vatrikh sarri gwomen

Βεατρίκη Σαρρή στο Gazzetta: «Η νέα γενιά δεν κάνει διακρίσεις στο ποδόσφαιρο, στο κοινό της Εθνικής υπάρχουν πλέον και αγόρια»

Η Βεατρίκη Σαρρή, με τη δύναμη του πάθους και την επιμονή της, κατέρριψε τα στερεότυπα και κατάφερε να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο του ποδοσφαίρου γυναικών της Αγγλίας. Aπέδειξε ότι τα όνειρα δεν έχουν φύλο. Η ίδια μίλησε στο GWomen, «ξετυλίγοντας το κουβάρι» της δικής της ιστορίας και μοιράστηκε τις εμπειρίες ζωής που τη διαμόρφωσαν.

Σε έναν κόσμο όπου το ποδόσφαιρο είναι ταυτισμένο με τους άνδρες, υπάρχει μια γυναίκα που δεν αρκέστηκε απλά στο να παίζει. «Έσπασε» τα όρια και τα στερεότυπα, ξεπερνώντας τα πάντα για να κυνηγήσει τα όνειρά της.

Από τα σοκάκια των Χανίων και τις αλάνες, η Βεατρίκη Σαρρή κατάφερε να φτάσει μέχρι την Αγγλία και τη WSL, ένα από τα πιο ανταγωνιστικά και ραγδαία αναπτυσσόμενα πρωταθλήματα.

Ως παίκτρια της Έβερτον πλέον, δεν είναι μόνο μία από τις καλύτερες στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και μια ηγετική φυσιογνωμία που εμπνέει τις νέες Ελληνίδες παίκτριες.

Από τα πρώτα της ποδοσφαιρικά βήματα δεν βρήκε μπροστά της μόνο αντιπάλους, αλλά και κοινωνικά εμπόδια, όπως ανέφερε η ίδια μιλώντας στο GWomen. Έπρεπε να αποδείξει, όχι μόνο στους άλλους αλλά και στον εαυτό της, ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει φύλο, τα όνειρα δεν έχουν όρια, και ότι κάθε προσπάθεια τελικά ανταμείβεται.

Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της στην Αγγλία, άφησε το δικό της αποτύπωμα. Η Βεατρίκη Σάρρη είναι μια σύγχρονη επαναστάτρια στα μάτια κάθε κοριτσιού που ονειρευέται να πετύχει σε ένα «ανδρικό» παιχνίδι.

Η ιστορία της Βεατρίκης Σάρρη σε κάνει να σκεφτείς: Πώς θα ήταν εάν αφήναμε τα στερεότυπα πίσω και κυνηγούσαμε τα όνειρά μας με θάρρος;

Συνέντευξη στις Βασιλική Μπαρτζιώτη και Μάρθα Χωριανοπούλου

image

«Στην Αγγλία, ο κόσμος βλέπει το ποδόσφαιρο ως ένα ακόμα άθλημα, χωρίς διακρίσεις»

Πώς θυμάσαι τα πρώτα σου βήματα στο ποδόσφαιρο;

«Ξεκίνησα στα 7 μου σε ακαδημία αγοριών γιατί τότε δεν υπήρχαν άλλα κορίτσια που να παίζουν ποδόσφαιρο στα Χανιά. Εκεί έπαιξα μέχρι τα 12 στην ομάδα αγοριών και από τα 12 μέχρι τα 18 πήγα στη γυναικεία ομάδα».

Από την οικογένειά σου έπαιζε κάποιος άλλος ποδόσφαιρο ή ήσουν η μοναδική;

«Εγώ και ο αδερφός μου παίζαμε. Ο πατέρας μου έπαιζε παλιότερα στο σχολείο αλλά τελείως για πλάκα, δεν το έβλεπε επαγγελματικά».

