Θέλει χρήματα, θέλει κόπο, κυρίως θέλει τρόπο…

Προφανώς, πρώτα χρειάζονται τα χρήματα. Να υπάρχουν, να είναι διαθέσιμα. Να μπορείς να πληρώσεις συμβόλαιο σε Ελληνα ποδοσφαιριστή 1,5 εκατ. ευρώ (καθαρά χρήματα), όπως έκανε ο Ολυμπιακός με τον Παπασταθόπουλο. Προφανώς χρειάζεται κόπος. Να έχουν ψάξει με τις ώρες οι σκάουτέρ σου και όλο το τιμ που ασχολείται με τις μεταγραφές, να έχει ξεσκονίσει για την ακρίβεια, τις περιπτώσεις των παικτών που θες να αποκτήσεις. Ο Ολυμπιακός το έκανε στην περίπτωση του Ρέαμπτσιουκ...

Στην αρχή, όταν ακούς ότι είναι Μολδαβός αριστερός μπακ που αγωνίζεται στην Πάσος Φερέιρα, σηκώνεις το φρύδι, όπως ο Κουτσόπουλος όταν τρώει ανάλατο φαγητό. Στη συνέχεια, όταν τον ψάξεις λίγο περισσότερο, αρχίζεις και το βλέπεις διαφορετικά και όταν ακούς ότι προσπαθεί να του αλλάξει το δρόμο η Πόρτο και να μην κάνει το ταξίδι για τον Πειραιά, αλλά για το «Ντραγκάο», καταλαβαίνεις ότι εδώ κάτι υπάρχει. Αλλωστε έτσι την πάτησε ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι από την Πόρτο με τον Νιγηριανό αριστερό μπακ Ζαϊντού της Σάντα Κλάρα, τον οποίο ο Μαρτίνς ήθελε σαν τρελός. Συμφώνησε με την ομάδα του και πάνω που πήγε να συμφωνήσει και με αυτόν, εμφανίστηκε η Πόρτο. Ο Ολυμπιακός τον έχασε (δυστυχώς γιατί αποδεικνύεται σπουδαίος παίκτης), διότι η Πόρτο του έταξε θέση βασικού, μετά την πώληση του Τέλες στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Τώρα ο Ολυμπιακός πήρε την εκδίκησή του. Όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσει ο Ολεγκ ανάμεσα σε Πόρτο και Ολυμπιακό, ο Μαρτίνς έπαιξε το χαρτί του βασικού. Βασικός στον Ολυμπιακό ή αναπληρωματικός στην Πόρτο; Προφανώς το πρώτο και ο Ρέαμπτσιουκ προσγειώθηκε στον Πειραιά, από εκεί απευθείας στη βασική ενδεκάδα και στη συνέχεια δεν βγαίνει από αυτήν…

Ο οργανισμός Ολυμπιακός όμως, ψάχνονταν και για δεξί μπακ. Μέσα κι έξω από την ομάδα. Ο Μαρτίνς όταν ανέλυσε τι πήγε χειρότερα φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ από πέρυσι, μαζί με τους αναλυτές της ομάδας, κατέληξε εύκολα στο συμπέρασμα. Τα ακραία μπακ. Δεν εξέθεσαν τον Ολυμπιακό οι Ραφίνια, Χολέμπας, απλώς ήταν φανερή υποβάθμιση σε σχέση με το Ομάρ, Τσιμίκας. Την ίδια ώρα στον Μαρτίνς αυξάνονταν η δυσαρέσκεια για τον Ραφίνια και τις προπονήσεις του. Κάπως έτσι πρώτα έβγαλε από τη ναφθαλίνη τον Ανδρούτσο.

Ηταν μία ιδέα που μας την είχε παρουσιάσει πρώτη φορά την προηγούμενη σεζόν σε κάποια ματς Κυπέλλου στις πρώτες φάσεις της διοργανώσεις. Και τότε και τώρα κάτι είχε δει.

Ο μικρός που μεγάλωσε πλέον, αισθάνθηκε ότι αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία της καριέρας του στον Ολυμπιακό. Είτε θα την έπιανε από τα μαλλιά, είτε θα έφευγε. Μοιάζει να συμβαίνει το πρώτο και έτσι έδωσε μία λύση στον προπονητή του εκ των έσω. Με την ασφάλεια ότι ο Ολυμπιακός έχει Ανδρούτσο και Ντρέγκερ, άρα μπορεί να ζήσει χωρίς Ραφίνια του έστειλε το μήνυμα να βρει ομάδα και έψαξε με ησυχία τον επόμενο. Ο Μοντεστό έριξε ξανά στο τραπέζι μία ιδέα από τα παλιά. Τον είχε προτείνει ξανά πριν ένα, πριν ενάμιση χρόνο, τον Λαλά. Εμπειρος, αξιόπιστος, και κυρίως γεμάτος από ενέργεια και ταχύτητα.

