Η απίθανη πορεία της Βιτσέντζα στο Κυπελλούχων

‘Το calcio στα καλά του δεν συγκρίνεται με κανένα πρωτάθλημα’ ακούς να λένε οι πωρωμένοι με την Serie A και αυτή εδώ η ιστορία μπορεί να το επιβεβαιώσει. Στη διοργάνωση που είχε ζωή για σχεδόν 40 χρόνια, Ιταλική ομάδα βρέθηκε στον τελικό 11 φορές. Οι εκπρόσωποι του Campionato πανηγύρισαν τις 7, με την Μίλαν κατακτά τον τίτλο δύο φορές, τις Γιουβέντους, Πάρμα, Φιορεντίνα, Σαμπντόρια από μία και την Λάτσιο να κλείνει το 1999 τον θεσμό με κούπα σε βάρος της Μαγιόρκα. Εναν χρόνο νωρίτερα, η Βιτσέντζα, ύστερα από μόλις δύο χρόνια στην Serie A, άγγιξε το θαύμα. Με αφορμή τη δυσάρεστη είδηση με την πτώχευση και τον υποβιβασμό των Biancorossi, θα ρίξουμε μια ματιά στις εκπληκτικές στιγμές που έζησε τη σεζόν 1997-98 η ομάδα που έχει βγάλει Πάολο Ρόσι και Ρομπέρτο Μπάτζιο.

Στις 29 Μαΐου του 1997 το Romeo Menti γέμισε για τον επαναληπτικό τελικό του Coppa Italia. Ενα γκολ του Φάμπιο Βέκια είχε δώσει νίκη και προβάδισμα στην Νάπολι από το πρώτο σκέλος (1-0) και η Βιτσέντζα κυνηγούσε το θαύμα. Στο 20’ ο Τζανπιέρο Μαΐνι ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα και ο τελικός οδηγήθηκε στην παράταση. Με το χρονόμετρο να δείχνει 118’ όλοι πίστεψαν ότι τα πάντα θα κριθούν στα πέναλτι, όμως δεν έμελλε να γίνει έτσι.

Υστερα από εκτέλεση φάουλ η μπάλα βρήκε στην άμυνα της Νάπολι και ο πορτιέρε, Τζουζέπε Ταλιαλατέλα δεν κατάφερε να τη συγκρατήσει. Ο Μαουρίτσιο Ρόσι, που ήταν στο γήπεδο μόλις δέκα λεπτά πρόλαβε να τη στείλει στα δίχτυα προκαλώντας ντελίριο σε 20.000 τιφόζι. Πριν καλά καλά προλάβει η Νάπολι να καταλάβει τι έγινε, μια άλλη αλλαγή, ο Αλεσάντρο Ιανούτσι, σφράγισε τον πρώτο τίτλο για την Βιτσέντζα σε 95 χρόνια ιστορίας. Εκτός από το Coppa Italia, η ομάδα από το Βένετο κέρδισε και τη συμμετοχή της για πρώτη φορά στην Ευρώπη.

Η Βιτσέντζα μπορεί να υπερηφανεύεται για τα 20 σερί χρόνια που πέρασε στην Serie A από το 1955 μέχρι το 1975 αλλά με τον Φραντσέσκο Γκουιντολίν, έγραψε ιστορία. Ο allenatore πήρε την ομάδα από την Serie B, της χάρισε την άνοδο το 1995, την οδήγησε στην 9η θέση στην πρώτη σεζόν μετά την επιστροφή στην Serie A και την επόμενη κατέκτησε το Κύπελλο. Το 1998 οι τιφόζι έζησαν ακόμα πιο απίστευτα πράγματα.

Τον Σεπτέμβριο του 1997 το Romeo Menti γέμισε ξανά, αυτή τη φορά για το πρώτο του ευρωπαϊκό ματς. Αντίπαλος ήταν η Λέγκια Βαρσοβίας και η μεταγραφή του καλοκαιριού, Πασκουάλε Λουίζο, άνοιξε το σκορ νωρίς. Ο Αμπροζέτι έκανε το 2-0 για την ομάδα του Γκουιντολίν που στην Πολωνία υπερασπίστηκε το 2-0 και με 1-1 πέρασε στον δεύτερο γύρο. Επόμενο εμπόδιο για τους Veneti ήταν η Σαχτάρ Ντόνετσκ. Οπως και στον πρώτο γύρο, η Βιτσέντζα μπήκε δυνατά και ο Λουίζο σκόραρε στο πρώτο λεπτό στην Ουκρανία. Ο Μπεγκέτο έκανε το 0-2 στο 57' και παρότι οι γηπεδούχοι μείωσαν, ο Λουίζο πέτυχε δεύτερο γκολ στις καθυστερήσεις και η απόδραση έγινε με το πολύτιμο 1-3. Στη ρεβάνς ο Λουίζο έβαλε ένα ακόμα, η ομάδα του πέτυχε νέα νίκη επί της Σαχτάρ (2-1) και προκρίθηκε στον τρίτο γύρο.

