Κοροϊδεύουν τον κόσμο!

Κι έπειτα λέμε για την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής στην Ελλάδα, αλλά και την κομματικοποίηση του ποδοσφαίρου! Πρόσφατα, άλλωστε, είδαμε για πολλοστή φορά στις βουλευτικές εκλογές μας να επιχειρείται και πάλι μια απροκάλυπτη αλίευση ψήφων από την τεράστια δεξαμενή οπαδών διάφορων ομάδων.

Μήπως, όμως, σε άλλες χώρες πάνε πίσω; Εδώ και δεκαετίες ο αθλητισμός γίνεται, για τους γνωστούς λόγους, σχεδόν παντού αντικείμενο «στεγνής» κομματικής εκμετάλλευσης.

Με αφίσα του Ραούλ η Μέρκελ

Για παράδειγμα, μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει η χθεσινή φωτογραφία της… άμπαλης Μέρκελ, κρατώντας ένα κασκόλ της Σάλκε! Όχι επειδή αγάπησε την ομάδα ξαφνικά, ούτε επειδή την έπιασε ο πόνος για την μπάλα, αλλά επειδή την Κυριακή γίνονται εκλογές στο πολύ σημαντικό κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας.

Για το μεγαλύτερο κρατίδιο σε πληθυσμό της Γερμανίας, η Μέρκελ όχι κασκόλ της Σάλκε θα κρατούσε στην προεκλογική καμπάνια στο Γκελζενκίρχεν, αλλά και αφίσα του Ραούλ θα έβαζε στο δωμάτιό της, αν ήταν να το δείξει η τηλεόραση και να τσιμπήσει καμία ψήφο. Ειδικά αυτή την εποχή που δέχεται πολύ έντονη κριτική εντός κι εκτός Γερμανίας για την άτολμη και «κολλημένη» πολιτική λιτότητας σε όλη την Ευρώπη.

Για ολυμπιακούς αγώνες

Από τέτοια παλιομοδίτικα επικοινωνιακά τρικ όλοι είναι χορτασμένοι. Μιας και σήμερα, μάλιστα, είναι και η τελετή αφής για την ολυμπιακή φλόγα, σχεδόν πάντα και οι ολυμπιακοί αγώνες χρησιμοποιούνται και για πολιτικές σκοπιμότητες, όπως όλοι γνωρίζουν πια. Άλλοτε, μάλιστα, η προπαγάνδα που γίνεται είναι εντελώς άγρια.

Απλά, σιγά – σιγά ο κόσμος έχει αρχίσει να τσιμπάει όλο και λιγότερο σ’ αυτά τα φτηνά κόλπα.

Ακόμα να καταλάβει…

Να επιστρέψουμε λίγο στην Μέρκελ. Η σχέση της με το ποδόσφαιρο μπορεί να περιγραφεί με απλά δυο κουβέντες: «Ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι είναι το τόπι».

Κάποιες φορές έχουμε δει την 58χρονη καγκελάριο στις κερκίδες να παρακολουθεί αγώνες της εθνικής Γερμανίας και να κάνει μάλλον μηχανικές κινήσεις. Μέχρι εκεί, όμως. Δεν είναι, δηλαδή, ότι αγοράζει κιόλας το… Κίκερ κάθε Δευτέρα και Πέμπτη.

Σαφώς μεγαλύτερη επαφή με το αντικείμενο είχε ο Σρέντερ, που υποστήριζε Ανόβερο, αλλά και Ντόρτμουντ, όπως σωστά επισημάνθηκε ή ο Κολ που ήταν φίλαθλος της Καϊζερσλάουτερν.

Υποκρισία και λαϊκισμός

Κι ενώ η πολιτική σκηνή της Γερμανίας δεν είναι τόσο ποδοσφαιροποιημένη όπως εδώ στην Ελλάδα, παρά ταύτα βλέπουμε κι εκεί, όπως και σε πολλές ακόμα χώρες, τέτοια φαινόμενα υποκρισίας, ψηφοθηρίας και λαϊκισμού.

Κι αν θέλουμε να το προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, τι ακριβώς ήθελε να πει η Μέρκελ στον οπαδό της Σάλκε, αυτού του μεγάλου γερμανικού συλλόγου με πολύ λαό;

Χρέη κι ανεργία

Για παράδειγμα, η πόλη του Γκελζενκίρχεν είναι βουτηγμένη στα χρέη. Κλείνουν ακόμα και μπυραρίες, ενώ στην ευρύτερη περιοχή η ανεργία κτυπάει διπλάσια ποσοστά (γύρω στο 16%) απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Γερμανία (περίπου 8%).

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι μιλάμε για βιομηχανική ζώνη στο βόρειο τμήμα της κοιλάδας του Ρουρ. Το γήπεδο της Σάλκε μπορεί να είναι ένα πανέμορφο στολίδι και η Gazprom να ρίχνει χρήμα για την ομάδα, όμως η περιοχή γενικότερα βρίσκεται σε οικονομικό μαρασμό από την δεκαετία του ’80 και μετά. Από την βαριά βιομηχανία πηγαίνει σιγά – σιγά σε άλλα πράγματα, αλλά απ’ αυτή τη μετάλλαξη τα θετικά είναι σαφώς λιγότερα από τα αρνητικά. Κι όπως είπαμε η ανεργία θεριεύει μέρα με τη μέρα.

Υπάρχουν, μάλιστα, αστέρια της Σάλκε, όπως ο… φευγάτος από την ομάδα Ραούλ, που δεν μένουν καν στην πόλη, αλλά σχεδόν 100 χλμ. μακριά, σε μια πολύ χλιδάτη περιοχή του Ντίσελντορφ.

Με τα αντικυβερνητικά πανό

Με μια ντεμοντέ επικοινωνιακή στρατηγική, κι όχι με μια αυθόρμητη κίνηση, οι πολιτικοί συνήθως προσπαθούν να ψαρέψουν ψήφους φορώντας κασκόλ ή κλωτσώντας μια μπάλα ή πουλώντας οπαδιλίκι με διάφορους τρόπους ή βάζοντας στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους βετεράνους.

Η κομματικοποίηση της μπάλας είναι ένα φαινόμενο ευρέως διαδεδομένο και χρόνιο, όχι μόνο τωρινό κι ελληνικό. Όταν, όμως, ο κόσμος στις κερκίδες σηκώνει κανένα αντικυβερνητικό πανό διαμαρτυρίας παίρνοντας σαφή θέση για όσα περνάει από τους πολιτικούς, τότε σύσσωμα τα ΜΜΕ, οι διεθνείς κι εγχώριες ομοσπονδίες, οι λίγκες, το πολιτικό σύστημα κλπ. βγάζουν φιρμάνια ότι «απαγορεύεται να εμπλέκεται το ποδόσφαιρο με την πολιτική». Τελικά, ποιος δουλεύει ποιόν;