Ένα ματς του copa del rey, στην αγαπημένη της Ισπανία. Ίσως κάποιοι να μην το προσέχαμε στο καλεντάρι. Όμως η φωνή που θα συνόδευε τις φάσεις στο χορτάρι του έδωσε άλλη αξία. Η στιγμή είχε μια ιδιαίτερη μοναδικότητα ειδικά για τις γυναίκες λάτρεις της μπάλας.
Η αθλητικογράφος Αγγελική Κούρκουλου έκατσε πίσω από το μικρόφωνο ανέλαβε χρέη sportscaster. Για πρώτη φορά γυναίκα θα μετέδιδε αγώνα σε κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας. Ξαφνικά το Μιραντές- Βιγιαρεάλ, το οποίο μεταδόθηκε σαν σήμερα το 2020 στο υβριδικό κανάλι του Open, απέκτησε χαρακτήρα τελικού. Η Αγγελική μοιράστηκε την περιγραφή με τον συνάδελφό της Μιχάλη Τσίγκρη και τρία χρόνια μετά το GWomen μίλησε μαζί της για την εμπειρία και την ιστορικότητα εκείνης της στιγμής.
«Τα μηνύματα που δέχτηκα από κοπέλες, που θέλουν να ασχοληθούν με τον χώρο και μου είπαν ότι τις ενθάρρυνα, ήταν ανεκτίμητης αξίας»
Έγινες η πρώτη γυναίκα που περιγράφει αγώνα ποδοσφαίρου σε σταθμό πανελλήνιας εμβέλειας, γνώριζες από πριν φαντάζομαι την ιστορικότητα της στιγμής, σε άγχωσε αυτό;
«Όντως το γνώριζα και δεν είχα φανταστεί ποτέ πριν ότι στα πρώτα βήματά μου στον χώρο θα έκανα κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι ότι αυτό με άγχωσε κάπως περισσότερο, γιατί ήθελα το αποτέλεσμα να είναι όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπές. Δεν με άγχωνε το ότι ήμουν γυναίκα που θα κάνει μια ποδοσφαιρική μετάδοση. Με άγχωνε το ότι το δικό μου αποτέλεσμα, σε κάτι το οποίο δοκίμαζα για πρώτη φορά στη ζωή μου, θα επηρέαζε, θετικά ή αρνητικά, το στερεότυπο που υπάρχει για τις γυναίκες αθλητικογράφους. Είχα ένα ευχάριστο «βάρος» να αποδείξω ότι αυτή η περιγραφή δεν έπρεπε καν να αποτελεί είδηση. Πάντοτε, βέβαια, στη ζωή μου τέτοιου είδους προκλήσεις μου έδιναν και πολύ μεγαλύτερο κίνητρο να αποδώσω στο μέγιστο. Κάθε αρνητικό σχόλιο, στερεοτυπικής φύσης, που μπορεί να συναντούσα πριν τη μετάδοση με πείσμωνε ακόμα περισσότερο».
Είναι θεωρείς το πιο δύσκολο πράγμα για μια γυναίκα στον χώρο; Το να αναλάβει χρέη sportcaster;
«Νομίζω ότι συνολικά για άντρες και γυναίκες αθλητικογράφους, οι περιγραφές αγώνων είναι από τις πιο απαιτητικές εκφάνσεις του επαγγέλματος. Φυσικά, αυτό αλλάζει ανά περίπτωση και σίγουρα κανείς βελτιώνεται με την εξάσκηση, αφού η εμπειρία παίζει πολύ καθοριστικό ρόλο στις μεταδόσεις. Για εμένα, που το δοκίμαζα για πρώτη φορά, ήταν από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει. Αρχικά, χρειάζεται αρκετή προετοιμασία ώστε να μάθεις όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα για τις ομάδες και την πορεία τους. Όταν, μάλιστα, δεν κάνεις τακτικά μεταδόσεις και οι ομάδες που περιγράφεις δεν είναι πρώτης κατηγορίας τότε χρειάζεσαι ακόμη περισσότερη προετοιμασία. Κατά δεύτερον, πρέπει να μπορέσεις να περάσεις στον θεατή τη ζωντάνια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα και να κρατήσεις το ενδιαφέρον του ακόμα και αν η εξέλιξη του ματς δεν βοηθάει. Σε όλο αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε και το γεγονός ότι μιλάμε για μια ζωντανή μετάδοση και οτιδήποτε ζωντανό στην τηλεόραση έχει αυτομάτως έναν μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας».
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανες μετά το τέλος της μετάδοσης;
«Τα συναισθήματά μου μετά το τέλος του αγώνα ήταν πολύ έντονα. Μου βγήκε όλη η υπερένταση και το άγχος όλων των προηγούμενων ημερών. Ένιωσα μια ανακούφιση που όλα πήγαν καλά και μια αρκετά έντονη συγκίνηση και ικανοποίηση. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να περάσω από το μοντάζ για να κόψω τα στιγμιότυπα για την πρωινή εκπομπή της επόμενης μέρας (μην ξεχνάμε δημοσιογραφία δεν είναι μόνο όσα βλέπει ο θεατής) και στη συνέχεια πήγα σπίτι για να μιλήσω με αγαπημένα μου πρόσωπα και να περιγράψω αυτήν την εμπειρία που είχα μόλις βιώσει».