Τα υπόλοιπα αγόρια πώς σε αντιμετώπιζαν, που ήσασταν στην ίδια ακαδημία κι έβλεπαν ένα κορίτσι να παίζει ποδόσφαιρο;

«Θεωρώ ότι ήμασταν σε μικρή ηλικία και δεν υπήρχε θέμα, με έβλεπαν με θετικό μάτι και γενικά δεν είχα αντιμετωπίσει κάποια διαφορετική συμπεριφορά. Με είχαν αποδεχθεί απόλυτα και ήμουν κανονικά μέρος της ομάδας».

Τι θέση ξεκίνησες να παίζεις; Μέχρι και τώρα δεν έχεις κάποια στάνταρ θέση στην οποία αγωνίζεσαι.

«Αν θυμάμαι καλά όταν ήμουν μικρή έπαιζα αριστερό χαφ κυρίως αλλά έπαιζα και στο κέντρο, όπως και τώρα άλλωστε, αυτές είναι οι δύο θέσεις που εναλλάσσω. Αριστερό ή δεξί χαφ. Επειδή είμαι αριστεροπόδαρη έχει χρειαστεί πολλές φορές να παίξω μπακ, οπότε μπορώ να καλύψω πολλές θέσεις μέσα στο γήπεδο».

Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο;

«Πάντα το ήθελα, από τότε που ξεκίνησα μου άρεσε πάρα πολύ και όσο περνούσαν τα χρόνια ένιωθα όλο και περισσότερο ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτό. Στην Ελλάδα δεν υπήρχαν τόσες ευκαιρίες ώστε να μπορέσω να παίξω επαγγελματικά, επομένως ήταν δύσκολο αλλά είχα στο μυαλό μου ότι το όνειρο που είχα θα μπορούσα να το πετύχω στο εξωτερικό».

Δεν σε φόβησε το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν είναι επαγγελματικό το ποδόσφαρο κι ότι στο εξωτερικό δεν θα ήταν εύκολο το να σου δοθεί ευκαιρία;

«Σίγουρα ναι αλλά πίστευα στις ικανότητές μου και στο ότι θα μπορέσω να τα καταφέρω. Στην Ελλάδα υπήρχαν φυσικά κάποιες ομάδες αλλά ήταν όντως ερασιτεχνικό το επίπεδο καιμ ήξερα ότι δεν θα μπορέσω να παίξω στο επίπεδο που θέλω εκεί, γι’ αυτό ήρθα στην Αγγλία. Ήξερα ότι εδώ υπάρχουν πολλές ομάδες, ότι υπάρχουν παίκτριες που είναι επαγγελματίες κι ότι για να πετύχω αυτό που θέλω θα έπρεπε να βρίσκομαι κι εγώ εδώ. Να παλέψω βήμα- βήμα να πάρω μία θέση σε μία ομάδα Α’ κατηγορίας. Αυτό ήταν το όνειρό μου».

Θεωρείς ότι η Ελλάδα είναι κοντά στο να κάνει το επόμενο βήμα ώστε να γίνει το ποδόσφαιρο γυναικών επαγγελματικό;

«Ναι, το πιστεύω! Ήδη πολλές ομάδες είναι σε καλό δρόμο και δουλεύουν επαγγελματικά. Οι παίκτριες παίζουν ως επαγγελματίες και αν αυτό συνεχίσει να γίνεται μόνο καλό θα κάνει στο ελληνικό πρωτάθλημα, ώστε να έχουν περισσότερες παίκτριες την ευκαιρία να παίξουν σε ένα πιο υψηλό επίπεδο και στη συνέχεια να κυνηγήσουν μία καριέρα στο εξωτερικό. Θεωρώ πάντως ότι υπάρχει πολλή ποιότητα και πολύ ταλέντο στην Ελλάδα».

Η περίοδος της μετάβασής σου από τα γήπεδα εδώ στην Ελλάδα μέχρι την Αγγλία ήταν αρκετά δύσκολη. Τι θα ήθελες να ήξερε τότε ο μικρός εαυτός σου για αυτό το καθοριστικό βήμα;

«Θα της έλεγα να δουλεύει σκληρά, να έχει υπομονή και το όνειρο που έχει στο μυαλό της να μην το αφήσει γιατί θα τα καταφέρει».

