H σπάνια ελευθερία να (μπορείς να) είσαι ο εαυτός σου!

H σπάνια ελευθερία να (μπορείς να) είσαι ο εαυτός σου!

bet365

Το gazzetta.gr γιορτάζει τα 10 χρόνια παρουσία του στο διαδίκτυο και η Χριστίνα Βραχάλη γράφει για την δική της παρουσία και μια κουβέντα με τον Βασίλη Σαμπράκο! Παράλληλα... ποστάρει και μια φωτογραφία για την οποία καμαρώνει!!!

Η προστασία προσωπικών δεδομένων ήρθε για να μας γλιτώσει από αμέτρητα spam mail, μα προς το παρόν γεμίζει το inbox μας με μηνύματα αγάπης από εταιρείες που «δεν θέλουν ν’ αφήσουν τέσσερα γράμματα να μπουν ανάμεσά μας». Με το φόβο του GDPR και την απουσία κλιματιστικού να με κάνουν να ιδρώνω είπα να ελέγξω την ηλεκτρονική αλληλογραφία μου.

Ευτυχώς, γιατί εκεί με περίμενε η ενημέρωση από τον αρχισυντάκτη μου Μιχάλη Τσαμπά πως «το gazzetta το Σάββατο κλείνει δέκα χρόνια». Πλην της χαράς μου, -που είναι μεγάλη- , ευκαιρία σκέφτηκα! Ευκαιρία να κάνω πράξη αυτό που σκεφτόμουν καιρό, αλλά για κάποιο λόγο δίσταζα. Ήθελα να γράψω ένα κείμενο για το site που με φιλοξενεί, αλλά συνεχώς το ανέβαλα, γιατί σκεφτόμουν πως μπορεί να παρεξηγηθώ. Πως πολλοί θα σκεφτόντουσαν πως ίσως κάτι θέλω να πετύχω. Βλέπεις έχουμε φτάσει στην εποχή που φοβόμαστε να αναγνωρίζουμε τα θετικά. Μήπως και κάποιοι κάνουν …δεύτερες σκέψεις. Φοβόμαστε ακόμα κι ευχαριστώ να πούμε.

Ε, λοιπόν αυτό το ευχαριστώ ήρθε η ώρα να το πω και να σας περιγράψω τη δική μου «σχέση ζωής» με το gazzetta!

Με τον Βασίλη Σαμπράκο, είχα την τύχη να συνεργαστώ στο παρελθόν στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Το 2007 αν θυμάμαι καλά… Είναι ο άνθρωπος που αναμφίβολα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα επαγγελματική μου πορεία, με μια κουβέντα που κάναμε στον 5ο όροφο του καναλιού, την ώρα του καφέ κι ενώ με γνώριζε μόνο λίγες ημέρες. Μια κουβέντα που – πιθανότατα ο ίδιος έχει σβήσει από τη μνήμη του - αλλά ποτέ εγώ από τη δική μου.

«Ήρθε η στιγμή ν’ αποφασίσεις, αν θα γίνεις δημοσιογράφος ή μια ακόμα όμορφη κοπέλα που θα διαβάζει κάρτες», μου είπε. Σοκαρίστηκα. Ήμουν αρκετά νέα και αφελής τότε. «Αν έχεις πάρει τον εαυτό σου και τη δουλειά σου στα σοβαρά, τότε θα έρχεσαι στο κανάλι τέσσερις ώρες πριν την εκπομπή. Θα διαβάζεις όλες τις εφημερίδες και θα μπαίνεις σε όλες τις αθλητικές ιστοσελίδες να διαβάζεις μέχρι και τα αποτελέσματα της τρίτης εθνικής. Θα ξέρεις τα πάντα για τον καλεσμένο σου στο στούντιο ακόμα κι αν δε χρειαστεί να του κάνεις ούτε μία ερώτηση». Εξακολουθούσα να κοιτώ σα χαζή. «Αν επιλέξεις το δεύτερο, να είσαι σίγουρη πως το κάνεις εξαιρετικά. Εσύ κι άλλες εκατό κοπέλες». Αυτό ήταν. Η συνεργασία μας στο κανάλι δεν διήρκησε πολύ δυστυχώς. Αλλά για μένα ήταν η αρχή…

