• Το Κοράνι, ο ρατσισμός και η προσφορά στο συνάνθρωπο

Στα 20 του χρόνια, σε μια ξένη χώρα, αρκετά μακριά από την πατρίδα του τη Νιγηρία, ο Σουνταΐς Αλί Μπαμπά ψάχνει να βρει θέση στα όνειρά του με τη φανέλα του href="https://www.gazzetta.gr/teams/asteras-tripolis" target="_blank">Αστέρα και μέσω του gazzetta.gr ανοίγει την καρδιά του στο ελληνικό κοινό! Η γειτόνισσα που τον φρόντισε στις πρώτες του μέρες στην Ελλάδα μαγειρεύοντάς του, ο ρόλος του προπονητή στην Κ20 Γιάννη Δουβίκα, η απάντηση που δίνει στον ρατσισμό και η αξία του να μοιράζεται ό,τι έχει με εκείνους που έχουν ανάγκη.

Ο Σουνταΐς Αλί Μπαμπά γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου του 2000 σ' ένα βιομηχανικό κέντρο της βόρειας Νιγηρίας, το Κάνο.

Σε μια πόλη, σχεδόν 3.000.000 κατοίκων, οι περισσότεροι εργάζονται σε εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων και δερμάτων, υφαντουργίες, ενώ η βαριά βιομηχανία περιλαμβάνει την παραγωγή τσιμέντου, αυτοκινητοβιομηχανίες και εργοστάσια παραγωγής χημικών. Ανάμεσα στα αγροτικά προϊόντα της περιοχής είναι τα αράπικα φιστίκια.

Η οικογένεια του επιθετικού του Αστέρα Σουνταΐς Αλί Μπαμπά δεν έχει σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.

«Γεννήθηκα στο Κάνο, βόρεια της Νιγηρίας και γεννήθηκα στο Χοτόρο σε μια όμορφη και ήσυχη γειτονιά», εξηγεί στο gazzetta.gr ο επιθετικός των Αρκάδων.

«Οι γονείς μου ήταν δημόσιοι υπάλληλοι πριν πάρουν σύνταξη. Εχω έναν αδερφό που τελείωσε το πανεπιστήμιο και ψάχνει για δουλειά και μια αδερφή, η οποία είναι παντρεμένη», μάς λέει ο νεαρός Νιγηριανός άσος... συστήνοντάς μας την οικογένειά του.

Αν δεν έπαιζες μπάλα, τι θα έκανες;

«Θα ήμουν και εγώ δημόσιος υπάλληλος», απαντάει και φυσικά νιώθει ευγνώμον για το ότι η ζωή του τα έφερε αλλιώς.

Πού έκανες τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα;

«Πάντα θυμάμαι το πώς παίζαμε μπάλα στους δρόμους με τους φίλους μου. Πραγματικά το απολάμβανα, μου άρεσε πολύ. Στη συνέχεια πήγα σε μια τοπική ομάδα».

alt="" src="/sites/default/files/migrated/2020/12/ali_baba2.jpg" style="width: 800px; height: 475px;">

Εχεις κάποιο είδωλο;

«Ναι, τον Σαντιό Μανέ, μου αρέσει πολύ».

Πώς ήρθες στον Αστέρα;

«Ήμουν για δοκιμές σε Γερμανία και Βέλγιο. Εκεί μου είπαν για τον Αστέρα και φυσικά είπα το "ναι"».

Τι θυμάσαι από τις πρώτες σου μέρες στην Ελλάδα;

«Γενικά όποιο κι αν είναι το πρώτο μας βήμα στη ζωή, δεν είναι εύκολο. Όμως, ευχαριστώ το Θεό για το πώς έχει διαμορφωθεί τώρα η κατάστασή μου. Στην αρχή, ήταν δύσκολα στην Ελλάδα αλλά ο Αστέρας πραγματικά με βοήθησε πολύ τόσο ως ποδοσφαιριστή όσο και ως άνθρωπο. Προσπαθώ να βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα.

Προσωπικά, μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν το θέμα του φαγητού, γιατί έπρεπε να επιστρέφω από την προπόνηση και να μαγειρεύω. Όμως, μία κυρία στην πολυκατοικία μου, φρόντισε να μου φτιάχνει φαγητό, ήταν κάτι που το εκτίμησα πολύ. Να την ευλογεί ο Θεός, την αποκαλώ "μαμά"».

Ξέρεις ότι το επίθετό σου είναι πολύ γνωστό στην Ελλάδα;

«Όταν ο κόσμος ακούει το όνομά μου μου λέει πάντα "Αλί, Αλί και τρισαλί"». (γέλια)

Ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής γενικά και ποιος απ' αυτούς που έχει συναντήσει στη μέχρι τώρα καριέρα σου;

«Γενικά, ο Κλοπ είναι φανταστικός. Στην καριέρα μου ο Γιάννης Δουβίκας στην Κ20 του Αστέρα μπορώ να πω ότι είναι ο καλύτερος που είχα μέχρι στιγμής. Στα χέρια του έγινα επαγγελματίας. Είναι ο καλύτερος προπονητής και φίλος μου».

Εντυπωσίασες στα play out και κέρδισες τη θέση σου στην ομάδα. Περίμενες κάτι τέτοιο;

«Ναι σίγουρα. Από την αρχή δούλευα πολύ σκληρά γι' αυτό, όπως είπα θέλω να παλεύω καθημερινά για να γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα».

alt="" src="/sites/default/files/migrated/2020/12/alibaba.jpg" style="width: 800px; height: 466px;">

Το Κοράνι, ο ρατσισμός και η προσφορά στο συνάνθρωπο

Ποιος είναι ο καλύτερός σου φίλος στην ομάδα;

«Γενικά, έχω πολύ καλές σχέσεις με όλους. Αλλά είμαι πιο κοντά με τον Λουίς Φερνάντεθ, τον Χρίστο Τασουλή και τον Νίκο Παπαδόπουλο».

Τι κάνεις όταν δεν παίζεις μπάλα;

«Στον ελεύθερό μου χρόνο διαβάζω το Κοράνι και παρακολουθώ ποδόσφαιρο».

Αγαπημένο φαγητό;

«Είναι ένα παραδοσιακό πιάτο από τα μέρη μου, λέγεται Miyar kuka (σ.σ. google να το ανακαλύψετε, αξίζει)».

Ο ρατσισμός είναι ένα κομμάτι που δυστυχώς δεν λείπει από τη ζωή μας. Έχεις αντιμετωπίσει παρόμοια περιστατικά εσύ;

«Γενικά, ναι έχω δει να συμβαίνουν, αλλά εγώ προσωπικά, όχι, δεν έχω αντιμετωπίσει κάτι. Πιστεύω ότι το σημαντικότερο στη ζωή είναι η υπομονή κι η συγχώρεση».

Ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή στη ζωή σου μέχρι στιγμής;

«Το καλύτερο για μένα στη ζωή είναι να μοιράζομαι ό,τι έχω με ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ενώ φυσικά θέλω να έχω γύρω μου τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν».

Το όνειρό σου ποιο είναι;

«Να παίξω σε μια μεγάλη ομάδα σ' ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης».

Η ευχή σου για το νέο έτος;

«Να έχει όλος ο κόσμος υγεία και αγάπη. Σε επαγγελματικό επίπεδο να πετύχουμε τους στόχους μας ως ομάδα και να κάνουμε χαρούμενους τους οπαδούς μας».