Αν έκανε λάθος ο Αλαφούζος ήταν στο πρόσωπο και όχι στο μοντέλο που εμπιστεύθηκε

Φαινομενικά, είναι ένα καθαρό κρίμα του ποδοσφαίρου αυτό που σήμερα δείχνει να συμβαίνει στον Παναθηναϊκό. Διότι η ιστορία που γράφεται μπορεί δυστυχώς να δημιουργήσει ένα κακό ιστορικό προηγούμενο, δηλαδή να δημιουργήσει ένα κακό παράδειγμα σχετικά με την αποτελεσματική επιχειρηματική νοοτροπία στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Είναι μια ιστορία ενός μεγαλομετόχου ο οποίος – για λόγους που δεν θα αναλύσω σε αυτό το σημείωμα – αποφάσισε να πάει από τον δρόμο της λογικής και σήμερα φλερτάρει με το ενδεχόμενο να απογοητευτεί, να χαρακτηρίσει αποτυχημένο το μοντέλο λειτουργίας του ποδοσφαιρικού τμήματος και να αναθεωρήσει.

Εξηγούμαι: Ο Γιάννης Αλαφούζος επέλεξε τον περασμένο Μάιο, όταν αποφάσισε να λήξει τη συνεργασία με τον Γιώργο Δώνη, να εμπιστευθεί την ευθύνη της διοίκησης και διαχείρισης του ποδοσφαιρικού τμήματος σε έναν τεχνικό διευθυντή, τον Τσάβι Ρόκα. Τον περασμένο Μάιο ο Παναθηναϊκός μπήκε σε μια φάση λειτουργίας με το επικρατέστερο μοντέλο ανά την Ευρώπη: με έναν τεχνικό διευθυντή που επιλέγει προπονητή και συζητά μαζί του προκειμένου να προσλαμβάνει ποδοσφαιριστές που έχουν τα στοιχεία που ζητεί ο προπονητής για να συνθέσει μια ομάδα ικανή να εφαρμόσει αποτελεσματικά τις ιδέες του στο τερέν.

Τρεις αγώνες πρωταθλήματος είναι μηδαμινό πεδίο για εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Μέχρι σήμερα από τον Παναθηναϊκό του Ντάνι Πογιάτος δεν έχουμε τίποτα παραπάνω από μια αρχική αίσθηση. Κι όπως σημείωνα πριν από 10 ημέρες, ο Παναθηναϊκός δεν βλέπει μέχρι σήμερα κάτι αφύσικο να συμβαίνει στο τερέν. Το περίεργο που συμβαίνει όμως είναι ότι, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο Τσάβι Ρόκα, δηλαδή ο άνθρωπος που πήρε την ευθύνη να δημιουργήσει μια νέα έκδοση του Παναθηναϊκού επιλέγοντας προπονητή και ποδοσφαιριστές δεν συμπεριφέρεται σήμερα σαν κάποιος που δίνει τη μάχη με πίστη ότι το σημερινό έργο θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Του συνέβη βεβαίως σε αυτό το διάστημα να χάσει τον πατέρα του, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από 20 ημέρες. Κι αυτό δεν είναι απλό ζήτημα για να το αντιμετωπίσει και να το διαχειριστεί κανείς, ειδικά στον πρώτο καιρό της απώλειας. Ο Τσάβι Ρόκα όμως δεν είναι χθεσινός στο ποδόσφαιρο, ούτε στον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μετά από περίπου έναν χρόνο ζωής στον Παναθηναϊκό, ο Ισπανός γνωρίζει τη φύση του ελληνικού ποδοσφαίρου, ξέρει ότι αφήνοντας αβοήθητο τον προπονητή που προσέλαβε μειώνει αισθητά τις πιθανότητες να καταφέρει ο Πογιάτος να ορθοποδήσει και να παρουσιάσει εξέλιξη στο έργο του.

