Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν και βρέθηκαν ο ένας κανονικός υποψήφιος πρωταθλητής κι ο άλλος ελλιπής

Είχαμε χθες ένα μεγάλο ντέρμπι για το ελληνικό πρωτάθλημα, στο οποίο δεν υπάρχει η παραμικρή αμφισβήτηση!

Καμία αμφισβήτηση για τα σφυρίγματα από πλευράς διαιτησίας. Ο Γερμανός Μπριχ το έκοψε το καρπούζι ακριβώς στη μέση, δεν έπαιξε έδρα ούτε 51-49.

Καμία αμφισβήτηση αναφορικά με τον παράγοντα τύχη. Ίσα ίσα ο νικητής ήταν αυτός που εκτός από τα τρία γκολ είχε τρία (!!!) δοκάρια.

Καμία αμφισβήτηση σε σχέση με τυχόν εξωγηπεδικά παρατράγουδα. Η αποστολή των φιλοξενούμενων κινήθηκε με όλη την άνεση της.

Σε αυτό λοιπόν το ντέρμπι στο οποίο δεν υπήρξε η παραμικρή αμφισβήτηση, οι δύο ομάδες ζυγίστηκαν μετρήθηκαν και η μία ομάδα, ο Ολυμπιακός, βρέθηκε κανονική υποψήφια για τον τίτλο του πρωταθλητή, ενώ η άλλη, ο ΠΑΟΚ, ελλιπής.

Δεν σημαίνει αυτό ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει μία καλή ομάδα-το αντίθετο: το πάλεψε πολύ το παιχνίδι, όπως άλλωστε φαίνεται και από το ότι το σκορ ήταν στο εύθραυστο 1-0 έως το 77^ο λεπτό. Επίσης είναι αλήθεια ότι θα μπορούσε κάποια στιγμή στο ματς να βάλει ένα γκολ ο ΠΑΟΚ και να αλλάξει η ροή του παιχνιδιού. Ωστόσο, η γενική εικόνα παραμένει η ίδια-όπως αποδείχθηκε και χθες δεν έχει μία τόσο καλή ομάδα ώστε να ανταγωνιστεί τον Ολυμπιακό στη μάχη για τον τίτλο.

Ο Ολυμπιακός τέλειωσε ένα παιχνίδι, στο οποίο ο αντίπαλος του έπαιζε το τελευταίο του ίσως χαρτί για να ξαναέμπαινε κάπως πιο ζωντανά στη μάχη του τίτλου, έχοντας στο ενεργητικό του τρία γκολ, δύο δοκάρια και δύο ακόμη καθαρές ευκαιρίες για γκολ (από Καμαρά και Μπρούμα)! Την στιγμή που η δική του εστία απειλήθηκε στην πραγματικότητα σε τρεις περιπτώσεις (σουτ Κμέτσικ και Τζόλη και κεφαλιά Ουάρντα). Μιλάμε για διπλάσιες φάσεις για γκολ. Προσέξτε, με απόντα τον Βαλμπουενά…

Από τη μία είδαμε μία ομάδα με ένα προπονητή που έκανε όσα έπρεπε να κάνει με ένα συγκεκριμένο πλάνο για να βγει νικητής. Δεν ντράπηκε να επαναφέρει το πιο συντηρητικό θεωρητικά 4-3-3, ενθυμούμενος ότι με το 4-2-3-1 είχε υποφέρει στην Τούμπα στο β΄ ημίχρονο. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να βάλει τον Φορτούνη στα άκρα της επίθεσης αντί του Βαλμπουενά, αλλά και να τον βγάλει στο 1-0 περνώντας τον Βρουσάι (στο 73’ η αλλαγή, στο 77’ το 2-0). Κι ακόμη κι όταν έβγαλε στο 87’ τον Καμαρά βάζοντας τον Πέπε, στο 89’ έγινε και το 3-0!

