Ο Κώστας Κιάσσος δηλώνει γοητευμένος με την προπονητική. Ζει την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία και αναπνέει για το ποδόσφαιρο. Ξεκινώντας την επαγγελματική του σταδιοδρομία το 1993, έσπασε όλα τα κοντέρ παίζοντας ποδόσφαιρο μέχρι τα 42 του.

Από τον ΟΦΗ και τον Παναθηναϊκό, μέχρι τον Ηρακλή, τη Νουμάνθια, τον Πανιώνιο, τον Λεβαδειακό, την Ανόρθωση, τον Φωστήρα, τον ΠΑΣ Γιάννινα, τον Πανσερραϊκό, την Ένωση Παραλιμνίου, τον Απόλλωνα Σμύρνης, την Παναχαϊκή, την αγγλική Γουέλινγκ μέχρι την Αθλητική Ένωση Μυλοποτάμου. Στην τελευταία έκλεισε ένας κύκλος 25 ετών που μεταφράστηκε σε 646 συμμετοχές και ξεκίνησε ένας νέος, αφού ήταν η πρώτη ομάδα στην οποία εργάστηκε ως ο προπονητής. Ο παλαίμαχος άσος μάλιστα κατάφερε το αδιανόητο αφού ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν ως τεχνικός στην Α΄ κατηγορία Ρεθύμνου, κάνοντας το απόλυτο 30 νικες σε 30 αγώνες! Συνολικά η ομάδα του σημείωσε 156 γκολ και δέχθηκε μόλις 9 παίρνοντας με εμφατικό τρόπο το εισιτήριο για την Γ΄ Εθνική κατηγορία.

Από τον περασμένο Φεβρουάριο ο Κώστας Κιάσσος καθοδηγεί τον Αλμυρό και δεν κρύβει τις φιλοδοξίες του με την ομάδα του Ηρακλείου. Άνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια του, υπέρμετρα φιλόδοξος, αλλά πάντα σε υγιή πλαίσια, δηλώνει πως το ποδόσφαιρο είναι η ζωή του και πλέον η προπονητική το οξυγόνο του. Ο 43χρονος τεχνικός μιλώντας στο gazzetta.gr εξήγησε γιατί αποφάσισε να ξεκινήσει από τα χαμηλά στρώματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, μολονότι του δόθηκε η ευκαιρία να εργαστεί στο προπονητικό επιτελείο ομάδας της Super League ή ακόμα και σε σύλλογο του εξωτερικού.

«Οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω από την ομάδα έχουν ένα όραμα και βλέψεις. Ονειρεύονται κάποια πράγματα τα οποία θέλουν να πετύχουν. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό τους. Από την δική μας μεριά αυτό που θέλαμε ήταν να δούμε πως θα λειτουργήσει αυτό το πλάνο στη σωστή κατεύθυνση.

Προσωπικά με βοήθησε το γεγονός πως οι άνθρωποι δείχνουν στην πράξη πως θέλουν να αλλάξουν επίπεδο την ομάδα και συμφωνήσαμε πως θέλουμε να πορευθούμε, πάνω σε ποιους παράγοντες θα βασιστούμε, το ρόστερ, το οργανωτικό κομμάτι, την εξέλιξη της ομάδας και πως θα μπορέσει να μακροημερεύσει για να έχει διάρκεια.

Να μην πραγματοποιήσει 1-2 καλά χρόνια και στη συνέχεια να αρχίσουν τα προβλήματα. Το θέμα είναι χρόνο με τον χρόνο να καλυτερεύουν τα πράγματα, να υπάρχει εξέλιξη στον σύλλογο. Το πιο σημαντικό για εμάς ήταν οι συνθήκες εργασίας».

Ήταν συνειδητή επιλογή να ξεκινήσεις την καριέρα σου ως πρώτος προπονητής από χαμηλότερη κατηγορία;

«Ήθελα να μπω σε αυτή την διαδικασία για μένα. Η προπονητική είναι ένα σχολείο στο οποίο καθημερινά μαθαίνεις. Η εξέλιξη και η γνώση προχωράει τόσο γρήγορα και θα πρέπει να μην κοιμάσαι. Οφείλεις να έχεις ανοικτά τα μάτια σου και να ακούς, να μαθαίνεις, να κάνεις παρά πολλά ταξίδια. Πρέπει να επενδύεις στη δουλειά σου, χρόνο, χρήματα, να κάνεις ταξίδια όπως προείπα, να ψάχνεις το αντικείμενο σου. Θεωρώ προσωπικά πως πρέπει να είσαι διδακτικός για να μεταδίδεις τις γνώσεις σου και να περνάς αυτό που θέλεις στους ποδοσφαιριστές.