Πριν από δύο χρόνια έπαιζε στην Serie B, όμως τώρα η Βιτσέντζα βρισκόταν στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Ηδη ήταν υπέρβαση, όμως είχε την ευκαιρία να φτάσει στα ημιτελικά καθώς η αντίπαλος στην 3ο γύρο ήταν η Ρόντα. Η πρόκριση ήρθε πιο εύκολα απ' ότι θα μπορούσε να φανταστεί και ο πιο αισιόδοξος. Στην Ολλανδία ο killer, Λουίζο, έβαλε δύο ακόμα γκολ στο εμφατικό 1-4 το οποίο έκανε τη ρεβάνς τυπική διαδιακασία. Στη ρεβάνς οι τιφόζι πανηγύρισαν πέντε γκολ από πέντε διαφορετικούς σκόρερς και οι επόμενες μέρες πέρασαν γεμάτες ανυπομονησία για την άφιξη της Τσέλσι, στο πλαίσιο των ημιτελικών.

Στις 2 Απριλίου του 1998 το Romeo Menti γέμισε ξανά. Σχεδόν 20.000 στοιβάχτηκαν στις εξέδρες για τον αγώνα με την ομάδα της Premier League που είχε παίκτη-προπονητή τον Βιάλι και βασικούς τους Τζόλα και Ντι Ματέο. Εχοντας σκοράρει στο ξεκίνημα σχεδόν όλων των αγώνων της, η Βιτσέντζα δεν άλλαξε συνταγή. Στο 16' ο Λαμπέρτο Τζάουλι απέφυγε τρεις αντιπάλους και τίναξε τα δίχτυα του Ντε Γκούι προκαλώντας κύματα πανυγηρισμών στις εξέδρες. Οι Biancorossi είχαν πολύτιμο προβάδισμα, όμως και καλές στιγμές για να πετύχουν δεύτερο γκολ. Η Τσέλσι πίεσε, ο Τζόλα είχε δοκάρι, αλλά το 1-0 έμεινε μέχρι το τέλος και με αυτό η ομάδα του Γκουιντολίν πήγε στο Λονδίνο για το 'θαύμα'.

Το πρώτο μέρος ήταν πραγματικό όνειρο για την ιταλική ομάδα, που όχι μόνο κατάφερε να μην δεχθεί γκολ από την Τσέλσι αλλά στο 32' ο πλέον, star-player, Πασκουάλε Λουίζο πέτυχε το 8ο γκολ του σε 8 αγώνες στην Ευρώπη. Ο Ιταλος έκανε το 0-1 με βολέ μετά την προσπάθεια του Τζάουλι και διέταξε σιωπή στο Stamford Bridge. Η ομάδα του Γκουιντολίν βρισκόταν πλέον μία ώρα μακριά από τον τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Δύο λεπτά αργότερα, ο Τζόλα έκανε το σουτ από το ύψος της περιοχής, ο Μπρίβιο απέκρουσε, όμως ο Γκουστάβο Πογιέτ αντέδρασε γρήγορα και έκανε το 1-1 στα λεπτά που απέμεναν μέχρι το ημίχρονο, ο Λουίζο σκόραρε και πάλι με κεφαλιά αλλά το γκολ ακυρώθηκε λανθασμένα ως οφσάιντ και ο Λεμπέφ έκοψε μόλις πριν τη γραμμή.

Νωρίς στην επανάληψη, η Τσέλσι πήρε το προβάδισμα. Στο 50' ο Βιάλι έκανε τη σέντρα και ο Τζόλα με δυνατή κεφαλιά το 2-1 και ο Τζάουλι έχασε αμέσως μετά ευκαιρία που δεν χάνεται. Οι Μπλε χρειάζονταν ένα ακόμα γκολ και στο 70' ο Μαρκ Χιούζ πέρασε στο ματς για να βοηθήσει. Εξι λεπτά αργότερα, μετά το βολέ του Ντε Χούι, ο Ουαλός επιθετικός έκανε εκπληκτική κίνηση παίρνοντας την μπάλα με το κεφάλι και εκτελώντας τον Μπρίβιο με τρομερό αριστερό βολέ. Στο 83' ο νεαρός μέσος, Μάσιμο Αμπροζίνι, είδε κόκκινη και το 3-1 δεν άλλαξε βάζοντας τέλος στο παραμύθι της Βιτσέντζα, που μάλλον άξιζε να βρίσκεται στον τελικό.

Η Τσέλσι κατέκτησε τον τίτλο στον τελικό με την Στουτγκάρδη (1-0), όμως για την Βιτσέντζα η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο όμορφη. Εκείνη τη σεζόν τερμάτισε έναν βαθμό πάνω από τον υποβιβασμό. Τα επόμενα χρόνια κατρακύλησε μέχρι την τρίτη κατηγορία και τα οικονομικά προβλήματα δεν της επέτρεψαν να πατήσει καλά. Σήμερα, οι οπαδοί πηγαίνουν στο Romeo Menti όχι για να ζήσουν κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά, αλλά για να κάνουν κατάληψη ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την απογοητευτική κατάσταση που έχει βρεθεί ο σύλλογος. Η πορεία του 1997-98 θα είναι κάτι που οι παλιότεροι θα θυμούνται για πάντα και 20 χρόνια μετά θα διηγούνται στους νεότερους, οι οποίοι θα μπορούν μόνο να τα ονειρευτούν...

Εκείνα τα μεσημέρια στο Romeo Menti...