Κι από την άλλη είδαμε έναν άπειρο προπονητή, που θέλησε να δείξει ότι δεν προσαρμόζει το πλάνο του ανάλογα με τον αντίπαλο κι έπαιξε με το πιο επιθετικογενές 4-2-3-1, που άφησε στον πάγκο τον Σβαμπ από τις πάσες του οποίου είχε τις καλύτερες επιθετικές στιγμές τέσσερις ημέρες πριν με την ΑΕΚ, που μόνο μετά το 1-0 άλλαξε αμοιβαία θέσεις σε Τζόλη και Ζίφκοβιτς βάζοντας τους εκεί που βολεύονται καλύτερα, που κράτησε στο ματς επί 70 λεπτά τον ακίνητο Κμέτσικ κρατώντας στον πάγκο τον κινητικό Σφιντέρσκι και που επέλεξε να παίξει την περασμένη Τετάρτη με όλους τους βασικούς του κόντρα στα δεύτερα της Λάρισας για το Κύπελλο, ενώ είχε δύο κολλητά ντέρμπι μέσα σε ένα τετραήμερο….

Ο ΠΑΟΚ σε ολόκληρο το 90λεπτο μπορεί να λέει ότι πίεσε πραγματικά πολύ τον Ολυμπιακό στα πρώτα 10-12 λεπτά (τόσο άντεξε, ούτε ένα παραπάνω) κι ότι αμέσως μετά το 1-0 είχε ένα 15λεπτο στο οποίο όντως αντέδρασε καλά. Σε όλο το υπόλοιπο διάστημα, ο Ολυμπιακός άλλοτε κυριαρχούσε, άλλοτε ήλεγχε πλήρως το παιχνίδι κι άλλοτε το είχε σε ισορροπία.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας έκαναν μία σοβαρή εμφάνιση, μείωσαν σε σημαντικό βαθμό τους κινδύνους για την εστία τους και με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους έγιναν επικίνδυνοι για τον αντίπαλο γκολκίπερ. Με πλαγιοκοπήσεις προϊόν οργανωμένης επίθεσης (Ραφίνια σε Μπρούμα), με βαθιές καλές μπαλιές από πίσω προς τα άκρα (Σεμέδο σε Μπρούμα κι ευκαιρία του Καμαρά), με προσωπικές ενέργειες-μπούκες από τα άκρα (Καμαρά σε δοκάρι Μπρούμα), με πάσες στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας (Εμβιλά σε Φορτούνη και στην εξέλιξη της φάσης Μπουχαλάκης σε Ελ Αραμπί, 1-0), με συνεργασίες (Φορτούνη-Καμαρά στο δοκάρι του Μαντί).

Και στο τέλος, όταν ο αντίπαλος είχε αρχίσει να ξεμένει, οι Πειραιώτες έπαιξαν και ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά τους, την πίεση λίγο πριν τη μεσαία γραμμή. Αν προσέξατε, στη φάση του 2-0 ο Τζόλης έκανε το λάθος γύρισμα στον Ελ Αραμπί, γιατί είχε στον σβέρκο του τον Βρουσάι…Στη δε φάση του 3-0, όλα ξεκίνησαν από κλέψιμο της μπάλας από τον Εμβιλά…Κι ενδιάμεσα, σε ένα σουτ λίγο έξω του Μπρούμα (κόντραρε την μπάλα ένας αμυνόμενος και την έβγαλε κόρνερ), ξανά όλα άρχισαν από την πίεση του Ελ Αραμπί πάνω στην πρώτη πάσα του ΠΑΟΚ…

Ο Ολυμπιακός είχε διακρίνει βέβαια, ότι το αδύναμο σημείο του ΠΑΟΚ ήταν κυρίως από αριστερά, με τον δεξιοπόδαρο Ροντρίγκο. Από εκεί λοιπόν έβγαλε φάσεις κρίσιμες, με τον Φορτούνη, αλλά και τον Καμαρά, που εναλλάσσονταν σε θέσεις έξω δεξιά και Νο 10, ενίοτε δε φόρτωναν εκείνη την πλευρά. Με τον Ραφίνια να έχει πράγματι λιγοστά ανεβάσματα, αλλά αυτό που λέμε ποιοτικά. Παράλληλα, ο Μαρτίνς είχε δει ότι ο Ίνγκασον με τον Βαρέλα δεν βγάζουν την καλύτερη χημεία κι έτσι επέμενε στις πάσες στην πλάτη τους.

