Ένα από τα «στοιχειωμένα» πανελλήνια ρεκόρ στον ελληνικό στίβο είναι αυτό στο Ύψος γυναικών. Σημειώθηκε το 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και δύσκολα θα... καταρριφθεί. Το 2,03μ ήταν μια... δημιουργία της Νίκης Μπακογιάννη.

Την ανέβασε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, πίσω από την Στέφκα Κονσταντίνοβα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες και της χάρισε μια θέση στο Βιβλίο Γκίνες αφού η διαφορά του ύψους της με το ύψος που πέρασε ήταν 33 εκατοστά!

Η Νίκη Μπακογιάννη σήμερα δεν κάνει πρωταθλητισμό αλλά είναι προπονήτρια, γυμνάζεται, σπουδάζει, μεγαλώνει δυο παιδιά, υπηρετεί στις Ένοπλες Δυνάμεις, έχει ανησυχίες και όνειρα.

Την ημέρα που αρχίζει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, στο οποίο συμμετείχε από το 1988 (Βουδαπέστη) και το 1996 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο, η Νίκη μίλησε στο gazzetta.gr για το παρελθόν της, το σήμερα αλλά και τα όνειρα της.

Θυμάται τον αγώνα της στην Ατλάντα και ένα γεγονός που συνέβη στην Στοκχόλμη, μιλάει για τον Στέφανο Τσιτσιπά, για τα λεφτά που έβγαλε από τον αθλητισμό, για τα παιδιά της, για την Κατερίνα Στεφανίδη και την Τατιάνα Γκούσιν, για την πολιτική αλλά και για τα όνειρα που έχουν «ξεθωριάσει».

Τι κάνει σήμερα η Νίκη Μπακογιάννη;

«Είναι καλά. Αυτό τον καιρό διαβάζω, διαβάζω πολύ, για ένα μεταπτυχιακό μ' αντικείμενο την προστασία του περιβάλλοντος. Παράλληλα κάνω κάποιες προπονήσεις στο ΟΑΚΑ, συνεργάζομαι με ένα σωματείο, τους "Πέντε Κύκλους" και μαθαίνω στα μικρά παιδιά τα μυστικά του αθλητισμού.

Ακόμη είτε με τον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών είτε μόνη μου επισκέπτομαι σχολεία για να μιλήσω στα νέα παιδιά».

Ενδιαφέρον το μεταπτυχιακό. Πως το αποφάσισες;

«Ήθελα από καιρό να κάνω. Διάλεξα κάτι που δεν γνώριζα. Ήθελα να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Είδα ότι μπορεί να συνδυαστεί με τον αθλητισμό.Η προστασία του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή θα μας απασχολήσουν στο μέλλον πάρα πολύ και συνδέονται με πόλους τομείς της ζωής μας.

Αυτό για μένα ήταν το ερέθισμα για να ξεκινήσω. Ο πλανήτης μας αργά και σταθερά καταστρέφεται και δεν θα υπάρχει για πάντα. Πρέπει να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε. Η Ελλάδα δεν είχε ούτε σχετική νομοθεσία. Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει κάποια πράγματα».

Ο πλανήτης αλλάζει μέρα με την ημέρα, το αγώνισμα σου, πόσο έχει αλλάξει;

«Στην Ελλάδα μετά από μένα υπάρχουν δυο κοπέλες που έχουν κάνει καλά άλματα. Η Στεργίου και τώρα η Γκούσιν».

«Έχει πολλές δυνατότητες η Γκούσιν»

Τι γνώμη έχεις για την Τατιάνα Γκούσιν η οποία επιστρέφει δυναμικά;

«Την Τατιάνα δεν την έχω δει ν' αγωνίζεται αφού τα πανελλήνια είναι εκτός Αθηνών και φέτος δεν πήγα και στο ΣΕΦ για τον κλειστό. Την βλέπω όμως στις προπονήσεις στο στάδιο, έχει δυνατότητες να πάει ψηλά όχι μόνο επειδή είναι ψηλή κοπέλα αλλά γιατί έχει και καλή ψυχολογία».

