Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη!

• Μέγας είσαι Μάρκο μου και θαυμαστά τα έργα σου
• Βγήκαν μπροστά οι αρχηγοί που ήταν οι κορυφαίοι!
• 

Ένας ακόμη τελικός για την ΑΕΚ. Μια ακόμη φορά, η πέμπτη για την ακρίβεια, όπου η Ένωση καταφέρνει να προκριθεί και να διεκδικήσει το τρόπαιο... Μια ακόμη επιβεβαίωση ότι οι «κιτρινόμαυροι» με την επιστροφή τους έκαναν πράξη αυτό το οποίο προστάζει και επιβάλλει η ιστορία της φανέλας που αποδείχτηκε για πολλοστή φορά πόσο βαριά είναι... Διότι μπορεί ο παράγοντας τύχη να παίζει καθοριστικό ρόλο (και) στο ποδόσφαιρο, ωστόσο, το ίδιο σημαντικός παράγοντας είναι και το βάρος της φανέλας της κάθε ομάδας...

Η αλήθεια είναι σχετικά με το ζευγάρι ΑΕΚ – Άρης, που έδωσαν τη... μάχη τους για το ένα εισιτήριο (από τα δυο) στον τελικό, η μια ομάδα φαίνεται πως το άφησε αποκλειστικά στη θεά Τύχη, η οποία ναι μεν σου χαμογελάει σε όλα τα ματς, αλλά δεδομένα δεν αρκεί για να σου δώσει κάτι που δεν δικαιούσαι σε καμία των περιπτώσεων! Έτσι ήρθε αναμενόμενα το σκορ πρόκρισης για την Ένωση έστω κι αν χρειάστηκε να καρδιοχτυπήσει ο ΑΕΚτσής και ταυτόχρονα να έφτασε μισή... ανάσα από έναν απόλυτα άδικο αποκλεισμό!

Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη! Αυτός είναι ο τίτλος για την πρόκριση της ΑΕΚ. Τα λόγια αυτά του Αλέξη Τσίπρα (αν θυμάμαι σωστά από που το 'χω ακούσει). Κάτι που δεν το σημειώνω μόνο εγώ αλλά όλοι όσοι είδαν και τις δυο αναμετρήσεις. Πιο σωστά, όλοι όσοι έχουν δει όλα τα φετινά «ραντεβού», της Ένωσης με αντίπαλο τον Άρη. Κανείς βέβαια δεν περίμενε πως σε διάστημα πέντε ημερών θα δούμε το ίδιο (σχεδόν) έργο μεταξύ των ίδιων ομάδων... Κι όμως έγινε και παραλίγο να στοιχίσει σημαντικά στην ΑΕΚ. Σε όλα τα ματς όμως. Και του Κυπέλλου προ διακοπής. Μιλάμε έπαιζε ΑΕΚ με αντίπαλο τη τύχη... Όχι ότι θα στοίχισε τόσα πολλά γιατί θα έχανε έναν τελικό, ή ακόμη περισσότερο έναν τίτλο, αφού δεν γνωρίζουμε ότι θα τον κατακτήσει, αλλά επειδή θα προκαλούσε πρόβλημα (και) στη ψυχολογία ενόψει συνέχειας του μίνι πρωταθλήματος...

Όσο για το γεγονός ότι η πρόκριση ήρθε με τον πλέον αγχωτικό τρόπο για τους φίλους της ΑΕΚ. Μη τους φοβάστε ντε... Μαθημένοι από βρέφη που σημείωσε και ο αδερφούλης μου ο Άκης Γεωργίου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όταν είσαι ΑΕΚ μαθαίνεις να ζεις με αυτό και δεν σου προκαλεί καμία εντύπωση. Έρχεται φυσικά και χωρίς κόπο το συμπέρασμα στο τέλος του εκάστοτε αγώνα, νικηφόρου ή μη, το απλό και τόσο σωστό: «Εντάξει, ΑΕΚ είσαι»... Είναι η αλήθεια και δεν αφορά μόνο αρνητικές στιγμές, αλλά και τέτοιες (σ.σ.: στιγμές) όπως η πρόκριση με τον τρόπο που ήρθε με αντίπαλο τον Άρη!