Σε ένα καλά διαβασμένο παιχνίδι από τον Πέδρο, υπήρξε μία «λεπτομέρεια» για τα πρώτα 30 λεπτά: σε αυτό το διάστημα δεν έβγαινε τίποτα στον Φορτούνη! Δεν είναι ότι του έλειπε η διάθεση-δύο φορές γύρισε πίσω στην άμυνα κι έκλεψε την μπάλα. Ήταν, όμως, λες και είχε μπλοκάρει το μυαλό του: είχε κακές πάσες, έχασε την μπάλα, κόβονταν, είχε κακή σέντρα για τον Ελ Αραμπί που την περίμενε μπροστά του και την είδε πίσω του, ενώ αποκορύφωμα ήταν η ακατανόητα λανθασμένη πάσα του προς τα πίσω στην πιο καλή αντεπίθεση της ομάδας σε όλο το ματς. Δείτε στη φωτό κι αναρωτηθείτε πώς δεν έγινε αν όχι γκολ, τουλάχιστον κλασική ευκαιρία αυτή η φάση.

Και ξαφνικά, εκεί γύρω στο 30 λεπτό όλα άλλαξαν! Ο Φορτούνης έγινε κανονικός Φορτούνης κι αμέσως έκανε διαφορά ο Ολυμπιακός, που μέχρι τότε δεν είχε ευκαιρία κατά βάση γι΄ αυτό το λόγο. Με τον Φόρτου στα νορμάλ του επίπεδα, όλα έγιναν πιο εύκολα. Και ήρθαν και το γκολ κι οι ευκαιρίες. Ακόμη δε και στη φάση του 1-0, μπορεί στην αρχή ο Ίνγκασον να τον κλείνει καλά και να του στερεί μία καθαρή ευκαιρία, αλλά ο Έλληνας άσος με πείσμα ξαναπαίρνει τον έλεγχο της μπάλας και πολύ σωστά την γυρίζει πίσω στον Μπουχαλάκη.

Ο Ολυμπιακός είχε τον ένα παίκτη του καλύτερο από τον άλλο και δεν είναι δυνατόν να μην επιβραβεύονταν χθες από το ίδιο το ποδόσφαιρο. Κάπως έτσι ήρθε και ένα δεύτερο 3-0 σε ντέρμπι, μετά από εκείνο επί της ΑΕΚ στις αρχές του μήνα. Από τις 16 Δεκέμβρη έως τις 27 Γενάρη ο νταμπλούχος έδωσε τέσσερα ντέρμπι με τις δύο ομάδες που του στέρησαν για μία διετία (2018 και 2019) το πρωτάθλημα. Τα αποτελέσματα και με τους δύο ήταν 3-0 εντός έδρας κι 1-1 εκτός έδρας, με τον Ολυμπιακό να ισοφαρίζεται στο 79’ στο ΟΑΚΑ και να ισοφαρίζει στο 77’ στην Τούμπα. Πριν ξεκινήσει αυτή η σειρά των ντέρμπι, ο Ολυμπιακός ήταν τέσσερις κι έξι πόντους μπροστά από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Τώρα, είναι μπροστά τους 14 και 15 πόντους…

Ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν αδύνατο σε αυτή την τριετία του στην Ελλάδα να υστερούσε σε αποτελέσματα απέναντι σε μία έστω ομάδα. Έτσι, πλέον σε οκτώ ντέρμπι πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ έχει τρεις νίκες (1-0 κι 1-0 έξω και 3-0 μέσα), δύο ισοπαλίες (1-1 μέσα κι έξω) και τρεις ήττες (0-1 και 0-1 μέσα κι 1-3 έξω). Αλλά και μία πρόκριση στο Κύπελλο (2-3 έξω, 2-0 μέσα). Ο Πορτογάλος σταθερά οδηγεί τον Ολυμπιακό σε ένα δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα, την ώρα που τον έχει στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ, όπως τον είχε και πέρυσι τέτοια εποχή, ενώ φυσικά συνεχίζει και στο Κύπελλο.

Του αξίζει και του Πέδρο ένα μεγάλο μπράβο…

Άσχετο: το ποδόσφαιρο έτσι είναι, σε τιμωρεί, όταν κάνεις πράγματα κόντρα σε αυτό. Έσπευσαν στον ΠΑΟΚ να φάνε τον Πασχαλάκη, επειδή στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός δεν έκανε καλή έξοδο στο γκολ της ισοφάρισης, του Μπα. Κι έβαλαν τον Ζίφκοβιτς. Αποτέλεσμα; Δύο γκολ από την ΑΕΚ κι άλλα τρία από τον Ολυμπιακό, με τρία δοκάρια…Το να ψάχνεις να βρεις ενόχους όταν δεν υπάρχουν, έχει και το τίμημα του….