Από εκεί και πέρα, ήταν δική μου επιλογή και ήθελα να μπω από αυτή την κατηγορία, δεν το θεωρώ καθόλου υποτιμητικό. Το ποδόσφαιρο και εσχάτως η προπονητική είναι για μένα μεγάλο πάθος και αγάπη και θέλω να το κάνω βήμα-βήμα. Είχα πρόταση να δουλέψω στη Super League και να μπω σε προπονητικό επιτελείο. Δεν με φοβίζει η κατηγορία, αλλά και το χρονικό διάστημα που πρέπει να βρίσκεσαι ως προπονητής. Θεωρώ πως πάντα ο προπονητής πρέπει να είναι έτοιμος από όλες τις απόψεις. Οφείλεις να βρίσκεσαι ένα βήμα μπροστά από κάθε πρόταση που μπορεί να έρθει.

Πως θα είσαι προετοιμασμένος; Με τις γνώσεις σου, με το πως μπορείς να παρουσιάσεις την προπονητική σου φιλοσοφία και πως μπορείς να εκπαιδεύσεις και να καθοδηγήσεις τους ποδοσφαιριστές σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ο πολύ οργανωτικός, διδακτικός προπονητής που αφιερώνει πολύ χρόνο με τους ποδοσφαιριστές εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Πάντα πρέπει να είμαστε έτοιμοι πριν έρθει το επόμενο βήμα».

Συνεργάστηκες με ουκ ολίγους προπονητές στην καριέρα σου; Έχεις αναφερθεί στην επίδραση του Γκέραρντ. Υπάρχουν άλλοι προπονητές που σε «σημάδεψαν»;

«Υπάρχουν αρκετοί προπονητές που παίρνεις πολλά πράγματα. Από άλλους παίρνεις τον τρόπο που σκέφτονται, από άλλους την τακτική τους, από άλλους κομμάτια από την πειθαρχία τους. Είναι συνδυασμός πραγμάτων που τα κρατάς. Θυμάμαι στην προετοιμασία ως ποδοσφαιριστής με πολλούς προπονητές είχα πάντα μαζί μου το τετράδιο και κατέγραφα την μεθοδολογία και την φιλοσοφία τους, τον τρόπο που λειτουργούσαν, τις ομιλίες που κάναμε.

Έχω κρατήσει πολλά από προπονητές που μου έκαναν εντύπωση. Σημαντικοί άνθρωποι που με επηρέασαν στον ξεκίνημα μου ήταν στα Χανιά, ο Δημήτρης Αγγελάκης, ο οποίος με έβαλε σε όλη αυτή την διαδικασία σαν ποδοσφαιριστή, ο Ευγένιος Γκέραρντ, πιο πριν ο συγχωρεμένος Θανάσης Λουκανίδης, ο οποίος μπορεί να μην ήταν τόσο πρωτοποριακός για την εποχή του, αλλά όταν καθόσουν να μιλήσεις μαζί του αντιλαμβανόσουν τι είναι προπονητής.

Σε κέρδιζε με αυτά που έλεγε. Πως λειτουργεί ένας προπονητής και πως μπορεί να σε επηρεάσει με μια ομιλία. Επίσης ο Γιάννης Κυράστας. Είναι πάρα πολλοί προπονητές. Ο προπονητής που είχα στη Νουμάνθια, επίσης ο Τζέιμι, ένας εξαιρετικός προπονητής που είχα στα τέλος της καριέρας μου στην Γουέλινγκ με τον οποίο εξακολουθώ να έχω επαφή, ο Τόμας Λέστερ, ο οποίος εργάζεται στα τμήματα υποδομής της Τσέλσι με τον οποίο ανταλλάσσουμε απόψεις, αλλά και με προπονητές από την Φούλαμ που κράτησα επαφή. Όλοι αυτοί μου έδειξαν τον δρόμο».

Συμπεραίνω πως υπήρχε μέσα σου το μικρόβιο του προπονητή πολλά χρόνια πριν...

«Πάρα πολλές φορές παίζοντας ποδόσφαιρο, είχα συλλάβει τον εαυτό μου στο ημίχρονο στα αποδυτήρια να κάνει σκέψεις για διάφορα πράγματα για το πως θα μπορούσαν να γίνουν τακτικά. Κάποιες φορές πράγματι έκανε αλλαγές ο προπονητής και γινόταν όπως το είχα στο μυαλό μου. Άλλες φορές αυτό που σκεφτόμουν για όσα συνέβαιναν στον αγωνιστικό χώρο μας το έλεγε ο προπονητής. Αυτό συνέβη σε συνδυασμό με καλούς προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκα και με βοήθησε πολύ. Είναι σημαντικό να μπορείς να διαβάζεις το παιχνίδι.

