Η κανονικότητα έφερε την ανατροπή

Η πρεμιέρα του Άρη επιβεβαίωσε έναν άγραφο κανόνα καθώς δεν ήταν απλά δύσκολη, αλλά ψυχοβγαλτική. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να είχε προκαλέσει ένα σωρό παρενέργειες, αλλά εκείνη η έκρηξη των 7-8 αγωνιστικών λεπτών στα μέσα του δεύτερου ημιχρόνου απέτρεψε περαιτέρω κακοτοπιές, θα μπορούσε επίσης να είχε οδηγήσει σ’ ευρύ σκορ και στη δημιουργία μιας απολύτως παραπλανητικής εικόνας σε σχέση με την πραγματική αν ο Γιάννης Φετφατζίδης είχε σωστή αντίδραση στις δύο κλασικές ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, όλα ανατρέπονται σε ελάχιστα αγωνιστικά λεπτά.

Ο Άρης κέρδισε, έδειξε προσωπικότητα, τέτοιες νίκες προφανώς χτίζουν τον χαρακτήρα κάθε ομάδας, θαρρώ όμως ότι οφείλει (περισσότερο στον εαυτό του) να εμβαθύνει, να αξιολογήσει καλύτερα όλα τα γρανάζια του αγωνιστικού οργανισμού του και να αποφύγει (στο μέλλον) λάθη σαν αυτά που έγιναν στα πρώτα 55 αγωνιστικά λεπτά.

Θεωρητικά, αυτή ήταν η χρησιμότητα του τελευταίου φιλικού αγώνα με τον Βόλο γιατί εκεί διαπιστώθηκε ότι ένα αγωνιστικό πλάνο δεν βγαίνει, αλλά ο Μίκαελ Ένινγκ επέμεινε σ’ αυτό, βάζοντας την προστατευτική μάσκα σε λάθος σημείο. Προϊόντος του χρόνου, ο Γερμανός αντιλήφθηκε ότι το αγωνιστικό σχέδιό του ήταν λανθασμένο, με τις κινήσεις του βροντοφώναξε «mea culpa» και η επιστροφή στην κανονικότητα αποδείχθηκε τουλάχιστον ευεργετική.

Κανονικότητα σημαίνει ότι ο Χαβιέρ Ματίγια ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει ρόλο αμυντικού χαφ μπροστά από τα στόπερ, ειδικά αυτή την εποχή κατά την οποία ο Ισπανός προσπαθεί να βρει τα πατήματά του. Γιατί αυτή η απόφαση έστειλε τον Τζέιμς Τζέγκο σε πιο δημιουργικό ρόλο και σ’ ένα ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά καθώς διακρίνεται για την ανασταλτική ικανότητά του αλλά και την πρώτη πάσα. Καλά τα ανεβάσματά του για λόγους pressing αλλά ως εκεί. Αυτό το σκηνικό αποσυντόνισε και τον Λούκας Σάσα του οποίου τα πατήματα ήταν ασταθή, φανέρωναν βιασύνη και επιπολαιότητα.

Γι’ αυτόν τον λόγο ο Άρης δεν παρήγαγε ποδόσφαιρο αλλά εκνευρισμό. Κάθε κίνησή του αναδείκνυε αίσθημα ανασφάλειας, έλλειψης αυτοπεποίθησης και δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι σε 55 αγωνιστικά λεπτά είχε να επιδείξει μόλις μία φάση. Η δική του τσαπατσουλιά και κακοτεχνία συνδυάστηκε με το καλό στήσιμο της Λαμίας. Ήταν τυχερός που στο ίδιο διάστημα δεν πλήρωσε το τίμημα των πολλών προσωπικών λαθών στις τρεις φάσεις που δημιούργησε ο αντίπαλος, πέραν του τέρματος που σημείωσε.

