«Μπορούμε να περιγράφουμε τους αγώνες όπως θέλουμε, να τους εξηγούμε τεχνικά ή τακτικά, να βαθμολογούμε άμυνες και επιθέσεις, να κρίνουμε τις επιλογές των προπονητών, αλλά στο τέλος το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ που κρίνεται από τους ποδοσφαιριστές. Και ειδικά από τους μεγάλους παίκτες», γράφει η La Repubblica για τη νίκη της Γιουβέντους επί της Νάπολι και ο Γκονσάλο Ιγουαΐν, αν το διαβάσει, θα κάνει like. Ο Αργεντίνος φορ άλλωστε, χωρίς καμία αμφιβολία, έχει κρίνει πολλά ματς στην καριέρα του. Πολλά μεγάλα ματς. Και δεν τα έχει κρίνει πάντα με την καλή έννοια, με συνέπεια να έχει βάλει μόνος του τον εαυτό του σε μια διαδικασία συνεχόμενης κρίσης και κριτικής, αμφισβήτησης...

Ο Pipita πίστευε ότι όλο αυτό θα σταματούσε πέρυσι. Η μεταγραφή του στη Γιουβέντους ήταν για αυτόν, σύμφωνα με τον πατέρα του, μια αναγνώριση της αξίας του και από εκεί και πέρα οι τίτλοι θα έκαναν τα υπόλοιπα. Με 32 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και με το νταμπλ στην τροπαιοθήκη, η πρώτη σεζόν του Ιγουαΐν στο Τορίνο μοιάζει τέλεια. Δεν ήταν τέτοια, επειδή έλειψε «το κερασάκι στην τούρτα», όπως λέει ο Μπέπε Μαρότα. Την βραδιά του Κάρντιφ η Γιούβε έφαγε την μεγαλύτερη σφαλιάρα έπειτα από αυτή του 2006 και ο Γκονσάλο μπήκε ξανά στο στόχαστρο, υποδεικνυόμενος ως ένας από αυτούς που εξαφανίστηκαν στον τελικό. Κι όταν έχει προηγηθεί ο τελικός του Μουντιάλ 2014 και αυτός του Κόπα Αμέρικα μετά, η ζυγαριά γέρνει πολύ από την απέναντι πλευρά. Οσα κιλά κι αν βάλει ο Ιγουαΐν από την δική του...

Φέτος, πάντως, δεν έβαλε. Ο Αργεντίνος εμφανίστηκε στην προετοιμασία σε πολύ καλύτερη κατάσταση σε σχέση με πέρυσι, είναι πιο ελαφρύς σε σύγκριση με πριν ένα χρόνο αλλά το ξεκίνημα στη σεζόν ήταν αρκετά χειρότερο. Οχι μόνο επειδή δεν έρχονταν τα γκολ, αλλά επειδή έρχονταν αυτά του Πάουλο Ντιμπάλα ή του... Μάουρο Ικάρντι. Και η συνέπεια να μην έρθει στο τέλος ούτε η κλήση για την εθνική Αργεντινής. Φταίει ή όχι ο ίδιος, ή τουλάχιστον φταίει ή όχι σε μεγάλο ποσοστό, ο Ιγουαΐν ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά το ρεκόρ των 36 γκολ στη Serie A και την μεταγραφή με ποσό-ρεκόρ στη Γιουβέντους, κατάφερε με κάποιο τρόπο να είναι "προδότης", "loser", "χοντρός", «ανεπαρκής για την εθνική ομάδα» και «πρόβλημα για τη Γιούβε πλέον». Και Ναπολιτάνος να είσαι, κάπου θα τον... λυπηθείς στο τέλος.

Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι δεν είναι Ναπολιτάνος και φυσικά δεν νιώθει λύπη για τον Αργεντίνο. Αντιθέτως, όπως έχει πει, νιώθει να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν βλέπει ότι ο Γκονσάλο δεν αντιλαμβάνεται σε απόλυτο βαθμό την ικανότητα του. «Ο Ιγουαΐν θα τα βάλει τα γκολ του, δεν είναι αυτό το θέμα. Εμένα δεν με νοιάζει αν θα βάλει όσα πέρυσι ή λιγότερα. Ας βάλει λιγότερα, ειλικρινά, αρκεί να τα βάλει εκεί που πρέπει. Δεν είναι αγωνιστικό το θέμα, μιλάμε για έναν από τους καλύτερους φορ παγκοσμίως. Πρέπει απλά να καταλάβει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο της Ευρώπης, όλα είναι στο μυαλό του», είπε στις αρχές της σεζόν ο προπονητής των Μπιανκονέρι, ο οποίος δεν δίστασε να τον αφήσει και στον πάγκο. Στο ντέρμπι με την Τορίνο, στο ματς με τον Ολυμπιακό, ο Αργεντίνος δεν ήταν βασικός, ήταν όμως βασικό θέμα στον ιταλικό Τύπο το αν η Γιουβέντους μετάνιωσε για τα λεφτά που έδωσε για να τον αποκτήσει.