Μέγας είσαι Μάρκο μου και θαυμαστά τα έργα σου

Στο προηγούμενο διάστημα και με αφορμή το γεγονός ότι ο κόσμος (όχι μόνο της ΑΕΚ) ψήφισε για κορυφαίο ποδοσφαιριστή του πρωταθλήματος τον Μάρκο Λιβάια υπήρξε μια κουβέντα και προσπάθεια απαξίωσης του Κροάτη μεσοεπιθετικού από τα αγόρια του ερυθρόλευκου ρεπορτάζ. Διότι θεωρούσαν άδικο να μην είναι ο Βαλμπουενά στη θέση του... Δικαιολογημένα έως ένα βαθμό και από το γεγονός ότι τόσο βλέπουν, τόσο κρίνουν, τόσο μπορούν... Διότι προφανώς ο Γάλλος άσος του Ολυμπιακού κάνει σπουδαία πράγματα με τη φανέλα της ομάδας του και αξίζει υπόκλιση για όσα προσφέρει στο ελληνικό πρωτάθλημα και στην εικόνα αυτού (σ.σ.: του πρωταθλήματος).

Με γνώμονα τις απίστευτες και... αμέτρητες ασίστ του Βαλμπουενά όλο το στόρι ότι είναι ο καλύτερος. Εγώ δεν αντιλέγω... Μπορεί και να είναι! Όμως ξεχνάνε ότι ο Γάλλος τα κάνει αυτά παίζοντας με αρκετούς σε σούπερ κατάσταση γύρω του και σε μια εξαιρετική χρονιά για την ομάδα του, τη στιγμή που για τον Μάρκο ισχύουν τα απόλυτως αντίθετα. Σε μια μέτρια έως κακή χρονιά για την ΑΕΚ από την έναρξή της (μπορεί με κατάκτηση Κυπέλλου και 2ης θέσης να την κάνει σχετικά καλή) έχει σημειώσει 14 γκολ και έχει 10 ασίστ αν τα θυμάμαι καλά... Επίσης έχει δώσει τουλάχιστον (μίνιμουμ) 20 ακόμη πάσες για γκολ που δεν αξιοποιήθηκαν από τους συμπαίκτες του (όπως αυτή στον Βέρντε που είναι μύθος μπαλιά αλλά έκανε λάθος εκτίμηση στο τετ α τετ ο Ιταλός και νικήθηκε από τον Κουέστα).

Δεν χρειάζεται να βγάζουμε κόμπλεξ... Είναι χαρά και ευτυχία να βλέπουμε παίκτες όπως ο Λιβάια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά προφανώς και ο Βαλμπουενά (που ξέραμε ότι πρόκειται για παικτάρα), οπότε ας αφήσουμε τον κόσμο να επιλέγει όπως και συμβαίνει. Δεν είναι κακό! Δεν αλλάζει κάτι. Στο «Βικελίδης» όλοι επιβεβαιώσαμε ξανά το μεγαλείο του Κροάτη μεσοεπιθετικού. Μέγας είσαι Μάρκο μου και θαυμαστά τα έργα σου και φέτος αφού μαζί με τον Πέτρο Μάνταλο αποτελούν τους δυο που τραβάνε όλο το κουπί και για τους συμπαίκτες τους. Κάτι αυταπόδεικτο από τα νούμερα τους και της ΑΕΚ...

Στην Θεσσαλονίκη τη στιγμή που όλοι είχαν συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η τύχη δεν τους θέλει στον τελικό αφού είχαν ήδη προηγηθεί δοκάρια, χαμένα τετ α τετ σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με καθολική υπεροχή (και σε κατοχή) της ΑΕΚ επί του Άρη, εκείνος άλλαξε τα δεδομένα, μόνος του... Εκμεταλλεύτηκε την πρώτη καλή μπάλα που του μεταβίβασαν (ο Παουλίνιο) και με επιμονή έστειλε το ματς στην παράταση. Εκεί, στην παράταση (όπου αν ρωτούσες 10 άτομα ποιος θα προκριθεί οι 9 θα απαντούσαν η ΑΕΚ), έδωσε και τη χαριστική βολή με ένα τελείωμα κλάσης και ποιότητας, κάνει το γκολ να μοιάζει τόσο εύκολο!

Βγήκαν μπροστά οι αρχηγοί που ήταν οι κορυφαίοι!