Μπορεί να ξεπεράσει τα 2μ;

«Τα 2μ είναι ένα φράγμα. Δεν είναι εύκολο αλλά ούτε και δύσκολο. Πρέπει να έχεις φτάσει πάνω από 1,95 σταθερά και να προσπαθείς συνεχώς. Πρέπει να το βάλεις στόχο και να έχεις σωστό προπονητικό προγραμματισμό. Η Τατιάνα είναι ψηλή κοπέλα η οποία έχει ψηλά το κέντρο βάρους.

Εγώ δεν ήμουν ψηλή και δεν είχε τους μοχλούς που έχει εκείνη. Έχει δυνατότητες. Είναι αβαντάζ ο σωματότυπος της αλλά θέλει δουλειά. Εγώ αγωνιζόμουν με πιο ψηλές κοπέλες και κέρδιζα. Είναι και πόσο το θέλεις».

«Μπορούσα τα 2μ στη Στοκχόλμη»

Εσύ έφτασες στα 2.03μ και το ρεκόρ σου αντέχει ακόμη. Τι θυμάσαι από τότε;

«Να σου πω μια ιστορία λόγω και του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κλειστού που αρχίζει στη Γλασκώβη. Είχα την ευκαιρία στη Στοκχόλμη, στη διοργάνωση του 1996, να ξεπεράσω τα 2μ αλλά επηρεάστηκα και δεν τα κατάφερα. Τότε θα έπρεπε να είχα κερδίσει το χρυσό και να έχω ξεπεράσει τα 2μ.

Κατά την διάρκεια του αγώνα είχα ξεπεράσει όλα τα ύψη με την πρώτη. Στο στάδιο είχε μια κερκίδα γεμάτη με Έλληνες η οποία γιούχαραν συνεχώς την αντίπαλο μου, την Ασταφέι. Οι φωνές με επηρέασαν. Αισθάνθηκα άσχημα γι΄ όλο αυτό. Έμεινα τελικά στην 2η θέση με 1,96. Εάν είχε καταφέρει να πάω στα 2μ όλα θα ήταν αλλιώς στην Ατλάντα».

Εντάξει αλλά και στην Ατλάντα έκανες ρεκόρ.

«Ναι τα 2,03μ αλλά εάν στον κλειστό είχα ξεπεράσει τα 2μ όλα θα ήταν διαφορετικά στον ανοιχτό. Πάντως στη Στοκχόλμη, για να επανέλθω, είχαμε πάρει αρκετά μετάλλια».

«Βλέπω μετάλλια στη Γλασκώβη»

Ο ελληνικός στίβος έχει και πάλι ... ανθίσει. Βλέπεις μετάλλια στη Γλασκώβη;

«Νομίζω ότι τα άλματα, οριζόντια και κάθετα, θα πρωταγωνιστήσουν πάλι. Βλέπω σε τροχιά μεταλλίων, την Στεφανίδη και την Κυριακοπούλου, η Παπαχρήστου δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι, επίσης βλέπω τα αγόρια στο επί κοντώ και τον Τεντόγλου. Θα έχουμε πολύ καλή παρουσία και καλά πλασαρίσματα».

«Η Στεφανίδη δεν έχει φτάσει ούτε στο 70%»

Η Στεφανίδη έχει σαρώσει τα πάντα. Πως βλέπεις την πορεία της;

«Η Κατερίνα έχει δείξει πως είναι μια αθλήτρια που πάντα θα πρωταγωνιστεί. Έχει καλή ψυχολογία, προσόντα και δυνατότητες. Δεν έχει φτάσει ούτε στο 70% των δυνατοτήτων της. Αυτό αισθάνομαι».

