Eπισημαίνει κυρίως α) τα δύο μεγάλα λάθη που έπαιξαν τεράστιο ρόλο στη διασπορά του κορονοϊού β) τον τεράστιο φόβο των Ιταλών για την εξάπλωση του COVID-19 στο νότο των υπο-ανεπτυγμένων νοσοκομειακών και ιατρικών υποδομών γ) την επικείμενη επιβολή στρατιωτικού νόμου με συγκεκριμένες επιτρεπόμενες ζώνες και ώρες κυκλοφορίας.

- Παναγιώτη, περιέγραψέ μας την καθημερινότητα πλέον στην περιοχή όπου ζεις…

«H κατάσταση είναι εφιαλτική στο βορρά. Εχουμε 1.300 κρούσματα κάθε μέρα και περίπου 50 νεκρούς στην πόλη και στα περίχωρα. Εδώ η περιοχή δεν έχει πληγεί τόσο πολύ όπως στο Μιλάνο και στο Μπέργκαμο, αλλά είμαστε σχετικά κοντά και δυστυχώς τα θύματα είναι πάρα πολλά».

- Τις δύο τελευταίες ημέρες, όμως, η «καμπύλη» κρουσμάτων και θανόντων έχει γυρίσει…

«Είναι αλήθεια αυτό, είναι μια αχτίδα μέσα στη μαυρίλα, την απογοήτευση και το σκοτάδι. Το λένε όλοι αυτό, και εγώ. Αλλά πώς ακούγεται άραγε… Πρόσεξε, λέμε ότι είναι η πρώτη αισιόδοξη νότα εδώ και 20-25 ημέρες επειδή είχαμε… μόνο 602 νεκρούς χθες και όχι περισσότερους από 650-700 όπως την προηγούμενη εβδομάδα. Το καταλαβαίνουμε όλοι τι γίνεται, τι ζούμε;»

- Νιώθετε κάπως σαν φυλακισμένοι, ή όχι ακόμα;

«Είναι διαφορετικά από την Ελλάδα, μερικές στιγμές νιώθω ότι ζω σε ταινία, ότι δεν είναι η πραγματικότητα. Λέμε όλοι, επί παραδείγματι, να βρίσκουμε πράγματα να κάνουμε στο σπίτι μας. Να μαγειρεύουμε, να βλέπουμε σειρές και ταινίες, να διαβάζουμε, να μιλάμε με τους δικούς μας μέσω τηλεφώνου και videoκλήσεων… Αλλά πόσο εύκολο είναι να μην επηρεαστείς όταν ακούς τις αστυνομικές σειρήνες τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα; Όταν ακούς τις καμπάνες, όταν βλέπεις έξω στρατιωτικά οχήματα; Σε διαβεβαιώ ότι ψυχολογικά και νοητικά δεν είναι καθόλου εύκολο».

- Πού επιτρέπεται να πηγαίνετε;

«Νομίζω ότι είναι κάπως σαν την κατάσταση της Ελλάδας. Στα σούπερ μάρκετ, στα βενζινάδικα που έχουν ειδικά ωράρια, στις τράπεζες, στα φαρμακεία».

- Πειθαρχούν οι Ιταλοί σε γενικές γραμμές; Πώς είναι η συμπεριφορά των μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων;

«Εδώ δεν έγινε ντόρος τόσο με τους ηλικιωμένους ανθρώπους, όπως στην Ελλάδα. Νομίζω ήταν πιο συνεπείς στις οδηγίες του κράτους. Εδώ το πρόβλημα ήταν με τους νεότερους. Δηλαδή κυρίως με τους έφηβους αλλά και τους ανθρώπους ηλικίας 25 – 45 ετών, οι οποίοι έχουν άλλες συνήθειες από την Ελλάδα. Να βγαίνουν για τρέξιμο ή για ποδήλατο σχεδόν κάθε μέρα. Στην αρχή επιτρεπόταν, αλλά μετά απαγορεύτηκε και όταν συνέβη αυτό πολλοί δεν ‘υπάκουσαν’». Είναι στον τρόπο ζωής του Ιταλού το τρέξιμο σε πάρκα ή στους δρόμους, τουλάχιστον εδώ στο βορρά».

- Σε ποιο σημείο έχει φτάσει ο φόβος;

«Ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά, δεν μπορώ να μιλήσω εξ’ ονόματος άλλων. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι τον φόβο τον βλέπεις με τα μάτια σου όταν πηγαίνεις για ψώνια. Αν είσαι στο ένα μέτρο, απομακρύνεται ο κοντινότερος και πάει στα δύο-τρία μέτρα… Οι εργαζόμενοι στα μαγαζιά σε βλέπουν πόσο θα πλησιάσεις, αν φοράς γάντια και μάσκα… Τον μυρίζεις τον φόβο, τον καταλαβαίνεις».