Ότι δηλαδή έλειπε εμφανώς. Το deal προχώρησε με την έγκριση του Μαρτίνς που τον είδε αρκετά. Ο Πορτογάλος είπε «mea culpa» για το «λάθος» του το καλοκαίρι να επιμείνει στον Ραφίνια (ο Ολυμπιακός δεν τρελαίνονταν και προτιμούσε τον Ράφαελ της Λυών), η ομάδα ομολόγησε το δικό της λάθος με την περίπτωση Βινάγκρε και όλοι μαζί πήγαν παρακάτω. Και το παρακάτω η αλήθεια είναι ότι μοιάζει εμφανώς καλύτερο.

Κάπου εκεί ήρθε το… μπόνους Παπασταθόπουλος. Εδώ έρχεται και ο τρόπος… Ο Ολυμπιακός πάντα έχει τις κεραίες του ψηλά για Ελληνες παίκτες που μπορούν να παίξουν βασικοί για αυτόν. Πόσοι είναι αλήθεια αυτοί; Ο Παπασταθόπουλος σίγουρα ένας. Όταν μάλιστα είναι και ελεύθερος, τότε ακόμη καλύτερα. Προφανώς ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να πληρώσει το συμβόλαιο της Αρσεναλ, ούτε κατά διάνοια. Μπορούσε όμως να τον περιμένει. Να του δείξει το δικό του οικονομικό ταβάνι και να του δώσει όσο χρόνο θέλει για να αποφασίσει. Ο… τρόπος που λέγαμε στον τίτλο του κειμένου.

Ο Ολυμπιακός πήρε λοιπόν και τον Σωκράτη και όλα αυτά έγιναν με φόντο την ομάδα και το μέλλον της. Ο Ολυμπιακός δεν είχε καμία ανάγκη μεταγραφικής ενίσχυσης σε τούτη εδώ την χρονική περίοδο. Προφανώς και όλες οι ομάδες του κόσμου, πάντα θέλουν μεταγραφική ενίσχυση, αλλά στον Ολυμπιακό δεν υπήρχε επιτακτική ανάγκη για κάτι τέτοιο. Ο Ολυμπιακός όμως δεν σκέφτηκε με βάση το πρωτάθλημα που μάλλον θα πάρει, αλλά με βάση το ερχόμενο καλοκαίρι. Ψώνισε σήμερα για να είναι έτοιμος τον Ιούλιο. Και αυτό ακριβώς είναι που δείχνει ότι σε επίπεδο οργάνωσης είναι πιο μπροστά από όλους.

Αν ο Ολυμπιακός πάρει το πρωτάθλημα θα παίξει προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ στα μέσα Ιουλίου. Εκεί λοιπόν το ξέρει από σήμερα, ότι δεν μπορεί να πάει με μεταγραφές του καλοκαιριού, είναι σχεδόν αδύνατο, αφού καλά καλά δεν θα έχει παίξει φιλικά όταν θα παίξει τον πρώτο προκριματικό του και χρόνος για να δέσουν τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα δεν υπάρχει. Θα πήγαινε λοιπόν το ερχόμενο καλοκαίρι με Χολέμπας, Βινάγκρε; Αδύνατον.

Συνεπώς ήθελε αριστερό μπακ εδώ και τώρα. Θα πήγαινε με δεξιά μπακ Ραφίνια (στα 36 του) και Ντρέγκερ που ο προπονητής δεν τον πιστεύει. Αδύνατον. Το καλοκαίρι λοιπόν θα έπρεπε να πάρει δύο δεξιά μπακ και δύο αριστερά μπακ και θα έπρεπε να παίξει με αυτούς τα κρίσιμα ματς. Το έκανε από τώρα για να έχει έτοιμη την ομάδα το καλοκαίρι.

Θα μου πείτε αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνει μεταγραφές το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός. Ασφαλώς και όχι, αλλά η ενδεκάδα που θα παίξει τους πρώτους προκριματικούς γύρους θα είναι η φετινή, με εξαίρεση ίσως έναν εξτρέμ. Και αυτό του δίνει τεράστιο πλεονέκτημα για τα καλοκαιρινά προκριματικά, διότι εννιά στις δέκα φορές αυτές που τα καταφέρνουν στο μαραθώνιο του καλοκαιριού, δεν είναι οι ομάδες με τις πολλές και καλές μεταγραφές, αλλά αυτές που άλλαξαν λιγότερο σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν…