• Αν μπορούσε θα το έπαιρνε μόνος του ο Λάζαρος
• Η τρέλα του Μανούσου μία από τις... πολυτέλειες του Ατρόμητου
• Το πείσμα και το «μπορώ» του Γιαννιώτη

Είναι πλέον γνωστό πως ο Ατρόμητος θα αντιμετωπίζει προβλήματα περισσότερο στα παιχνίδια με μικρότερους αντιπάλους, παρά στα λεγόμενα δύσκολα παιχνίδια με τους μεγάλους. Αυτό έχει φανεί μετά το πέρας των 9 πρώτων αγωνιστικών, με τους Περιστεριώτες να έχουν μόνο μία ήττα στα παιχνίδια με Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό! Αντίθετα όμως έχουν αφήσει βαθμούς σε παιχνίδια όπως με τον Βόλο, τον ΠΑΣ Γιάννινα και τον Απόλλωνα Σμύρνης, τρία ματς που έγιναν στο Περιστέρι.

Αυτά τα παιχνίδια είναι από εκείνα που δεν μπορεί να χάνει ο Ατρόμητος που στοχεύει στην εξάδα. Ό,τι κερδίζει στα ματς με τους μεγάλους, το χάνει σε αυτά τα θεωρητικά πιο βατά παιχνίδια κι αυτό μέχρι τώρα του κάνει κακό και θα συνεχίσει να του κάνει αν δεν το διορθώσει άμεσα. Μέχρι το παιχνίδι του ΟΑΚΑ είχαμε αρκετά λάθη από τον Νταμίρ Κάναντι, ο οποίος όμως στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό και σε αυτόν με τον Απόλλωνα κατέβασε μια ορθολογική ενδεκάδα, όμως κόντρα στην «Ελαφρά Ταξιαρχία», οι Περιστεριώτες «πλήρωσαν» κάτι διαφορετικό. Την μη συγκέντρωση των ποδοσφαιριστών στην έναρξη των δύο ημιχρόνων.

Όμως, αυτό δεν υπήρχε απ' όλους. Ήταν τρεις ποδοσφαιριστές που έδειξαν πραγματικά να βάζουν και τη ψυχή τους για να πάρει η ομάδα τους αυτή τη νίκη. Ο λόγος για τους Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, Γιώργο Μανούσο και Ανδρέα Γιαννιώτη.

Αν μπορούσε θα το έπαιρνε μόνος του ο Λάζαρος

Ξεκινάμε από τον... ήρωα του ΟΑΚΑ, τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο. Ο διεθνής επιθετικός του Ατρόμητου, αγωνίστηκε βασικός κι έβγαλε για πρώτη φορά 90λεπτο. Δεν φάνηκε στιγμή να κουράζεται, κάτι που δεδομένα είναι κέρδος για το «αστέρι». Ο Χριστοδουλόπουλος, αν μπορούσε κόντρα στον Απόλλωνα θα έπαιρνε μόνος του το τρίποντο!

Ήταν ο πιο δραστήριος ποδοσφαιριστής της ομάδας, ήταν σχεδόν παντού στο γήπεδο, από εκείνον κερδίζονται τα δύο πέναλτι που έκανε ο γκολ ο Μανούσος, έφτασε κοντά σε ένα εντυπωσιακό τέρμα, ήταν ό,τι καλύτερο είχε ο Ατρόμητος στο γήπεδο. Έβγαλε όλη την ψυχή του για να βοηθήσει την ομάδα του. Είναι γνωστό πως ο Λάζαρος δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό του. Το γεγονός αυτό μπορεί να βοηθήσει τους Περιστεριώτες απίθανα πολύ, αλλά χρειάζεται βοήθεια.

Χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση απ' όλους και ο Λάζαρος ξέρει τι πρέπει να κάνει. Όταν ο 33χρονος επιθετικός, με όσα δύσκολα έχει περάσει τα τελευταία χρόνια βγάζει αυτή την ένταση και την ψυχή στο παιχνίδι του, δεν μπορεί ποδοσφαιριστές πιο ξεκούραστοι και σε καλύτερη ηλικία να μπαίνουν αδιάφοροι και στα δύο ημίχρονα και το «αστέρι» να το πληρώνει αυτό.

