Η Ευρωλίγκα που διανύουμε δεν είναι η πιο ποιοτική, ίσως είναι όμως η πιο απρόβλεπτη και ανταγωνιστική των τελευταίων ετών. Το σύστημα διεξαγωγής προσφέρει κάθε εβδομάδα μεγάλα παιχνίδια και διόλου τυχαίο δεν είναι ότι έξι στα οκτώ ματς της 3ης αγωνιστικής είχαν νικητή με μονοψήφια διαφορά. Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων δεν είναι μεγάλες, σίγουρος νικητής υπάρχει σε ελάχιστα παιχνίδια και τα προγνωστικά είναι ανοιχτά. Έφτασε η Σιένα και η Κάχα Λαμποράλ να είναι πρώτες και αήττητες!

Η διαδικασία του μίνι πρωταθλήματος όμως, όπως διεξάγεται φέτος η δεύτερη φάση, και το γεγονός ότι το μπάσκετ δίνει συνήθως πίσω το αποτέλεσμα που αξίζει κάθε ομάδα, μας βοηθάει να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα.

Και το πρώτο εξ αυτών, που ενδιαφέρει το ελληνικό κοινό είναι ότι δύσκολα θα έχουμε ομάδα στο final 4! Όχι απίθανο, δεν θα αποτελέσει έκπληξη πρώτου μεγέθους, ωστόσο ο χρόνος περνάει και ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό φαίνονται περισσότερο μακριά παρά πιο κοντά στο Λονδίνο. Για την ακρίβεια, με βάση την απόδοσή τους μέχρι τώρα ευελπιστούν πρώτα απ’ όλα να περάσουν στους «8». Αυτός είναι ο ρεαλιστικός στόχος.

Στη Βιτόρια έφταιγε ο... Χριστός, στη Βαρκελώνη ποιος;

Τα final 4 και οι ευρωκούπες είναι πολύ ωραία σενάρια για τα Μέσα Ενημέρωσης και για να ονειρεύεται ο κόσμος. Ξεκινώντας από τον Ολυμπιακό: Φεύγει με ψηλά το κεφάλι από τη Βαρκελώνη επειδή έχασε μόνο με οκτώ πόντους, απόντος μάλιστα του Ναβάρο στο β’ μέρος. Την προηγούμενη εβδομάδα ζορίστηκε με την ανύπαρκτη Μπεσίκτας, 15 μέρες πριν έχασε από τα αποδυτήρια από την Κάχα. Τότε έφταιγε ο Μαυροειδής, ο... Χριστός, η έλλειψη σέντερ. Σήμερα ποιος φταίει; Ο Ολυμπιακός δεν είναι καν ανταγωνιστικός! Από τη Μπαρτσελόνα έχασε χα-λα-ρά! Βαθμολογικά έχει μείνει πίσω και δεδομένου ότι στο άλλο γκρουπ οι δύο πρώτες θέσεις μοιάζουν κλειδωμένες από ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ, το να οδηγηθεί υπό αυτές τις συνθήκες πάνω τους με μειονέκτημα έδρας στα προημιτελικά, θα αποτελέσει την αρχή της παράδοσης σκήπτρων! Αυτός ο Ολυμπιακός, που δε δαγκώνει στην άμυνα όπως πέρυσι, δεν έχει τύχη να βρίσκεται στο Λονδίνο.

