Και τι με νοιάζει εμένα η οδική ασφάλεια;

Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, όμως η Ελλάδα ήταν η χώρα με τη μεγαλύτερη πρόοδο μεταξύ των χωρών – μελών της ΕΕ, όσον αφορά στη μείωση των θανατηφόρων δυστυχημάτων κατά το διάστημα 2010 – 2018. Νομίζω όμως, ότι ούτε ένας δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί, ότι η μείωση κατά 45% του αριθμού των νεκρών για τη συγκεκριμένη οκταετία, οφείλεται σε θεαματική βελτίωση της συμπεριφοράς μας στο τιμόνι. Το αντίθετο μάλιστα. Ο μέσος Ελληνας οδηγός γίνεται ολοένα επιθετικότερος, επικινδυνότερος και πιο παραβατικός, όπως εξάλλου δείχνουν και ανάλογες διεθνείς έρευνες. Η μεγάλη πτώση στην αναλογία νεκρών από τροχαία δυστυχήματα ανά εκατομμύριο κατοίκους από 113 το 2010 σε 64 το 2018 έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με την ολοκλήρωση σε μεγάλο βαθμό του δικτύου των αυτοκινητοδρόμων, όπως π.χ. της Εθνικής Οδού Κορίνθου – Πατρών, όπου έχουμε θρηνήσει στο παρελθόν εκατόμβες θυμάτων. Επίσης τη συγκεκριμένη περίοδο γινόταν πάρτι με τις πωλήσεις καινούριων Ι.Χ., που άγγιξαν κάποια στιγμή τις 300.000 τον χρόνο, οπότε μπήκαν στην κυκλοφορία οχήματα με προηγμένα συστήματα ασφαλείας και προστασίας των επιβατών τους. Να μην ξεχνάμε, ότι τα χρόνια της κρίσης μειώθηκε σημαντικά η κυκλοφορία των οχημάτων λόγω οικονομικών δυσκολιών του πολιτών. Με τι χρήματα να συντηρήσει και να οδηγήσει αυτοκίνητο το 28% του ενεργού ελληνικού πληθυσμού που ήταν άνεργο;

Ποιο νούμερο θυμάτων από τροχαία δυστυχήματα κάθε χρόνο θα ήταν «αποδεκτό» στους ελληνικούς δρόμους με βάση τον πληθυσμό της χώρας; Ποια μείωση του αριθμού των νεκρών θα θεωρούσαμε «ικανοποητική»; Πρόκειται για ερωτήματα, που μπορεί να φαίνονται λογικά, θα τα θέτατε όμως ποτέ για την δική σας οικογένεια; Δηλαδή, εσείς προσωπικά με πόσες χαμένες ζωές μεταξύ των αγαπημένων σας ανθρώπων στον βωμό της ασφάλτου θα συμβιβαζόσασταν; Με καμία βεβαίως!

Αυτή είναι όμως η ρίζα του κακού στην πατρίδα μας. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την οδική ασφάλεια, γιατί δεν συνειδητοποιεί την κρισιμότητά της ή -για να το πούμε πιο σωστά- δεν της δίδαξαν ποτέ την κρισιμότητά της.

Ετσι ζούμε σε μία χώρα, όπου καθ’ ομολογία πρώην Υπουργού Μεταφορών περίπου ένας στους τρεις οδηγούς αγόρασε το δίπλωμά του με φακελάκι (δηλαδή οι γονείς λαδώνουν τους εξεταστές για να πάρει το παιδί τους δίπλωμα οδήγησης, χωρίς να ενδιαφέρονται με τι εφόδια θα βγει στον δρόμο). Όπου το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση φύλλο συκής για μία απαθή και παντελώς αδιάφορη κοινωνία. Που ξεσηκώνεται για το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά καρφάκι δεν της καίγεται για την ασφάλεια της νέας γενιάς, όταν κυκλοφορεί στους δρόμους. Όπου οι αστυνομικοί έλεγχοι είναι για γέλια και όποιος κυκλοφορεί στο εξωτερικό, αντιλαμβάνεται τι εννοώ. Όπου σε τελική ανάλυση περιμένουμε να μας βρει το κακό στην ίδια μας την οικογένεια, για να προβληματιστούμε ή να συμβεί κάποιο τραγικό τροχαίο δυστύχημα με «πιασάρικο» υπόβαθρο και να βουίξουν τα μέσα ενημέρωσης από αυτό.

Κακά τα ψέματα. Τα δυστυχήματα στους δρόμους δεν αποτελούν νομοτέλεια, δεν πρόκειται για σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς, αλλά για περιστατικά η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Εξάλλου είναι στατιστικά αποδεδειγμένο, ότι για το 90% των τροχαίων ατυχημάτων ευθύνεται ο ανθρώπινος παράγοντας, άρα πρέπει να ξεκινήσουμε πρώτα από αυτόν.

Κατά την προεκλογική περίοδο ειπώθηκαν ελάχιστα πράγματα για την οδική ασφάλεια και ό,τι ακούστηκε ήταν κυρίως σε επίπεδο ευχολογίων και γενικολογιών. Επίσης κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης δεν ακούσαμε τίποτα συγκεκριμένο από την ίδια, αλλά ούτε και από την αντιπολίτευση. Συνεχίζουμε λοιπόν να βάζουμε στόχους για την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, τη μείωση του χρέους και οτιδήποτε άλλο, εκτός από την ίδια τη ζωή μας. Ίσως γιατί δεν μας αφορά η ζωή των άλλων και πιστεύουμε, ότι για εμάς και τους δικούς μας θα φροντίζει για πάντα ένας φύλακας - άγγελος. Μέχρι να μας συμβεί «το μοιραίο», να βιώσουμε και οι ίδιοι τη φρίκη ενός τροχαίου δυστυχήματος και να διαλυθεί ο μικρόκοσμός μας με τον πιο δραματικό τρόπο.