Έχεις δει διαφορές στον τρόπο που ανταποκρίνονται οι Άγγλοι φίλαθλοι σε σχέση με τους Έλληνες όσον αφορά το ποδόσφαιρο γυναικών;

«Θα έλεγα ότι στην Αγγλία πλέον είναι αρκετά προοδευτικοί. Έχουν άλλη νοοτροπία και είναι γενικά ανοιχτόμυαλος ο κόσμος, δεν το βλέπουν ως κάτι διαφορετικό από το ανδρικό. Το στηρίζουν πάρα πολύ ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια. Έχει γίνει το ‘’μπαμ’’ στην Αγγλία. Τα γήπεδα γεμίζουν, έχουμε τεράστια τηλεθέαση και ακόμα και στο YouTube που ανεβαίνουν τα highlights σπάνε ρεκόρ σε προβολές. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη απήχηση πια».

Ποια ομάδα πιστεύεις ότι θα πάρει το πρωτάθλημα της Women’s Super League φέτος;

«Πιστεύω ότι θα το πάρει η Τσέλσι».

image

«Το να μην μπορείς να παίξεις είναι δύσκολο, ένιωθα σαν ένα κομμάτι μου να έλειπε»

Έχεις στο μυαλό σου το να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

«Δεν το αποκλείω καθόλου γιατί ουσιαστικά εγω έφυγα από την Ελλάδα, τη χώρα μου και το σπίτι μου για να μπορέσω να πετύχω το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν παύει να είναι η χώρα μου. Η οικογένειά μου είναι στην Ελλάδα, οι φίλοι μου είναι στην Ελλάδα και όσα χρόνια και να είμαι στο εξωτερικό, αυτό το κενό δεν καλύπτεται. Το να νιώθεις ότι είσαι στην πατρίδα σου είναι ένα συναίσθημα που δεν αναπληρώνεται. Σίγουρα θα ήθελα να επιστρέψω κάποια στιγμή, αλλά είναι πολλά πράγματα στη μέση που θα επηρεάσουν αυτήν την απόφαση».

Τι σου λείπει περισσότερο;

«Η οικογένειά μου και ο καιρός! Μου λείπει η καθημερινότητα με τα άτομα που αγαπώ γιατί πρέπει να κάνω ολόκληρο ταξίδι για να τους δω».

Υπάρχει κάποια ομάδα στην οποία ονειρεύεσαι να παίξεις;

«Πλέον δεν έχω κάποια ομάδα στο μυαλό μου. Σε μικρότερη ηλικία μπορεί να είχα αλλά πλέον δεν έχω τέτοιους στόχους. Έχω στόχο να κάνω το καλύτερο που μπορώ στην ομάδα που είμαι τώρα. Θέλω καθημερινά να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου κι αν αυτό με πάει κάπου καλύτερα θα είμαι ευχαριστημένη».

Είσαι ευχαριστημένη στην Έβερτον; Πώς είναι εκεί;

Είμαι πολύ ευχαριστημένη είμαι νέα στην ομάδα, μόλις έξι μήνες. Δουλεύουμε σε πολύ καλά στάνταρ και οι συμπαίκτριές μου είναι όλες πολύ καλές ποιοτικά. Θεωρώ ότι είναι το καλύτερο σύνολο με το οποίο έχω συνεργαστεί ποτέ. Μου δίνει κίνητρο και με βελτιώνει αυτό. Είναι ένα challenge κάθε μέρα για εμένα το να δουλεύω και να προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερη».

