Το…γεμάτο ντεμπούτο του Λαλά και η «μάχη» με τον Ανδρούτσο!

Να λοιπόν που φόρεσε τα «ερυθρόλευκα» για πρώτη φορά κι ο Κένι Λαλά, το τελευταίο χειμερινό μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, παίκτης που ήρθε να πάρει ουσιαστικά τη θέση του πολύπειρου Ραφίνια στο δεξί άκρο της άμυνας.

Πώς τον είδαμε τον 29χρονο Γάλλο; Νομίζω ότι ισχύει αυτό που λέμε, «για πρώτη φορά, καλός ήταν». Μία θετική δηλαδή εικόνα, κάτω από το πρίσμα της συμμετοχής του για πρώτη φορά σε παιχνίδι του Ολυμπιακού, μετά από παρουσία μόλις μίας εβδομάδας στο Ρέντη. Αν θέλουμε να το αναλύσουμε παραπάνω, πιστεύω ότι θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι ο Λαλά έκανε ένα πολύ…γεμάτο ντεμπούτο κόντρα στον Άρη, σε αυτόν τον πρώτο προημιτελικό του Κυπέλλου! Εννοώ ότι παρότι έπαιζε για πρώτη φορά, ο Γάλλος είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι. Έκανε πολλά πράγματα, άλλα καλά, άλλα λιγότερο καλά. Ήταν, όμως, μέσα στο παιχνίδι, δεν «χάθηκε» σε σχεδόν καμία στιγμή-ούτε κρύφτηκε.

Για να είμαι ειλικρινής, αυτό που περίμενα, με βάση τα όσα είχα ακούσει, και δεν είδα ήταν τα πολλά ανεβάσματα του στην επίθεση. Αν δεν είναι αυτό ακριβώς που είδαμε το στιλ του παιχνιδιού του και ήταν κάπως κουμπωμένος για πρώτο ματς που έπαιζε, είναι ένα άλλο θέμα. Πάντως, δεν έφευγε με μεγάλη συχνότητα στην επίθεση ο Γάλλος. Κι όταν το έκανε, πέρασε εν τέλει μόνο δύο σέντρες, μία επικίνδυνη και μία πολύ κακή. Μία δύο φορές κόπηκε προσπαθώντας να βγει μπροστά και θα έλεγα ότι επιθετικά, η καλύτερη κίνηση του ήταν μία πολύ έξυπνη πάσα που έβγαλε τον Ραντζέλοβιτς σε πλεονεκτική θέση στην αντίπαλη περιοχή για μία σέντρα από την οποία θα μπορούσαν να προκύψουν προϋποθέσεις ευκαιρίας. Κάποια στιγμή τον είδαμε και να πατάει την περιοχή του Άρη περιμένοντας μία πάσα που ποτέ δεν ήρθε, ίσως μία πρώτη ένδειξη ότι μπορεί και να απειλήσει περισσότερο.

Μου φαίνεται, πάντως, ότι με βάση όσα είδαμε χθες, μπορούμε να τον κρίνουμε πιο πολύ για το αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού του, παρά για το επιθετικό, με τον αστερίσκο ότι πράγματι δεν ήταν εύκολο να έχει πολλές καλές συνεργασίες από το πρώτο του ματς. Αλλά στη φάση της άμυνας πρωταγωνίστησε σε πολλές στιγμές, τις σαφώς περισσότερες με θετικό τρόπο.

Για παράδειγμα, η ταχύτητα του τον βοήθησε να αντεπεξέλθει σε δύο αντεπιθέσεις του Άρη, εκ των οποίων η μία μπορούσε εύκολα να φέρει το 2-2. Ο τρόπος που έκοψε τον Μάνο, ο οποίος είχε φύγει μόνος μπροστά, ήταν απολύτως επαγγελματικός. Γενικά έβγαλε αρκετές καλές άμυνες, είχε αρκετές καλές επεμβάσεις και καλύψεις κι αρκετές άλλες έκοψε επιθέσεις και σέντρες του Άρη, ενώ παρότι δεν είναι ψηλός πήρε τις κεφαλιές που «έπρεπε» να πάρει.

Εξίσου αλήθεια είναι ότι είχε και τις δύσκολες στιγμές του.

Μία απόκρουση που έκανε σε όχι δύσκολη μπαλιά ήταν τόσο απρόσεκτη που έστειλε την μπάλα πάνω στον Μπερτόλιο, με τον Τζολάκη εκτός εστίας-εκ τύχης ο Ολυμπιακός γλίτωσε εδώ το γκολ.

