Η φάση κλειδί του Φορτούνη δεν ήταν το γκολ. Κι έτσι τον αντάμειψε το ποδόσφαιρο…

Ο Φορτούνης με το έξοχο γκολ που πέτυχε κι έκρινε το πρώτο ντέρμπι του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα ήταν σίγουρα το πρόσωπο της βραδιάς χθες στο Καραϊσκάκη.

Καλύτερος του γηπέδου ήταν, βέβαια, ο ανυπέρβλητος Εμβιλά. Βράχος ήταν ο Σισέ, καθοριστικός ο Ραφίνια (με την δημιουργία του γκολ και την καθοριστική επέμβαση προ του Μαουρίσιο), με τη σωτήρια απόκρουση προ του Χατζηγιοβάννη ο Σα (μία ήταν, στην άλλη ο Καρλίτος βρέθηκε ένα μέτρο θέση οφσάϊντ και το VAR θα την ακύρωνε αν γίνονταν γκολ), αλλά ο Φόρτου και πολύ καλός ήταν και σκόρερ του χρυσού γκολ για το υπερπολύτιμο τρίποντο.

Για να πάρεις, άλλωστε, πρωτάθλημα, πιο σωστά κατ΄ αρχάς για να το διεκδικήσεις με σοβαρές πιθανότητες να το πάρεις, πρέπει να κάνεις τέτοιες νίκες. Σε βραδιές που θα σου λείπει σχεδόν η μισή βασική ενδεκάδα σου! Σε βραδιές που οι οκτώ από τους 11 παίκτες σου προέρχονται από 12 ημέρες με τις Εθνικές τους στα πέρατα της Αφρικής και σε διάφορα σημεία της Ευρώπης! Σε βραδιές που ο αντίπαλος σου θα είναι καλύτερος από εσένα στο β΄ ημίχρονο και θα σου κάνει φάσεις για γκολ.

Ο Ολυμπιακός έδειξε ότι έχει μέταλλο και για τέτοιες πολύ δύσκολες βραδιές, όταν ακόμη και λίγες ώρες πριν το παιχνίδι έχανε και τον Μπρούμα κι αναγκάζονταν να βάλει στην ενδεκάδα εσπευσμένα τον Ραντζέλοβιτς, με κτύπημα στο κεφάλι-αν θυμάστε, στο κομμάτι μου χθες το πρωί έγραφα, «και καθίστε να δούμε τι άλλο θα προκύψει ακόμη!». Επειδή υπήρχαν ανοικτά αυτά τα δύο θέματα…

Και το μέταλλο αυτό το έβγαλαν σε μεγαλύτερο βαθμό κάποιοι παίκτες του, με τον Φορτούνη να είναι ένας εκ των πρώτων. Θα μου επιτρέψετε μάλιστα να καταγράψω ότι η κίνηση κλειδί του στο χθεσινό ντέρμπι δεν ήταν το γκολ, η γκολάρα για την ακρίβεια, με την οποία έστειλε την μπάλα στο παραθυράκι του άναυδου Διούδη που το έφαγε όρθιος-ήταν άλλη! Λίγα λεπτά πριν από το γκολ του, ο Φόρτου έχασε την μπάλα σε θέση έξω αριστερά, αλλά η αντίδραση του ήταν αντίδραση παίκτη με ακριβώς αυτό το στοιχείο, με μέταλλο: έσκυψε το κεφάλι, γύρισε αμέσως πίσω να κυνηγήσει τη φάση, έκανε τάκλιν σαν «σκύλος» και ξανακέρδισε την μπάλα, κερδίζοντας και τα μπράβο όλου του πάγκου.