- Ολοι λένε ότι η Ιταλία άργησε να πάρει τα κατάλληλα μέτρα. Αυτές τις ημέρες ποιες είναι οι αποφάσεις της κυβέρνησης;

«Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την επιβολή στρατιωτικού νόμου. Αν όχι σε όλη τη χώρα, τουλάχιστον στον βορρά. Είναι έτοιμος ο στρατός εδώ και πολλές μέρες! Δηλαδή επιβολή μέτρων για κυκλοφορία μόνο σε συγκεκριμένες ώρες και σε συγκεκριμένες ζώνες. Επίσης είναι πιθανό να επιτρέπουν εναλλάξ τη λειτουργία των σούπερ μάρκετ, των τραπεζών, των φαρμακείων, να μην είναι όλα ανοιχτά όλες τις ημέρες. Οι Ιταλοί συνετίστηκαν τις τελευταίες 15 – 20 ημέρες, στο προηγούμενο διάστημα δεν είχαν αντιληφθεί το μέγεθος του κινδύνου. Σίγουρα όχι οι πολίτες, νομίζω ούτε η κυβέρνηση. Εγιναν αρκετά λάθη…»

- Τα πιο σοβαρά εξ’ αυτών;

«Σίγουρα το ματς Αταλάντα – Βαλένθια. Τώρα που το σκέφτομαι είναι απίστευτο τι συνέβη στο χρονικό σημείο που συνέβη. Διότι περίπου 40.000 άνθρωποι μετακινήθηκαν από το Μπέργκαμο στο Μιλάνο, επειδή το ματς έγινε στο Σαν Σίρο. Επίσης τεράστιο λάθος εκείνη η μαζική μετακίνηση περίπου 200.000 ανθρώπων με τρένα και μέσα μεταφοράς από το βορρά στο νότο, τις ημέρες που είχε κυκλοφορήσει η φήμη περί απαγόρευσης εξόδου από τις πόλεις του βορρά».

- Αυτό δεν ισχύει τώρα;

«Ναι, βέβαια. Για να βγεις από τα όρια της πόλης χρειάζεσαι ειδική άδεια, η οποία παρέχεται μόνο για πολύ σοβαρό λόγο. Και γενικώς, τα πρόστιμα πέφτουν με μεγάλη συχνότητα. Ετσι έπρεπε να γίνει, άργησαν λίγο, όχι πολύ σ’ αυτό. Επεφτε το πρόστιμο και η τρίμηνη φυλάκιση, με αναστολή βεβαίως, στον ηλικιωμένο, δεν ξαναέβγαινε από το σπίτι… Γιατί για την εξαγορά της ποινής απαιτούνται επιπλέον 1500-2000 ευρώ. Και το προηγούμενο Σάββατο προσπάθησαν πολλοί να φύγουν από τον βορρά, αλλά δεν τα κατάφεραν».

- Γιατί όλοι θεωρούν αυτή την εβδομάδα πολύ κρίσιμη στον ιταλικό βορρά;

«Για πολλούς λόγους. Ο πρώτος και πιο βασικός είναι ότι όλοι οι Ιταλοί τρέμουν το ενδεχόμενο διασποράς του ιού στο νότο, όπου οι νοσοκομειακές και ιατρικές υποδομές είναι πολύ χαμηλότερου επιπέδου από τον βορρά. Ο δεύτερος είναι επειδή φαίνεται μια κάμψη τις δύο τελευταίες ημέρες στον αριθμό των κρουσμάτων και των θυμάτων από τον κορονοϊό, θέλουν να διαπιστώσουν αν θα συνεχιστεί, την πορεία της ΄καμπύλης’. Ο τρίτος είναι επειδή ο ιταλικός βορράς συνορεύει με πολλές χώρες και από εδώ μπορεί να προκύψει διασπορά σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης οι οποίες επίσης πλήττονται, σε μικρότερο βαθμό από την Ιταλία. Εγώ προσωπικά ανησυχώ πάρα πολύ με αυτά που βλέπω στην Ισπανία τις τελευταίες ημέρες. Πάρα πολύ!».

