• Οι δεκαπέντε φτηνές αγορές
• Η έωλη απαίτηση να γίνει selling club
• Οι σημαντικότερες πωλήσεις

Η ποδοσφαιρική λογική και η ΠΑΕ Παναθηναϊκός επί των ημερών του Γιάννη Αλαφούζου συναντήθηκαν σπάνια. Ελάχιστες φορές στα εννιά χρόνια... διακυβέρνησης του Τριφυλλιού από τον Έλληνα εφοπλιστή και καναλάρχη. Λένε πως οι αριθμοί είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέμματα αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που οι αριθμοί μπορούν να περιγράψουν στον απόλυτο βαθμό μία πραγματικότητα.

Ο Παναθηναϊκός από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2021, έχει πραγματοποιήσει... 111 μεταγραφές!

Δέκα ολόκληρες ενδεκάδες, καταστρατηγώντας κάθε κανόνα του αθλήματος περί χημείας, συνοχής, συνέχειας, κορμού. Το αγωνιστικό τμήμα του συλλόγου περισσότερο θύμιζε και θυμίζει πουλόβερ που ολοένα το ξήλωναν, το έραβαν και πάλι από την αρχή, παρά ποδοσφαιρική ομάδα του υψηλού επαγγελματικού επιπέδου.

Ξέχωρα από την έλλειψη σταθερού πλάνου και στρατηγικής, ο Παναθηναϊκός όλα αυτά τα χρόνια πληρώνει την αδυναμία του να μεγαλώσει τις διαθέσιμες επιλογές στην αγορά, μέσα από τις οικονομικές του δυνατότητες και την έλλειψη scouting. Με απλά λόγια, οι πράσινοι σε κάθε μεταγραφική περίοδο ψάχνουν για... λαχεία, καθώς το πορτοφόλι είναι άδειο και δεν υπάρχει η επιλογή της αγοράς και της σωστής έρευνας.

Η δεξαμενή, λοιπόν, μειώνεται στο ελάχιστο και ο Παναθηναϊκός σε μόνιμη βάση ψάχνει για παίκτες ελεύθερους κατά κύριο λόγο, οι οποίοι είτε ψάχνουν για ένα restart στην καριέρα τους, είτε για την ομάδα στην οποία θα μπορέσουν να αναδειχθούν. Δεν μπορεί να βάλει στο έμψυχο δυναμικό του παίκτες που να βρίσκονται σε ανοδική πορεία, παίκτες που είναι σημαντικοί στις ομάδες τους, παίκτες με σημαντική προοπτική, δεν μπορεί να ενισχυθεί με πρωταγωνιστές! Με παίκτες που αύριο το πρωί μπαίνουν στην ενδεκάδα και κάνουν διαφορά.

Κάποιες χρονιές το ταβάνι στα συμβόλαια ήταν μικρό, σε άλλες μεγαλύτερο, όμως ο κανόνας ήταν ο ίδιος. Ελεύθεροι ή δανεικοί.

Κανόνας που δεν αλλάζει ούτε και για τον Πιέρ Ντρεοσί, ο οποίος μπήκε στην μεγάλη λίστα των τεχνικών διευθυντών της ομάδας που ψάχνουν την ενίσχυση χωρίς τα απαραίτητα οικονομικά εργαλεία αλλά κι εκείνος θα κριθεί από την ηγεσία της ΠΑΕ ως κάποιος που έπρεπε να έχει υψηλά ποσοστά επιτυχίας, την ώρα που η ποδοσφαιρική πραγματικότητα έχει αποδείξει πως αυτό δεν μπορεί να συμβεί(εξαίρεση και όχι κανόνας το καλοκαίρι του 2013), ειδικά όταν ο οργανισμός δεν έχει τις απαραίτητες δομές και την οργάνωση για να μπορέσει να αυξήσει τις πιθανότητες, σε μία δεξαμενή εκ των πραγμάτων αρκετά περιορισμένη.