Εκεί ήταν που έδειξε ο Φορτούνης ότι είχε τη σωστή νοοτροπία μπαίνοντας στο παιχνίδι. Γιατί τον Φορτούνη δεν τον είδαμε χθες μόνο να κάνει το ωραιότατο γκολ η, να συνεργάζεται έξοχα με τον Μασούρα η, να αλλάζει υπέροχα το παιχνίδι δεξιά η, να εκτελεί με μαεστρία κόρνερ και φάουλ η, να σουτάρει «γεμάτα» και να σκοράρει με το αριστερό, σε μία φάση που δεν την κάνει εύκολα γκολ ο κάθε παίκτης. Τον είδαμε και να κόβει, να διορθώνει λάθος του Μπουχαλάκη, να πιέζει ψηλά, ακόμη και τον αντίπαλο τερματοφύλακα, άμα λάχει να πηγαίνει και σαν καμικάζι πάνω στη φάση, εκεί που ο Διούδης έχασε την μπάλα μέσα από τα χέρια του κι ο άσος του Ολυμπιακού έτρεξε αμέσως μήπως προλάβει να επωφεληθεί.

Ο Φόρτου, με άλλα λόγια, έδειξε ότι μπήκε στο παιχνίδι έ-τ-ο-ι-μ-ο-ς! Τέλειος δεν ήταν. Ξανάχασε κι άλλη μία φορά την μπάλα, μπορούσε κι από πλάγια να περάσει καλύτερες σέντρες σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις κλπ. Ήταν, όμως, έτοιμος. Και χωρίς ποτέ να παίξει στη θέση του, δεκάρι! Έχοντας, όμως, την σωστή νοοτροπία, έπαιξε καταπληκτικά σαν ψευτοσέντερ φορ, αλλά βοήθησε όσο είχε δυνάμεις ακόμη και στο 20λεπτο που χρησιμοποιήθηκε ουσιαστικά σαν δεξιός εξτρέμ. Ο Έλληνας διεθνής κατάλαβε με τον καλύτερο τρόπο ότι σε αυτό το παιχνίδι έπρεπε να κάνει, κι ο ίδιος κι όλοι οι συμπαίκτες του, κάποιες υπερβάσεις. Και τις έκανε, αποδεικνύοντας ότι εάν είναι στα καλά του, ξεκάθαρα αυτός είναι ο κατ΄ εξοχήν παίκτης του Ολυμπιακού που κάνει τη διαφορά.

Κι όλα αυτά, παρότι είχε υποχρεωθεί από τον Ολλανδό ομοσπονδιακό προπονητή της Εθνικής μας να παίξει μέσα σε μία εβδομάδα ένα ημίχρονο με την Κύπρο, 65 λεπτά στη Μολδαβία κι ένα 90λεπτο με την Σλοβενία, με συνέπεια μαζί με το χθεσινό του 86λεπτο να έχει μέσα σε 10 ημέρες τέσσερα παιχνίδια!!! Το μόνο που χρειάζεται από πλευράς Φορτούνη είναι να συνεχίσει με την ίδια νοοτροπία. Να μην τον νοιάζει σε ποια θέση θα παίζει και πόσο θα παίζει. Με αυτά τα μυαλά που έβγαλε χθες στο γήπεδο, ο Φορτούνης θα είναι πάντα παίκτης-χρυσάφι για τον Ολυμπιακό. Το ίδιο το ποδόσφαιρο, άλλωστε, τον αντάμειψε χθες δίνοντας του αυτό το γκολ, αμέσως μετά την κίνηση που περιέγραψα πιο πάνω, όταν σκίστηκε να πάρει πίσω την μπάλα που ο ίδιος έχασε.