Στο κομμάτι των αμοιβών, είναι οι παίκτριες στην Αγγλία πιο ‘’ασφαλείς’’ και μπορούν να ζήσουν με μία δουλειά και να βγουν στη σύνταξη αργότερα;

«Ευτυχώς στην Αγγλία δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Οι ομάδες εδώ είναι άψογες στο οικονομικό κομμάτι και προσωπικά δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια οι αμοιβές έχουν ανέβει πάρα πολύ και κάθε χρόνο διπλασιάζονται τα συμβόλαια και οι χορηγοί. Πλέον διαθέτουν μπάτζετς οι ομάδες και πληρώνουν καλά τις παίκτριές τους. Αν συγκρίνω τα χρόνια μου στην Μπέρμιγχαμ με το τώρα, υπάρχει βελτίωση σε αυτό το κομμάτι. Μέσα από συζητήσεις μου με άλλες κοπέλες του χώρου καταλαβαίνω ότι μπορούν όλες να ζουν έχοντας το ποδόσφαιρο ως δουλειά».

Στην Ελλάδα ο ΠΣΑΠΠ έχει αναλάβει να ενημερώνει τις παίκτριες για θέματα που αφορούν τους τραυματισμούς τους ή ακόμα και τις αμοιβές τους, στην Αγγλία υπάρχει τέτοια μέριμνα από τις ίδιες τις ομάδες;

«Υπάρχει μία εταιρία που κάνει έρευνα πάνω στους τραυματισμούς των παικτριών και στο ποιες ημέρες είσαι πιο επιρρεπής ή όχι. Φέτος που ενημερωθήκαμε πάνω σε αυτό το θέμα, μας είπαν ότι δεν έχουν καταλήξει πάνω στο αν υπάρχουν κάποιες μέρες πριν ή μετά την περίοδο στις οποίες είσαι πιο ευάλωτη. Έχουμε φυσικά προγράμματα ενδυνάμωσης, ενημερωνόμαστε συνεχώς και από τους γυμναστές μας. Κάνουν όλοι το καλύτερο που μπορούν για να μην έχουμε τραυματισμούς και στο κομμάτι αυτό συμπεριλαμβάνονται και οι φυσιοθεραπείες».

Από όλα αυτά που έχεις ζήσει στην Αγγλία, ποια ήταν η τοπ στιγμή για εσένα και σε ποιά περίοδο χρειάστηκες μία παραπάνω ώθηση;

«Θεωρώ ότι η καλύτερη στιγμή μου ήταν όταν έβαλα το γκολ στην Άρσεναλ, όταν έπαιζα στην Μπέρμιγχαμ και κερδίσαμε και το παιχνίδι εκείνη την ημέρα. Είναι μία στιγμή που θα τη θυμάμαι για πάντα. Υπάρχουν σίγουρα κι άλλες, αλλά για εμένα αυτή είναι η πιο σπουδαία. Το ποδόσφαιρο βέβαια έχει πολλά σκαμπανεβάσματα και γενικά ο αθλητισμός. Τη μία μέρα μπορεί να είσαι καλά, την άλλη όχι και τόσο αλλά είναι πιθανό να υπάρχουν αυτές οι στιγμές στην καθημερινότητά μας».

Πόσο σημαντικό θεωρείς ότι είναι για τους αθλητές γενικά το να μιλούν για την ψυχική τους υγεία σε αυτά τα σκαμπανευάσματα; Ειδικά σε περιόδους τραυματισμών.

«Είναι δύσκολο όταν περνάς μια περίοδο τραυματισμού. Είναι από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες που μπορεί να περάσει ένας αθλητής στην καριέρα του. Έχει συμβεί και σε εμένα το να μείνω πολύ καιρό εκτός επειδή είχα τραυματιστεί. Το σημαντικό σε αυτή την περίοδο είναι το να μιλάς με τα άτομα γύρω σου, να ζεις μαζί τους την κάθε στιγμή και αυτό προσπαθώ να το θυμίζω καθημερινά στον εαυτό μου. Να ζεις τη στιγμή και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς κάθε μέρα. Αυτό με βοηθάει εμένα και προτιμώ να μη σκέφτομαι και να μην αγχώνομαι για το μέλλον, για το τι θα γίνει. Μικρά βήματα κάθε μέρα».

