andreafuentes

Η Άντρεα Φουέντες εξομολογείται μετά τη διάσωση της Ανίτα Άλβαρες: «Δεν είμαστε barbies, είμαστε superheroes»

Μαριλένα Καλόπλαστου

Η προπονήτρια της ομάδας Καλλιτεχνικής Κολύμβησης των ΗΠΑ δεν θέλει τα εύσημα για τη σωτηρία της Ανίτα Άλβαρες. Πιστεύει ότι ανήκουν στο ίδιο το άθλημα.

Ίσως αργήσουμε να δούμε μια φωτογραφία που να αποπνέει τόση αλληλεγγύη. Τόση αποφασιστικότητα. Τόση φροντίδα, όσο αυτή της Άντρεα Φουέντες που έχει βουτήξει με τα ρούχα στο νερό να πιάσει το κορμί της αθλήτριάς της, όσο εκείνο βυθιζόταν στον πάτο της πισίνας Szechy στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης. Το κλικ του Oli Scarff είναι συγκλονιστικό. Η χρήση της λέξης όχι καταχρηστικά. Με όλη την έννοια. Εικόνα που προκαλεί ταραχή και συγκίνηση.

Η Ανίτα Άλβαρες λιποθύμησε αφότου ολοκλήρωσε το σόλο προγράμματός της. Κι η προπονήτριά της κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά, φώναξε τους ναυαγοσώστες όπως εκείνοι πιθανόν δεν άκουσαν ή πάγωσαν με αποτέλεσμα να μην επέμβουν κατευθείαν. Έτσι εκείνη δεν το σκέφτηκε. Βούτηξε στο νερό κι ανέβασε στην επιφάνεια την Αμερικανίδα αθλήτρια που είχε χάσει τις αισθήσεις της.

Αυτό το επεισόδιο κι ο τρόπος που αντέδρασε η τέσσερις φορές Ισπανίδα Ολυμπιονίκης άνοιξε μια μεγάλη συζήτησε όλο τον κόσμο με πολλαπλές πτυχές. Κάποιοι μίλησαν για την έννοια του πρωταθλητισμού και πόσο επίπονες και πιθανόν επιζήμιες είναι για έναν αθλητή/αθλήτρια όλες αυτές οι ατέλειωτες ώρες προπόνησης πριν από μια μεγάλη διοργάνωση. Άλλοι για την μη άμεση αντίδραση των ναυαγοσωστών, κι άλλοι για την αυτοθυσία και τον ρόλο μιας προπονήτριας. Αρκετοί δε αναζήτησαν περισσότερες πληροφορίες για το ίδιο το άθλημα αυτό καθεαυτό.

Από πλευράς της η Φουέντες μίλησε στην Marca για το πώς έζησε το περιστατικό, ένα περιστατικό που «θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή» και μέσα από τα λόγια της πήραμε απαντήσεις για όλα. «Ήταν ένα συναισθηματικό roller coaster», είπε ερωτηθείσα για τις τρομακτικές στιγμές που βίωσε στην πισίνα. «Η αλήθεια είναι ότι έχω ζήσει τις πιο έντονες ημέρες της ζωής μου, είμαι συνηθισμένη στην πίεση και τα έντονα συναισθήματα, αλλά τώρα έζησα ένα άθροισμά τους».

Σχετικά με τα μέτρα ασφάλειας κι αν απέτυχαν: «Ξέρω πολύ καλά αυτό το άθλημα και ήξερα ότι θα φτάσω πιο γρήγορα. Δεν το σκέφτηκα δύο φορές. Αν είμαι καλή σε κάτι, αυτό είναι το κολύμπι. Κάθε δευτερόλεπτο μετρούσε και αντέδρασα γιατί ξέρω την Ανίτα. Έφτασα 10 ή 15 δευτερόλεπτα πριν από τον ναυαγοσώστη. Δεν ξέρω αν θα είχε αλλάξει κάτι τόσο πολύ, αλλά όσο είμαι στην πισίνα είναι ασφαλής. Αστειεύομαι... Δύο μέρες αργότερα όλοι οι ναυαγοσώστες έκαναν εξάσκηση. Το πήραν πολύ σοβαρά. Μερικές φορές πιστεύεται ότι αφού πρόκειται για κολυμβητές κορυφαίου επιπέδου δεν πρόκειται να πνιγούν. Πήραν το μάθημά τους».

«Δεν είχα άλλη επιλογή από το να δράσω. Δεν επρόκειτο να μείνω δίπλα και να κοιτάζω την Ανίτα να πνίγεται. Θα ήταν δειλό. Εξωτερικά οι φωτογραφίες είναι πολύ εντυπωσιακές και χαίρομαι που εμπνέουν τους ανθρώπους για να μπορέσουν και οι ίδιοι να σώσουν ζωές. Έχω προσφέρει πολλές φορές τις πρώτες βοήθειες σε κάθε ενδεχόμενο. Έχω επίσης εξηγήσει όλες τις διαδικασίες κι ίσως κάποιος τις εφαρμόσει σε περίπτωση ανάγκης», απάντησε όταν της είπαν πως η αντίδρασή της δεν είναι και η πλέον αναμενόμενη για έναν προπονητή σε αυτές τις συνθήκες.