Η τρέλα του Μανούσου μία από τις... πολυτέλειες του Ατρόμητου

Πάμε στο δεύτερο πρόσωπο της αναμέτρησης με τον Απόλλωνα. Ο Γιώργος Μανούσος, επί της ουσίας, είναι ο λόγος που οι Περιστεριώτες δεν ηττήθηκαν από την ομάδα της Ριζούπολης. Ο Λάζαρος κέρδιζε τα πέναλτι, ο Μανούσος τα έβαζε. Απλό; Όχι και τόσο! Να θυμίσουμε πως ο Σέρχιο Ράμος πριν μία εβδομάδα αστόχησε σε δύο πέναλτι με την Ισπανία.

Μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά δεν είναι. Το πέναλτι έχει το δικό του άγχος για τον κάθε εκτελεστή. Εύκολο είναι για τον τερματοφύλακα. Ο Ατρόμητος λοιπόν έχει την τύχη να διαθέτει τον Γιώργο Μανούσο στις τάξεις του, έναν ποδοσφαιριστή πραγματικά... τρελό με τεράστια ψυχή για την εκάστοτε ομάδα που αγωνίζεται.

Τι κι αν τα χρόνια περνάνε, τι κι αν οι αντοχές δεν είναι οι ίδιες, η σχέση του με το γκολ παραμένει ίδια! Είναι ασταμάτητος και φέτος, σώζει όποτε χρειάζεται τον Ατρόμητο και δείχνει τι πρέπει να κάνουν και οι συμπαίκτες του. Να παλεύουν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει μέσα σε μια αναμέτρηση.

Το πείσμα και το «μπορώ» του Γιαννιώτη

Φτάνουμε στον άνθρωπο που ίσως αδικήθηκε στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα. Ο Ανδρέας Γιαννιώτης ήταν από τους ποδοσφαιριστές που... έπεσαν πάνω του κάποια βέλη για τον τρόπο που δέχτηκε κυρίως το δεύτερο τέρμα του Ατρόμητου. Ναι ο διεθνής γκολκίπερ μας έχει συνηθίσει σε πιο σταθερές εξόδους, όμως πάλεψε για το καλύτερο παίζοντας στην ουσία με ένα ώμο από το ξεκίνημα!

Κι αν κάποιος προσπαθήσει να του χρεώσει είτε το πρώτο είτε το δεύτερο τέρμα, θα πρέπει να δει τις φάσεις των γκολ από την αρχή. Στο πρώτο, η άμυνα του Ατρόμητου δεν μπορεί με τίποτα να διώξει την μπάλα, με την σέντρα από τα δεξιά να βγαίνει σαν σε προπόνηση, ενώ ο Γκαλβάο χάνει τον Φατιόν που εμφανίζεται στη πλάτη του Γούτα που σωστά έπαιζε άμυνα στον δικό του αντίπαλο. Ενώ στο δεύτερο, οι ποδοσφαιριστές του Κάναντι ήταν σαν να μην είχαν βγει στο γήπεδο. Από την σέντρα κιόλας μάρκαραν με τα μάτια, έδωσαν όλο τον χώρο στους φιλοξενούμενους να βγουν στην επίθεση και να σκοράρουν εύκολα, με αστεία αντίδραση και διώξιμο του Σάλομον πάνω στη γραμμή!

Ο Γιαννιώτης, λοιπόν, έσφιξε τα δόντια. Έπαιζε με πρόβλημα και παρ' όλα αυτά έβαλε σε δεύτερη μοίρα την υγεία του ώστε να βοηθήσει την ομάδα του να μη... κάψει μια αλλαγή τόσο νωρίς στο παιχνίδι. Εκ του αποτελέσματος πολλοί θα πουν αν δεν μπορούσε ας ζήταγε αλλαγή, αλλά δεν είναι έτσι. Ο 27χρονος τερματοφύλακας αν μπορεί κάποιος να του καταλογίσει ευθύνη έχει μόνο στο δεύτερο τέρμα που και πάλι δεν είναι εκείνος ο λόγος που μπαίνει. Πέρα των δύο αυτών φάσεων ο Έλληνας πορτιέρε δεν είχε άλλα προβλήματα κι όσες φάσεις χρειάστηκε να επέμβει ήταν εκεί και το έκανε με τον γνωστό και σωστό τρόπο που μας έχει συνηθίσει.