Στο πάνθεον των πιο πιστών φιλάθλων του ΠΑΟΚ έχουν περάσει οι δύο οπαδοί του «Δικεφάλου», οι οποίοι πριν από 29 χρόνια άφησαν την τελευταία τους πνοή στο 240ο χλμ, της εθνικής οδού Αθηνών – Θεσσαλονίκης.

Οι άλλοι δύο επιβαίνοντες, Γιάννης Γεωργούσης και Χρήστος Τσολακίδης, κατάφεραν να βγουν από το αυτοκίνητο και επέζησαν έχοντας υποστεί σοβαρά καθολικά εγκαύματα και περνώντας αρκετούς μήνες στα νοσοκομεία. Βασανίστηκαν, ταλαιπωρήθηκαν, τα τραύματα έχουν μείνει στις ψυχές τους, όμως σήμερα είναι ζωντανοί.

Τι είχε συμβεί εκείνο το μοιραίο βράδυ; Μία παρέα τεσσάρων φίλων του ΠΑΟΚ, που είχαν μεταβεί οδικώς στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν τον τελικό του Κυπέλλου στο μπάσκετ ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Πανιώνιο στο ΣΕΦ, είχε πάρει το δρόμο της επιστροφής για τη Θεσσαλονίκη. Κάποια στιγμή οι τέσσερις νέοι αποφασίζουν να βγάλουν ένα ασπρόμαυρο κασκόλ έξω από το αυτοκίνητο και μετά από λίγο, περίπου στις 11 το βράδυ στη διασταύρωση Αγίου Στεφάνου, στο 24ο χλμ, της εθνικής οδού ένα αυτοκίνητο τούς προσεγγίζει και κάποιος πετάει μολότοφ. Το Ι.Χ. γίνεται παρανάλωμα του πυρός.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες (ένας υπάλληλος της EXPRESS SERVICE και οδηγοί διερχόμενων αυτοκινήτων) τη βόμβα έριξε κουκουλοφόρος που βρισκόταν μέσα σε αυτοκίνητο το οποίο παρακολουθούσε το ΙΧ των οπαδών του ΠΑΟΚ και το προσπέρασε, την εκδοχή αυτή υιοθέτησε και η αστυνομία», γράφει το 1996 η εβδομαδιαία εφημερίδα «ΠΑΟΚΤΣΗΣ».

Ο Ευθύμιος Λιάκας 21 ετών και ο Κώστας Ντόλιας 25 ετών που κάθονται πίσω, δεν προλαβαίνουν να απεγκλωβιστούν και καίγονται ζωντανοί. Τα δύο παιδιά που κάθονταν μπροστά κατόρθωσαν να βγουν απ' το αυτοκίνητο έχοντας αρκετά σοβαρά εγκαύματα και φωνάζοντας: «Μας έκαψαν»!

To 2017 οι Γιάννης Γεωργούσης και Χρήστος Τσολακίδης, οι δύο συνεπιβάτες των Λιάκα και Ντόλια, διηγήθηκαν μπροστά στην κάμερα το πώς συνέβη η δολοφονία των δύο φίλων τους.

Πικρή λεπτομέρεια: Ο Κώστας Ντόλιας είχε χάσει το χέρι του σε εργατικό ατύχημα, όμως επέλεξε με ένα χέρι να κατέβει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να δει την αγαπημένη ομάδα του. Η τραγωδία δεν σταμάτησε εκεί. Η μητέρα του Ντόλια έδωσε τέλος στη ζωή της τρεις μήνες μετά, ενώ είχε και τον σύζυγό της καθηλωμένο σε αναπηρική καρέκλα λόγω εγκεφαλικού.

Ήταν μια μέρα γεμάτη από επεισόδια σε κάθε σημείο της πρωτεύουσας. Αποκορύφωμα η επίθεση στο αυτοκίνητο των φίλων του ΠΑΟΚ, με τους συνδέσμους του επί μήνες να προειδοποιούν, μέσω ανακοινώσεων, για εκδίκηση.

Αν κάτι έχει πληγώσει τους οπαδούς του «Δικεφάλου» δεν είναι τόσο η στάση της αστυνομίας, ούτε οι εικασίες περί μηχανικής βλάβης ή ότι η μολότοφ βρίσκονταν στα χέρια των αδικοχαμένων παιδιών, όσο η στάση του επίσημου ΠΑΟΚ, με τους τότε διοικούντες να επιδιώκουν περισσότερο το θέμα να ξεχαστεί, παρά να στηρίξουν τις οικογένειες των δύο θυμάτων.

Η μητέρα του Ευθύμη, η κυρία Αγάπη είχε πει: «Ψάχναμε απεγνωσμένα κάποιον από τον ΠΑΟΚ αλλά ο Βεζυρτζής δεν έβγαινε στο τηλέφωνο. Μόνο μία δήλωση στην τηλεόραση έκανε ότι λυπάται. Αλλά σε μας ούτε κουβέντα. Κανένας απ' τον επίσημο ΠΑΟΚ δεν πάτησε στηv κηδεία».

Πέραν από κάποιες μεμονωμένες ενέργειες του Θανάση Κατσαρή, προέδρου του Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ, έπρεπε να περάσουν 18 χρόνια για να τιμηθεί η μνήμη των δύο φίλων του «Δικεφάλου» από τη διοίκηση της ΚΑΕ. Στις 31 Ιουλίου 2009 πραγματοποιήθηκε στα Γρεβενά «βραδιά μνήμης», για τον Κώστα και τον Ευθύμη.

Οι Σύνδεσμοι Φίλων ΠΑΟΚ, τον Σεπτέμβριο του 2015, πήραν την πρωτοβουλία για να τοποθετηθεί μια μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο της θύρας 1 του γηπέδου της Τούμπας στη μνήμη του Ευθύμη Λιάκα και του Κώστα Ντόλια. Ακριβώς απέναντι υπάρχει η αντίστοιχη πλάκα αφιερωμένη στα έξι αετόπουλα, που έχασαν τη ζωή τους το 1999 στα Τέμπη…