Τον Αύγουστο του 2014 συναντηθήκαμε ξανά. Εγώ συνέχιζα την πορεία μου στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Κάτι μου έλειπε όμως. Ως συνήθως. Ο Σαμπράκος μαζί με τον Μιχάλη Τσόχο, τον οποίο επίσης εκτιμώ απεριόριστα, είχαν ήδη αναλάβει «τρέξουν» το gazzetta.gr.

Τότε πήρα εγώ το λόγο. «Αφεντικό, θέλω να κάνω πράγματα. Έχω ιδέες! Πολλές ιδέες, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να τις υλοποιήσω. Κι επίσης δεν ξέρω αν θα υπάρξει ανταπόκριση από το κοινό. Θέλω να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα, κι από τους συνηθισμένους τρόπους συνεντεύξεων. Θέλω να επιδιώξω έναν άλλο τρόπο προσέγγισης των ανθρώπων. Να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα. Να υπάρχει διαδραστικότητα. Να συμμετέχω κι εγώ στα βίντεο και να παρουσιάσουμε στον κόσμο το άλλο πρόσωπο των αθλητών. Το ανθρώπινο. Όλοι το έχουν, αλλά δυσκολεύονται να το δείξουν. Να ξεφύγουμε επιτέλους από τα «πόσα γκολ έβαλες» και τα «τι νιώθεις γι’ αυτή τη νίκη». Να παρουσιάσουμε νέα αθλήματα, να ασχοληθούμε με τους αθλητές με αναπηρία, να, να, να». Μου απάντησε: «Δώσε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ».

Ένα μήνα μετά ανέβηκε στο site το πρώτο μου βίντεο. Μάρκους Μπέργκ Vs Χριστίνα Βραχάλη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το άγχος μου. Εκείνο το διήμερο κοιμήθηκα ελάχιστα κι όταν το έκανα μετρούσα views και likes.

Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν τέσσερα χρόνια. Δεν ξέρω αν ήταν επιτυχημένα (πότε πραγματικά γνωρίζεις;), αλλά σίγουρα ήταν άκρως διδακτικά για μένα. Στο gazzetta μ’ έπεισαν πως τα like και την επισκεψιμότητα ουδείς τα μίσησε, μα δεν αποτελούν την ουσία. Η πραγματική ζωή είναι η ουσία.

Σε μια εποχή που ο έλεγχος μεγαλώνει και εμείς οι ίδιοι φροντίζουμε να βάλουμε φρένο στον εαυτό μας για να μην το κάνει κάποιος άλλος. Σε μια εποχή που φοβάσαι να πεις ‘άσπρο’ μήπως και στραβώσει το ‘μαύρο’, στο gazzetta μου έδωσαν ελευθερία. Με άφησαν ν’ αναδείξω μια άλλη προέκταση του αθλητισμού. Την κοινωνική που δυστυχώς εδώ και χρόνια έχει ξεχαστεί. Μου επέτρεψαν να παρουσιάσω τη δική μου οπτική, την πιο ρομαντική. Κι ας μην πουλάει πάντα. Δεν μου είπαν ποτέ «Χριστίνα, το βίντεο σου δεν είχε όσα κλικ θα θέλαμε».