Ο Ρόκα έχει αφήσει μόνο του έναν πρωτόπειρο προπονητή σε μια περίοδο δοκιμασίας. Ο Πογιάτος αισθάνεται πίεση, και λειτουργεί υπό πίεση όπως φωνάζει ακόμη και η γλώσσα του σώματός του στους αγώνες του Παναθηναϊκού. Και ο Ρόκα απέχει, τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο. Δεν εμφανίζεται δημόσια για να στηρίξει τον προπονητή που επέλεξε, δεν εμφανίζεται ούτε στα αποδυτήρια για να βοηθήσει τον Πογιάτος στην διαχείριση των συναισθημάτων και των προσωπικοτήτων και στα ζητήματα της ψυχικής και πνευματικής προετοιμασίας μιας ομάδας για ένα παιχνίδι το οποίο μπορεί ακόμη και να κρίνει το μέλλον της σχέσης του Παναθηναϊκού με τον προπονητή του· αν όχι και με τον τεχνικό διευθυντή του.

Είναι πολλά τα σημεία στα οποία διαπιστώνεις ότι οι πράξεις του Ρόκα δεν αποτελούν συνέχεια των λόγων του και των εξαγγελιών του. Τόσο κατά την παρουσίασή του όσο και στην αρχή του περασμένου καλοκαιριού δήλωνε ότι ο πρώτος στόχος του έργου του θα είναι η ανάδειξη ποδοσφαιριστών από την ακαδημία, και αυτό δεν προκύπτει από τους αγώνες. Τόσο τον Νοέμβριο όσο και τον περασμένο Ιούνιο δήλωνε ότι δεν έχει πρόθεση να γεμίσει το ρόστερ με Ισπανούς ποδοσφαιριστές, και το έκανε. Αυτά όμως έχουν στη δεδομένη στιγμή μικρότερη σημασία από αυτή που έχει η συμπεριφορά του σε σχέση με τον προπονητή που έφερε στον Παναθηναϊκό. Η συμπεριφορά του σε μια περίοδο μεγάλης δοκιμασίας του νέου σχήματος δημιουργεί την εντύπωση ενός στελέχους που έχει σηκώσει τα χέρια και περιμένει το μοιραίο.

Για την εικόνα που έχει παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός στους πρώτους τρεις αγώνες πρωταθλήματος την μικρότερη ευθύνη φέρει ο Ντάνι Πογιάτος, ένας πρωτόπειρος προπονητής που κλήθηκε να διαχειριστεί το πιο περίεργο καλοκαίρι στην σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαίρου λόγω κορονοϊού. Αν ο στόχος που έθεσε η διοίκηση στον Ρόκα ήταν ο πρωταθλητισμός, την κύρια ευθύνη για το κακό ξεκίνημα την φέρει ο τεχνικός διευθυντής που επέλεξε έναν ανέτοιμο για πρωταθλητισμό προπονητή. Ειδικά μάλιστα αν δεν υπήρχε μεγάλος περιορισμός στο διαθέσιμο μπάτζετ για τον προπονητή.

Το περασμένο καλοκαίρι ο Αλαφούζος δεν λειτούργησε σαν τυπικός Ελληνας επιχειρηματίας του ποδοσφαίρου. Αφησε έναν τεχνικό διευθυντή να λειτουργήσει ελεύθερος στην διεύθυνση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Κι αν αυτό το πρότζεκτ κριθεί τόσο σύντομα αποτυχημένο, ελλοχεύει ο κίνδυνος ο Αλαφούζος να σκεφτεί ότι δεν έκανε λάθος επιλογή τεχνικού διευθυντή, αλλά ότι έκανε λάθος που επέλεξε να λειτουργήσει με τις βασικές αρχές του sport management. Για τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο είναι ευχή ο Αλαφούζος να αναγνωρίσει την λάθος επιλογή προσώπου και να μην πάρει για λάθος την επιλογή του μοντέλου και αρχίσει να επιλέγει προπονητή και ποδοσφαιριστές μόνος του.