Οι δεκαπέντε φτηνές αγορές

Από τους 111, λοιπόν, που φόρεσαν την φανέλα με το Τριφύλλι, μόνο οι δεκαπέντε προέκυψαν με αγορά, οι περισσότεροι με πολύ μικρά ποσά. Όλοι οι υπόλοιποι αποκτήθηκαν είτε ως ελεύθεροι, είτε ως δανεικοί. Εξαίρεση το 1.350.000 που δόθηκε για τον Τσάβες, ο οποίος αποκτήθηκε για να αποτελέσει τον διάδοχο του Μπεργκ!

Αυτές είναι οι εξής:

*Ο Σάκης Ντίνας τον Γενάρη του 2013 από την Παναχαϊκή έναντι 150.000 ευρώ.

*Ο Αμπντούλ Ατζαγκούν από τους Ντόλφινς έναντι 200.000 ευρώ. Ο Νιγηριανός εκείνη την εποχή ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα του αφρικανικού ποδοσφαίρου και είχε αναδειχθεί σε πρώτο σκόρερ του World Cup U-20 το 2013 στην Τουρκία.

*Ο Νίκος Καλτσάς με 100.000 ευρώ από την Βέροια τον Γενάρη του 2015.

*Ο Μεντί Αμπέντ το καλοκαίρι του 2015 από την Νιούκαστλ έναντι 600.000 ευρώ. Ο Αλγερινός μέσος ήταν εξαιρετικός την σεζόν 2013-2014 ως δανεικός, επέστρεψε στην Αγγλία και ένα χρόνο μετά ο Παναθηναϊκός πλήρωσε για την απόκτησή του.

* Ο Ρόμπιν Λουντ από την Ελσίνκι το καλοκαίρι του 2015 με 400.000 ευρώ.

*Ο Στέφανος Ευαγγέλου από τον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 2016 έναντι 300.000 ευρώ!

*Ο Λούκας Βιγιαφάνιες τον Ιανουάριο του 2016 με 150.000 ευρώ στην Ιντεπεντιέντε και 100.000 στον Παναιτωλικό.

*Ο Ολιβιέ Μπουμάλ τον Ιανουάριο του 2016 από τον Πανιώνιο έναντι 250.000 ευρώ σε μετρητά και 250.000 ευρώ σε χορηγίες προς τον Πανιώνιο από τον ΣΚΑΪ.

*Ο Λαουτάρο Ρινάλντι το καλοκαίρι του 2016. Οι πράσινοι έδωσαν στην Αρχεντίνος Τζούνιορς 300.000 ευρώ για το 50% των δικαιωμάτων του.

*Ο Νίκλας Χουλτ με 300.000 ευρώ από την Νις.

*Ο Δημήτρης Κουρμπέλης στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο του 2017 έναντι 800.000 ευρώ στον Αστέρα Τρίπολης.

*Το καλοκαίρι του ίδιου έτους ο Λουτσιάνο με 500.000 ευρώ στην Κορίνθιανς.

*Ο Oμρι Άλτμαν με 150.000 ευρώ από την Χάποελ Τελ Αβίβ.

*Ο Αντρέ Τσάβες με 1.350.000 ευρώ για το 50% των δικαιωμάτων του από την Μπόκα Τζούνιορς.

*Ο Φώτης Ιωαννίδης το καλοκαίρι του 2020 από τον Λεβαδειακό, με το ποσό να πλησιάζει τις 200.000 ευρώ.

Η έωλη απαίτηση να γίνει selling club

Σε κάθε νέο τεχνικό διευθυντή η απαίτηση της ιδιοκτησίας είναι η ίδια. «Να κάνουμε σημαντικές πωλήσεις, να γίνουμε selling club’». Στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου κανένας σύλλογος δεν έγινε ομάδα που ζει, που μεγάλωσε από τα έσοδα των πωλήσεων:

1) Χωρίς να βγάζει παίκτες από την ακαδημία, να τους στηρίζει να τους αναδεικνύει και ενίοτε να τους... επιβάλλει στους εκάστοτε προπονητές.

