)
Στην πρώτη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ το «κίτρινο υποβρύχιο» έφτασε και στη μεγαλύτερη του επιτυχία. Η ισπανική ομάδα τερμάτισε πρώτη σε όμιλο με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπενφίκα και Λιλ, ξεκινώντας το ταξίδι της στα νοκ-άουτ, που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Τόσο στους «16», όσο και στους «8», η Βιγιαρεάλ πήρε την πρόκριση απέναντι σε Ρέιντζερς και Ίντερ, αντίστοιχα, χάρις στα εκτός έδρας γκολ. Το εμπόδιο της Άρσεναλ, όμως, στα ημιτελικά αποδείχθηκε ανυπέρβλητο, παρά το γεγονός πως έφτασε πολύ κοντά στην πρόκριση. Ωστόσο, ο Ρικέλμε έχασε πέναλτι στο 90’ του επαναληπτικού και οι «κανονιέρηδες» πήραν το εισιτήριο για τον τελικό.

Λυών (2009-10)
Μία από τις πιο θεαματικές ομάδες της Ευρώπης εκείνη την εποχή είχε φτάσει τις τρεις προηγούμενες σεζόν ισάριθμες φορές μέχρι τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ωστόσο, το 2010, κατάφερε να σπάσει το ρόδι και να προκριθεί για πρώτη φορά στα ημιτελικά. Πίσω από την Φιορεντίνα, αλλά μπροστά από Λίβερπουλ και Ντέμπρετσεν, η Λυών πέρασε τον όμιλο και έκανε την απόλυτη έκπληξη στους «16». Απέκλεισε την Ρεάλ Μαδρίτης των galacticos 2, ενώ ήταν η νικήτρια του γαλλικού «εμφυλίου» στα προημιτελικά κόντρα στην Μπορντό. Η μοναδική της παρουσία στα ημιτελικά σταμάτησε στην Μπάγερν, η οποία με δύο νίκες πήρε την πρόκριση.

Σάλκε (2010-11)
Με έντονο το ελληνικό στοιχείο, λόγω της παρουσίας του Κυριάκου Παπαδόπουλου κυρίως (στην ομάδα ήταν ο Χαριστέας και ο Πλιάτσικας), η Σάλκε των Ραούλ και Νόιερ άφησε άφωνη την Ευρώπη εκείνη τη σεζόν. Πρώτη σε όμιλο με Λυών, Μπενφίκα και Χάποελ Τελ Αβίβ, η Σάλκε απέκλεισε άνετα την Βαλένθια στους «16» για να ακολουθήσει η «βόμβα» των προημιτελικών. Δύο νίκες κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ίντερ, με το εντυπωσιακό 5-2 μέσα στο Μιλάνο να ξεχωρίζει. Η ξέφρενη πορεία σταμάτησε στα ημιτελικά, με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να περνά εύκολα στον τελικό με δύο νίκες.

Υ.Γ. Η Μονακό δε συμπεριλαμβάνεται στη λίστα γιατί εκτός της παρουσίας της στον τελικό του 2004, έχει αγωνιστεί ακόμη τρεις φορές στα ημιτελικά (1994, 1998, 2017). Έτσι, η συμμετοχή της μόνο έκπληξη δεν είναι πλέον.