Την πρώτη φορά πήγε για τρέξιμο στο άλσος Παγκρατίου. Δεν πρόλαβε καν να ολοκληρώσει το ένα χιλιόμετρο που είχε βάλει ως στόχο, αφού μόλις ξεκίνησε να τρέχει σκυλιά άρχισαν να του γαβγίζουν, ενώ ένα του δάγκωσε τη φόρμα. «Δεν πάνε για τρέξιμο σε πάρκο που βγάζει ο κόσμος τα σκυλιά του, Ηλία μου», του είπα όταν άρχισε να μου εξιστορεί αναψοκοκκινισμένος το περιστατικό, «ούτε τρέχουν φορώντας ολστάρ», συνέχισα.

Οι επόμενες τρεις προπονήσεις του συγκατοίκου μου ήταν εξίσου επεισοδιακές. Οι πρώτες δύο ολοκληρώθηκαν με την ατάκα «δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να τρέξω πάνω από πέντε χιλιόμετρα», ενώ η τρίτη συνοδεύτηκε από ένα στραμπούληγμα του δεξιού αστραγάλου, ελέω ολστάρ. Αν και οι οιωνοί έδειχναν πως ο Ηλίας ήταν θέμα χρόνου να αφήσει το τρέξιμο και προκειμένου να ξεσκουριάσει ν’ αρχίσει yoga ή γυμναστήριο, σήμερα -δυο χρόνια μετά το σκηνικό με τα σκυλιά- μετράει αντίστροφα για την 1η συμμετοχή του σε κλασικό Μαραθώνιο κι εγώ για τη δική μου στο Avra Wave, το οποίο θα εμψυχώνει τους δρομείς στο 31ο χλμ της διαδρομής.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που δίνεται η δυνατότητα στους υποστηρικτές των δρομέων να βρεθούν πλάι τους στο σημείο του αγώνα που θα το έχουν περισσότερο ανάγκη. Το χιλιόμετρο στο οποίο κάθε δρομέας συναντά τον αποκαλούμενο «τοίχο» και οι ψυχικές και σωματικές λειτουργίες του δοκιμάζονται στον μέγιστο βαθμό. Έχοντας παρακολουθήσει από κοντά την προσπάθεια του συγκατοίκου μου, την οποία θα θα συνεχίσω να εξιστορώ παρακάτω, καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι να βρίσκομαι κοντά του στο σημείο που θα χρειάζεται την μέγιστη εμψύχωση.

Το στραμπούληγμα τον πείσμωσε. Αφού πέρασε μία εβδομάδα και συνήλθε αγόρασε ΚΑΝΟΝΙΚΑ αθλητικά παπούτσια και άρχισε να τρέχει στον περίγυρο του Καλλιμάρμαρου. Μέσα σε τρεις μήνες όχι μόνο ξεπέρασε τα 5 χιλιόμετρα, αλλά έτρεξε και το πρώτο του δεκάρι. Από τη στιγμή που ολοκλήρωσε τον αγώνα -γιατί τον ολοκλήρωσε ο μπαγάσας- το σαλόνι μας κοσμεί μια κακοτραβηγμένη φωτογραφία με τον Ηλία στραβωμένο από τον ήλιο να περνάει τη γραμμή του τερματισμού. Ελπίζω όταν ολοκληρώσει τον Μαραθώνιο να την αντικαταστήσει με κάποια καλύτερη.

Οι μέρες περνούσαν, ο Ηλίας γέμιζε το Instagram του και τους τοίχους του σπιτιού με κάδρα που περιλάμβαναν motivational quotes σχετικά με το τρέξιμο. Είχε πάρει το θέμα πλέον πολύ σοβαρά, κάτι που δεν άργησε να αποδειχθεί αφού μάς ανακοίνωσε πως δήλωσε συμμετοχή για τον Ημιμαραθώνιο του Μαρτίου. Έναν αγώνα στον οποίο δεν πρόλαβε να τρέξει, αφού την παραμονή ανέβασε πυρετό. Τις επόμενες εβδομάδες δεν μιλιόταν.

Είχε επενδύσει συναισθηματικά στον Ημιμαραθώνιο. Θεωρούσε ότι ο συγκεκριμένος αγώνας θα αποτελούσε τις εξετάσεις, το αποτέλεσμα των οποίων θα έδειχνε το κατά πόσο μπορούσε να ξεκινήσει προετοιμασία για τον φετινό Μαραθώνιο. Χωρίς πλέον τον Ημιμαραθώνιο στον ορίζοντα δεν ήξερε πώς να βαδίσει. Σταμάτησε τις προπονήσεις ανακοινώνοντάς μας πως το τρέξιμο αποτελούσε πλέον παρελθόν για αυτόν. Κατέβασε τα κάδρα με τα motivational quotes και γράφτηκε σε μια σχολή yoga. To μόνο πράγμα στο σπίτι που θύμιζε πλέον ότι κάποιος από τους δυο μας είχε ασχοληθεί κάποτε με το τρέξιμο ήταν η κακοτραβηγμένη φωτογραφία του Ηλία που βρισκόταν στο σαλόνι.

Δεν μπορούσα να αφήσω να πάει χαμένη όλη η προσπάθεια του, οπότε ανέλαβα δράση. Όχι μόνο επανέφερα τα κάδρα με τα quotes στις θέσεις τους, αλλά έφτιαξα και άλλα τόσα δικά μου. Του μίλησα για απίθανους τραυματισμούς που έβγαλα από το μυαλό μου πως μπορεί να προκαλέσει τάχα μου η yoga και κυρίως ξεκίνησα το τρέξιμο. Ω ναι! Άρχισα να τρέχω και εγώ για να τον δραστηριοποιήσω ξανά σε σημείο που είναι θέμα χρόνου να τρέξω το πρώτο μου δεκάρι. Ας επιστρέψουμε, όμως, στα του Ηλία.

Την τρίτη φορά που πήγα για τρέξιμο με ακολούθησε και ο Ηλίας. Αποφάσισε πως δεν μπορούσε να αφήσει τόσο κόπο να πάει στράφι και μετά από 2-3 προπονήσεις δήλωσε συμμετοχή στον Αυθεντικό Μαραθώνιο. Από τότε είχε τα πάνω του και τα κάτω του. Τους μικρούς τραυματισμούς τους και τις χαρές κάθε φορά που έτρεχε ένα ακόμα χιλιόμετρο. Όπως και να έχει, ο στόχος δεν αλλάζει. Είναι ο τερματισμός στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας.

Όσον αφορά τον δικό μου στόχο; Δεν ξέρω αν θα δηλώσω συμμετοχή σε κάποιον από τους Μαραθωνίους των επόμενων ετών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βρίσκομαι στο 31ο χιλιόμετρο της διαδρομής του φετινού Αυθεντικού Μαραθωνίου ως μέλος του Avra Wave για να ζητωκραυγάσω ώστε να καταφέρει τόσο ο Ηλίας όσο και οι υπόλοιποι δρομείς να σπάσουν τον «τοίχο» των 31 χιλιομέτρων και να φτάσουν μέχρι την γραμμή του τερματισμού. Έχει έρθει η ώρα, άλλωστε, να αλλάξουμε φωτογραφία στο σαλόνι.

Επειδή είμαι σίγουρος πως όσοι δεν τρέξετε οι ίδιοι θα έχετε κάποιον δικό σας άνθρωπο ο οποίος θα πάρει μέρος στον Μαραθώνιο, μπορείτε να συμμετέχετε και εσείς στο Αvra Wave.

Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να πάρετε κάποιο από τα Αvra Wave mini buses, τα οποία θα εκτελούν συνεχή δρομολόγια ανά 10 λεπτά και θα ακολουθούν δύο διαφορετικές διαδρομές. Η πρώτη διαδρομή, με αφετηρία τον σταθμό μετρό Δ. Πλακεντίας, θα οδηγεί τους υποστηρικτές στο 31ο χλμ. του Μαραθωνίου (Στ. Αγίας Παρασκευής) και πίσω. Η δεύτερη διαδρομή, με αφετηρία τον σταθμό μετρό «Ευαγγελισμός» και κατεύθυνση το Καλλιμάρμαρο και πίσω, θα δίνει τη δυνατότητα στους υποστηρικτές να βρεθούν πλάι στους δικούς τους ανθρώπους τη στιγμή του τερματισμού.

Επίσης, όσοι βρεθείτε στα Avra Wave mini buses θα πάρετε μια ατομική μάρκα με την οποία θα έχετε τη δυνατότητα να φτιάξετε το δικό τους αθλητικό μπλουζάκι, εκτυπώνοντας σε αυτό μηνύματα υποστήριξής στο περίπτερο του Φυσικού Μεταλλικού Νερού ΑΥΡΑ στο Χωριό των Χορηγών.

Είτε τρέχεις ο ίδιος είτε τρέχει κάποιος δικό σου άνθρωπος, αυτός ο Μαραθώνιος δεν μπορεί να χαθεί.