Σε μία μονομαχία «ένας μ’ ένα» ο Σίλβα του Άρη τον πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία, για να βγει ο Σωκράτης και να καλύψει αποτελεσματικά τον Λαλά, όπως παρεμπιπτόντως είχε κάνει νωρίτερα ο Λαλά με μία πολύ γρήγορη επέμβαση κάνοντας τον τρίτο στόπερ και καλύπτοντας μία αδράνεια του Σωκράτη, ο οποίος νόμιζε ότι η μπάλα θα έβγαινε άουτ.

Υπήρξε μία τρίτη στιγμή, στην οποία έπρεπε να συγκλίνει καλύτερα προς τον άξονα της περιοχής του Τζολάκη και να «κλείσει» καλύτερα όπως έπρεπε να κάνει ξανά σε ρόλο τρίτου στόπερ τον Μάνο, κάτι που δεν το έκανε, ίσως και σε αδυναμία συνεννόησης με τον Σωκράτη, δίνοντας τη δυνατότητα στον φορ του Άρη να κάνει την τελική (όχι καλή, αλλά από καλή θέση).

Και στο τέλος του ματς του ξέφυγε ο Μπρούνο, όμως έσπευσε και τον πίεσε, ώστε να μην φανεί επικίνδυνος.

Μία άλλη παρατήρηση που μπορεί κάποιος να κάνει είναι ότι πρόκειται για αμυντικό με καλή τεχνική, που του επιτρέπει να έχει μία ευχέρεια στην συμμετοχή του παιχνιδιού. Γενικά ήταν μία καλή πρώτη εικόνα. Όχι εικόνα να σε ενθουσιάσει, αλλά εικόνα να σου δώσει μία αρκετά σοβαρή πιθανότητα ότι θα σε βοηθήσει.

Τώρα, αν θέλουμε να μιλήσουμε για άμεσα, δεν είμαι βέβαιος ότι ο Μαρτίνς θα επιλέξει τον Λαλά για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και το πρώτο ματς με την PSV.

Θεωρώ ότι ο προπονητής θα το βασανίσει το μυαλό του, γιατί ο Ανδρούτσος είναι σε καλή κατάσταση και δείχνει τουλάχιστον αυτή την στιγμή πιο καλός στο να βγει γρήγορα μπροστά και να συνδυαστεί επιθετικά, ενώ βγάζει μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι του.

Το κακό με τον Έλληνα άσο είναι τα τελειώματα του όταν ακριβώς φτάνει στο σημείο να κάνει τη σέντρα έχοντας βγει ωραία στην επίθεση. Π.χ. με τον ΟΦΗ επιχείρησε εννιά σέντρες (!) και καλή ήταν μόνο μία και δη η μοναδική που έβγαλε με το κακό του πόδι, το αριστερό! Δεν μπορείς να κάνεις εννιά σέντρες και να περνάς τη μία, ο απολογισμός είναι πολύ φτωχός.

Όπως θα πρέπει να προσέξει ο Ανδρούτσος και τον τρόπο που κάνει άμυνα όταν επιχειρεί σέντρα ο αντίπαλος. Ενώ γενικά είναι aggressive στο παιχνίδι του, τον βλέπουμε να βγαίνει πρώτος στην μπάλα κλπ, δεν πάει σωστά να μαρκάρει σε αυτό το κομμάτι κι έτσι του «περνάνε» σέντρες από την πλευρά του. Γενικά έχει βελτιωθεί στο ανασταλτικό κομμάτι, τον είδαμε π.χ. να βάζει ωραία το σώμα του και να κόβει έτσι μία δύσκολη επίθεση του ΟΦΗ κερδίζοντας και φάουλ, αλλά χρειάζεται κι άλλη δουλειά-και δεν το λέω αυτό γιατί του έκανε μία «ποδιά» την Κυριακή ένας μικρός του ΟΦΗ, ο Γρίβας.

Η αίσθηση που έχω είναι ότι ο Ανδρούτσος θα το παλέψει και δεν θα καταθέσει τα όπλα για τη θέση του δεξιού μπακ, παρότι είναι σαφές ότι ο Λαλά είναι ένας ποιοτικός αμυντικός.

Άσχετο: Κύπελλο παίζει στα Γιάννινα σήμερα ο Παναθηναϊκός, μοναδική δηλαδή πιθανότητα να κερδίσει κάποιο τρόπαιο μετά από πολλά χρόνια, και τον Διούδη τον «κρατάνε» για να παίξει την Κυριακή με τον Ολυμπιακό. Και πόσους ακόμη…