- Ναι, ήταν σοκαριστικές οι εικόνες με τους ξαπλωμένους στο δάπεδο ασθενείς στα νοσοκομεία…

«Μα και εδώ το σύστημα κατέρρευσε! Λογικό, πώς να εξυπηρετηθεί τόσο μεγάλος αριθμός ασθενών; Για να καταλάβεις τι γίνεται, η Ferrari κατασκευάζει αναπνευστήρες και στο Μιλάνο μετατρέπουν όλο το χώρο της διάσημης έκθεσης της πόλης σε χώρο αποκλειστικά για ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από τον κορονοϊό. Εφτιαξαν ήδη σε χρόνο ρεκόρ χώρο για 500 κλίνες. Αλλά ήδη υπάρχουν πολλές απώλειες στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό από γιατρούς και νοσοκόμους που προσβάλλονται από τον ιό».

- Εχουν αρχίσει τα δειγματοληπτικά τεστ στο δρόμο;

«Ναι, έχουν αρχίσει και κατά τη γνώμη μου, σωστά. Ο εδώ περιφερειάρχης, του Βένετο, αποφάσισε να τα ξεκινήσει παρότι δεν το εγκρίνει η ιταλική κυβέρνηση. Στόχος είναι να γίνουν τεστ σε 500.000 ανθρώπους, περίπου το 10% της περιφέρειας που περιλαμβάνει Βερόνα, Πάντοβα, Τρεβίζο, Βενετία… Και καλά κάνει διότι η ‘νάρκη’ είμαστε εμείς όλοι οι ‘ασυμπτωματικοί’. Εμείς είμαστε η βιολογική ‘βόμβα’ που θεωρούμε ότι είμαστε καλά, αλλά μπορεί να είμαστε φορείς, χωρίς να το γνωρίζουμε! Γίνονται περίπου 25.000 τεστ κάθε μέρα, τυχαία στο δρόμο, σε όλη την περιφέρεια».

- Στο αθλητικό πεδίο τι γίνεται;

«Τίποτα απολύτως! Κανένας δεν ξέρει τι ξημερώνει! Αν τελειώσει το πρωτάθλημα, αν δεν θα ολοκληρωθεί… τίποτα! Το προφανές είναι ότι οι ομάδες θα ζητήσουν μείωση συμβολαίων για την τρέχουσα σεζόν, όλοι γκρινιάζουν… Δεν ξέρουμε τι θα γίνει, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ούτε αν θα ολοκληρωθούν τα πρωταθλήματα, ούτε αν και πότε θα αρχίσει η επόμενη σεζόν».

- Πες μου κάτι που σε κάνει να χαμογελάς…

«Αυτό που κάνουν οι Ιταλοί κάθε απόγευμα στις 6. Οταν ανακοινώνονται οι αριθμοί των νεκρών και των κρουσμάτων. Βγαίνουν όλοι στα μπαλκόνια και τραγουδούν ή παίζουν μουσική. Κάθε μέρα! Τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και παλιά, αγαπημένα ιταλικά τραγούδια που έχουν καταξιωθεί σε όλο τον κόσμο και τα τραγουδούν όλοι παγκοσμίως. Ξεκίνησε αυτό πριν από 15 ημέρες και τώρα το κάνουν όλοι! Είναι το δικό τους ημίωρο, η δική τους ‘αντίσταση’ και ‘ένωση’ από τα μπαλκόνια!».

- Ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις;

«Ξέρω ότι πολλοί λένε ‘δεν είναι δύσκολο να καθίσεις στον καναπέ σου και να αράξεις’. Λάθος, είναι δύσκολο! Για τον καθένα με διαφορετικό τρόπο, είναι δύσκολο. Για τους παππούδες, για τους γονείς, για τα παιδιά, για τους εργαζόμενους, για όλους! Αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος προς το παρόν. Ας βγαίνουμε έξω όταν πρέπει και μόνο όταν υπάρχει ανάγκη. Και να προσέχουμε όλοι όταν βγαίνουμε έξω. Με γάντια και με μάσκα. Θα πω ένα απλό παράδειγμα που διάβασα. Βγαίνεις για τρέξιμο ή για βόλτα και παθαίνεις διάστρεμμα. Είσαι ασυμπτωματικός φορέας του κορονοϊού. Πας στο νοσοκομείο. Ξέρεις πόσοι γιατροί και νοσοκόμοι κινδυνεύουν από εσένα; Πόσοι κινδυνεύουν και να προσβληθούν και να βγουν οφ με καραντίνα; Ας το σκεφτούμε όλοι, πρέπει να αισθανθούμε την ευθύνη για τους γύρω μας».