Στο ποδόσφαιρο μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου συμβαίνουν τα πάντα, αφού μπορεί να αλλάξει η ροή του. Η γενική εικόνα είναι να βλέπεις την εξέλιξη και τι πάει να γίνει στο παιχνίδι. Τότε έλεγα πως δεν θα γίνω προπονητής, αλλά πολύ μικρά πράγματα ήταν που με οδήγησαν στο να κάνω όλο αυτό το βήμα, αλλά και την ευκαιρία που μου έδωσε ο πρόεδρος της Αθλητικής Ένωσης Μυλοποτάμου, ο κ. Κουγιουμτζής. Αυτός μου άνοιξε την πόρτα».

Είσαι ένας άνθρωπος που το ποδόσφαιρο διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στη ζωή σου. Τι θέλεις να πετύχεις ως προπονητής;

«Πριν ξεκινήσω την προπονητική, έλεγα μέσα μου πως θα πρέπει να το κάνω με κάθε σεβασμό στον εαυτό μου, στους παίκτες και να είμαι ειλικρινής. Ξέρετε, η λέξη 'ειλικρινής' για τους προπονητές είναι κάπως παρεξηγημένη και παρωχημένη. Ο πολύ ειλικρινής προπονητής στην Ελλάδα παρεξηγείται. Επέλεξα έναν δύσκολο δρόμο, να είμαι πολύ ειλικρινής. Μπαίνοντας στην προπονητική είπα στον εαυτό μου πως θα το κάνω, γιατί όταν αφιερώνομαι σε κάτι θέλω να γίνεται τέλεια. Ήταν όλη μου η ζωή το ποδόσφαιρο. Από το πρωί που θα ξυπνήσω μέχρι το βράδυ που κοιμόμουν ανέπνεα για το πως θα γίνω καλύτερος, πως θα βελτιώσω τα πάντα.

Αυτό κάνω και ως προπονητής. Μέρα-νύχτα εκεί που κοιμάμαι ή εκεί που περπατάω σκέφτομαι τι θα πρέπει να αλλάξω. Σκέφτομαι 24 ώρες μόνο αυτό. Ξεκινώντας την προπονητική έβαλα ένα deadline, μια κόκκινη γραμμή για το πόσο διάστημα θα χρειαστεί να δουλέψω για να πάω πιο ψηλά. Σκοπός μου είναι να πάω όσο πιο ψηλά γίνεται. Φέτος για παράδειγμα βρίσκομαι στη Γ΄ Εθνική. Θέλω να βρίσκομαι εδώ όλη τη χρονιά και με την ομάδα εάν κάνουμε επιτυχίες και προχωρήσουμε μαζί θα είναι υπέροχο.

Δεν θέλω όμως να μείνω σε αυτές τις κατηγορίες, θέλω να προχωρήσω. Μακάρι ο Αλμυρός να είναι η ομάδα με την οποία θα ανέβουμε κατηγορίες. Θα είναι ευχής έργον. Τα δικά μου όνειρα και οι φιλοδοξίες θα είναι πολύ ωραίο να συνδυαστούν με τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των ανθρώπων εδώ».

Ποια είναι η προπονητική σου φιλοσοφία; Τι είναι αυτό που θέλεις να περάσεις στους παίκτες σου;

«Όταν χτίζεις μια ομάδα θεωρώ πως το πιο σημαντικό είναι το περιβάλλον, αυτό που θέλεις να περάσεις και να κατανοήσουν οι ποδοσφαιριστές σου. Οι παίκτες είναι τα πάντα για την αγάπη και το κίνητρο που τους δίνουμε για να κάνουν αυτό που χρειάζεται η ομάδα. Η φιλοσοφία μου, είναι να δημιουργούμε ένα περιβάλλον υψηλών επιδόσεων που βασικά θα ευνοεί την εξέλιξη και την επιτυχία της ομάδας. Χωρίς αυτό τίποτα δεν μπορεί να καταστεί βιώσιμο. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε ομάδες με προοπτική μεγάλης εξέλιξης.

