Να ‘τη πετιέται από ‘ξαρχής!

Οι καιροί ου μενετοί, κατά πως έλεγε και ο Θουκυδίδης. Τουτέστιν, οι ευκαιρίες δεν περιμένουν και αυτή που λαμπυρίζει απόψε στα μάτια των κοριτσιών της Εθνικής Γυναικών στο γουότερ πόλο είναι μια από δαύτες...

Δεν ξέρω εάν είναι η μεγαλύτερη από εκείνες οι οποίες χάθηκαν στο παρελθόν (στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στην Αθήνα και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2010 στο Ζάγκρεμπ και του 2012 στο Αϊντχόφεν), ή από εκείνες, οι οποίες θα χαθούν στο μέλλον, αλλά είναι πραγματικά μεγάλη...

Έξι χρόνια καρτέραγε αυτή η ομάδα να ξαναβρεθεί στην ελίτ: από τις 28 Ιανουαρίου του 2012 στο Αϊντχόφεν όπου είχε ηττηθεί με 13-10 από την Ιταλία στον τελικό και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Εκτοτε έβλεπε αυτές τις ευκαιρίες να περνούν από μπροστά της, γνώρισε δυο απανωτούς αποκλεισμούς από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν κατάφερε ν’ ανέβει πάνω από την πέμπτη θέση στα Παγκόσμια και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα που μεσολάβησαν, αλλά δεν το ‘βαλε κάτω και τώρα –όπως γράφει κι ο Γιάννης Ρίτσος στη «Ρωμιοσύνη»- να τη πετιέται από ‘ ξαρχής κι αγριεύει και θεριεύει!
Αμποτε κιόλας να καμακώσει το θεριό με το καμάκι του ήλιου...

Απέναντι της στον αποψινό τελικό στην πισίνα «Μπερνάτ Πικορνέλ» της Βαρκελώνης θα βρεθούν οι κληρονόμες της κόρης του Τάις Λίμπρεχτς!

Τι σχέση έχει μ’ αυτή την υπόθεση ο άλλοτε προπονητής του Άρη, του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού και του Ηρακλή; Έχει και παραέχει διότι η κόρη του, η Πατρίτσια Λίμπρεχτς υπήρξε στη δεκαετία του ’80 μια από τις πρωθιέρειες του αθλήματος και μαζί με την Αλις Λιντχάουτ και την Ελεν Μποερινγκ δημιούργησαν τον μύθο των «Ιπτάμενων Ολλανδέζων», που έχουν στο παλμαρέ τους ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο (2008), ένα χρυσό και τρία ασημένια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, τέσσερα χρυσά, τρία ασημένια και τρία χάλκινα σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και οκτώ χρυσά, τρία ασημένια και ένα χάλκινο σε Παγκόσμια Κύπελλα, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο σε World League.

Βεβαίως η θυγατέρα του Λίμπρεχτς δεν ήρθε ποτέ στα μέρη μας όπως ο πατέρας της, τότε άλλωστε το γουότερ πόλο των γυναικών στην Ελλάδα βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα. Αντιθέτως ήλθε και αγωνίσθηκε στη Βουλιαγμένη τα προηγούμενα δυο χρόνια μια από τις βασικές παίκτριες της τωρινής ολλανδικής ομάδας, η 21χρονη Ιλσε Κούλχαας, που απόψε θα... μαλλιοτραβιέται με την Αλεξάνδρα Ασημάκη και την Ελένη Ξενάκη στα δυο μέτρα!

Η λεγάμενη είναι η καλύτερη αμυντική που διαθέτει σε αυτή την.. επίμαχη θέση, η Ολλανδία από την οποία λείπει η κλασική φουνταριστή με αποτέλεσμα σχεδόν όλες οι παίκτριες της να μπαινοβγαίνουν στη ζώνη των δυο μέτρων.

