Ο Κώστας Γκελαούζος είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει σήμερα η χώρα μας στις μεγάλες αποστάσεις και ειδικά στον Μαραθώνιο.

Ο έμπειρος πρωταθλητής που το 2019 στον Μαραθώνιο της Αθήνας πέτυχε τη 2η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών από ελληνικής πλευράς συνεχίζει αυτή την περίοδο την προετοιμασία του στο Μαρόκο.

Από την όμορφη χώρα της Αφρικής μίλησε στο gazzetta.gr για τους νέους στόχους του, για τους αγώνες που προγραμματίζει, για την αθλητική ζωή του αλλά και για την αγαπημένη του ομάδα, τον Παναθηναϊκό.

Θα μάθετε τα πάντα για έναν άνθρωπο που μια ζωή έχει μάθει να τρέχει και να πετυχαίνει στόχους!

Το 2019 ήταν για σένα μια σπουδαία χρονιά. Τι κρατάς από τη μεγάλη νίκη σου στο Μαραθώνιο της Αθήνας και πόσο σε βοηθάει για το "καυτό" 2020;
«Κρατάω τον τρόπο που ήρθε αυτή η επιτυχία. Δεν ήταν ιδανικές συνθήκες και αυτό σημαίνει ότι υπάρχει χώρος για ακόμη καλύτερη επίδοση και παρουσία».

Ποιος είναι ο μεγάλος στόχος σου για το 2020;
«Πάντα ο μεγάλος στόχος είναι η βελτίωση, συνήθως σκέφτομαι πως μέσα από την βελτίωση των επιδόσεων μου θα έρθουν και τα υπόλοιπα».

Τι πρόγραμμα έχεις για το 2020 και πόσο το επηρεάζει η εξάπλωση του κορονοϊού;
«Εάν όλα πάνε καλά θέλω να αγωνιστώ στον Μαραθώνιο του Λονδίνου αλλά έτσι όπως πάμε δεν ξέρω εάν θα υπάρχουν διοργανώσεις μέχρι και το καλοκαίρι. Όλα είναι στον αέρα. Σίγουρα θα είμαι ξανά στον Μαραθώνιο της Αθήνας».

Γιατί επέλεξες για προετοιμασία το Μαρόκο; Είσαι ευχαριστημένος από την πορεία της;
«Η προετοιμασία μου εδώ πάει πολύ καλά, ο καιρός μας κάνει τα χατίρια μέχρι στιγμής και η προπόνηση πηγαίνει καλά. Είχα προγραμματίσει την επιστροφή μου στο τέλος Μαρτίου αλλά έτσι όπως πάνε τα πράγματα ίσως χρειαστεί να μείνω περισσότερο μέχρι να επιβεβαιώσουμε τους αγώνες. Το «καλό» που σου κάνει το υψόμετρο χάνεται μετά από 30 μέρες στο επίπεδο της θάλασσας όποτε πρέπει να είσαι προσεκτικός με τον αγώνα στόχο. Το Μαρόκο το έχω επιλέξει από το 2013 που ήρθα πρώτη φορά, έχω φίλους εδώ και γνωρίζω αρκετά καλά τα μέρη, πολλές φορές νιώθω λες και είμαι στην Αθήνα».

Ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι ο αυθεντικός και είναι ιδιαίτερος για σένα λόγω καταγωγής. Ποιος είναι ο "καλύτερος" Μαραθώνιος που έχεις συμμετάσχει;
«Ποτέ όταν έχω ένα δυνατό αγώνα δεν ασχολούμαι με λεπτομέρειες. Εννοώ με λεπτομέρειες του αγώνα όπως διαδρομή, καιρός, αξιοθέατα, ομορφιά. Σίγουρα, όμως, ο Μαραθώνιος της Αθήνας έχει ιδιαίτερη θέση στο μυαλό μου».

Θεωρείς ότι οι κόποι και οι θυσίες σου πιάνουν τόπο στην Ελλάδα;
«Σε καμία περίπτωση από οποία πλευρά και αν το δεις. Είναι πολύ μεγάλη αυτή η συζήτηση».