Τι μηνύματα έλαβες;
«Προς έκπληξή μου τα μηνύματα που έλαβα με έκαναν να χαμογελάσω. Πολλοί άνθρωποι του χώρου μπήκαν στον κόπο να μου στείλουν μηνύματα για να με συγχαρούν, γεγονός το οποίο ήταν πολύ σημαντικό για εμένα, ώστε να έχω μια πιο καθαρή εικόνα για το πώς βγήκε η μετάδοση στον αέρα. Αυτό που ήταν εξίσου σημαντικό, όμως, είναι ότι, και σε αυτήν και σε όσες μεταδόσεις αγώνων ακολούθησαν, δέχτηκα μηνύματα από απλό κόσμο που παρακολούθησε τον αγώνα και θέλησε να με συγχαρεί για τη μετάδοση. Ειδικά, τα μηνύματα που δέχτηκα από κοπέλες που θέλουν να ασχοληθούν με τον χώρο και μου είπαν ότι τις ενθάρρυνα ήταν ανεκτίμητης αξίας. Δεν θα ξεχάσω επίσης ένα σχόλιο που διάβασα στο twitter (ναι, δεν κρατήθηκα να μην διαβάσω τα σχόλια εκεί) που έλεγε ότι «δεν είναι τελικά και τόσο παράξενο να ακούς γυναίκα στη μετάδοση, αναρωτιέμαι γιατί πέρασε τόσος καιρός για να συμβεί». Για εμένα αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος».
Οι μεταδόσεις είναι κάτι που σου αρέσει να κάνεις ή προτιμάς κάτι άλλο: π.χ. ρεπορτάζ, συνεντεύξεις κ.λ.π
«Όταν ξεκίνησα στον χώρο δεν είχα σκεφτεί τον εαυτό μου να κάνει μεταδόσεις. Δεν ήξερα καν αν ήθελα ή αν θα μου άρεσε. Ίσως γιατί δεν είχα «τολμήσει» και ποτέ να το σκεφτώ. Έμοιαζε μακρινό. Όταν τελείωσε, όμως, η μετάδοση τότε πραγματικά κατάλαβα πόσο πολύ μου άρεσε. Περιγράφοντας έναν αγώνα, τον ζεις εντελώς διαφορετικά από όταν τον βλέπεις ως θεατής. Είναι σαν το ενδιαφέρον να πολλαπλασιάζεται. Θέλεις ακόμα περισσότερο την ανατροπή, παρατηρείς ακόμα περισσότερο τον παίκτη που προσπαθεί σε όλο το ματς και δικαιώνεται, νιώθεις την ένταση προκειμένου να την μεταφέρεις και έτσι ζεις όλον τον αγώνα στο έπακρο. Πραγματικά δεν κατάλαβα πώς πέρασαν τα 90 λεπτά».
Πώς είναι να είσαι γυναίκα σε έναν -ακόμα- ανδροκρατούμενο χώρο;
«Είναι δύσκολο. Νομίζω αυτό το αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς. Είναι δύσκολο, γιατί πρέπει να αποδείξεις πράγματα που για τους άντρες είναι αυτονόητα. Πρέπει να απαντήσεις αν ξέρεις τους παίκτες μιας ομάδας και το κλασσικό, αγαπημένο κλισέ αν ξέρεις τι είναι το οφσάιντ. Πρέπει επίσης να «πείσεις» όλους όσοι σε παρακολουθούν και σκέφτονται ότι πήρες μια θέση λόγω εμφάνισης ή λόγω της «γυναικείας σου φύσης». Σκέφτεσαι τι θα φορέσεις γιατί αν είσαι αρκετά θηλυκή, η πρώτη σκέψη είναι ότι είσαι «γλάστρα» και προφανώς (στο μυαλό πολλών) δεν κάνεις γι’ αυτήν τη θέση. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι ήμουν αρκετά τυχερή ώστε στον χώρο εργασίας μου να μην δεχθώ καμία αμφισβήτηση. Αντίθετα, είχα την απόλυτη στήριξη των συναδέλφων μου που πολλές φορές ίσως πίστευαν στις ικανότητές μου περισσότερο από όσο εγώ. Ξέρω, όμως, ότι αυτός δεν είναι ακόμα ο κανόνας. Έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου και νομίζω ότι, αν και συνεχίζει να είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος, η παρουσία γυναικών που ξέρουν πολύ καλά το επάγγελμα και δεν έχουν δεχθεί να πάρουν τον ρόλο της «γλάστρας» έχει βοηθήσει πολύ σε αυτό».