Το σοβαρό διπλό πρόβλημα του Ολυμπιακού κι η ελπίδα θυσίας για τους δύο τελικούς

Ο Μαρτίνς είπε χθες τη νύχτα μεγάλη αλήθεια, με τη δήλωση του ότι μία ήττα δεν μπορεί να ακυρώσει την εκπληκτική παρουσία του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα. Γιατί πραγματικά ο Ολυμπιακός έχει πάρει ένα πρωτάθλημα από αυτά που λέμε, «μάγκικο από τα λίγα». Και το έχει πάρει πρώτα πρώτα χάρη στους ποδοσφαιριστές και στον προπονητή του, με την τεράστια συμπαράσταση του πρόεδρο του και των συνεργατών του.

Η μεγάλη αλήθεια, όμως, που είπε ο Πέδρο, ο αρχιτέκτονας αυτής της πολύ καλής ομάδας, δεν αναιρεί και μία πραγματικότητα, σκληρή για τον Ολυμπιακό-η ομάδα αυτή την στιγμή έχει διπλό σοβαρό πρόβλημα. Τόσο αγωνιστικό, όσο και πνευματικό. Εγώ εδώ και δύο εβδομάδες, αμέσως μετά το διπλό στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ, βλέποντας την απαράδεκτη εικόνα του β΄ ημιχρόνου, είχα γίνει ο κακός της ιστορίας, καταγράφοντας τις αδυναμίες που συνεχώς και πιο πολύ έβγαζε ο Ολυμπιακός, στο ένα μετά το άλλο τα παιχνίδια του, με τον ΟΦΗ, τον ΠΑΟ, ακόμη και με τον Άρη, παρά το 4-2.

Ειλικρινά δεν υπάρχει για εμένα, μετά από 36 χρόνια στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, πιο επώδυνο πράγμα από το να δικαιώνομαι σε δυσάρεστες καταστάσεις-χίλιες φορές να βγαίνεις βλάκας! Ωστόσο, το πράγμα ήταν τόσο εξόφθαλμο…Έβλεπες μία ομάδα που αφενός μεν ήταν άδεια πνευματικά, αφετέρου δε ήταν εντελώς βραχυκυκλωμένη και καθαρά αγωνιστικά. Μία ομάδα που έμοιαζε «άδεια», αλλά και μία ομάδα που σε προβλημάτιζε σε κάθε κομμάτι της.

Έναν Ολυμπιακό που φαίνεται σαν να είναι σε διακοπές, σαν οι παίκτες του να είναι το πρωί στη θάλασσα και το βράδυ στην παραλιακή! Βαρέθηκα να γράφω ότι είναι λάθος αυτό που κάνει ο Μαρτίνς, να δέχεται την επιθυμία των παικτών και να μην τους μαζεύει το Σάββατο το βράδυ στους ξενώνες του Ρέντη για φαγητό και ύπνο. Έγινε μία φορά με τον Παναθηναϊκό, είδαμε τον χειρότερο Ολυμπιακό σε ντέρμπι και προς τεράστια έκπληξη έγινε και δεύτερη φορά με τον ΠΑΟΚ-και πάει το αήττητο.

Μόνο που το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι μόνο ότι οι παίκτες του μοιάζουν να έχουν αλλού το μυαλό τους, να έχουν «σκάσει» από την φετινή υπερπροσπάθεια και να θέλουν να ξεδώσουν και λίγο μέσα στο κατακαλόκαιρο. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι και αγωνιστικό. Έγραφα και ξαναέγραφα όλο αυτό τον καιρό ότι ο Καρέρα σε εκείνο το β΄ ημίχρονο του ντέρμπι στο ΟΑΚΑ βρήκε το κουμπί του Ολυμπιακού, παίζοντας 5-3-2, γιατί μπλόκαρε έτσι τη δύναμη του που ήταν το πολύ ενισχυμένο κέντρο του. Προεξοφλούσα δε ότι όλοι οι προπονητές που αντιμετώπιζαν τον Ολυμπιακό θα έκαναν το ίδιο πράγμα! Και το έκαναν! Κι ο Σίμος του ΟΦΗ κι ο Δώνης του ΠΑΟ κι ο Φερέϊρα του ΠΑΟΚ-ο καημένος ο Ένινγκ μόνο δεν το έκανε γιατί δεν είχε τρεις στόπερ να βάλει, όλους κι όλους είχε 11 παίκτες!!!