Τέλος πάντων, ήταν μία δύσκολη βραδιά η χθεσινή για τον Ολυμπιακό-το ξέραμε ότι θα ήταν. Ο Πέδρο Μαρτίνς έβαλε τους σωστούς παίκτες στην ενδεκάδα (όχι ότι είχε και πολλούς, αλλά αποφεύγοντας τις εκπλήξεις δεν την μπέρδεψε, όπως συνέβη στον ΠΑΟ, που έπαιξε με δύο μπακ από τα αριστερά και τελικά την πάτησε από τη δεξιά πλευρά του!) κι ακολούθησε την σωστή στρατηγική. Γνωρίζοντας ότι αυτή τη φορά δεν είχε στον πάγκο του παίκτες επιθετικούς να του κάνουν τη διαφορά, όπως συνέβαινε στα προηγούμενα παιχνίδια στα οποία άφηνε πάντα εκτός ενδεκάδας δύο εκ των Βαλμπουενά, Φορτούνη, Χασάν, Ελ Αραμπί και τους έριχνε στα δύσκολα στο β΄ ημίχρονο, ο Πορτογάλος επέλεξε να κτυπήσει το ντέρμπι στο ξεκίνημα του. Η χαρακτηριστική φάση ήταν μόλις στο 1.10, όταν πήρε την μπάλα ο Μαουρίσιο στο ημικύκλιο της σέντρας-σαν αφηνιασμένοι πήγαν πάνω του και οι τρεις κεντρικοί χαφ του Ολυμπιακού (Εμβιλά, Καμαρά, Μπουχαλάκης!) και βεβαίως του έκλεψαν την μπάλα…

Απλά αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός ευτύχησε κι έκανε το γρήγορο γκολ, παίρνοντας την ανταμοιβή του πολύ εντυπωσιακού ξεκινήματος του στα πρώτα λεπτά, όταν κι έπιασε τον Παναθηναϊκό από τον λαιμό και πήγε να τον πνίξει! Γιατί το ίδιο πράγμα το είχε κάνει και με τον Ατρόμητο και με τον ΟΦΗ, αλλά δεν του είχε κάτσει η φάση κι έτρεχε μετά στο β΄ ημίχρονο. Η αλήθεια είναι ότι αμέσως κιόλας μετά το 1-0 ο Ολυμπιακός τράβηξε χειρόφρενο, παράλληλα ασφαλώς και με την αντίδραση του ΠΑΟ, την οποία δεν πρέπει να υποτιμάμε. Να ήταν άραγε τέτοια η κόπωση και βγήκε από το 20’; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω. Να το καταλάβω για το β΄ ημίχρονο και δη μετά το 60-70, αλλά τόσο νωρίς, από το 30’; Νομίζω ότι γύρισε η ομάδα πιο πίσω, πιο νωρίς απ΄ ότι έπρεπε.

Πρέπει να δεχθούμε ότι ο Ολυμπιακός είχε και την τύχη στο β΄ ημίχρονο και γενικά στο παιχνίδι, υπό την έννοια ότι έφτιαξε ο ίδιος μία καθαρή ευκαιρία για γκολ και την έκανε γκολ, ενώ ο Παναθηναϊκός τρεις και τις έχασε όλες (κεφαλιά Κουρμπέλη και προβολές κοντινές του Μακέδα και του Χατζηγιοβάννη). Αλλά θα ήταν λάθος κι αν δεν διακρίνουμε την καλή προσπάθεια της ομάδας να βγάλει φάσεις με πολλούς τρόπους, παρά τις ελλείψεις της και μολονότι στο τέλος δεν της προέκυψαν κλασικές ευκαιρίες. Δεν είναι όμως ότι δεν απείλησε ο Ολυμπιακός.

Έβγαλε πραγματικά καλές επιθέσεις, με αποκορύφωμα το γκολ, αλλά και το έξοχο ξεδίπλωμα των Εμβιλά, Καμαρά, Εμβιλά στο 62’ με τον Ραντζέλοβιτς να τελειώνει όμως άσχημα τη φάση αντί να βγάλει πάσα στον ευρισκόμενο σε καλύτερη θέση Φορτούνη. Είχε μία αντεπίθεση-όνειρο με Ντρέγκερ, Μπουχαλάκη, Μασούρα, αλλά τον Ζαγαρίτη να προλαβαίνει σωτήρια τον Ραντζέλοβιτς. Είχε κι άλλες πλαγιοκοπήσεις του Μασούρα με σέντρες από τα αριστερά. Είχε μπαλιές του Καμαρά για φάσεις και στον Μπουχαλάκη που έβγαινε σαν κρυφός φορ και στον Ραντζέλοβιτς που χωνόταν συνεχώς σε θέση φορ, αλλά χθες δεν ήταν στα καλά του και δεν τέλειωσε καμία καλά από τις τέσσερις που είχε (σε δύο από αυτές δεν έβαλε σωστά το κεφάλι του, ίσως κι επηρεασμένος από το κτύπημα που είχε δεχθεί σε αυτό, στην προπόνηση παραμονή του αγώνα από τον Μπα). Είχε τρεις τελικές από στατικές φάσεις.