Σ' ένα χρόνο έχουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Έχεις παρουσία σε τρεις διοργανώσεις και ένα μετάλλιο. Τι εκτίμηση κάνεις για την Ελλάδα και την παρουσία της στην Ιαπωνία;

«Είναι μακριά ακόμη οι αγώνες. Η Ελλάδα έχει πιθανότητες για μετάλλια στο στίβο, στην ιστιοπλοϊα, στην κωπηλασία, στη σκοποβολή. Στα ομαδικά αθλήματα είναι πιο δύσκολο και είναι ζόρικη η πρόκριση. Πάντα βέβαια το πόλο ανδρών φέρνει διακρίσεις. Μακάρι και το μπάσκετ».

Παρακολουθείς όλα τα σπορ;

«Ναι και έχω κάνει ερασιτεχνικά πολλά. Μετά από τον στίβο μου αρέσει το τένις και μετά το βόλεϊ σάλας και το μπιτς. Παίζω και ποδόσφαιρο».

«Ο Τσιτσιπάς θα μας απασχολεί για χρόνια»

Ο Τσιτσιπάς είναι φαινόμενο;

«Μου αρέσει ο Τσιτσιπάς γιατί είναι χαμηλών τόνων παιδί. Είναι συγκεντρωμένος στον εαυτό του παρότι πολλοί άνθρωποι στη γη ασχολούνται μ' εκείνον. Οι πρωταθλητές δεν μπορεί ν' αναλώνονται δεξιά και αριστερά. Μπορεί να ζει μια ασκητική ζωή αλλά για να φτάσεις πολύ ψηλά αυτό πρέπει να κάνεις.

Το παιδί έχει απίστευτα σωματικά προσόντα και νομίζω θα πρωταγωνιστεί για πολλά χρόνια. Ακόμη τα άτομα του περιβάλλοντος του, όπως είναι ο πατέρας του, τον προστατεύουν και αυτό είναι πολύ σημαντικό.Το τένις είναι καθαρά επαγγελματικό άθλημα και σε μια συνέντευξη του που είχα διαβάσει μου έδωσε την εντύπωση πως ζει γι' αυτό».

«Έζησα τα ρομαντικά χρόνια»

Τα δικά σου χρόνια ήταν πιο ερασιτεχνικά. Τι σου έχει μείνει ως εικόνα, ως γεύση από τότε;

«Δεν έχουν περάσει και πάρα πολλά χρόνια από τότε αλλά ήταν διαφορετικά όντως. Δεν είχα σπόνσορες. Δεν σκεφτόμουν τόσο επαγγελματικά αλλά πιο ρομαντικά. Με ενδιέφερε να πιάνω στόχους, να ξεπερνάω όρια. Τώρα τι μένει; Οι ωραίες στιγμές με τους συναθλητές μου.

Οι αγώνες, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες. Η ζωή συνεχίζεται. Δεν σταματάει. Οι αθλητές έχουμε μάθει να βάζουμε νέους στόχους σ' όλα τα πράγματα εντός και εκτός σταδίου. Δεν μας αρέσει να μένουμε στάσιμοι».

Λεφτά έχεις βγάλει από τον στίβο;

«Σου είπα και προηγουμένως ότι δεν είχα σπόνσορα. Δεν ήμουν στην γενιά των παιδιών που πηγαίνουν σε μίτινγκ. Τα μόνα χρήματα που έβγαλα ήταν από τα μετάλλια. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ν'αποκτήσω ένα σπίτι. Να πω την αλήθεια δεν σκεφτόμουν ποτέ τα χρήματα».

«Ο χώρος δεν έκανε κάτι να μας κρατήσει»

Σου λείπουν εκείνα τα χρόνια;

«Ναι. Θα ήθελα να πάω σε κάποιον αγώνα. Μου λείπει η προπόνηση το απόγευμα, το μασάζ. Αυτή η ρουτίνα. Κάθε ημέρα τα ίδια πράγματα. Τότε εγώ ζούσα στο ΟΑΚΑ στους ξενώνες. Όλα ήταν διαφορετικά.

Είχα σπίτι έξω αλλά μεγάλωσα και έζησα μαζί με άλλους αθλητές στο ΟΑΚΑ, στους ξενώνες, από το 1985 έως το 2004. Ήταν πολύ όμορφα. Τότε το ΟΑΚΑ είχε πολύ πράσινο. Περπατούσα, γυμναζόμουν, ηρεμούσα».

