Ντιντιέ Ντεσάν: Το αστέρι του «πατέρα της νίκης»
«Ο Ντεσάν πυροβόλησε τα πόδια του», είπε μεταξύ άλλων ο Ζοσέ Μουρίνιο μετά τον πρόωρο αποκλεισμό της Εθνικής Γαλλίας στο πρόσφατο Euro. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια σταμάτησε άδοξα το ταξίδι στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη φάση των «16» μετά την ήττα από την Ελβετία και ο ομοσπονδιακός προπονητής των «τρικολόρ» βρέθηκε εν μια νυκτί στο μέσο μιας τρικυμίας.
Σκυθρωπός, με αυτές τις αδιόρατες εκφράσεις, όπως συνηθίζει, αποφάσισε να αποδείξει ότι κάνουν λάθος όσοι νομίζουν πως ο κύκλος του στον πάγκο της Γαλλίας έχει κλείσει. Μέσα σε λιγότερο από τέσσερις μήνες, το βράδυ της Κυριακής (10/10), κατέθεσε τις -πρώτες- αποδείξεις.
Η Γαλλία ανέτρεψε το εις βάρος της 1-0 και χάρη στο -αμφιλεγόμενο - πέναλτι του Κιλιάν Μπαπέ κατέκτησε το τρόπαιο του Nations League. Στον υπ' αριθμόν 10 τελικό της καριέρας του Ντεσάν ως προπονητής. Στον 8ο νικηφόρο.
Τα κλειδιά στον Ντεσάν
Πίσω στο 2012, ο πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας Νοέλ Λε Γκρετ ήταν ξεκάθαρος. Ο Ντεσάν ήταν η μόνη επιλογή για τον πάγκο της ομάδας. Ο μόνος πιθανός αντικαταστάτης του Λοράν Μπλαν. «Δεν υπήρχε κανένα Plan B. Δεν είχαμε έρθει σε επικοινωνία με κανέναν άλλο προπονητή. Γιατί αυτόν; Λόγω της εμπειρίας του, των επιτευγμάτων του και της αξιοθαύμαστης καριέρας του», δήλωνε χαρακτηριστικά. Και δεν έσφαλε.
Ο Ντεσάν ως παίκτης είχε διασχίσει την «μπλε» έρημο με μεγάλη επιτυχία, φτάνοντας στην Γη της Επαγγελίας δύο φορές. Ήταν αρχηγός των «τρικολόρ» στο Μουντιάλ του 1998, αρχηγός δύο χρόνια αργότερα στο Euro το 2000. Ενώ όταν ανέλαβε το τιμόνι των Γάλλων το καλοκαίρι του 2012, είχε επιπλέον στο βιογραφικό του και έξι κερδισμένους τελικούς, στους συνολικά επτά που οδήγησε τις ομάδες του.
Είχε κατακτήσει το γαλλικό Λιγκ Καπ με τη Μονακό το 2003. Είχε στεφθεί πρωταθλητής στη Serie B προβιβάζοντας τη Γιουβέντους στη μεγάλη κατηγορία το 2007. Είχε βάλει τέλος στα 17 άγονα χρόνια της Μαρσέιγ οδηγώντας την στο πρωτάθλημα της σεζόν 09/10. Και είχε έρθει η στιγμή για τη μεγάλη πρόκληση... Μετά τον εφιάλτη της Νοτίου Αφρικής το 2010, με την σκιά των εξωαγωνιστικών παραπτωμάτων να σκεπάζει ακόμα και την ιδέα κάποιας διάκρισης, το έργο του «La deche» (του μίζερου, όπως αποδίδεται στα ελληνικά) δεν ήταν εύκολο. Η Εθνική Γαλλίας κάθε άλλο παρά την εικόνα μιας ομάδας παρουσίαζε, ενώ όλα όσα συνέβαιναν στην Αφρική είχαν δώσει άπλετο χώρο σε εθνικιστικές κορόνες, βάζοντας φωτιά στο Black-Blanc-Beur (η Γαλλία των μαύρων, των λευκών και των αράβων) που είχε δοξάσει τη χώρα.
Ο Λε Γκρετ ζήτησε λοιπόν από τον Ντεσάν να φτιάξει μια ομάδα. Αυτό το τόσο απλό, μα ταυτόχρονα ιδιαιτέρως σύνθετο για την πολυπολιτισμική Εθνική Γαλλίας ζήτημα. Και το κατάφερε. Κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του σε τέσσερις διαδοχικές πρωτιές στους ομίλους της στα μεγάλα τουρνουά απ’ το 2014 και μετά, γεγονός που της εξασφάλιζε ευνοϊκές διασταυρώσεις για τη συνέχεια.
Τους οδήγησε στα προημιτελικά στο Μουντιάλ του 2014, στον τελικό του Euro 2016, στην κορυφή του κόσμου το 2018, τιθασεύοντας παράλληλα όλα εκείνα τα υπερτροφικά εγώ που έπρεπε να θέσουν εαυτόν στις υπηρεσίες της ομάδας. Συνταιριάζοντας ένα σύνολο 20 παικτών, 14 εκ των οποίων είχαν αφρικανικές ρίζες.
Στα χρόνια της νεότητας, όταν αγωνιζόταν, τον ακολουθούσε το παρατσούκλι νεροκουβαλητής. Ήταν ένας υποδειγματικός τακτικά μέσος, έξυπνος που διάβαζε το παιχνίδι σε πραγματικό χρόνο. «Στο γρασίδι μου αρέσει να μιλάω πολύ, να καθοδηγώ τους συμπαίκτες μου», παραδεχόταν ήδη από το 1988.
Οι συμπαίκτες έχοντας αναγνωρίσει την διορατικότητά του, τού κόλλησαν και το ψευδώνυμο «το μάτι της Μόσχας» (φράση που αναφέρεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα της ΕΣΣΔ και στους πράκτορές του) μετά την κατάκτηση του Champions Legue με τη Μαρσέιγ το 1993. Σε αυτά τα πρότυπα δόμησε και το παιχνίδι της Γαλλίας όταν πήρε τα ηνία.
Επαναπροσδιορίζοντας το γαλλικό ποδόσφαιρο
Το στυλ, οι τακτικές και οι φιλοσοφίες εξελίσσονται κι αλλάζουν, ωστόσο η ευρεία ποδοσφαιρική ταυτότητα ενός έθνους είναι πάντα εκεί, επηρεάζοντας αθόρυβα τις γενιές προπονητών και παικτών.
Το ολλανδικό ποδόσφαιρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Total Football. Η Ισπανία έχει το tiki-taka και οι ιταλικές ομάδες το Κατενάτσιο. Η προσωπικότητα του γαλλικού ποδοσφαίρου είναι λίγο πιο νεφελώδης.
Οι αρχές του εντοπίζονται πολλές δεκαετίες πίσω, στο «σαμπανιζέ» ποδόσφαιρο. Ένα ποδόσφαιρο ανοιχτού γηπέδου, με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας που διαδόθηκε από τον Albert Batteux και τη δική του Ρενς. Ο Ντιντιέ Ντεσάν είναι η σύγχρονη ενσάρκωσή του. Λίγο «σαμπανιζέ», πολύ ουσιαστικό.