Η κολυμβήτριά σας έμεινε δύο λεπτά χωρίς να αναπνεύσει. Το ανέχτηκε το σώμα της επειδή είναι συνηθισμένη στην άπνοια; ήταν η επόμενη ερώτηση. «Δύο λεπτά είναι σοβαρά μετά από ένα σόλο πρόγραμμα. Κανείς δεν αντέχει χωρίς να αναπνέει. Το κάνεις ήσυχα στο κρεβάτι σου, αλλά όχι με τον καρδιακό σου ρυθμό στους 200. Ανησύχησα. Η καρδιά της δεν σταμάτησε λεπτό αλλά υπήρξε μια στιγμή που είπα "Θεέ μου" διήρκεσε ένα δευτερόλεπτο και μετά είπα "τι μπορώ να κάνω;" και εφάρμοσα αυτό που ήξερα, ανοίγοντας το στόμα της επειδή το σαγόνι της ήταν πολύ σφιχτό της έκανα μασάζ για να χαλαρώσει της μιλούσα, ό,τι γινόταν για να αντιδράσει».

Οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά λίγες ώρες αργότερα. Όμως η Φουέντες παρακολούθησε κάθε δευτερόλεπτο της διάσωσης της Ανίτα από την στιγμή που την έβγαλε από το νερό. Οι διασώστες ήλεγξαν κάθε λειτουργία και ήταν όλα κανονικά. Το σώμα της αθλήτρια της παρότι για δύο λεπτά χωρίς ανάσα λειτουργούσε τέλεια. «Δεν είχα καν χαμηλά επίπεδα οξυγόνου», διηγείται η προπονήτριά της. Ήθελε να αγωνιστεί στο ομαδικό δύο ημέρες μετά. Ο γιατρός των ΗΠΑ έδωσε την άδεια όμως η FINA δεν το επέτρεψε. Όπως λέει η Φουέντες όλη αυτή η διαδικασία ήταν ένα σκληρό μάθημα για όλη την ομάδα. The show must go on.

Η Ισπανίδα προπονήτρια καταλαβαίνει όλους όσοι την κατηγορούν για ό,τι συνέβη στην αθλήτρια. Ενώ για την απόφαση της FINA σημειώνει: «Ήταν δύσκολο να μην σεβαστούμε την απόφαση του γιατρού μας ή του αθλητή. Ήθελε να κολυμπήσει, είχε κίνητρο και όταν είσαι προπονητής είναι δύσκολο να πεις «όχι δεν μπορείς». Βλέποντας απ' έξω, καταλαβαίνεις ότι η FINA θεώρησε ότι δεν μπορούσε να ρισκάρει να συμβεί ξανά. Της είπα ότι ένα βήμα πίσω μερικές φορές χρησιμεύει για να τρέξεις και να πηδήξεις πιο μακριά. Νομίζω ότι αυτό τη βοήθησε να καταλάβει ότι η βιασύνη μερικές φορές σκοτώνει».

Η coach ξέρει ότι πιθανόν στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση η Άλβαρες θα φοβηθεί. Ένα μέρος της θα διστάσει. Αλλά εκείνη δεν φοβάται. Ξέρει ότι θα δουλέψουν μαζί και με τον ψυχολόγο της ομάδας και η Ανίτα θα εμπιστευτεί ξανά το σώμα της αφού βρουν τί προκαλεί αυτές τις λιποθυμίες θα βρουν και λύση. Μάλιστα λέει πως ούσα για χρόνια και η ίδια αθλήτρια ανήκει πια σε μια νέα γενιά προπονητών που έχουν διαφορετική σχέση με τους αθλητές τους. Όχι εκείνη την αυστηρή σχέση προπονητή - αθλητή. Μα μια πιο ουσιαστική επαφή χωρίς το χέρι να χτυπά στο τραπέζι.

Σε ερώτηση για το αν αυτό το περιστατικό θα κάνει πιο ορατή την συγχρονισμένη κολύμβηση ως άθλημα, απαντά, «δεν μου αρέσει η έκδοση "barbie" για το άθλημα, είναι πολύ δύσκολο και είμαστε σούπερ ηρωίδες. Είναι ένα απίστευτο άθλημα και λατρεύω που ο κόσμος συνειδητοποιεί πώς είναι. Αν αυτό το επεισόδιο χρησιμεύει για την εκτίμηση της προσπάθειας των αθλητών, για την αυτοεκτίμησή τους, καλώς. Πόσα περιστατικά λιποθυμίας υπάρχουν σε αθλήματα σε υψηλό επίπεδο; Η ελίτ έχει αυτόν τον παράγοντα κινδύνου. Αν δεν σου αρέσει το ρίσκο, δεν χρειάζεται να φτάσεις στην ελίτ. Πρέπει να σε καθοδηγεί η καρδιά. Στην περίπτωσή μας δεν υπάρχουν συνέπειες. Όλοι έχουμε αγωνιστεί σε αυτό το επίπεδο και είμαστε μια χαρά. Είναι συγκλονιστικό να το βλέπεις...».

Ακολούθησε το GWomen στο instagram

Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]