Ο Πέπε άρχισε να «δείχνει», έχει καλό δάσκαλο (Εμβιλά) και για να πάρει τη θέση του Μπούχα…

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Πέδρο Μαρτίνς έχει σε μεγάλη εκτίμηση τον Πέπε.

Φαίνεται, βέβαια, κι από την επιμονή του όλο το καλοκαίρι για την πραγματοποίηση της μεταγραφής, που κόστισε πολύ μεγάλο ποσό (3 εκ. Ευρώ) για 23χρονο παίκτη που έπαιξε ένα χρόνο βασικός σε μικρομεσαία πορτογαλική ομάδα (Γκιμαράες). Όπως φαίνεται κι από το ότι εσχάτως ξεκίνησε να τον ενεργοποιεί όλο και περισσότερο: Αρχικά τον έβαλε αλλαγή με την Πόρτο τα τελευταία λεπτά παρότι μέχρι τότε δεν είχε λεπτό συμμετοχής. Κι ακόμη περισσότερο στη συνέχεια: Βασικός σε ολόκληρο το 90λεπτο με τον Απόλλωνα, ένα ημίχρονο (το β΄ ) με τη Σίτι και πρώτη αλλαγή (στο 68’) με τον ΟΦΗ.

Μέσα σε 13 ημέρες λοιπόν ο προπονητής του Ολυμπιακού τον έβαλε σε τέσσερα παιχνίδια. Κάπως έτσι έχουμε κι εμείς πλέον μία πρώτη εικόνα για τον Πορτογάλο μέσο, όχι ασφαλή εικόνα φυσικά, αλλά έχουμε πάρει μία γεύση. Και το καλό είναι ότι ο Πέπε έχει αρχίσει και «δείχνει». Δείχνει τα ωραία πράγματα που μπορεί να κάνει με την μπάλα στα πόδια, να βοηθήσει στην καλή κυκλοφορία και να περάσει κάθετες πάσες-κι αυτό το τελευταίο λείπει αρκετά από την ομάδα και το έχει ανάγκη.

Μόνο που αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να δούμε στην πιο γενική εικόνα ότι ο δεξιοπόδαρος άσος τουλάχιστον όπως εγώ το βλέπω θέλει ακόμη δουλειά για να πάρει τη θέση του Μπουχαλάκη, για το Νο 8 της ομάδας, αν θεωρήσουμε ότι το βασικό πλάνο στο μυαλό του Μαρτίνς είναι ο Ολυμπιακός να παίζει περισσότερο με τρία κεντρικά χαφ, τον Εμβιλά, ένα οκτάρι και τον Καμαρά.

Στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, ο Πέπε μου «έμεινε» κυρίως για μία κοντινή πάσα πολύ υψηλής τεχνικής. Πέρασε και κάποιες άλλες καλές πάσες στα 10 μέτρα κι είχε κι ένα καλό κλέψιμο, δείχνοντας ότι αν το βάλει καλά στο μυαλό του μπορεί να βοηθήσει και σε αυτό το κομμάτι. Όμως, εξίσου αλήθεια είναι ότι ακόμη το παιχνίδι του μοιάζει να είναι όχι μόνο σε χαμηλές στροφές, αλλά γενικά σε χαμηλούς τόνους. Του λείπει λίγο παραπάνω ένταση κι ενέργεια, προπάντων λίγο παραπάνω ετοιμότητα.

Υπάρχουν τρεις χαρακτηριστικές φάσεις, που δεν τον κολακεύουν.

Η μία εκεί που ενώ μπορεί να σουτάρει αλλά το αποφεύγει σαν να μην έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Η δεύτερη εκεί που ο Ολυμπιακός ξεδιπλώνει μία έξοχη αντεπίθεση, συμμετέχει πολύ σωστά κι ο ίδιος φεύγοντας μπροστά, αλλά όταν η μπάλα φτάνει στα πόδια του, την χάνει μάλλον με ευκολία και πάει στράφι έτσι η καλύτερη κόντρα επίθεση της ομάδας σε ολόκληρο το 90λεπτο.

Η τρίτη είναι βέβαια εκεί που του κλέβουν την μπάλα μέσα από τα πόδια και για να σταματήσει την αντεπίθεση του ΟΦΗ τραβάει τη φανέλα του Σακόρ και παίρνει κίτρινη.