Έτσι, ήρθε η στιγμή που το gazzetta μου πρόσφερε την μεγαλύτερη ως τώρα επαγγελματική μου χαρά. Την τιμητική διάκριση από την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή για τα βίντεο που μου ΕΠΕΤΡΕΨΕ να κάνω για τους αθλητές με αναπηρία. Χωρίς ΠΟΤΕ να μου πει όχι. Χωρίς ΠΟΤΕ να μου ζητήσει να εγκρίνει τις επιλογές μου. Πόσο μάλλον ν’ απολογηθώ γι’ αυτές. Αυτό το βραβείο ανήκει στο gazzetta, αλλά το έχω σπίτι μου και το καμαρώνω…

Τέσσερα χρόνια μετά λοιπόν, μου δίνεται η ευκαιρία να πω δημόσια ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Γιατί με ακολούθησε σε κάθε τρέλα μου! Γιατί έπεσε μαζί μου από τα 15.000 πόδια. Γιατί κάναμε μαζί σερφ στην Ικαρία. Γιατί μπήκαμε στα αποδυτήρια, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού, του Ατρομήτου, του Πανιωνίου… Γιατί ταξιδέψαμε παρέα στη Θεσσαλονίκη, στην Καλαμάτα, στην Κρήτη, στη Λάρισα, στη Γερμανία, στην Ισπανία.. Γιατί παρακολουθήσαμε μαζί Φάιναλ Φορ, πρωταθλήματα, κύπελλα. Γιατί καθίσαμε μαζί στον αμαξίδιο και παίξαμε μπάσκετ. Γιατί ήπιαμε καφέ στο «Μύρτιλο» και μας πρόσφεραν γλύκισμα παιδιά με ειδικές ικανότητες... Για όλα τα παραπάνω.

Τη μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη, όμως, τη χρωστώ γιατί το gazzetta.gr ήταν η αιτία που δεν εγκατέλειψα τη δημοσιογραφία, όταν ένιωσα απογοητευμένη, κι όταν βρέθηκα ένα βήμα πριν την …οικειοθελή αποχώρηση. Τη χρωστώ γιατί μου επέτρεψε, κι εξακολουθεί να μου επιτρέπει, να κάνω αυτό που αγαπώ και μου υπενθυμίζει καθημερινά πως -εν τέλει- πήρα τη σωστή απόφαση...

Τα «τρόπαια» τα κερδίζουν οι ομάδες που έχουν αθλητές «εργαλεία» και προπονητές που ξέρουν να τα χρησιμοποιούν.

Gazzetta, σ' ευχαριστώ που ανήκω σ’ αυτή την ομάδα… Έχουμε πολλές
νίκες να πανηγυρίσουμε ακόμα!

Χρόνια πολλά…

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Χριστίνα Βραχάλη
Χριστίνα Βραχάλη

Στο χώρο της δημοσιογραφίας ξεκίνησα το 2002. Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, όπου εργάστηκα για δύο χρόνια. Το 2003 για τις ανάγκες ενός προγράμματος της Κρατικής τηλεόρασης, Olympic Trophy, πραγματοποίησα το γύρο της Μεσογείου με στόχο την προώθηση των Ολυμπιακών Αγώνων που θα λάμβαναν χώρα στην Αθήνα το 2004. Στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη εργάστηκα στο γραφείο τύπου στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου, όπου πραγματοποιήθηκαν οι αγώνες του ποδοσφαίρου. Από το 2004 μέχρι και για 14 χρόνια εργαζόμουν στο Αθλητικό Τμήμα της τηλεόρασης (παρουσίαση δελτίων και αθλητικών εκπομπών) και του ραδιόφωνου του ΣΚΑΙ (δημοσιογραφική παραγωγή, μεταδόσεις αγώνων, παρουσίαση εκπομπών, σύνταξη κι εκφώνηση αθλητικών δελτίων). Πλέον ανήκω στο δυναμικό του Epsilon TV. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια φιλοξενεί τις σκέψεις μου και υλοποιεί της ιδέες μου το gazzetta.gr, ενώ παράλληλα έχω τη χαρά να μοιράζομαι τις εικόνες και τις εμπειρίες μου με τους σπουδαστές του ΙΕΚ Όμηρος εδώ και περίπου 8 πανεπιστημιακά έτη. Είμαι απόφοιτη του Τμήματος Επιστήμης και Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο. Μιλάω αγγλικά και γαλλικά.