Παναθηναϊκός: Άγρια νιάτα!

• 
• Ο Αλεξανδρόπουλος έσπασε το καλούπι των Ελλήνων χαφ
• 
• Καμπετσής και Εμμανουηλίδης αρπάζουν τις πραγματικές ευκαιρίες
• 
• Αλλαγές στο σωστό timing που έσπασαν την πίεση του ΟΦΗ

Μεγάλο πράγμα η ψυχολογία στο ποδόσφαιρο και ο Παναθηναϊκός βιώνει τις ευεργετικές συνθήκες που δημιουργούν αυτές σε έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό. Το Τριφύλλι μέσα στο 2021 έχει χτίσει ένα σερί τεσσάρων νικών, στα τελευταία εννιά παιχνίδια έχει επιβληθεί επτά φορές και συνεχίζει να βρίσκει τον τρόπο να βάζει τα τρίποντα στο σακούλι, παρουσιάζοντας ένα κυνικό πρόσωπο και εκμεταλλευόμενος κατά κύριο λόγο την συμπεριφορά του πίσω από την μπάλα.

Κακά τα ψέμματα, το Τριφύλλι καλό ποδόσφαιρο δεν παίζει, βάζει ένα γκολ και μετά περιμένει στο μισό γήπεδο για να χτυπήσει στην κόντρα, παίζει συχνά με την φωτιά αλλά όπως έχουμε ξαναπεί, τώρα μετρά η ουσία. Φυσικά, με αυτόν τον τρόπο δεν μπορεί να πάει μακριά, σε κάποια παιχνίδια δεν θα προηγηθεί, θα πρέπει ο Λάζλο Μπόλονι να μάθει το σύνολο του να παίζει. Να κυριαρχεί. Και ο Παναθηναϊκός έχει το ρόστερ για να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο...

Στο 2-0 επί του ΟΦΗ, το Τριφύλλι βρήκε στιγμές. Δύο εξαιρετικές συνεργασίες για να φτάσει στο γκολ και κυρίως σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια, ήταν καλύτερος ανασταλτικά. Με εξαίρεση μία καλή στιγμή με τον Στάικο στο 77᾽, δεν απειλήθηκε σοβαρά, έπαιξε καλύτερη άμυνα και δεν χρειάστηκε την ποιότητα του Διούδη για να κρατήσει ανέπαφη την εστία του. Είναι άλλο πράγμα το παίζω καλό άμυνα και δεν δέχομαι γκολ κι άλλο το κάθομαι πίσω, τρώω φάσεις και επειδή έχω σπουδαίο πορτιέρε, δεν παραβιάζεται η εστία μου. Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Ο Αλεξανδρόπουλος έσπασε το καλούπι των Ελλήνων χαφ

Μεγάλος πρωταγωνιστής στην νέα νίκη του Παναθηναϊκού, ήταν δίχως αμφιβολία ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος. Αυτό το παιδί έλαμψε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το χορτάρι ως ποδοσφαιριστής της ομάδας και συνεχίζει να επιβεβαιώνει παιχνίδι με το παιχνίδι, το γιατί θεωρείτε ένα τεράστιας σημασίας κεφάλαιο για τον σύλλογο. Ο 20χρονος άσος έχει κάτι που πραγματικά τον κάνει να ξεχωρίζει.

Δεν θυμίζει σε τίποτα Έλληνα κεντρικό μέσο της τελευταίας δεκαετίας. Όποιος παρακολουθεί στενά το ελληνικό ποδόσφαιρο, ειδικά αυτή την ομάδα, θα είχε βαρεθεί να βλέπει παίκτες του άξονα μόνο να τρέχουν, να μαρκάρουν και να πασάρουν την μπάλα δίπλα στα πέντε και τα δέκα μέτρα για να... μακιγιάρουν την αδυναμία τους να δημιουργήσουν. Ο Σότος είναι το κάτι άλλο.

Εκτός από την ένταση και τον βαθμό της επιθετικότητας στο μαρκάρισμα του που αμφότερα είναι σε υψηλό επίπεδο, δεν θα φοβηθεί να πάρει πρωτοβουλίες. Θα δοκιμάσει και την μπαλιά στην πλάτη της άμυνας, θα προσπαθήσει να παίξει κάθετα και το κυριότερο; Θα την κουβαλήσει. Είναι τρομερή η ικανότητα του παιδιού αυτού να οδηγεί την μπάλα κάθετα προς την εστία, να... επελαύνει. Μία από αυτές τις κούρσες έφερε την πιο όμορφη ασίστ που έχουμε δει την τελευταία πενταετία στον Παναθηναϊκό. Σαράντα μέτρα με την μπάλα στα πόδια, γύρισμα διαγώνια και προς τα πίσω με τακουνάκι παρακαλώ, έτοιμο γκολ στον Καμπετσή! Ενέργεια κλάσης.