Προλαβαίνει όμως, να γυρίσει τον διακόπτη. Αν ξαναβρεί τη χαμένη του φλόγα, αν επανέλθουν σημαντικά του στελέχη σε κατάσταση φόρμας (Χάινς, Λο), αν οι ρολίστες του βοηθήσουν περισσότερο (Μάντζαρης, Πάουελ), αν οι υπόλοιποι έχουν μεγαλύτερη σταθερότητα. Ο σημερινός Ολυμπιακός ποντάρει σε θαύμα ανάλογο με το περυσινό για να βγάλει τη σεζόν ως πρωταθλητής Ευρώπης. Έχει κάνει φέτος μετρημένα αξιόλογα ματς που τελικά αποδεικνύονται η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. H λευκή πετσέτα που πέταξε κόντρα σε Ζαλγκίρις, Κάχα, Εφές, Μπάρτσα δεν δικαιολογούν επ’ ουδενί φανφάρες περί final 4... Κι αν χάσει ένα από τα επόμενα δύο ματς απέναντι σε Σιένα και Μακάμπι θα κινδυνεύσει να δει και τα play offs από την τηλεόραση...

Ταβάνι η 8άδα για τον Παναθηναϊκό του Ούκιτς...

Στην άλλη πλευρά, τα κουκιά είναι περισσότερο μετρημένα για τον Παναθηναϊκό. Τα πόδια του φτάνουν μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο στο πάπλωμα και τούτο το γνωρίζουν άπαντες, εκτός από όσους αιθεροβατούν. Με το... προηγούμενο ρόστερ (ναι, αυτό που όσοι τότε έβγαζαν σκάρτο ήταν... κακεντρεχείς) δεν θα κέρδιζε ούτε καν τα δύο ματς στον πόντο με Ζαλγκίρις και Μάλαγα. Με το υπάρχον, στην καλύτερη των καλύτερων περιπτώσεων, θα φτάσει ως τους «8» και θα δηλώσει ευχαριστημένος που πάλεψε όσα παιχνίδια μπορούσε εκεί...

Οι τρεις νέοι παίκτες του (Καπόνο, Μπανκς, Γκιστ) παίρνοντας τις θέσεις των μπασκετικών... Τοτσέδων (χαρακτηρισμός που μάλλον... αδικεί τελικά τον φιλότιμο Ισπανό φορ) ανέβασαν ένα επίπεδο τον Παναθηναϊκό και τον έφεραν να κοιτάζει στα μάτια - μόνο εντός έδρας προς το παρόν - ομάδες σαν τη Ζαλγκίρις, τη Μάλαγα, τη Σιένα, τη Μακάμπι. Κάπου εκεί ανήκει και ο τωρινός Παναθηναϊκός. Χωρίς δημιουργό πλην του Διαμαντίδη, χωρίς πρωτοκλασάτο άσο πλην του Διαμαντίδη, στηριζόμενος στη βαριά φανέλα, το πάθος και την άμυνα έχει όρια στην απόδοσή του. Κι όσο ο Ούκιτς τρυπάει το παρκέ ντριμπλάροντας μέχρι να βρει πετρέλαιο και θυμίζοντας κάτι από Βύντρα (σε γκάφες και γκρίνια από εξέδρα) τόσο οι λύσεις θα λιγοστεύουν και οι πράσινοι θα εγκλωβίζονται περισσότερο αφού ο «Σόφο» έχασε την αρχική σπίθα και στους παίκτες του Πεδουλάκη το ποστάρισμα στη ρακέτα είναι τόσο... ξένο, που όταν το ακούνε νομίζουν ότι τους μιλάς για facebook.

Εν ολίγοις, οι αιώνιοι ψάχνουν την υπέρβαση για να παίζουν ως τον Μάιο... Σε τρεις εβδομάδες, στη στροφή για τον β’ γύρο του Top 16, θα ακουστεί το τελευταίο καμπανάκι ενίσχυσης - ειδικότερα για τον Παναθηναϊκό - και ενδεχομένως να προκύψουν ευκαιρίες... Αν η πόρτα κλείσει, μια άλλη πόρτα (αυτή της εσωτερικής κατανάλωσης μέσω της Α1) θα ανοίξει γιατί όσο κι αν πηδήξουν ένα-δύο κύματα, τα κύματα της Ευρωλίγκα σταματημό δεν θα ΄χουν...

* Όπου Top επίπεδο: Μπάρτσα, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ...