«Με όλα αυτά που έχουν συμβεί στην προσωπική μου ζωή δεν έχω πλέον κανένα φόβο. Μπορώ να αποδεχτώ πως τα πιο τρελά μου όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα» εξηγούσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια η Έμιλι Μπόρθγουικ. Μια ταλαντούχα αθλήτρια που μέσα από την τραγωδία ξεπέρασε κάθε φόβο. Και μαζί κάθε σκόπελο, κάθε εμπόδιο που θα μπορούσε να αποτελέσει τροχοπέδη στα όνειρά της.
Τον προηγούμενο Νοέμβριο η αγγλίδα άλτρια έχασε έναν από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής της. Ο μικρός της αδερφός Κόνορ είχε ένα ατύχημα στο Μπλάκμπερν, με τους σοβαρούς τραυματισμούς που υπέστη να οδηγούν στον αδόκητο χαμό του. «Ο Κόνορ ήταν η ζωή μου και είναι ακόμα μαζί μου όπου κι αν πάω, σε κάθε τουρνουά. Θα ήθελε να ζω στο έπακρο και εκείνος συνεχίζει να ζει μέσα από όλους εμάς. Ο θάνατός του μου έδωσε μια νέα οπτική για τη ζωή. Δεν ανησυχώ πλέον για τα μικρά πράγματα όταν έχω βιώσει κάτι τόσο τραυματικό. Είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου τύχει, οπότε γιατί να φοβάμαι έναν ψηλό πήχη ή τις άλλες αθλήτριες που με ανταγωνίζονται»;
Τα λόγια της μαρτυρούν με κάθε ακρίβεια τη νέα της φιλοσοφία. Εκείνη που την έχει αποδεσμεύσει πλήρως από τον φόβο της αποτυχίας, από τα άγχη και τα «μικρά πράγματα» της ζωής. Και για την Μπόρθγουικ οι υψηλές πτήσεις αποτελούν το δικό της βάλσαμο. Μέσα σε 12 μέρες στο 2022, η νεαρή αθλήτρια από την Αγγλία κατάφερε να σαρώσει σε τρία διαφορετικά τουρνουά.
Αρχικά πήδηξε στα 1.95 μ. στην Τσεχία τον Φεβρουάριο κάνοντας νέο προσωπικό ρεκόρ, ενώ στη Γερμανία η πτήση της σταμάτησε στα 1.91. μ. «Κυριολεκτικά ο μόνος δρόμος είναι προς τα πάνω» εξηγεί η ίδια, η οποία πλέον έχει θέσει ως απόλυτο στόχο το βρετανικό ρεκόρ. «Το να πηδήξω στα 1.95 ήταν κάτι απίστευτο και προσπάθησα να φτάσω στο 1.97 στη Γαλλία πιο μετά, οπότε το βρετανικό ρεκόρ δεν είναι τόσο μακριά». Άλλωστε «η συνέπεια στη άλματά μου έχει δείξει πως μπορώ να φτάσω ψηλότερα».
Έχοντας κάνει και άλμα στα 1.90 στη Σλοβακία στα τέλη του Φεβρουαρίου, η Μπόρθγουικ οδεύει προς το GP του Μπέρμιγχαμ με απόλυτη αυτοπεποίθηση. Παρόλα αυτά, οι στόχοι δεν σταματούν εκεί. Αρχικά το πρόγραμμα περιλαμβάνει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εξωτερικού χώρου στο Eugene τον Ιούλιο, ακολουθούμενο από τους Αγώνες της Κοινοπολιτείας στο Μπέρμιγχαμ, ενώ μετά σειρά παίρνει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου τον Αύγουστο. Και χάρη στις επιδόσεις της το τελευταίο διάστημα, οι συγκεκριμένοι στόχοι έχουν αποκτήσει πλέον ρεαλιστικό χαρακτήρα.
Η ίδια εξάλλου έχει αποδείξει πως δουλεύει σκληρά με γνώμονα την προσωπική βελτίωση που θα την φέρει ακόμα πιο κοντά στην εκπλήρωση των ονείρων της. Ακόμα και αν η αρχή ήταν δύσκολη. Ακόμα κι αν στο ξεκίνημα λίγοι πίστευαν σε εκείνη. Επειδή ήταν λίγο διαφορετική. Επειδή δεν είχε το σώμα - πρότυπο μιας αθλήτριας. Μιας άλτριας. Μιας πρωταθλήτριας. Η Μπόρθγουικ ωστόσο πλέον δεν φοβάται την αποτυχία, ούτε την σκληρή κριτική. Όπως εξηγεί άλλωστε καλύτερα και η ίδια: «Στην καριέρα μου θα μου άρεσαν πολύ τα μετάλλια, τα ρεκόρ και η συνέπεια, αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο οι στόχοι μου είναι να εμπνεύσω άλλους - να βοηθήσω τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι μπορούν να επιτύχουν, ακόμα κι αν φαίνονται διαφορετικοί, όπως εγώ».