Μιάς και ανέφερες τον τραυματισμό σου, μετά τη ρήξη χιαστού που είχες υποστεί πώς ήταν το δικό σου διάστημα αποθεραπείας;

«Πολύ δύσκολο. Είχα συνηθίσει να παίζω ποδόσφαιρο κάθε μέρα από όταν θυμόμουν τον εαυτό μου. Το να μην μπορείς να παίξεις για ένα διάστημα, ειδικότερα μήνες ή χρόνο όπως έτυχε σε εμένα, είναι πολύ δύσκολο. Τότε ένιωθα σαν ένα κομμάτι μου να έλειπε. Δεν μπορούσα να κάνω αυτό που αγαπώ».

Ζήτησες τότε βοήθεια από ειδικό πέρα από την οικογένειά σου;

«Όχι, μπόρεσα και το αντιμετώπισα μόνη μου. Είμαι πολύ τυχερή που έχω την οικογένειά μου και άτομα που με αγαπούν γύρω μου για αυτό που είμαι. Με στηρίζουν σε όλα και καταλαβαίνουν πότε είμαι καλά και πότε μπορεί να δυσκολεύομαι. Με φροντίζουν πολύ τα άτομα που έχω δίπλα μου».

image

«Έχω δεχθεί υποτιμητικά σχόλια, δεν έδωσα βάση γιατί ήξερα ποια είμαι»

Το ποδόσφαιρο είναι ένα σχολείο για εσένα; Τι μαθήματα ζωής έχεις πάρει από αυτό;

«Για εμένα πλέον είναι μία δουλειά. Αυτό έχει τις δυσκολίες που έχει οποιαδήποτε δουλειά. Έχω μάθει πολλά πράγματα για τον εαυτό μου τόσα χρόνια που ζω στο εξωτερικό ουσιαστικά μόνη μου. Είναι δύσκολο αλλά μέσα από αυτό έχω ωριμάσει και συνεχίζω να μαθαίνω από αυτό πράγματα και σταδιακά να γίνομαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Η διαδικασία αυτή έχει τις δυσκολίες της καθημερινά όμως».

Έχεις λάβει ποτέ μήνυμα από κάποιο νεαρό κορίτσι στην Ελλάδα που σε βλέπει και σε έχει πρότυπο;

«Ναι, φυσικά. Η επόμενη γενιά βλέπει γενικά το ποδόσφαιρο γυναικών με άλλο μάτι και όλες εμείς οι πιο παλιές είμαστε περήφανες για εκείνες. Θεωρώ ότι αρχίζει και αλλάζει η νοοτροπία και στην Ελλάδα. Σε πολλά παιχνίδια της Εθνικής έχουμε στο κοινό και αγοράκια που παρακολουθούν. Είναι πολύ ωραίο το ότι η νέα γενιά δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα στο ποδόσφαιρο».

Έχει τύχει να έρθεις αντιμέτωπη με κάποιο δυσάρεστο περιστατικό ή κάποια κριτική στην καριέρα σου;

«Έχω δεχθεί υποτιμητικά σχόλια σίγουρα μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που παίζω ποδόσφαιρο. Δεν έδωσα ποτέ βάση όμως επειδή ήξερα ποια είμαι και τι θέλω να πετύχω στη ζωή μου. Πολλές φορές αυτά τα άτομα δεν είχαν κάνει κάτι αντίστοιχα σπουδαίο στη ζωή ή την καριέρα τους, ώστε να τα έχω ως πρότυπα».