Κανονικότητα σημαίνει και η παρουσία κανονικού σέντερ φορ όπως ο Κριστιάν Λόπεθ. Αυτός ήταν το μεγαλύτερο κέρδος του Άρη στη πρεμιέρα διότι σε μια περίοδο όπου είχε «ανάψει» η συζήτηση για το πρόβλημα στο σκοράρισμα (με το μόλις ένα γκολ στους τελευταίους φιλικούς αγώνες), ο Ισπανός χρειάστηκε 18 αγωνιστικά λεπτά για να ανοίξει λογαριασμό. Προσωπικά, μου είναι αδύνατο να… κουνήσω το δάχτυλο στον Ντάνιελ Μαντσίνι υπό την έννοια ότι η περσινή σεζόν απέδειξε ότι ο Αργεντίνος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ευθύνη της θέσης του σέντερ φορ. Ωστόσο, ο Μίκαελ Ένινγκ έκρινε ότι ένας επιθετικός που κινείται στον χώρο θα μπορούσε να προκαλέσει δυσλειτουργία στον αντίπαλο αλλά διαψεύστηκε.

Στη λίστα των ερωτημάτων προς απάντηση μάλλον κυριαρχεί αυτό της 11αδας του φιλικού αγώνα με τη Σάλκε. Ομολογουμένως είναι αυτό που καλλιέργησε υψηλές προσδοκίες διότι δεν είναι δα μικρό πράγμα να έχεις κυριαρχικό ρόλο απέναντι σε ομάδα της Bundesliga. Σε αυτό το παιχνίδι…

-Ο Άρης έπαιξε με σχήμα 4-3-3 αλλά ο Εμάνουελ Σάκιτς αγωνίστηκε ως εσωτερικός μέσος. Ο Αυστριακός ανταποκρίνεται περισσότερο στον συγκεκριμένο ρόλο καθώς πλην ενός ημιχρόνου στον φιλικό αγώνα με τη Λάρισα, δεν έχει κάνει καλό παιχνίδι ως δεξιός οπισθοφύλακας. Ο Τζέγκο ήταν στη βάση του τριγώνου των κεντρικών χαφ.

-Ο Λίντσεϊ Ροζ είχε αγωνιστεί στη δεξιά πλευρά της άμυνας κι έτσι ο Πέτρος Μπαγκαλιάνης είχε πάρει φανέλα βασικού ως παρτενέρ του Τόνι Ντάτκοβιτς.

-Στο ίδιο παιχνίδι, ο Άρης είχε παρουσιάσει αξιοζήλευτη αρμονία κινήσεων, έβγαλε τη Σάλκε από τα νερά της με το διαρκές pressing και δημιούργησε ένα σωρό φάσεις, ασχέτως της επιπολαιότητας που τον χαρακτήρισε στην τελική προσπάθεια.

Παρά τα παραπάνω, εκείνη η ενδεκάδα (σε πρόσωπα και ρόλους) δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά στη διάρκεια των φιλικών αγώνων ή ακόμη στο πρώτο επίσημο παιχνίδι. Αντ’ αυτής συνεχίστηκαν οι πειραματισμοί σε μια εποχή κατά την οποία διακυβεύονται πολύ σημαντικοί στόχοι για τον σύλλογο. Σε μια εποχή επίσης όπου οφείλεις να αποδείξεις το επίπεδο δυναμικής σου για να κόψεις τον βήχα κόσμου και κοσμάκη.

Το δεύτερο μεγάλο κέρδος (σε επίπεδο προσώπων) ήταν ο Φακούντο Μπερτόγλιο. Ο Αργεντίνος άνοιξε χώρους, έκανε την ομάδα του πιο δημιουργική και μετουσίωσε την εμφάνισή του με την υπέροχη κίνησή του στο τρίτο γκολ.

Καταλήγοντας, η νικηφόρα πρεμιέρα ενισχύει το κλίμα ηρεμίας, πρέπει όμως να παράξει δεύτερες σκέψεις. Όπως για παράδειγμα τη λειτουργία της ομάδας στις στημένες φάσεις και τη μετάβασή της από την επίθεση στην άμυνα. Το ίδιο λάθος στο φιλικό με τη Λάρισα, με τον Βόλο και χθες με τη Λαμία. Μόνο που το χθεσινό έγινε σε επίσημο παιχνίδι, έφερε το γκολ της Λαμίας κι έσκαψε έναν μεγάλο λάκκο για την ομάδα. Ασχέτως του ότι βρέθηκε ο τρόπος απόδρασης από αυτόν…