Στο άκουσμα του ονόματος Βασίλης Κωνσταντίνου, το μυαλό όλων πάει στον μεγάλο τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού, του ΟΦΗ και της Εθνικής Ελλάδας, ο οποίος κρέμασε τα γάντια του το καλοκαίρι του 1984...

Και έχοντας πλούσιο βιογραφικό στην πλάτη του με 302 συμμετοχές κάτω από τα δοκάρια των «πρασίνων», μία σεζόν στους Κρητικούς (1983-84 την τελευταία στην καριέρα του) και 28 ματς με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Ποιος όμως, θυμάται (ή γνωρίζει) ότι πριν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και δη με τον ΓΣ Αμαρουσίου ήταν μέλος των παιδικών τμημάτων της ομάδας μπάσκετ, ενώ είχε τύχει να παίζει τόσο ως αναπληρωματικός τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού όσο και ως παίκτης μπάσκετ της ομάδας των βορείων προαστίων;

Εντάξει, τότε έκανε τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό και δεν είχε κατασταλάξει 100% στο ποδόσφαιρο το οποίο ήταν και το άθλημα που υπηρέτησε πιστά. Όμως, μετά την τελευταία του σεζόν στον ΟΦΗ και δη σε ηλικία 37 ετών, ο Βασίλης Κωνσταντίνου είχε ξαναπιάσει την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια του!

Οι... παλιές αγάπες όχι μόνο δεν είχαν πάει στον παράδεισο (όπως τραγουδούν οι Πυξ Λαξ), αλλά είχαν ζωντανέψει για τα καλά!

Το καλοκαίρι του 1984 είχε ανακοινώσει ότι σταματάει οριστικά το ποδόσφαιρο (σ.σ. μια δήλωση που είχε κάνει και έναν χρόνο νωρίτερα ωστόσο αγωνίστηκε για μια ακόμα χρονιά στους Κρητικούς) και λίγες μέρες αργότερα υπέγραφε δελτίο με τα Βριλήσσια!!

Συγκεκριμένα ήταν η 7η Σεπτεμβρίου που συμφωνούσε με την ομάδα των βορείων προαστίων (δηλαδή πριν από ακριβώς 36 χρόνια), κάνοντας ντεμπούτο ως πλέι μέικερ απέναντι στην Αλσούπολη.

Η πρόταση ήρθε από κάποιους φίλους του στα Βριλήσσια (όπως είχε πει στο παρελθόν και ο ίδιος) και μάλιστα στην κατάλληλη στιγμή, αφού ήθελε να βγάλει το... απωθημένο από μέσα του.

Ο Βασίλης Κωνσταντίνου ολοκλήρωσε την αθλητική του καριέρα έναν χρόνο αργότερα ως μπασκετμπολίστας, ένας από τους ελάχιστους που έκαναν (τρόπον τινά) καριέρα τόσο στον χώρο του ποδοσφαίρου, όσο και σε αυτόν της πορτοκαλί μπάλας.