Μελιδώνη: «Καμιά φορά τα παραμύθια βγαίνουν αληθινά»
Έχει κρεμάσει εδώ και κάποια χρόνια το σκουφάκι της. Της εθνικής ομάδας αλλά και της Βουλιαγμένης.
Είναι από τις ... τυχερές αφού κατέκτησε το ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο του 2004 και το χρυσό στο Παγκόσμιο του 2011 φυσικά με την ομάδα πόλο γυναικών της Ελλάδος.
Η Άντι Μελιδώνη κάθε φορά που φτάνει η ώρα ν' αρχίσει άλλο ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αναπολεί το παρελθόν της που είναι και το παρελθόν μιας χώρας σ' ένα άθλημα.
Τα κορίτσια του Γιώργου Μορφέση αρχίζουν την Κυριακή (14/7) τους αγώνες τους στο Παγκόσμιο της Νοτίου Κορέας μ' αντίπαλο την Ισπανία και η Άντι Μελιδώνη γράφει στο gazzetta.gr από καρδιάς για μια μοναδική ομάδα και μια σπουδαία διοργάνωση.
Το "γράμμα" της Άντι Μελιδώνη:
«Μια φορά και έναν καιρό ήταν 13 κορίτσια. Κοινό τους χαρακτηριστικό ήταν η ενασχόληση τους μ' ένα άθλημα. Το water polo. Κάθε χειμώνα χωρίζονταν σε ομάδες και διεκδικούσαν ένα κύπελλο. Τα καλοκαίρια όμως όλες μαζί, μ' έναν τρόπο μαγικό ξεχνούσαν τις κόντρες και τις διαφορές τους και ενωμένες σαν μια γροθιά πάλευαν για να σηκώσουν τη χώρα τους όσο πιο ψηλά μπορούσαν.
Τα πραγματα δεν ήταν εύκολα. Η Ελλάδα ήταν μια χώρα που αν και πάντα συμμετείχε στις μεγάλες διοργανώσεις λίγες φορές τα κατάφερνε να βρεθεί στις πρωτες θεσεις. Επίσης αντιμετώπιζε διαφορά προβλήματα. Τα τελευταία χρόνια... μια κακιά μάγισσα είχε έρθει στον ουρανό της και μ ένα ξόρκι έφερε πολλά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Τα κορίτσια αν και επηρεάζονταν απ' αυτά , προσπαθούσαν να μην το βάλουν κάτω και να αφοσιωθούν στους στόχους τους.
Το καλοκαίρι του 2011 λοιπόν μπροστά τους βρέθηκε η πρόκληση του Παγκόσμιου πρωταθλήματος στην μακρινή Σανγκάη της Κίνας. Η προετοιμασία μεγάλη και δύσκολη. Πρώτη υποχρέωση αγωνιστική το World League.
Πρώτη φάση στη Βαρκελώνη. Πρώτο παιχνίδι με την Αγγλία. Πρώτη σοκαριστική και απρόσμενη ΗΤΤΑ. Απογοήτευση , στεναχώρια ,θυμός για τα κορίτσια. Ξαφνικά όμως εμφανίστηκε μια καλή νεράιδα. Τους έριξε την μαγική της σκόνη και τις γέμισε δύναμη και θάρρος για τη συνέχεια. Τους είπε να συνεχίσουν να δουλεύουν και στο τέλος οι κόποι τους θ' ανταμοιφθούν. Έτσι και έκαναν.
Προπονήθηκαν σκληρά για αρκετό καιρό. Κουράστηκαν, πάλεψαν , αφοσιώθηκαν στο στόχο τους. Ώσπου ήρθε η ώρα για τους μεγάλους αγώνες. Η ομάδα ήταν έτοιμη. Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα ξεκίνησε. Τρία πρώτα παιχνίδια στον όμιλο ,3 νίκες. Μαζί και η πανίσχυρη Ρωσία. Τα μηνύματα θετικά. Αισιοδοξία. Πρωτες στον όμιλο, απευθειας στην οκτάδα.
Επόμενο παιχνίδι με την Ολλανδία για την τετράδα. Νίκη. Απίστευτη χαρά. Αφορμή για όνειρα. Επόμενο παιχνίδι με την Ιταλία για μια θέση στον τελικό. Νίκη. Απερίγραπτα συναισθήματα. Επόμενο παιχνίδι. ΤΕΛΙΚΟΣ κοντά στην οικοδέσποινα Κίνα. ΝΙΚΗ. Η Ελλάδα είναι Παγκόσμια πρωταθλήτρια !
Η Ελλάδα των 10.000.000 κατοίκων κερδίζει την Κίνα του 1.300.000.000 κατοίκων μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και των προβλημάτων είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Το παραμύθι δεν είχε δράκο , είχε όμως πρίγκηπες και πριγκίπισσες, οι δυο προπονητές μας ,φυσιοθεραπευτές ,γιατροί, συνεργάτες και φυσικά οι οικογένειες μας που βοήθησαν στο να γίνει το όνειρο πραγματικότητα... Και ζήσανε αυτοί καλά και οι Ελληνίδες παγκόσμιες πρωταθλήτριες καλύτερα!!!
Back to reality
Τρομερή διοργάνωση το Παγκόσμιο. Οι καλύτεροι αθλητές του κόσμου σ' όλα τα αθλήματα του υγρού στίβου. Αυτό είναι που μ αρέσει πολύ. Θυμάμαι στο Περθ ( το πρώτο μου ) το 1998 .παρακολουθούσα τους κορυφαίους Ποπόφ και Θόρπ να σαρώνουν τα μετάλλια στο κολύμπι.
Στη Σανγκάη τον Φέλπς αλλά και τον δικό μας Σπύρο Γιαννιώτη, τον αθλητή που μ' έκανε πάντα ν ανατριχιάζω, να παίρνει και αυτός το πρώτο του χρυσό παγκόσμιο μετάλλιο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που η Μαριαννα Λυμπερτά πήρε το δικό της είχε έρθει στο δωμάτιο μας στο ξενοδοχείο. Ήμουν μαζί με την Κική (Λιόση).
Το κοιτούσαμε με απίστευτο δέος. Δεν φανταζόμασταν τότε ότι λίγες μέρες μετά θα κρατούσαμε τα δικά μας και θα ήταν και χρυσα!
Τελειώνοντας σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από το ν' ακούς τον εθνικό σου ύμνο. Σ ένα Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Να βλέπεις τη σημαία σου στο πιο ψηλό σημείο, να βλέπεις τον εαυτό σου στο πιο ψηλό σκαλι του βάθρου !
Σκέφτομαι επίσης ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο και που ξέρεις καμία φορά τα παραμύθια βγαίνουν αληθινά!!!
Ευγνώμων Που ήμουν εκεί !!!».