Το πλάνο του Μαρτίνς, από την στιγμή που δεν είχε σέντερ φορ και με τον Σουντανί φανερά ανέτοιμο ακόμη για επίπεδο αρχικής ενδεκάδας, δύσκολα θα μπορούσε να ήταν καλύτερο: τυπικά φορ ο Φορτούνης και οι Ραντζέλοβιτς, Μασούρας στα πλάγια, αλλά στην εξέλιξη των επιθέσεων πιο πολύ σέντερ φορ ένας εκ των δύο εξτρέμ με τον Φορτούνη πιο πίσω. Κάπως έτσι, εξάλλου, ήρθε και το μοναδικό γκολ: ο Μασούρας βρέθηκε σε θέση φορ να σκοράρει κι όταν τον νίκησε ο Διούδης ήρθε από πίσω ο Φορτούνης να κάνει το γκολ.

Ο Μαρτίνς τα χρειάστηκε από την σωστή αντίδραση του Μπόλονι στο β΄ ημίχρονο, με τις καλές αλλαγές των Χαβιέ κι Αλεξανδρόπουλου και την μετατόπιση πίσω του Κουρμπέλη-στη συνέχεια και την είσοδο του Βιγιαφάνιες. Τα χέρια του ήταν μάλλον δεμένα με τις απουσίες που είχε, αλλά κι από τις δικές του αλλαγές έπρεπε να πάρει περισσότερα. Αν μη τι άλλο, φανταζόμασταν ότι ο Πέπε κι ο Λοβέρα θα έμπαιναν πιο έτοιμοι. Ο Πορτογάλος κακός δεν ήταν, όμως δεν μου άρεσε καθόλου που μία φάση στην οποία χρειάστηκε, δεν έβαλε τα πόδια στη φωτιά. Κι ο Λοβέρα είναι δυνατόν να αφήνει τον δεξιό μπακ του ΠΑΟ στο 94’ να βγάζει με όλη του την άνεση σέντρα;

Ο διαιτητής: Μια χαρά. Αντικειμενικός. Αυτό έχει σημασία, όχι ένα δύο λάθη, αλλά η εικόνα του ότι ήθελε να το παίξει δίκαια. Χάρισε ένθεν κι ένθεν δύο κίτρινες στο α΄ ημίχρονο, μία στον Εμβιλά (πριν πάρει την πρώτη) και μία στον Κουρμπέλη. Μακάρι σε όλα τα ντέρμπι να είναι αυτά τα λάθη.

Άσχετο: Πώς και δεν είδαν κάποιοι ότι στο γκολ του Ολυμπιακού, την ώρα του σουτ του Φορτούνη, ήταν οφσάϊντ και ο Ραντζέλοβιτς και ο Μασούρας;

Εντάξει, να κάνουμε και λίγη πλάκα για τα όσα λέγονται από την πλευρά των άλλων διεκδικητών του τίτλου. Στα σοβαρά τώρα, δείτε πώς ξεκίνησε η φάση της μεγάλης ευκαιρίας του ΠΑΟ να ισοφαρίσει με τον Χατζηγιοβάννη.

Ο Καρλίτος δεν είναι οφσάϊντ; Τον καλύπτει ο Σεμέδο; Η φάση είναι στην πλευρά του ίδιου επόπτη, που δεν είδε το οφσάϊντ του Καρλίτος στο 94΄κι άφησε τη φάση να εξελιχθεί, με την απόκρουση του Σα.