Οι φιλίες στον αθλητισμό κρατάνε χρόνια;

«Οι περισσότεροι από εμάς σήμερα έχουμε κάνει οικογένεια. Ο χώρος δεν έκανε τίποτα για να μας κρατήσει κοντά του. Υπάρχουν αθλητές που μπορούσαν και μπορούν να προσφέρουν σε πολλές θέσεις όπως είναι η διοίκηση».

Ποιοι ήταν στη γενιά σου;

«Εγώ πιο κοντά ήμουν με την Όλγα Βασδέκη και την Πόπη Ουζούνη. Επίσης με την Πατουλίδου, τον Παπακώστα, την Ξάνθου, τον Χατζόπουλο, τον Παναγιωτόπουλο. Με τον Παπακώστα και τον Παναγιωτόπουλο ήμασταν μαζί από τα 16».

Ασχολήθηκες και ασχολείσαι με την προπονητική. Πόσο διαφορετικό είναι να είσαι προπονήτρια;

«Ναι τώρα μαθαίνω τον αθλητισμό σε παιδάκια. Παλαιότερα όταν ήμουν στη Θεσσαλονίκη είχα και αθλητές της εθνικής ομάδας. Είναι πολύ διαφορετικό. Είναι μεγάλη ευθύνη. Έχει περισσότερο άγχος. Δεν έχεις να κάνεις με τον εαυτό σου αλλά μ' άλλους ανθρώπους-αθλητές. Πρέπει να τους βοηθάς ψυχολογικά και σωματικά για να φτάσουν στο στόχο τους».

«Θέλω τα παιδιά μου να κάνουν αυτό που τους αρέσει»

Έχεις δυο παιδιά. Ασχολούνται με τον αθλητισμό;

«Ναι έχω δυο γιους. Δεν ασχολούνται επαγγελματικά. Ερασιτεχνικά έχουν περάσει από πολλά αθλήματα. Ο ένας είναι 17,5 και ο άλλος 16. Ο ένας θέλει να γίνει μηχανολόγος μηχανικός και ο άλλος ν' ασχοληθεί με το μάρκετινγκ. Δεν τα πιέζω τα παιδιά. Θέλω να κάνουν αυτό που τους αρέσει. Έτσι και εγώ ξεκίνησα από τη Λαμία και μετά πήγα στο Δούκα και μετά στον Ολυμπιακό. Έκανα αυτό που μου άρεσε».

Είμαστε σε χρονιά εκλογών. Με την πολιτική ασχολείσαι;

«Ναι ασχολούμαι και παρακολουθώ τις εξελίξεις και πολλές φορές σκέφτομαι ότι θα πρέπει να ένας σχεδιασμός με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις βασικές του ανάγκες και αξίες. Η αναδιάρθρωση των κρατικών δομών και η ενίσχυση της δημόσιας υγείας καθώς και η μέριμνα για τους κοινωνικά αδύναμους ανθρώπους και τα σημαντικά έργα υποδομής ειναι μερικά σημαντικά πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψην από τους φορείς που μας διοικούν».

«Μου έχουν κάνει προτάσεις να πολιτευτώ»

Σου έχουν κάνει πρόταση για να πολιτευτείς;

«Ναι πολλές φορές και σε εθνικές και δημοτικές εκλογές».

Η οικονομική κρίση τι έχει στερήσει από την Ελλάδα;

«Πιστεύω γενικά ότι η ιστορία κάνει κύκλους. Όλα επαναλαμβάνονται. Η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει πολλά βήματα. Στην παιδεία, στον τρόπο σκέψης, στην κοινωνική ασφάλεια. Η κρίση μας έχει επηρέασει όλους. Οι Έλληνες με την κρίση έχασαν την δυνατότητα να ονειρεύονται ότι υπάρχει ένα καλύτερο αύριο».