Είμαι λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου, θέλω να βασίζομαι πάνω σε σύγχρονες ιδέες, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι αρχές μας να έχουν στέρεες βάσεις. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να υλοποιήσεις πρωτοποριακές και καινοτόμες ιδέες. Δίνω μεγάλη βάση στις νεαρές ηλικίες και σε ποδοσφαιριστές με φιλοδοξίες για να δημιουργούμε εξέλιξη. Μου αρέσει να υπάρχει ατομική εξέλιξη για να οδηγηθούμε στην ομαδική επιτυχία γιατί είναι συνδυασμός πραγμάτων και ασφαλώς μου αρέσει να θέτουμε στόχους γιατί θέλω πάντα να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο.

Δεν θέλω να βρίσκομαι σε ομάδα που έχει την νοοτροπία απλά να περάσει η χρονιά και δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Θέλω να ξέρω πως για δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια πάμε σε αυτό το μοντέλο, λειτουργούμε με συγκεκριμένο τρόπο, με ποια κριτήρια θα αποκτούμε παίκτες, το χρονοδιάγραμμα για την παραμονή των ποδοσφαιριστών, πως τους επιλέγουμε και πως χτίζουμε την ομάδα. Έτσι θέλω να σκέφτομαι για το ποδόσφαιρο. Κάποια προπονητικά μοντέλα που βασίζονται σε πιο μοντέρνες ιδέες είναι πιο δύσκολο να εφαρμοστούν στην Ελλάδα. Πρέπει όμως να σκεφτόμαστε πιο καινοτόμα, με καλές ιδέες και επιθετικό ποδόσφαιρο. Βέβαια κάθε ποδοσφαιριστής σκέφτεται διαφορετικά.

Οι μηχανοποιημένες ομάδες για μένα είναι άχρηστες ομάδες γιατί χάνεται το σενάριο τους. Αυτό συμβαίνει γιατί στηρίζονται πάνω σε πρόσωπα και όταν δεν πετύχει όλο αυτό, αυτομάτως καταρρέουν μολονότι έχουν επενδύσει πολλά χρήματα. Για αυτό επαναλαμβάνω χρειάζονται ομάδες με εξέλιξη. Οι παίκτες αυτών των ομάδων έχουν πάντα τον φόβο της αποτυχίας και αγωνίζονται υπό πίεση. Πως μπορείς να αποφορτιστείς από αυτό; Δίνοντας στον παίκτη ένα λεπτό περιθώριο λάθους. Είναι συνδυασμός πραγμάτων πως μπορεί να χτιστεί μια ομάδα. Δεν θα επέλεγα να έχω μηχανοποιημένη ομάδα.

Για παράδειγμα το να βρίσκεσαι σε μια ελληνική ομάδα που στηρίζεται σε πέντε πρόσωπα που θα εισπράττουν τεράστια ποσά και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές, απλά να έχουν μεγάλη διαφορά είναι κάτι που βλέπουμε συχνά. Υπάρχουν βέβαια μεγάλες ομάδες που βασίζονται στην εξέλιξη τους. Ο Άγιαξ, η Ντόρτμουντ, κάποιες γαλλικές, ολλανδικές και μερικές αγγλικές και ισπανικές ομάδες, επίσης το κάνουν αυτό. Είναι ένα μοντέλο που μπορεί να μακροημερεύσει και αποπνέει υγεία. Εμάς ο στόχος, εάν δεν μπορούμε να πατήσουμε σε αυτό το μοντέλο 100%, είναι να βασιστούμε τα πρώτα δύο χρόνια σε κάποια παιδιά, σε συνδυασμό με έμπειρους παίκτες. Σε βάθος χρόνου να ελαχιστοποιήσουμε το μπάτζετ και να επικεντρωθούμε στους παίκτες με τους οποίους έχουμε χτίσει την βάση μας για να προχωρήσουμε. Στον τρίτο μου χρόνο στην προπονητική καταλαβαίνω πως τα πάντα στο ποδόσφαιρο είναι θέμα δουλειάς».

Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκες στο εξωτερικό. Ονειρεύεσαι κάτι ανάλογο και ως προπονητής;

«Τον Ιανουάριο είχα έρθει σε συμφωνία με την Πρινσιπάτ. Πρόκειται για ομάδα στην Α΄ κατηγορία της Ανδόρρας. Δεν προχώρησε ωστόσο λόγω της κατάστασης με τον κορονοϊό. Η ομάδα αυτή είχε σταματήσει τις δραστηριότητες της τα τελευταία δύο χρόνια και επρόκειτο να την αναλάβουν κάποιοι Ρώσοι επενδυτές. Ο άνθρωπος που με εκπροσωπεί ονομάζεται Σίλβα και θα είχε ρόλο γενικού διευθυντή στον σύλλογο».