Εσύ μεγαλώνοντας είχες ένα πρότυπο, κάποια μεγαλύτερη παίκτρια από εσένα σε ηλικία από την οποία να πήρες στοιχεία και κίνητρο;

«Μεγαλώνοντας δεν μπορούσα να βρω εύκολα πρότυπα από το ποδόσφαιρο γυναικών επειδή δεν προβάλλονταν στα media. Η Ναταλία Χατζηγιαννίδου που έπαιζε στην Εθνική και στον ΠΑΟΚ χρόνια, ήταν για εμένα ένα πρότυπο όμως. Θυμάμαι ότι την είχα δει πρώτη φορά στην εφημερίδα. Διάβαζε ο παππούς μου μια μέρα Τα Νέα και είχε το αθλητικό αφιέρωμα. Εκείνη ήταν σε ένα πρωτοσέλιδο και για πρώτη φορά έβλεπα γυναίκα ποδοσφαιρίστρια και μάλιστα Ελληνίδα. Είχα πάθει σοκ και είπα ‘’αυτό γίνεται, μπορώ να το κάνω κι εγώ, μπορώ να πραγματοποιήσω το όνειρό μου’’. Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι μπορώ να το κάνω».

Τη γνώρισες αργότερα;

«Ναι! Έτυχε να τη γνωρίσω και να παίξω μαζί της στην Εθνική. Ήταν απίστευτο για εμένα αυτό το συναίσθημα. Είναι αυτή που είναι κι έχει τεράστια συμβολή στο να είναι η δική μας η γενιά εδώ που είναι σήμερα. Αυτή και πολλές άλλες παίκτριες εκείνης της εποχής».

Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα κορίτσι που θέλει να ξεκινήσει τώρα το ποδόσφαιρο, γνωρίζοντας τις δυσκολίες που αυτό έχει;

«Θα της έλεγα πρώτα από όλα να περνάει καλά και να το ευχαριστιέται γιατί είναι ένα πολύ ωραίο άθλημα και σού χαρίζει όμορφες στιγμές και φιλίες. Αν αυτό στη συνέχεια βγάλει κάπου και μπορεί να το δει και επαγγελματικά έχει καλώς. Αλλά θα της έλεγα να κάνει ό,τι θέλει να κάνει και ό,τι είναι θα έρθει».

Ποια πιστεύεις ότι είναι τα εφόδια που χρειάζονται πέρα από το ταλέντο;

«Σίγουρα δεν φτάνει μόνο το ταλέντο. Θεωρώ ότι θέλει και πολύ πείσμα. Το να μη σταματάς στις δύσκολες στιγμές είναι πολύ σημαντικό. Αυτές υπάρχουν συνέχεια. Το οτιδήποτε μπορεί να σε βγάλει για λίγο από την πορεία σου αλλά το θέμα είναι να συνεχίζεις εσύ όσο μπορείς. Να έχεις στο μυαλό σου τι είναι αυτό που θέλεις να πετύχεις και να μη σταματάς ποτέ».

image

«Το να ακούς το ‘'ΕΛΛΑΣ,ΕΛΛΑΣ'’ την ώρα που παίζεις είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω»

Όσον αφορά την Εθνική Ελλάδος, φέτος έγινε ένα boost με πολλά νέα πρόσωπα, πώς έδεσε η ομάδα υπό τις οδηγίες του Αλέξανδρου Κατηκαρίδη;

«Είμαστε πλέον σε πολύ καλή φόρμα με την ομάδα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε όντως δέσει πολύ. Δουλεύουμε κάτω από πολύ καλύτερες συνθήκες και το προσωπικό που έχουμε στην Εθνική είναι εξαιρετικό. Όλοι, ένας προς ένας. Και ο προπονητής μας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και όλοι διεκδικούν πράγματα για εμάς. Ως παίκτριες κάνουμε το κομμάτι μας, όπως κάνουμε χρόνια τώρα απλά πλέον έχουμε την απαραίτητη υποστήριξη. Και η ΕΠΟ μας στηρίζει. Η ΕΠΟ και στα social media προωθεί τα ματς της Εθνικής Γυναικών.Η μεγαλύτερη αυτή προβολή έχει όντως βοηθήσει πολύ. Γινόμαστε κι εμείς καλύτερες αλλά και αυτό που κάνουμε είναι πιο αποτελεσματικό».