Στον πάγκο της ολλανδικής ομάδας κάθεται ο παλαίμαχος διεθνής παίκτης Αρνο Χάβενγκα και δίπλα του βρίσκεται ένας δικός μας άνθρωπος: ο 33άχρονος Βαγγέλης Δουδέσης, ο οποίος πήγε πριν από τέσσερα χρόνια στο Άμστερνταμ για να σπουδάσει αθλητικό μάνατζμεντ στη σχολή που φέρει το όνομα του συχωρεμένου του Γιόχαν Κρόιφ και έκανε την τύχη του!

Παράλληλα με τη φοίτηση του άλλοτε παίκτης της Βουλιαγμένης του ΝΟ Πατρών, του Αργοστολίου και του Παλαιού Φαλήρου, αγωνίσθηκε στους Πόλαρ Μπίαρς, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε την ομάδα γυναικών του συλλόγου την οποία εφέτος οδήγησε στο θρόνο και ταυτόχρονα προωθήθηκε στις εθνικές ομάδες. Πέρυσι οδήγησε την Εθνική Νεανίδων στης Ολλανδίας την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στον Βόλο και απόψε ως ασίσταντ κόουτς της Εθνικής Γυναικών, είναι καταδικασμένος να κάνει την (ελληνική) καρδιά του πέτρα!

H ελληνική ομάδα έδρεψε τους πρώτους καρπούς της μετά από έξι άγονα χρόνια στις 24 του περασμένου Μαρτίου στην Ποντεβέδρα της Ισπανίας, όπου κατέκτησε τον τίτλο στη νεοπαγή διοργάνωση του Europa Cup και πρόσθεσε το ένατο μετάλλιο στη συλλογή της σε όλη τη γκάμα των διοργανώσεων, μέσα σε δέκα τέσσερα χρόνια. Αυτό το παλμαρέ περιλαμβάνει τρία χρυσά (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2011, World League 2005, Europa Cup 2018), τρία ασημένια (Ολυμπιακοί Αγώνες 2004, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα 2010 και 2012) και τρία χάλκινα (World League 2007, 2010 και 2012).

Τα επτά από αυτά τα εννέα μετάλλια φέρουν τη σφραγίδα του Γιώργου Μορφέση, ο οποίος επέστρεψε πέρυσι μετά από απουσία δυο ετών στο πηδάλιο της Εθνικής και άνοιξε νέον πεδίον δόξης λαμπρόν!

Συνολικά ο 49άχρονος προπονητής έχει βάλει το... χεράκι του σε 12 μετάλλια (5-3-4) όλων των Εθνικών ομάδων θηλυκού γένους, που σύμφωνα με τη λογική του Νεμπόισα Πόποβιτς είναι 84!

Από πού κι ως πού τα 12 ισοδυναμούν με 84; Ο συχωρεμένος Σέρβος μέντορας του μπάσκετ που είχε κατακτήσει επτά πρωταθλήματα με τον Ερυθρό Αστέρα είπε κάποτε ότι «επειδή είναι πολύ πιο δύσκολο να κοουτσάρεις γυναίκες, στην καταμέτρηση ισχύει η αναλογία στην ηλικία του ανθρώπου και του σκύλου. Κάθε τίτλος με τις γυναίκες ισοδυναμεί με επτά στους άνδρες»!

«Ωραίο επιχείρημα είναι αυτό. Θα αρχίσω να το χρησιμοποιώ» μου είχε πει πριν από τέσσερις μήνες ο Μορφέσης, ο οποίος προτού αφοσιωθεί στο... ασθενές φύλο, είχε διατελέσει επί δυο σεζόν προπονητής της ομάδας ανδρών του Εθνικού την οποία οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος, το 2000 στη Νίκαια.

Πλάκα πλάκα, ό,τι ακουμπάει ο Μορφέσης, (το βλέπει να) γίνεται χρυσάφι! «Προς θεού, δεν κρατώ κανένα μαγικό ραβδάκι» σπεύδει να διευκρινίσει. «Είμαι απλώς ένας προπονητής που αντιλαμβάνομαι το παιχνίδι, διαβάζω καλά τους αντιπάλους, έχω μεταδοτικότητα, αντιμετωπίζω με συγκαταβατικότητα και ηρεμία τις κρίσεις και μπορώ να φτιάχνω την ψυχολογία των κοριτσιών».

Βουρ στον πατσά, λοιπόν!