«Για να το κλείσουμε το θέμα, ο Ιγουαΐν δεν θα είναι ποτέ πρόβλημα για τη Γιούβε», δήλωνε τότε ο Αλέγκρι, ο οποίος μπορεί να μην φημίζεται για το man-management όσο άλλοι συνάδελφοι του αλλά η αλήθεια είναι ότι στα 3,5 χρόνια που βρίσκεται στο Τορίνο έχει αποδειχθεί 100% σωστός στο πώς διαχειρίζεται τους παίκτες του. Οποια επιλογή κι αν κάνει, είτε αυτό αφορά μία αλλαγή στην ώρα του ματς είτε το πόσο χρόνο προσαρμογής θα δώσει σε έναν παίκτη αφήνοντας τον στον πάγκο αρκετά μέχρι να τον βάλει σταδιακά στην 11άδα, του έχει βγει. Ακόμη κι αυτοί οι πάγκοι, επομένως, μπορεί να έχουν παίξει ρόλο στη συνεχή άνοδο στην απόδοση του Γκονσάλο. Ο οποίος, προς το παρόν, ανταποκρίνεται σε αυτό που του ζήτησε ο προπονητής του. Τα γκολ που έχει βάλει ως τώρα είναι λιγότερα από ό,τι πέρυσι στο αντίστοιχο διάστημα αλλά είναι πιο σημαντικά. Ο Αργεντίνος καθάρισε στο San Siro, έκανε το ίδιο στο San Paolo, έβαλε το γκολ-πρόκριση (τουλάχιστον με βάση την λογική) στη Λισσαβόνα, ακόμη και το ματς με τον Ολυμπιακό στο οποίο η Γιουβέντους ήταν μπλοκαρισμένη για περισσότερο από μία ώρα, αυτός το ξεμπλόκαρε ερχόμενος από τον πάγκο.

Φτάνουν αυτά για να πάψει οποιαδήποτε κριτική προς τον Pipita; Προφανώς όχι. Κάπως, όμως, πρέπει να γίνει η αρχή και τα όσα έχει κάνει ως τώρα είναι σημαντικά, ειδικά από την στιγμή που ο Αργεντίνος κάνει σταθερά όλα τα υπόλοιπα. Αυτά που δεν περίμενε ότι θα του ζητούσαν στο Τορίνο να κάνει, όταν υπέγραφε πέρυσι το καλοκαίρι. Ο Ιγουαΐν, όπως έχουμε ξαναγράψει, δέχεται κριτική όταν δεν σκοράρει, παρά το γεγονός ότι δεν χάνει ευκαιρίες. Απλά δεν του δίνονται τέτοιες -γιατί όταν του δίνονται η μία στις δύο, στη χειρότερη, είναι γκολ- επειδή η Γιουβέντους δεν είναι μια ομάδα που παίζει για να τον βγάζει συνεχώς σε θέση για γκολ, όπως για παράδειγμα γινόταν στη Νάπολι. Εκεί, με τον Μαουρίτσιο Σάρι, ο Γκονσάλο κατάλαβε οριστικά, μια και καλή, πόσο killer είναι, έγινε καλύτερος φορ. Τώρα, με τον Αλέγκρι, γίνεται καλύτερος ποδοσφαιριστής συνολικά. Ο φορ των 90 εκατ. ευρώ είναι πολλές φορές στο χώρο του κέντρου ή και πιο πίσω για να μαρκάρει, για να πάρει την μπάλα και να βγάλει αυτός στην κόντρα κάποιον συμπαίκτη του, για να αλλάξει παιχνίδι, για να καλύψει κάποιο χαφ ή πλάγιο μπακ που ανέβηκε.

Κι όλα αυτά τα κάνει αδιαμαρτύρητα γιατί ο Γκονσάλο Ιγουαΐν, όπως λέει και ο Μαξ, για τη Γιουβέντους δεν θα είναι ποτέ πρόβλημα. Αντιθέτως, αν δεν καταφέρει αξιοποιήσει στο 100% τον καλύτερο killer της στην μετά Τρεζεγκέ εποχή, το πρόβλημα θα είναι της Γιουβέντους...