Το στρεβλό ελληνικό μοντέλο και το παράδειγμα της Ρεάλ

• Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.

Saúl Ñiguez, Hakimi, Morata, Dani Parejo, Pablo Sarabia, Marcos Alonso, Reguilón, Marcos Llorente, Juan Mata, José Callejón, Denis Cheryshev, Jesé, Juanfran, Borja Valero και πολλοί ακόμα. Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί οι παίκτες μεταξύ τους εκτός από το ότι είναι εξαιρετικά γνωστοί και καλοί; Προέρχονται από τις ακαδημίες της Real Madrid. Και αναφέρω τη Real Madrid για τον πολύ απλό λόγο ό,τι την έχει συνδυάσει η πλειοψηφία των φιλάθλων με ακριβές μεταγραφές και την εποχή των galácticos. Τουλάχιστον 6 από αυτούς που ανέφερα θα μπορούσαν να έχουν κάνει καριέρα στην πρώτη ομάδα. Όμως κανένας τους δεν έκανε 2-3 γεμάτες χρονιές και για αυτό το λόγο αναζήτησαν νέους συλλόγους για να αγωνιστούν.

Όμως υπήρξαν και παίκτες που βγήκαν από τις ακαδημίες της Real Madrid και αγωνίστηκαν στην πρώτη ομάδα και έκαναν και καριέρα σ' αυτή όπως οι Guti, Raúl, Chendo, Michel, Casillas, Arbeloa, Nacho, Lucas Vázquez και Carvajal. Είναι όλοι αυτοί καλύτεροι από τους παραπάνω παίκτες που δεν έπαιξαν; Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι. Συνεπώς δημιουργείται το εξής ερώτημα: Για ποιο λόγο μια τεράστια ομάδα να παράγει από τις ακαδημίες της παίκτες, αφού στην καλύτερη περίπτωση θα της είναι συμβατοί μόλις 1-2 παίκτες ανά γενιά; Γιατί να ξοδέψει τόσα χρήματα ενώ θα μπορούσε απλά να αγοράσει έτοιμους παίκτες;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΟΥΣ

Τα τρόπαια μιλούν από μόνα τους. Αν μελετήσουμε τις μεγάλες ομάδες ανά την Ευρώπη και ειδικά ομάδες που έχουν πετύχει σπουδαία πράγματα, θα διαπιστώσουμε ότι έχουν παίκτες που προέρχονται από τις ακαδημίες τους. Με αυτούς τους παίκτες φτιάχνουν τον κορμό τους και μετά οι μεταγραφές έρχονται να προσθέσουν αυτό που δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν. Από τις Milan, Juventus, Manchester United, Real Madrid, Barcelona, Bayern μέχρι τις Porto, Shakhtar, Monaco, Ajax θα βρούμε ακόμα και σήμερα παίκτες που είναι βγαλμένοι από τα σπλάχνα των συλλόγων τους. Τους υπόλοιπους που βγαίνουν από τις ακαδημίες τους δανείζουν ή τους πουλάνε, είτε διότι δεν είναι συμβατοί με τον τρόπο που παίζει η ομάδα είτε επειδή έχουν ήδη κάποιον αστέρα στη θέση τους. Αν την περίοδο του δανεισμού δείξουν κάποια τρομερή εξέλιξη (π.χ. Carvajal) τον κρατάνε, κι αν πάλι κάνει κάποιες καλές εμφανίσεις και τον ζητήσουν ομάδες, τον πουλάνε και έχουν επιπλέον έσοδα (π.χ. Hakimi). Και στις δύο περιπτώσεις έχουν κέρδος! Για την αντίστοιχη Εθνική ομάδα το κέρδος είναι προφανές.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις συνθέσεις των ελληνικών ομάδων θα μας πιάσουν τα κλάματα. Από τη μία είμαστε Ελληνάρες γιορτάζοντας την κατάκτηση του Euro 2004 ακόμη και σήμερα, από την άλλη όμως δεν έχουμε να επιδείξουμε κάτι άλλο. Ούτε σταθερές παρουσίες έχουμε στις μεγάλες διοργανώσεις σε επίπεδο συλλόγων και εθνικών ομάδων, αλλά ούτε και κάποια μεγάλη φουρνιά παικτών που να ελπίσουμε ότι μπορεί και να γίνει κάτι. Οι σύλλογοι συνεχίζουν να αγοράζουν παίκτες από το εξωτερικό, περιορισμένων δυνατοτήτων, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να επενδύσουν σε κάποιον Έλληνα ποδοσφαιριστή και να κάνει πάνω - κάτω τα ίδια πράγματα.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΧΕΙ 18 ΞΕΝΟΥΣ Η ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ 17 Ο ΑΣΤΕΡΑΣ;

Να έρθουν παίκτες όπως ο Rivaldo, o Berg, o Scocco, o Galletti, o Cisse, o Araujo. Τέτοιοι παίκτες είναι κράχτες και ανεβάζουν το επίπεδο. Για ποιο λόγο έχει 16 ξένους ο Παναιτωλικός, 10 ο Πανιώνιος, 16 η Λάρισα, 17 ο Αστέρας Τρίπολης, 13 η Λαμία και 18 η Ξάνθη; Ζήτημα αν σε όλους αυτούς υπάρχουν 5-6 πραγματικά αξιόλογοι παίκτες που θα μπορούσαν να σταθούν σε υψηλό επίπεδο. Αν από τους 10 του Πανιωνίου οι δύο ήταν ο Recoba και ο Estoyanoff, δε νομίζω να μην υπήρχε τηλεοπτικό δίκτυο που δεν θα ήθελε να μεταδώσει τους αγώνες του. Ο Βαγιαννίδης που είναι πλέον παίκτης της Inter πήρε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στον Παναθηναϊκό φέτος και δεν βρέθηκε ούτε μια ελληνική ομάδα να τον ζητήσει δανεικό!

Οι μεγάλες ομάδες μας παράγουν παίκτες. Για τους 1-2 παίκτες ανά γενιά που θα αναδειχθούν και θα καθιερωθούν. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι που δεν κάνουν για αυτές τις ομάδες, δεν θα κάνουν και για τις υπόλοιπες του πρωταθλήματος. Είναι τρομερά δύσκολο ένα νέο παιδί να πάρει χρόνο συμμετοχής στις μεγάλες ομάδες γιατί διακυβεύονται πολλά από τη θέση που θα τερματίσουν. Όμως αν μια ομάδα στην Ελλάδα τερματίζει από την 7η θέση και κάτω, δεν διακυβεύεται κάτι σημαντικό. Ο Αστέρας Τρίπολης επί παραδείγματι βγήκε χαμένος από τον Κουρμπέλη; Αν δέκα ομάδες βγάζουν από έναν νέο παίκτη κάθε 3 χρόνια, σε μια δεκαετία θα έχουμε γεμίσει με αξιόλογους Έλληνες παίκτες. Αυτό κάνουν εδώ και 20 χρόνια Γερμανοί, Γάλλοι, Ισπανοί και έχουν μονοπωλήσει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Απευθύνω την παρακάτω ερώτηση σε όποιον παίρνει αποφάσεις στις ομάδες που προανέφερα. Μήπως ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε αυτό το μοντέλο;

Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image.

Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.