Μπορεί ο Λιβάια να ήταν και πάλι ο καθοριστικός αλλά κορυφαίοι στο χορτάρι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ήταν άλλοι... Πρόκειται για τους αρχηγούς της ΑΕΚ. Τον Μάνταλο και τον Σιμόες... Οι δυο τους ήταν συγκλονιστικοί στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας και εκείνοι που έδωσαν το σύνθημα της πρόκρισης με τον τρόπο τους και με το πως έπαιζαν στο χορτάρι ακόμη και όταν η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ την πρώτη και τη δεύτερη φορά. Αυτό θα πει να είσαι αρχηγός της ΑΕΚ: να βγεις μπροστά στο δύσκολο κομμάτι και να παρασύρεις μαζί σου τους συμπαίκτες σου, να τους μεταδώσεις τη πίστη σου...

Αυτό έκανε ο Μάνταλος και από κοντά ο Σιμόες! Ο Πορτογάλος χαφ, για να αρχίσω από αυτόν, στα ματς που 'χει ξεκινήσει μετά την αποχή λόγω πανδημίας, με Παναθηναϊκό για το πρωτάλημα και Άρη στο Κύπελλο, ήταν εκ των κορυφαίων. Παρά την αμφισβήτηση που δέχεται επειδή θέλουμε να τη δίνει καλύτερα την μπάλα και μπροστά... Με τον Άρη ήταν συγκινητικός! Δεν έχασε μπάλα, έκανε αμέτρητα κλεψίματα, έκοψες διψήφιο αριθμό προσπαθειών εκδήλωσης επίθεσης του αντιπάλου, έδινε γρήγορα και σωστά την μπάλα και έκανε ένα λάθος διώξιμο στη φάση που η ΑΕΚ δέχεται το δεύτερο γκολ αλλά απουσίαζαν πολλοί λες και είχαν παρατήσει το ματς, για να τα λέμε όλα...

Ο... υπαρχηγός της ΑΕΚ ήταν πραγματικά εξαιρετικός στο ρόλο του κόφτη (αυτή είναι η θέση του, δεν είναι ο Πίρλο και δεν θα γίνει) που ισοπέδωσε τον αντίπαλο άξονα και κυριάρχησε σε απόλυτο βαθμό! Με το παιχνίδι του ελευθέρωσε εκείνο (σ.σ.: το παιχνίδι) του Μάνταλου και διέγραψε μια ακόμη κάκιστη απόδοση από τον Κρίστισιτς που με ένα διάλειμμα επί Καρέρα, δυστυχώς απ' όταν έχει έρθει δεν έχει δικαιώσει σε καμία των περιπτώσεων τις προσδοκίες! Και είναι κρίμα διότι συνιστά καλό ποδοσφαιριστή, με καλές ιδέες στο κάθετο παιχνίδι, ο οποίος όταν ήταν καλά ήταν και καθοριστικός...

Όσο για τον Μάνταλο πρέπει να αναγνωρίσει ακόμη και ο μεγαλύτερος εχθρός του (όπως ο άμπαλος ο Θανασάκης ο ταρίφας) το μεγαλείο της ψυχικής του δύναμης. Ήταν μακράν του δεύτερου ο καλύτερος στο χορτάρι στο «Βικελίδης». Απόλυτος ηγέτης και αρχηγός... Μέρες μετά το λάθος που έκανε και κανείς (όπως σωστά έγραψε ο Δημάτος) δεν του χάρισε -και σωστά δεν του το χάρισε διότι δεν το χρειάζεται να τον χαϊδεύουν- με τον ίδιο αντίπαλο (το οποίο δεν στέρησε από την ΑΕΚ τη νίκη, αλλά οι ευκαιρίες που χάθηκαν), έκανε ματσάρα, αλλά ματσάρα, το καλύτερό του με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Διότι όταν είσαι αρχηγός και ηγέτης δεν το δείχνεις πουθενά αλλού εκτός από το χορτάρι και τα αποδυτήρια.

Και τώρα τελικός με Ολυμπιακό... Μέχρι τότε όμως έχουμε μπροστά μας το ίδιο... έργο για το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ θέλει νίκη και μόνο νίκη με τους «ερυθρόλευκους» για να ρεφάρει την γκέλα με τον Άρη το προηγούμενο Σάββατο. Για να δούμε...