Κι είναι σαφές ότι αυτό το 5-3-2 βραχυκυκλώνει τον Ολυμπιακό, ενίοτε τον παραλύει. Με τον Μαρτίνς να μην δείχνει έτοιμος να το αντιμετωπίσει με «κάτι», αφού το τρικ με τους δύο σέντερ φορ φάνηκε να αποδίδει μόνο με τον πιο εύκολο ΟΦΗ και καθόλου με τον πιο δυναμικό ΠΑΟ. Ο Ολυμπιακός πλέον δημιουργεί ελάχιστες πραγματικά καλές ευκαιρίες στα πιο μεγάλα παιχνίδια του, ενώ κι αμυντικά απειλείται. Το δε χειρότερο είναι ότι ο Δώνης την περασμένη Κυριακή έδειξε κι άλλο «δρόμο» για τους αντιπάλους του Ολυμπιακού-το πρεσάρισμα ψηλά στα πρώτα λεπτά, που κάνει τους «ερυθρόλευκους» αμυντικούς και κόφτες να ζορίζονται αφάνταστα. Το έκανε κι αυτό χθες ο Φερέϊρα και είδαμε πόσο κοντά βρέθηκε να ανοίξει το σκορ στο δεκάλεπτο, όπως ακριβώς είχε βρεθεί κι ο Παναθηναϊκός μία εβδομάδα νωρίτερα.

Ειλικρινά θέλω να ελπίζω ότι ο Μαρτίνς λειτουργεί, και σε αυτή την περίπτωση με ένα πλάνο. Ήθελε δηλαδή να φορμάρει την ομάδα του για ένα διάστημα τριών εβδομάδων, αμέσως μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος, προκειμένου να κλείδωνε το πρωτάθλημα και να πήγαινε στον τελικό. Και τώρα έχει αφήσει τον Ολυμπιακό να κάνει «κοιλιά» δύο, ίσως και τριών, εβδομάδων, με στόχο να τον φορμάρει πάλι ενόψει του τελικού του Κυπέλλου στις 26 του μήνα και της μάχης με τη Γουλβς στις 6 Αυγούστου. Για να πω την αλήθεια μου, δεν είμαι καθόλου σίγουρος, αλλά δεν θέλω να χάνω και την ελπίδα μου απέναντι σε αυτό τον καλό προπονητή.

Εάν το αήττητο και η εικόνα της ομάδας τώρα με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, είναι η θυσία προκειμένου ο Ολυμπιακός να εμφανιστεί πάλι κραταιός στον τελικό και με τη Γουλβς, τότε να το πιούμε το πικρό ποτήρι των τελευταίων αγώνων. Να το αποδεχθούμε. Αν όμως δεν υπάρχει τέτοιος προγραμμαμτισμός-σχεδιασμός εκ μέρους του προπονητή, τότε ο Ολυμπιακός έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι ο Ολυμπιακός αυτός που ξέρουμε. Και δεν γνωρίζω αν μπορεί ο προπονητής με ένα μαγικό ραβδάκι να κάνει πάλι τους παίκτες να πετάνε π.χ. σε λιγότερο από δύο εβδομάδες που γίνεται ο τελικός του κυπέλλου…

Πρέπει να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα. Κι η πραγματικότητα είναι ότι αυτή την στιγμή η ΑΕΚ έχει ένα μήνα που είναι στα πολύ πάνω της (2-0 στον ΟΦΗ, 2-0 στην Τούμπα, πρόκριση στο Χαριλάου, άνετο 4-1 με τον Άρη και 2-0 με τον ΟΦΗ, αλλά και τριάρα στον ευρισκόμενο σε καλή κατάσταση ΠΑΟ). Ο δε Ολυμπιακός μπορεί στο ενδιάμεσο διάστημα να την νίκησε με 2-1, αλλά βρίσκοντας την με μείον έξι βασικούς…, όμως είναι δύο εβδομάδες στα κάτω του.

Παρεμπιπτόντως, και η Γουλβς παίζει σε μόνιμη βάση το 5-3-2…

Άσχετο: Μα είναι δυνατόν να βάζεις στο 90’ στην περιοχή του Σα τον ΠΑΟΚ; Για τον Μπουχαλάκη το λέω, που το έχει ξανακάνει επανειλημμένως! Είναι δυνατόν να μαρκάρουν με τα μάτια κι ο Τσιμίκας τον Μαουρίτσιο κι ο Μπρούνο τον Ροντρίγκο στην ίδια φάση; Είναι δυνατόν ο Ομάρ, 30 χρονών άνθρωπος, να "εκτοπίζεται" στο δεύτερο δοκάρι από τον Μιχάϊ, ένα παλικαράκι 20 χρόνων, και να χάνει τη φάση, την στιγμή μάλιστα που αρχικά την ήλεγχε πλήρως;

Τέλος, είναι δυνατόν ο προπονητής να βλέπει τον Ελ Αραμπί σε τόσο χάλια κατάσταση, να έχει τον Χασάν με τέσσερα γκολ την περασμένη εβδομάδα και τελικά να τον βάζει μόλις στο 77'; Με το που μπήκε ο Χασάν, αμέσως τον ένιωσε η άμυνα του ΠΑΟΚ, αμέσως είδαμε κι εμείς να υπάρχει σέντερ φορ...

https://twitter.com/Esp_Interativo/status/1278022990970707968