Tα κράνη, ο ΦΠΑ και οι βλάκες με περικεφαλαία

Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση με έναν τόσο μεγάλο αριθμό μοτοσικλετιστών, που αρνούνται να φορέσουν κράνος. Χρησιμοποιώ συνειδητά το ρήμα ‘’αρνούνται’’, επειδή οι συγκεκριμένοι αναβάτες θεωρούν περιττή σπατάλη την αγορά ενός κράνους, ανεξάρτητα από την τιμή αγοράς του. Γι αυτό εξάλλου βλέπουμε πολύ συχνά στους δρόμους μας μοτοσικλετιστές, που έχουν περασμένο το κράνος στον αγκώνα τους, ώστε να γλιτώσουν το πρόστιμο από την Τροχαία, αγνοώντας ότι ρισκάρουν το κεφάλι τους. Κάποιοι φορούν κάτι σαν κράνος, συνήθως από ευτελή υλικά, πάλι για τον φόβο της Αστυνομίας και όχι για την προστασία τους.

Με τη μαζικότητα που έχει αποκτήσει το...κίνημα των ασκεπών μοτοσικλετιστών, φαντάζομαι ότι πολλοί ξένοι τουρίστες θα επιστρέφουν στις χώρες τους με την απορία, γιατί δεν είναι υποχρεωτική η χρήση κράνους από τους δικυκλιστές στην Ελλάδα.

Η απόφαση της νέας κυβέρνησης να μειώσει τον ΦΠΑ στα κράνη για τους μοτοσικλετιστές είναι αναμφίβολα σωστή. Ωστόσο δεν πρόκειται να φέρει νέους αγοραστές στα καταστήματα αξεσουάρ μοτοσικλέτας, αλλά θα επιτρέψει –στην καλύτερη περίπτωση- σε όσους θα έκαναν έτσι και αλλιώς μία τέτοια επένδυση ζωής, να αγοράσουν με τα ίδια χρήματα ένα ποιοτικότερο προϊόν.

Αυτό βέβαια με την προϋπόθεση, ότι η μείωση του ΦΠΑ θα περάσει συνολικά στον τελικό καταναλωτή, πράγμα που δεν είναι καθόλου σίγουρο. Υπάρχει πιθανότητα, να μην αναπροσαρμοστούν προς τα κάτω οι τελικές τιμές και η διαφορά να καταλήξει ως επιπρόσθετο κέρδος στην τσέπη του καταστηματάρχη. Το είδαμε αυτό εξάλλου και στην πρόσφατη μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα εστιατόρια, όπου σε ελάχιστους τιμοκαταλόγους εστιατορίων και ταχυφαγείων έγιναν ανάλογες μειώσεις της τάξης του 10%.

Σε κάθε περίπτωση, το πολύπαθο κράνος θα εξακολουθήσει να μας απασχολεί και στο μέλλον, όσο δεν κατανοούμε ότι ακόμη και το πιο ξεροκέφαλο κρανίο θα σπάσει σε μία δυνατή επαφή με την άσφαλτο. Ασφαλώς απαιτείται καλύτερη αστυνόμευση. Ωστόσο η λύση θα δοθεί μόνον με την πλήρη ενημέρωση και διαφώτιση των μοτοσικλετιστών, που θα μπορούσε να προσφέρεται εναλλακτικά προς το πρόστιμο για τη μη χρήση του κράνους.

Να προσφέρει για παράδειγμα το κράτος τη δυνατότητα επιλογής στον παραβάτη μοτοσικλετιστή να γλιτώσει το τσουχτερό πρόστιμο με την παρακολούθηση ενός τέτοιου ενημερωτικού σεμιναρίου διάρκειας μερικών ωρών. Εκεί θα του αναλύουν ειδικοί με επιστημονικό τρόπο και με συγκεκριμένα παραδείγματα, πόσο επικίνδυνα ζει, όποιος οδηγεί μοτοσικλέτα χωρίς κράνος. Ετσι θα χτυπηθεί και η άγνοια κινδύνου, που ευθύνεται για τη συγκεκριμένη παράβαση. Με την απλή πιστοποίηση της επίσκεψης, να απαλλάσσεται ο παραβάτης από το προβλεπόμενο πρόστιμο, αλλά ταυτόχρονα να μπαίνει το όνομά του σε μία λίστα και σε περίπτωση υποτροπής, να προβλέπεται μία πολύ αυστηρότερη ποινή.

Με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνεται και το ευρύτατα διαδεδομένο επιχείρημα, ότι οι συγκεκριμένοι έλεγχοι της Τροχαίας γίνονται αποκλειστικά για εισπρακτικούς λόγους και όχι για την προστασία των πολιτών.

Τα ίδια βεβαίως ισχύουν και για τα παιδικά καθισματάκια, όπου πολλοί Ελληνες γονείς εγκληματούν απέναντι στα βλαστάρια τους, επειδή κυριαρχεί μία τραγική άγνοια γύρω από τη χρησιμότητα των συγκεκριμένων συστημάτων προστασίας, οπότε δεν πρόκειται να υπάρξει κάποια θεαματική αλλαγή νοοτροπίας, όταν -και αν- γίνουν 10% φτηνότερα.