Μπορεί να ζήσει ένας αθλητής στίβου στην Ελλάδα από τον αθλητισμό;
«Όπως ανέφερα και πριν δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσεις από αυτό. Μπορώ να σας αναφέρω πολλά παιδιά, μέσα σε αυτά και εμένα, που μπαίνουν κάθε χρόνο... μέσα οικονομικά για να στηρίξουν το έργο τους. Όσοι είναι τυχεροί τους στηρίζει οικονομικά η οικογένεια τους, όσοι δεν είναι όμως αναγκάζονται να βρουν δουλειές. Δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση για το μέλλον, αλλά ο αθλητισμός δεν σε αφήνει και να εξασφαλίσεις κάτι και εσύ από μόνος σου. Σου παίρνει το 100%».

Πόσο σου στοίχισε το γεγονός ότι έχασες για ελάχιστα λεπτά το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο;
«Υπήρξε ένα διάστημα 3-4 μηνών που σκεφτόμουν να σταματήσω. Το 2016 ήμουν 26 χρόνων, οι επόμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μετά από 4 χρόνια. Η ζωή του πρωταθλητισμού σε ατομικά αγωνίσματα δεν σε «ζει» ούτε σου εξασφαλίζει μέλλον, όποτε το σκεφτόμουν πολύ. Έδωσα ένα κίνητρο στον εαυτό μου και έναν στόχο και είπα ότι εάν δεν τα καταφέρω πάλι τότε θα σταματήσω, μέχρι στιγμής πάνε καλά τα πράγματα».

Πως ξεκίνησες την ενασχόληση σου με τον αθλητισμό;
«Άρχισα μέσα από σχολικούς αγώνες στα δημοτικά σχολεία. Είχαμε κάνει κάποιους αγώνες και είχα έρθει δεύτερος, τότε με βρήκε ο πρώτος μου προπονητής και με παρότρυνε να ασχοληθω μ' αυτό».

Αληθεύει ότι έπαιζες και ποδόσφαιρο;
«Ναι. Έπαιζα επιθετικό χάφ. Για ευνόητους λόγους με είχαν στο τρέξιμο!».

Έχεις πει πως τα χιλιόμετρα για σένα είναι ψυχοθεραπεία. Από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να ... τρέχει;
«Ναι ισχύει ότι μέσα από το τρέξιμο έχω λύσει πολλά μου προβλήματα. Τον θυμάμαι από το 2000, έχω και το πρώτο μου δελτίο σε σύλλογο το οποίο βγήκε το 2001».

Τι λες στον εαυτό σου όταν είσαι κουρασμένος όταν φτάνεις στον τερματισμό ενός αγώνα;
«Ότι μια δυσκολία είναι και θα περάσει. Στο τέλος αν τα καταφέρω όλα αυτά θα είναι μια ωραία ανάμνηση. Εάν το αφήσω όμως θα είμαι απογοητευμένος από τον εαυτό μου».

Τι ρόλο παίζει η διατροφή στην ζωή σου ως πρωταθλητή;
«Ό,τι «καύσιμο» δώσεις στον οργανισμό σου την ανάλογη ενέργεια θα πάρεις. Χρειαζόμαστε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες και πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί. Σ' αυτό τον τομέα σύμμαχός μου είναι η Arla μέσω του προγράμματος της ΕΟΕ «Υιοθετήστε έναν αθλητή στον δρόμο για το Τόκιο» η οποία με τα προϊόντα της Arla PROTEIN καλύπτει τις καθημερινές ενεργειακές μου ανάγκες με φυσική πρωτεΐνη υψηλής διατροφικής αξίας».

Εάν περιέγραφες τον εαυτό σου με λίγες λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
«Δουλειά, πείσμα, όνειρα, οικογένεια, αξιοπρέπεια».

Πόσο σημαντικό είναι για σένα το γεγονός ότι είσαι μέλος του Παναθηναϊκού;
«Είμαι Παναθηναϊκός από μικρό παιδί και τον αγαπώ σαν ομάδα από τότε. Δυστυχώς τα πράγματα στον στίβο (σε οικονομική βάση) δεν είναι όπως στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ όποτε ο καθένας ψάχνει όσο το δυνατόν το καλύτερο για την εξέλιξή του. Εγώ βρήκα στον σύλλογο ό,τι ήθελα. Την ηρεμία μου και ανθρώπους να με καταλαβαίνουν».