Το GWomen Sports Summit επιστρέφει για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, δίνοντας δυναμικά βήμα στις γυναίκες αθλήτριες και αναδεικνύοντας τα προβλήματα που επηρεάζουν την καθημερινότητά τους στην Ελλάδα.
ΚΛΕΙΣΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΕΔΩ
Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, υπάρχουν στιγμές που η λάμψη των προβολέων δεν φτάνει παντού. Όμως, εκεί που δεν υπάρχουν κάμερες και χειροκροτήματα, γεννιούνται οι πιο δυνατές ιστορίες ιστορίες πίστης, αντοχής και πάθους.
Μία από αυτές τις ιστορίες αποτυπώθηκε στο ντοκιμαντέρ «When Nobody’s Watching» του ΠΣΑΠΠ, μια παραγωγή που δίνει φωνή στις γυναίκες του ποδοσφαίρου και αναδεικνύει τον καθημερινό τους αγώνα να παραμείνουν ορατές και ισότιμες.
Λίγο πριν το Gwomen Summit η Αριάνα Παπαγιάννη, υπεύθυνη του ποδοσφαίρου γυναικών στον ΠΣΑΠΠ και αθλητική δημοσιογράφος μίλησε στο Gazzetta Women.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέλετε να συμμετάσχετε σε αυτό το ντοκιμαντέρ;
«Μετά το βραβευμένο ντοκιμαντέρ ΧΑΟΣ για την κατάσταση στη δεύτερη επαγγελματική κατηγορία αντρών στην Ελλάδα, υλοποιήσαμε το ντοκιμαντέρ για το ποδόσφαιρο γυναικών. Θέλαμε να αναδείξουμε και να προβάλουμε το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα. Να μη σταθούμε μόνο στα προβλήματα που δεδομένα υπάρχουν αλλά να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Στόχος μας μέσα από το ντοκιμαντέρ είναι η ανάπτυξη του αθλήματος και να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τα νέα κορίτσια.»
Υπήρξε κάποια ιστορία αθλήτριας που σε συγκίνησε ιδιαίτερα κατά τα γυρίσματα;
«Η συνέντευξη που κάναμε με την Ειρήνη Καραγιάννη, ποδοσφαιρίστρια του Αστέρα Τρίπολης. Μίλησε για το πόσο σημαντικό είναι να έχεις στήριξη από το περιβάλλον σου για να τα καταφέρεις. Για τη δύναμη που της έχει δώσει ο πατέρας της όλα αυτά τα χρόνια, σε αντίθεση με συμπαίκτριές της που αναγκάστηκαν να σταματήσουν το ποδόσφαιρο γιατί δεν συμφωνούσαν οι γονείς τους. Με αφορμή αυτή τη συνέντευξη, μιλήσαμε και με τον μπαμπά της Ειρήνης, τον υπέροχο κύριο Άρη. Δεν λέμε περισσότερα, τα υπόλοιπα θα τα δείτε στο ντοκιμαντέρ.»
Ποιες αλλαγές πιστεύεις ότι χρειάζεται να γίνουν για να αναπτυχθεί περισσότερο το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα;
«Το βασικό πρόβλημα στη χώρα μας είναι η κουλτούρα. Είμαστε πλέον στο 2025 και ακόμη ακούμε ατάκες όπως “παίζουν ποδόσφαιρο οι γυναίκες;”, “δεν στέλνω την κόρη μου σε ομάδα ποδοσφαίρου γιατί θα στραβώσουν τα πόδια της”, “έλα μωρέ, σιγά μην πάω να δω γυναίκες να παίζουν μπάλα” κ.τ.λ. Από εκεί και πέρα, ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα είναι το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα είναι ερασιτεχνικό, κάτι που μας οδηγεί σε περαιτέρω προβλήματα σχετικά με τις εγκαταστάσεις και γενικότερα τις παροχές προς τα κορίτσια. Τέλος, όσα κορίτσια έχουν την τύχη να πληρώνονται, τα χρήματα αυτά από τη μία είναι πολύ λίγα και από την άλλη θεωρούνται οδοιπορικά. Στόχος του ΠΣΑΠΠ είναι αρχικά να γίνει επαγγελματική η πρώτη κατηγορία με σκοπό να λυθούν πολλά από τα παραπάνω προβλήματα.»
Τι ελπίζεις να πάρει ο κόσμος βλέποντας το When Nobody’s Watching;
«Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στο ποδόσφαιρο γυναικών, αλλά σε μια πιο μεγάλη εικόνα τα μηνύματα που περνάει βγαίνουν έξω από τα αθλητικά όρια. Είναι μια ωδή στη γυναίκα και στο τι μπορεί να καταφέρει κόντρα στα εμπόδια που συναντά. Θέλω να το δει αυτό ο κόσμος και να αναρωτηθεί γιατί πρέπει μια γυναίκα να καταβάλει διπλή προσπάθεια σε σχέση με έναν άντρα για να κάνει ακριβώς το ίδιο.»
Πώς νιώθεις βλέποντας τις ποδοσφαιρίστριες να αγωνίζονται παρά τις δυσκολίες και τα στερεότυπα;
«Από τη μία τις χαίρομαι και από την άλλη νιώθω αυτό το αίσθημα της αδικίας. Τους βγάζω το καπέλο, σίγουρα!»