2) Χωρίς να αγοράζει. Δεν χρειάζεται οι αγορές να είναι... δισεκατομμυρίων. Όταν, όμως, δεν μπορεί να διαθέσεις συστηματικά 500 ή 800.000 ευρώ για περιπτώσεις που πραγματικά το αξίζουν και έχουν αξία μεταπώλησης, τότε δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα...

3) Χωρίς η αγωνιστική της εικόνα να είναι το λιγότερο αξιοπρεπής για να μην πούμε ανταγωνιστική και παράλληλα να αγωνίζεται σε διεθνείς διοργανώσεις, στην... βιτρίνα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Τι από τα παραπάνω κάνει ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια με συνέπεια, πλάνο και στρατηγική; Τίποτα.

1) Οι μόνοι παίκτες που έχουν πάρει πραγματικά πολλές ευκαιρίες τα τελευταία πέντε χρόνια και προέρχονται από την ακαδημία, είναι ο Τάσος Χατζηγιοβάνης, ο Χρήστος Δώνης και σε δεύτερο βαθμό ο Γιάννης Μπουζούκης. Το να αγωνιστεί ένας παίκτης από το φυτώριο για ένα παιχνίδι ή για δύο, δεν λέει απολύτως τίποτα και αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να κοροϊδεύει μια ομάδα τον εαυτό της πως στηρίζει και στηρίζεται στην ακαδημία της.

2) Δεν αγοράζει.

3) Έχει να αγωνιστεί τέσσερα χρόνια στην Ευρώπη και σε όμιλο από την σεζόν 2016-2017 λόγω της γνωστής τιμωρίας από την UEFA και έχει μετατραπεί σε κομπάρσο του έτσι κι αλλιώς υποτιμημένου ελληνικού πρωταθλήματος.

Οι σημαντικότερες πωλήσεις

Σε αυτά τα εννιά χρόνια, ο Παναθηναϊκός έκανε κάποιες πωλήσεις και κάποια... ξεπουλήματα, όπως αυτό του Μάρκους Μπεργκ στην Αλ Αϊν, του Βιγιαφάνιες στην Αλάνιασπορ και του Βλαχοδήμου στην Μπενφίκα, καθώς η ΠΑΕ... καιγόταν για ρευστό.

Στις περισσότερες έχει άμεση εμπλοκή ο πρώην τεχνικός διευθυντής, Νίκος Νταμπίζας. Είτε ως ο άνθρωπος που έτρεξε σημαντικά deals, όπως αυτό του Μαυρία και του Καπίνο, είτε ως ο άνθρωπος που έφερε στον Παναθηναϊκό με... ψίχουλα, καλούς παίκτες, όπως ο Μπεργκ και ο Καρέλης. Σημαντική η βοήθεια και από τον Ντίνο Διαμαντόπουλο που ήταν τεχνικός διευθυντής την σεζόν 2017-2018 που ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ τράβηξε την πρίζα της οικονομικής χρηματοδότησης και έπρεπε να βρεθούν χρήματα!

Τα περισσότερα χρήματα που μπήκαν στα ταμεία ήρθαν από τις εξής πωλήσεις:

2013: Ορέστης Καρνέζης στην Ουντινέζε με 800.000 ευρώ

2013: Χάρης Μαυρίας στην Σάντερλαντ με 3.000.000 ευρώ

2014: Λουσιάνο Φιγκοερόα στην Τζοχόρ με 800.000 ευρώ

2014: Στέφανος Καπίνο στην Μάιντς με 2.200.000 ευρώ

2016: Νίκος Καρέλης στην Γκενκ με 3.000.000 ευρώ

2017: Κάρλος Ζέκα στην Κοπεγχάγη με 2.700.000 ευρώ

2017: Μάρκους Μπεργκ στην Αλ Αϊν με 3.000.000 ευρώ

2018: Λουκάς Βιγιαφάνιες στην Αλάνιασπορ με 1.000.000 ευρώ

2018: Αντρέ Τσάβες στην Ουρακάν με 1.300.000 ευρώ

2018: Οδυσσέας Βλαχοδήμος στην Μπενφίκα με 1.500.000 ευρώ