Έχεις επαφές με παίκτες της Εθνικής Ανδρών;

«Πέρα από κάποιες κοινές εμφανίσεις, δεν τυχαίνει να βρεθούμε λόγω προγραμμάτων».

Φέτος αλλάξατε και προπονητικό, είστε ευχαριστημένες από τις εγκαταστάσεις στο Ηράκλειο και από το πώς σας υποδέθχηκαν;

«Είναι ωραίο το ότι έχουμε εκεί τη βάση μας και οι άνθρωποι εκει μας θέλουν και μας στηρίζουν. Είναι ωραίο να νιώθεις ότι είσαι ευπρόσδεκτος».

Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης;

«Σίγουρα αλλά είναι δύσκολο γενικά. Τη δεδομένη στιγμή και από το πόσο μας έχουν φροντίσει εκεί στην Κρήτη, δεν έχουμε παράπονο».

Ήταν και η παρουσία του κόσμου πολύ έντονη φέτος και όχι μόνο στην Κρήτη. Πώς το βιώσατε όλο αυτό;

«Υπάρχει μεγάλη αλλαγή, κάναμε ρεκόρ θεατών σε ένα από τα παιχνίδια που είχαμε τώρα στο Ηράκλειο. Το να ακούς τον κόσμο να σε στηρίζει, να στηρίζει την Εθνική μας είναι τρομερό συναίσθημα. Το να ακούς το σύνθημα ‘ΕΛΛΑΣ,ΕΛΛΑΣ’ την ώρα που παίζεις είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω. Είναι διαφορετικό από το συλλογικό επίπεδο, είναι πολύ πιο όμορφο από οτιδήποτε άλλο».

Η ομάδα μπορεί να αποκλείστηκε από το EURO, αλλά γενικά είχατε μια καλή εικόνα. Ποιοι είναι οι στόχοι που έχετε θέσει ως ομάδα για τη συνέχεια στο Nations League;

«Είχαμε μια πολύ καλή πορεία, ήταν η πρώτη φορά που παίξαμε play off για EURO. Οι στόχοι της ομάδας είναι οι ίδιοι, έχουμε ένα όνειρο και θελουμε πάρουμε μέρος σε μια μεγάλη διοργάνωση. Αυτό δεν θα αλλάξει μέχρι να το πετύχουμε, μία μία να ρωτήσετε τις παίκτριες το ίδιο θα πουν. Είναι το όνειρο μας, όλες αυτό θέλουμε».

Ως μία από τις παλαιότερες στην εθνική, συμβουλεύεις νεότερες παίκτριες; Δικές σου
γνώσεις να θέλεις να τις μεταλαμπαδεύσεις στη νέα γενιά της Εθνικής.

«Δεν είμαι πολύ άνθρωπος που θα αρχίσω να δίνω συμβουλές έτσι. Όσο μπορώ όμως και με το δικό μου τρόπο θα βοηθήσω, ο καθένας άλλωστε έχει το δικό του χαρακτήρα. Χαίρομαι να βλέπω νέα κορίτσια να μπαίνουν στο άθλημα, έχουμε ταλέντα που θα κάνουν καριέρα. Αν με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ να τις βοηθήσω θα το κάνω».

image

«Ξεχνάω να απολαύσω αυτό που ζω καθημερινά, που στην ουσία, ζω το όνειρό μου».

Είπες ότι δε δίνεις εύκολα συμβουλές, έχεις όμως σπουδάσει ψυχολογία πέρα από το ποδόσφαιρο.

«Δεν είναι ότι δεν δίνω συμβουλές, αλλά θα πρέπει να είναι η κατάλληλη στιγμή. Το κομμάτι της ψυχολογίας που έχω σπουδάσει, δεν σημαίνει ότι είμαι και ο κατάλληλος άνθρωπος για συμβουλές, έχω εμπειρίες και έξω από γήπεδο και μέσα που τις απέκτησα στην πράξη , έτσι μπορώ μόνο να συμβουλεύσω».