Το συμβόλαιο του λήγει το καλοκαίρι του 2022. Αύριο το πρωί, δίχως υπερβολή, θα πρέπει να κληθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αν αυτό το παιδί έχει την υγειά του(τα μυαλά του είναι μέσα στο κεφάλι και η ωριμότητα της σκέψης του αποτελεί ένα από τα προσόντα του) θα κάνει σπουδαία καριέρα, θα μπορέσει να αποτελέσει πυλώνα ενός κανονικού Παναθηναϊκού και θα γεμίσει τα ταμεία της ΠΑΕ, όταν έρθει αυτή η ώρα, που σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς να την αποφύγεις.

Καμπετσής και Εμμανουηλίδης αρπάζουν τις πραγματικές ευκαιρίες

Αργύρης Καμπετσής: Δύο γκολ και μία ασίστ στα τελευταία τρία παιχνίδια. Όσες φορές έχουμε αναφερθεί στον διεθνή επιθετικό, αυτό που πάντα τονίζαμε είναι πως πραγματικές ευκαιρίες δεν πήρε στον Παναθηναϊκό. Συγγνώμη, αλλά... σκόρπια δεκάλεπτα και δεκαπεντάλεπτα, δεν μπορούν να αποτελούν τέτοιες. Ο μόνος που έκανε καριέρα έτσι, ήταν ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Και τον μνημονεύουμε μέχρι και σήμερα. Ο Καμπετσής στην πρώτη σεζόν του Δώνη δεν πήρε ποτέ πάνω από δύο σερί παιχνίδια βασικός στο πρωτάθλημα και πέρυσι τα πήρε μαζεμένα(τέσσερα) στα πλέι οφ, όπου είχε πολύ καλή εικόνα. Έφτασε μια ανάσα από την έξοδο, όταν το καλοκαίρι στην προετοιμασία, σε όσες προπονήσεις ήταν ανοιχτές για τα ΜΜΕ, έδειχνε σε καταπληκτική κατάσταση.

Η ποιότητά του είναι αδιαμφισβήτητη. Όσο μπορεί να έχει αδικηθεί από τον Παναθηναϊκό, άλλο τόσο ίσως και εκείνος να έχει αδικήσει τον εαυτό του, με την νοοτροπία που είχε. Μοιάζει να έχει αλλάξει. Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο σε αυτό το επίπεδο.

Ο Καμπετσής αρπάζει τις ευκαιρίες από τα μαλλιά, όπως κάνει και ο Εμμανουηλίδης. Μετά το γκολ κόντρα στην ΑΕΛ, φτιάχνει με υπέροχη σέντρα το τέρμα του Σένκεφελντ. Το πιο σημαντικό όλων, όμως, δεν ήταν αυτό. Ήταν η τακτική βελτἰωσή του στο ανασταλτικό κομμάτι. Στο Βικελίδης υστέρησε στις βοήθειες που έπρεπε να δίνει στον Μολό. Το κατάλαβς, δούλεψε περισσότερο μέσα στο γήπεδο και ήταν καλός και αμυντικά.

Αλλαγές στο σωστό timing που έσπασαν την πίεση του ΟΦΗ

Μέχρι το 75᾽ ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να βγει από την περιοχή του, δεν κρατούσε μπάλα, περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο. Δεν είναι η πρώτη φορά που του συνέβη, προφανώς ούτε και η τελευταία. Αυτή είναι η φιλοσοφία του προπονητή. Μη ταιριαστή με το club λέμε εμείς, ᾽᾽φέρνει νίκες᾽᾽ μπορεί να πει κάποιος άλλος. Αυτό που έγινε για πρώτη φορά ήταν η παρεμβατικότητα από τον πάγκο στο σωστό timing. Στο 69᾽. Τόσο ο Μακέντα, όσο και οι Αϊτόρ, Βιγιαφάνιες έδωσαν πνοή, κράτησαν μπάλα, φρέσκαραν σε φάση επίθεσης τον Παναθηναϊκό και δεν είναι τυχαίο πως από το 75᾽ μέχρι και το 90᾽, το Τριφύλλι είχε το δοκάρι με τον Αϊτόρ και το γκολ του Καμπετσή ενώ σε ολόκληρο παιχνίδι είχαν φτιάξει μικροευκαιρίες και φυσικά το γκολ του Σένκεφελντ.