Υγ: Πολύ καλό το κοουτσάρισμα του Μάσιμο Καρέρα. Από τον καταρτισμό της ενδεκάδας έως και τις αλλαγές. Ίσως περίμενα να βγάλει νωρίτερα τον Κρίστισιτς αλλά πολύ καλά έκανε και δεν βιάστηκε τελικά. Ήταν εξαιρετικός και δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την ιδέα του αποκλεισμού. Και μπράβο του... Το πέρασε και στην ομάδα αυτό! Ανήκει μάλλον στην κατηγορία εκείνων που εκτιμούν ότι ένας τίτλος είναι ότι σημαντικότερο από οποιοδήποτε κέρδος μιας κάποιας δεύτερης θέσης. Έτσι έζησε όλη του την καριέρα με την Γιουβέντους και είναι λογικό. Δεν ξέρω αν συμφωνώ μαζί του αλλά ανεξάρτητα από αυτό δικαιώνεται. Επίσης ότι και να γίνει, μην αγχώνεται κανείς, ο Καρέρα θα είναι στον πάγκο ΕΥΤΥΧΩΣ και τη νέα σεζόν...

Υγ2: Απαράδεκτο το έργο με τις κάρτες ειδικά η κόκκινη του Ολιβέιρα ο οποίος δεν ήταν καλά στην Θεσσαλονίκη και δεν εστιάζω στην ευκαιρία που έχασε στο πρώτο ημίχρονο και τη βρήκε ο άνθρωπος με το καλάμι αναγκαστικά! Αλλά ο καλός απλά και τυπικά Πορτογάλος φορ θα είχε γράψει το όνομά του μίνιμουμ δυο φορές σε αντίστοιχη περίπτωση. Η δεύτερη κίτρινη που παίρνει γιατί κάθεται μπροστά από την μπάλα σε εκτέλεση φάουλ στην εστία του Άρη κοντά και απλώνει το πόδι του είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ! Οκ ο Μάνταλος το ήθελε και το καταλαβαίνω, ο Σιμόες έπεσε στη παγίδα του αντιπάλου που του την έπεσε, ο Ολιβέιρα όμως δεν δικαιολογείται. Και τώρα με τον Ολυμπιακό θα ξεκινήσει ο Σέρχιο Αραούχο. Χμ... Τελικά για κάποιον λόγο έγινε και αυτό!

Υγ3: Τα όσα ακούγονταν για τον Πέτρο Μάνταλο από τους οπαδούς της... ταράτσας είναι αναμενόμενο να είναι υβριστικά έως και χυδαία και άρρωστα για τραυματισμούς άλλα. Συμβαίνει ΠΑΝΤΟΥ στο ποδόσφαιρο. Πάθος είναι... Όμως εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ... Τη μία είσαι στη... ταράτσα και τα χώνεις, την επόμενη στιγμή η ταράτσα βιώνει την καθημερινότητά της, τη μοναξιά και την ησυχία, αφού ο Μάρκο τους έδιωξε με άσχημο και επίπονο τρόπο... Το ίδιο είχε κάνει και με τους τύπους στις ταράτσες του «Γεντί Κουλέ», ακριβώς το ίδιο όμως, τους... εξαφάνισε με ένα τόσο μοναδικό και εύκολο τρόπο!

Υγ4: Είδε (και) φάουλ πριν το γκολ του Μάρκο Λιβάια ο τεχνικός του Άρη που ποτέ δεν παραδέχτηκε τη τύχη που είχε, το γεγονός ότι ο αντίπαλος ήταν ανώτερος κατά πολύ και σε επίπεδο προσώπων μα κυρίως σε επίπεδο φανέλας! Δεν είναι όμορφο να μην αναγνωρίζεις και αποδεικνύει το πρόβλημά σου και το κόμπλεξ σου. Ο Άρης με την ΑΕΚ είχε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ διαιτησίες που θα ζήλευε και η Ένωση με άλλους αντιπάλους. Το να είσαι στο 2-0 λεπτά ελάχιστα πριν τη λήξη και να ισοφαρίζεσαι αν και θα έπρεπε να είσαι πίσω στο σκορ με δυο και τρία γκολ ήδη, είναι η απόδειξη ότι η μια φανέλα από την άλλη είναι πολύ πιο βαριά. Δεν είναι κακό και αντίθετα είναι προς τιμή του ατόμου που το κάνει, να αναγνωρίσεις την ανωτερότητα του αντιπάλου...