Μετά το ποδόσφαιρο τι σκέφτεσαι να κάνεις;

«Δεν έχω αποφασίσει ακόμα, έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου αλλά θα εξαρτηθεί απο πολλούς παράγοντες το τι θα κάνω».

Την προπονητική τη σκέφτεσαι;

«Ναι τη σκέφτομαι, έχω κάνει και τα διπλώματα έχω φτάσει μέχρι το UEFA Β που είναι κάτι αρκετά σημαντικό. Αλλά δεν ξέρω αν μετά την καριέρα μου στο ποδόσφαιρο θα ήθελα να είμαι μέσα στο ποδόσφαιρο. Δεν έχω αποφασίσει με ποιον τρόπο θα συνεχίσω».

Μίλησες πριν για τον τραυματισμό σου, για τις δύσκολες στιγμές που πέρασες. Εκείνη την περίοδο σκέφτηκες ότι μπορεί να μην παίξεις ξανά;

«Αυτός ήταν ο λόγος που είχα πέσει τόσο πολύ ψυχολογικά τότε. Το πιο δύσκολο πράγμα που είχα να αντιμετωπίσω ήταν οι σκέψεις ότι ίσως δεν ξανά παίξω, αν θα είμαι το ίδιο μετά. Με δυσκόλεψε περισσότερο από όλα. Όμως όταν περνάει ο καιρός και κανείς την αποκατάσταση και σιγά σιγά ξεκινάς και τρέχεις και να κάνεις πάλι αυτό που αγαπάς, φεύγουν αυτές οι σκέψεις».

Εκείνο το διάστημα τι σε βοήθησε; Γενικά πέραν του ποδοσφαίρου τι είναι αυτό που σε κάνει να αποφορτίζεσαι μετά από μία δύσκολη μέρα;

«Τον τελευταίο χρόνο μου αρέσει να ζωγραφίζω με μπογιές καμβάδες. Έχω μία καλλιτεχνική φλέβα. Με χαλαρώνει παρά πολύ αυτό. Χωρίς να έχω κάποιο σχέδιο, με χαλαρώνει παρά πολύ το να ξεκινάω να κάνω κάποια σχέδια και ό,τι βγει. Αυτό με κάνει να ξεφεύγω από τη ρουτίνα. Επίσης έχω ένα κουνελάκι, κάπως μεγαλούτσικο άσπρο με γκρι. Το βγάζω έξω και τρέχει».

Η δημιουργία οικογένειας είναι κάτι που σκέφτεσαι;

«Ναι είναι κάτι που σκέφτομαι, θα ήθελα κάποια στιγμή αν μπορέσω. Είναι κάτι που έχω σίγουρα στο μυαλό μου».

Έχεις κάποια άλλη μεγάλη επιθυμία;

«Δεν ξέρω, έχω πολλούς στόχους! Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Θα πω μόνο ότι θέλω να νιώθω πλήρης από άποψη καριέρας και σε συναισθηματικό επίπεδο και να πω ότι αυτό που έκανα άξιζε τον κόπο».

Αυτά που λες τώρα, τα ποσά πράγματα έχεις πετύχει στην καριέρα σου, τα αναλογίζεσαι μόνη σου; ή μόνο όταν δίνεις συνεντεύξεις τα συνειδητοποιείς;

«Όντως υπάρχουν πολλές στιγμές που δεν τα σκέφτομαι και είμαι πολύ σκληρή με τον εαυτό μου. Αυτό δεν βοηθάει. Τώρα τελευταία προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα αλλιώς και πιο σφαιρικά, να εκτιμώ αυτά που έχω κάνει. Γιατί πιέζω πολύ τον εαυτό μου, χωρίς να υπάρχει λόγος. Πολλές φορές ξεχνάω να απολαύσω αυτό που ζω καθημερινά. Που στην ουσία, ζω το όνειρο μου».

@Photo credits: Getty Images/Ideal Image

Ακολούθησε το GWomen στο instagram

Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]