Γενικά ο Πέπε από τη μία βγάζει μία αίσθηση ότι έχει τις προδιαγραφές, ότι έχει το ταλέντο, από την άλλη όμως σου δίνει την εντύπωση, με την όλη εικόνα του, γι΄ αυτό ακριβώς που έγραψα πιο πάνω, ότι ακόμη χρειάζεται πολλή δουλειά για να πάρει μία θέση στην ενδεκάδα από έναν έμπειρο παίκτη όπως ο Μπουχαλάκης, που με τα καλά του και τα άσχημα του έχει καθιερωθεί ως το βασικό οκτάρι του Ολυμπιακού, ξέρει πώς θέλει να παίζει ο προπονητής, είναι Έλληνας και έχει πολύ παραπάνω εμπειρία.

Νομίζω ότι πρέπει ο νεαρός Πορτογάλος να αντιληφθεί ότι για να παίξει και να κάνει τη διαφορά σε μία ομάδα τόσο απαιτητική όπως ο Ολυμπιακός, πρέπει να βάλει στο παιχνίδι του και αυτό που λέμε τσαγανό. Να γίνει πιο «επιθετικός» μέσα στον αγώνα. Για παράδειγμα, μου άρεσε πολύ που στον αγώνα με τη Σίτι, όταν ο Ολυμπιακός έκανε συντονισμένο πρέσινγκ ψηλά κάποια στιγμή στο β΄ ημίχρονο, ο Πέπε ήταν αυτός που πίεσε πολύ καλά και έτσι υποχρέωσε τον αντίπαλο στη λάθος πάσα από την οποία προέκυψε η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Βαλμπουενά. Αν ο Ματιέ έκανε το πολύ απλό να στείλει την μπάλα στα δίκτυα από τόσο κοντά, τότε θα ήταν σαν να του είχε βγάλει την…ασίστ ο Πέπε, κι ας μην είχε ακουμπήσει την μπάλα!

Σίγουρα οι κρίσεις αυτές δεν μπορεί να είναι οι πιο ασφαλείς, έχοντας δει έναν νεοαποκτηθέντα παίκτη, επί της ουσίας σε κάτι λιγότερο από δύο 90λεπτα. Κρίνουμε με βάση την πρώτη εικόνα και θεωρούμε ότι εύλογα όσο παίρνει παιχνίδια θα ανεβάζει και στροφές. Ο Ολυμπιακός έχει επενδύσει πάνω του (με βάση όσα πλήρωσε) όσο σε λίγους παίκτες στην ηλικία του και περιμένει από αυτόν πολλά. Στο χέρι του είναι να ανταποκριθεί, από την στιγμή που φαίνεται να έχει το χάρισμα.

Θεωρώ δε ότι είναι τυχερός που έχει ένα δάσκαλο όπως ο Εμβιλά. Γιατί ουσιαστικά στην ίδια θέση παίζουν, εξάρια είναι κι οι δύο, με τη διαφορά ότι ο Πέπε είναι και οκτάρι-να ξέρετε όμως ότι η θέση στην οποία προτιμάει να παίζει είναι στο Νο 6. Από τον έμπειρο Γάλλο, ο Πορτογάλος μπορεί να κερδίσει πολλά. Τον έβλεπα τον Εμβιλά και στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, που δεν ήταν τόσο καλός όσο σε άλλα παιχνίδια (έχασε και δύο φορές την μπάλα στο κέντρο, κάτι που δεν το συνηθίζει), πόσο θετική μονάδα είναι για την ομάδα: Θα δώσει βοήθειες στα στόπερ, θα βγει και πλάγια να κόψει, θα πάρει την κεφαλιά για να απειλήσει στην στημένη φάση, θα παίξει ψηλά και θα κυνηγήσει το γκολ (με το σουτ που έδιωξε ο γκολκίπερ, όταν ο Χασάν του «έσπασε» πίσω την μπάλα).

Ο Πέπε μπορεί να μάθει πολλά από τον Εμβιλά, να καλλιεργήσει τα καλά του στοιχεία και να βελτιώσει τις αδυναμίες του. Πάνω απ΄ όλα, όμως, πρέπει να γίνει πιο aggressive στο παιχνίδι του, τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά-επιθετικά. Ο Πορτογάλος έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να παίξει και σαν αμυντικός χαφ, αλλά και σαν οκτάρι, οπότε έχει την ευκαιρία να μπει στο ροτέϊσον και να παίξει και να βοηθήσει πολύ.

Άσχετο:

Marca aí um @ que você confiaria pra fazer isso! HAHAHAHA
Crédito: levisdudiis/Instagram pic.twitter.com/qWxmx9Dnae

— Esporte Interativo (de ) (@Esp_Interativo) November 2, 2020